Go to Know..บ้านนี้ คือ ที่เริ่ม ...
น้องมะปรางเปรี้ยวมีกิจกรรมดี ๆ ทำให้อยากบอกเล่าประสบการณ์...เมื่อแรกเริ่มของการเริ่มต้นเขียนบล็อก..กับผู้ร่วมอุดมการณ์ ณ โกทูโนว...ภายใต้บทพิสูจน์ของกาลเวลา ว่า
1.อะไรเป็นจุดเริ่มต้นที่ได้สร้างแรงบันดาลใจในการเขียนบล็อก
เมื่อเริ่มจัดการเรียนรู้ ศึกษานิเทศก์ ท่านพี่เสนีย์ ปราบวิชิต ผู้ช่ำชองด้านเทคโนโลยี ของชัยภูมิ เขต 2 จัดอบรมเพื่อให้คณะครูในเขตพื้นที่การศึกษาได้เขียนบล็อก...เริ่มสมัคร 22 ส.ค. 2550 แต่ไม่เคยได้เข้ามาเขียนเต็มที่นัก จนเมื่อย้ายสถานที่ทำงาน ...เป็นโรงเรียนภูมิวิทยา ในปัจจุบัน ทำให้มีโอกาสในการเขียนมากขึ้น เพราะระบบอินเตอร์เน็ตใช้ได้ดี...และที่นี่ โกทูโนว ก็เป็นบ้านที่ให้โอกาสได้ฝึกฝน ฝึกการโพสต์ ฝึกการเขียน ฝึกแสดงความคิดเห็น ฝึกให้กล้าที่จะเขียน ...และเล่าเรื่องราวต่าง ๆ มากมายที่อยากเขียน แต่ก็ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่อยากเขียน แต่ก็ไม่ได้เขียนเป็นบันทึก จึงหัดเขียนอนุทิน...
2.ได้พบปัญหาและอุปสรรคอะไรบ้าง ในช่วงเริ่มต้นการเขียน
1. การโพสต์รูปภาพในระยะหัดเรียนรู้ จะอัพโหลดภาพได้ช้า เนื่องจากไม่ย่อขนาดของภาพให้เหมาะสม
2. การเขียนบันทึก ที่เขียนในระบบเลย.. กว่าจะเขียนเสร็จ ก็โพสต์ไม่ได้ เพราะใช้เวลานานเกินไป ทำให้เรียนรู้การจัดเตรียมข้อมูลก่อนนำมาเขียนลงในบันทึก...
3.จากปัญหาและอุปสรรคในข้อ 2 มีแนวทางในการแก้ไขอย่างไรบ้าง
ได้เรียนรู้จากพี่ ๆ พี่ครูคิม พี่ศน.แอ้ด น้องดร.ขจิต ฯลฯ ทำให้ได้เรียนรู้โปรแกรมตกแต่งรูปภาพให้สวยงาม เหมาะสม (สำหรับตัวเองค่ะ) แต่จะสวยงามกับผู้อ่านท่านอื่น ๆ หรือไม่ สุดแท้แต่ใจจะตัดสินค่ะ
4.จากการเริ่มต้นมาถึงปัจจุบัน เมื่อได้เขียนบล็อกแล้วได้รับประโยชน์และมองเห็นคุณค่าอะไรในการเขียนบล็อกบ้าง
ประโยชน์และคุณค่าที่ได้รับ
1. ได้เรียนรู้เรื่องราวที่ผู้เขียนหลากหลายอาชีพ ที่เป็นผู้รู้แจ้งเห็นจริง ผ่านประสบการณ์ของท่านเหล่านั้นหลาย ๆ ท่าน ทำให้นำไปปฏิบัติได้
2. รู้ถึงความรัก ความเอาใจใส่ ความเสียสละของเพื่อนร่วมโลกออนไลน์ ที่มีจิตอาสาหลาย ๆ ท่าน
3. ได้มิตรภาพที่มากด้วยความหวังดี ห่วงใย ..อาทร แม้จะไม่เคยเห็นหน้า พูดคุยกันโดยตรง แต่เหมือนสนิทสนมกัน ผ่านบ้านแห่งนี้
4. ได้ศึกษาธรรมะดี ๆ ที่หลาย ๆ ท่านนำมาโพสต์ ทำให้เป็นคนอ่อนลงไปเยอะ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้า ค่อนข้างกระแข็งกระด้างเกินหญิง
5. แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ผ่านการแสดงความคิดเห็น และการได้อ่านความคิดเห็นของท่านอื่นๆ
6. ได้รับกำลังใจดี ๆ จากน้อง ๆ ผู้ดูแลระบบ ด้วยของรางวัล ที่มีน้อยชิ้นในชัยภูมิ เขต 2
7. รู้ว่า ตัวเราก็เท่านี้ แต่ชีวีคนอื่นทุกข์กว่าเราก็ตั้งมาก ...เห็นใจ เข้าใจ เอาใจใส่ เสียสละ และรักในเพื่อนมนุษย์ นี่คือสิ่งได้เรียนรู้
8. ที่นี่เป็นบ้านหลังแรก ก่อนจะมีโอกาสก้าวสู่ ครูบ้านนอกดอทคอม และสหวิชาดอทคอม
ขอบคุณโอกาสที่หยิบยื่นให้กับพวกเราทุกคน
ขอบคุณความสุขใจ
ขอบคุณความรู้
ขอบคุณมวลประสบการณ์
ของคำว่า มิตรภาพ ณ โกทูโนว
5.หัวข้ออื่นๆ ที่อยากจะถ่ายทอด
ความรู้สึก...ความอ่อนไหว ...สุดท้ายก็ไม่กล้าบันทึกดั่งเดิม
ความเห็น (31)
อ้อ..มาเจิมคนแรกให้คุณครูค่ะ..ท่านเป็นคนตระกูล แซ่เฮ.. และมีหน้าตาดี ..หน้าเฉย.. แสดงถึงว่าเป็นรุ่นพี่ปีแรกของการมี G2K จึงเป็นแบบอย่างให้รุ่นต่อมาได้เรียนรู้นะคะ..บันทึกได้ดีจังเลยค่ะ..
- คนแรกที่มาเยี่ยมในบันทึกนี้ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะ
- เป็นรุ่นต่อ ๆ มาค่ะ แต่ขออนุญาตใช้แซ่เฮจากท่านพี่ ๆ ท่านอนุญาตเลย ok
- เพิ่มเองโดยอัตโนมัติ แซ่เฮไหน ฮานั่น ประมาณอย่างนั้นค่ะ
สวัสดีค่ะ
* แสดงว่าน้องสาวคนสาวเข้า G2K มานาน ก่อนพี่เยอะเลย.... แต่ได้พี่เลี้ยงดีที่คอยช่วยเหลือและเป็นกำลังใจนะคะ....
* พี่เข้ามาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้จักใครเลย คนอุตรดิตถ์เข้า G2K น้อยมาก ตอนแรกโดดเดี่ยว ไม่กล้าคุยกับใคร ไม่กล้าทักทายใคร อ่านแล้วเก็บเกี่ยวความรู้ ข้อคิดดีๆ ไว้ แล้วก็ออกไปอยากเงียบเชียบ... เคยเขียนบันทึกไว้ ตอนที่เข้ามาได้ 7 เดือน "แม้เป็นได้เพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง..." http://gotoknow.org/blog/pink-diary1/322583 ค่ะ
* ว่างๆ จะเขียนอีกครั้ง ใหฟ้เป็นเรื่องเป็นราว ตามหัวข้อที่น้องมะปรางเปรี้ยวตั้งไว้เหมือนกันค่ะ... ไม่รู้เมื่อไหร่.... อาจจะไม่มีเวลาก็ไม่รู้
* ดีใจมากๆ ที่ได้รู้จักค่ะ
สวัสดีครับ คุณครู
- ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมไปทักทาย เพื่อได้รู้จักกัน
- ครูจ่อยได้รับข้อคิดเตือนใจ ข้อเสนอแนะจากกัลยาณมิตร G2K ตลอดมา
- บ้านหลังนี้มีอะไรมากมากให้ทุกๆท่านได้เรียนรู้
- โชคดีมีสุขนะครับ
ตามมาอ่านเรื่องราวดีดีค่ะ
สวัสดีครับครูตามมาดูตามมาอ่านการเริ่มต้นการเขียน ที่แตกต่างหลากหลาย
ได้เรียนรู้ ได้คิด เป็นกำไรชีวิต ที่มีคนเขียนคิดให้อ่าน
สวัสดีค่ะ
เป็นความรู้สึกที่คล้ายๆกันค่ะ ลองผิดลองถูก เมื่อตั้งใจ เมื่อใจรักก็สามารถทำได้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
คิดถึงบางท่านที่หายไปนะคะ กลุ่มที่เรามาโหวกเหวกกันตอนเช้า ๆ หายไปที่ไหนนานเหลือเกินไม่เห็นกลับมาซักที
ขอขอบคุณค่ะ ที่ยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กัน พี่คิมยังระลึกถึงน้องเสมอ และเมล็ดกล้วยนวล น่าเสียดายที่ปลุกไม่ขึ้นค่ะ
เรามีป๋าดันคนเดียวกันคือ อ.ขจิต ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ น้องสบายดีแล้วนะคะ เรื่องสุขภาพเป็นอย่างไรบ้างคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ครูพวงพยอมครับ แต่ละขั้นตอนที่เล่าน่าสนใจครับ แท้จริงแล้วหากเราพยายามฝึกให้เด็กๆ รู้จักการบันทึกประจำวันจนเป็นนิสัย เราจะมีเรื่องราวที่เป็นประวัติศาสตร์ของผู้คนคนธรรมดาเพิ่มขึ้นอีกมากมาย
ได้เข้ามาเรียนรู้สู่โลกกว้าง คือหนทางโกทูโนว์โชว์วิสัย
ได้มาแชร์และมาโชว์โก้ในใจ ได้ก้าวไกลในความคิดชิวิตธรรม
สวัสดีค่ะน้องพยอม
สบายดีหรือเปล่า... วันี้ทำงานเหนื่อยมั้ยจ๊ะ..
พรุ่งนี้วันหยุด พักผ่อนเยอะนะจ๊ะ..
เมื่อวานที่โรงเรียนมีกิจกรรมไหว้ครู
เลยเอาภาพพี่กับลูกศิษย์มาฝาก
ส่งความสุขและความปรารถนาดีให้กันจ้า!...
แถมอีกภาพละกัน
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ...
พี่ใหญ่มาเยี่ยมอ่านข้อคิดดีๆ..มาชื่นชม..มาให้กำลังใจ..มาขอบคุณมิตรภาพอบอุ่นที่มีให้กันเสมอนะคะ...
สวัสดีค่ะน้องพยอม
- ที่นี่ก็เป็นบ้านหลังแรกของครูอิงเช่นกันค่ะ
- ก็คิดถึงเพื่อน ๆ ที่เข้ามาตอนเวลใกล้เคียงกัน
- แล้วหายไปหลายคนเหมือนกันค่ะ
- มีความสุขเสมอ ๆ นะคะ
เที่ยงแล้วน๊า!... พักจากงานก่อนจ้า...
ตอนนี้กำลังหาคนเลี้ยงข้าวอยู่ หิวๆๆๆ
- ตามมาทักทายพี่
- เอาเด็กน้อยจากใต้มาฝาก
เป็นกำลังให้เสมอนะคะ มาเพราะความคิดถึงค่ะ เพราะลงเรื่องเบาหวาน ว่างๆเชิญ แวะอ่านนะคะ
http://gotoknow.org/blog/kanda01/371844
น้ำมันมะพร้าว พิชิตเบาหวาน
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายด้วยความระลึกถึง สบายดีนะคะ
- วันนี้บุษราได้นำภาพดอกไม้สวย ๆ มาฝากกันค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
พี่สาวครูใจดี
พี่สาวแวะมาทักทายบ่อยครั้ง ขอบพระคุณในกำลังใจเสมอมา ห่างหาย แวะเวียนไปบ้านอื่น ๆ บ่อย ๆ แต่เมื่อจะกลับมาบ้านหลังนี้ก็ดึกมากโข ...ยังระลึกถึงความทรงจำดี ๆ ที่มิตรจากโกทูโนวมอบให้เสมอมา ...แต่ด้วยสังคมที่กว้างไกล ภาระงานที่ได้รับบ้าง ปัญหาสุขภาพ เรื่องอื่นใดอีกก็ตาม ...ก็ไม่ได้ทำให้มิตรภาพสูญหายไปเลย ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณอีกเช่นกันค่ะ ที่แวะมาเป็นกำลังใจ
สวัสดีจ้า
มาส่งความคิดถึงไว้ให้น้องสาว.... สบายดีมั้ยคะ?....
เอากุหลาบงามสีหวานๆ มาฝากเจ้าของบ้านคนสวยนะจ๊ะ
ฝันดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ
ประสบการณ์หลากหลายมุม ล้วนเป็นประโยชน์ในแง่มุมที่แตกต่าง เสริมความรู้ให้กับชีวิต และช่วยให้เราได้เรียนรู้ได้มากมาย ขอบคุณที่แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ
โดยปกติแต่เดิมจะค่อนข้างขี้อาย แต่กล้าแสดงออกในทางที่ถูกต้องค่ะ เริ่มที่นี่ ความกล้าหดหายเยอะ มีแต่ความกลัว ...กลัวจะไม่มีเพื่อน ๆ เข้ามาเม้น กลัวเขียนได้ไม่ได้ กลัวจะละเมิดลิขสิทธิ์ ...แต่ต้องพยายามเรียนรู้ใช่ไหมคะ สู้ ๆ ค่ะ
นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)
ครูหยุยคะ ประวัติศาสตร์เล็ก ๆ หลายร้อยเรื่องราว จะก่อร่างสร้างประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ได้ เชื่อเช่นนั้นเช่นกันค่ะ พยายามที่จะให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้เรื่องราวไอที ทั้งในแง่มุมการนำเสนอ การสืบค้น การวิเคราะห์ แต่เป็นเพียงจุดเริ่มณ วันนี้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ
การห่างหาย ของใคร ๆ ณ ที่แห่งนี้ เชื่อมั่นว่า เกิดจากภารกิจที่ประดังประเด แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง บ้านก็ยังเป็นบ้านค่ะ
โอนเงินค่าเสื้อให้พี่คิมแล้วนะคะ
พี่ใหญ่มาเยี่ยม ด้วยความยินดีและระลึกถึงเสมอค่ะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ขออนุญาตราตรีสวัสดิ์ก่อน แล้วจะมาตอบเม้นท์ใหม่นะคะ ระลึกถึงทุก ๆ ท่านค่ะ
สวัสดี ครับ คุณครูพยอม
แวะมาอ่านจุดเริ่มการเขียนบันทึก ของครูนะครับ
ความรู้สึก...ความอ่อนไหว ...สุดท้ายก็ไม่กล้าบันทึกดั่งเดิม
เป็นสิ่งที่ท้าทาย นะครับ คุณครู
จริง ๆ แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกใบนี้ของเรา
หากเราได้เรียนรู้ และติตตามความรู้สึกต่าง ๆ เหล่านี้ไป
...ผลตอบแทนและคุณค่าในความรู้สึกที่ได้รับ..อาจจะมีค่าเกินกว่าจะเก็บไว้คนเดียว ...
ผมยังคงเชื่อเช่นนี้อยู่ นะครับ
...
เป็นกำลังใจให้ นะครับ
ไม่ใช่ญาติ...ก็เหมือนญาติขาดไม่ได้
หรือ..
โลกไม่เงียบเหงา เพียงเพราะมีคนให้เราได้คิดถึง
นั่นคือ สิ่งที่ผมค้นพบได้จากที่นี่
...ขอบคุณครับ...
สวัสดีค่ะครูพยอม
ยังสวยไม่สร่างนะคะ ขอบคุณมากที่มาทักทาย มีอารมณ์เศร้าๆที่อยากเขียน แต่มันฝืดๆ
การจากไปของเด็กๆบางที่ก็ต้องทำใจลำบากค่ะ
สวัสดีครับ
- แวะมาเยี่ยมอีกรอบ
- มาขอบคุณสำหรับกัลยาณมิตร G2K
- ระลึกถึงเสมอ