ชีวิต...บนสี่เลน

         วันนั้นเป็นวันที่ฉันจะไปสอบปลายภาค  เป็นวันเสาร์ที่  29  พ.ค.  2553  ฉันไปมหาวิทยาลัยตามเวลาปกติทุกครั้ง  ฉันจะเดินทางไปกับน้าของฉันทุกวันเสาร์ - อาทิตย์  เพราะน้าเรียนภาค  กศบท.  

          วันนั้นเป็นวันที่อากาศดีมาก  มีแสงแดดอ่อนๆ ทำให้ฉันมีจิตใจพร้อมที่จะไปสอบ  และเมื่อเดินทางออกจากบ้านกับน้า  เราขับรถมาถึงหน้าที่ว่าการอำเภอ  ฉันได้เห็นแมวตัวหนึ่งอยู่บนกลางถนนสีเลน  ตอนแรกที่ฉันเห็นนึกว่ามันนอนตายอยู่  แต่ฉันหันไปดูแมวตัวนั้นอีกครั้งหนึ่ง  ฉันเห็นมันสายหัวไปมาอยู่ทำทีถ้าว่าจะลุกขึ้น แต่มันลุกไม่ได้  ฉันกับน้าเห็นแมวตัวนั้นยังไม่ตายก็จอดรถทันที......โดยลืมดูรถที่ตามมาด้านหลังเกือบชนท้ายรถของน้าฉันเลย...แต่โชคดีเป็นคนที่รู้จักกันเขาเลยไม่ว่าอะไร  และฉันกับน้าก็กลับรถ  เพื่อมายกแมวตัวนั้นไปไว้ข้างทาง  แต่แมวตัวนั้นกัดฉันเข้าที่มือ  คงเป็นเพราะแมวกลัวนึกว่าฉันจะไปทำร้ายมันเลยป้องกันตัว.....สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจเลยว่า  ทำไมคนที่อยู่ร้านกาแฟแถวนั้น  หรือแม้แต่เจ้าของร้านกาแฟเอง....ไม่เห็นมีใครเดินออกมาช่วยแมวตัวนั้นสักคนทั้งๆที่แมวกับร้านขายกาแฟก็หางแค่ประมาณ 10 เมตรเอง  ฉันก็นำแมวไว้ข้างร้านกาแฟนั้นแหละ....แทบไม่หน้าเชื่อ...ไม่มีใครสนใจแมวตัวนั้นเลย แต่โชคดีของแมวที่ยังเดินได้ 3 ขาและมันก็เดินเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งที่ติดกับร้ายกาแฟ   อย่างน้อยฉันก็โล้งหกโล้งใจ  ว่าแมวได้เข้าไปอยู่ในที่ปลอดภัย.....ดีก่วาอยู่บนถนนสี่เลน....

         สุดท้ายนี้ฉันขอฝากสิ่งดีๆ แก่ทุกคนที่ได้อ่านบับทึกนี้ให้ช่วยกันปฏิบัติในขณะคุณกำลังขับรถอยู่บนถนน.....ถ้าเห็นชีวิตเล็กๆเดินผ่านถนนหรือข้ามถนน......กรุณาหลบหรือหยุดรถก่อนได้ไหม.....เพื่อให้เข้ามีชีวิตอยู่ต่อไป  โดยเฉพราะช่วงนี้เข้าสู่หน้าฝนแล้ว  บนถนนก็มักจะมีชีวิตเล็กๆ  ที่ข้ามถนนกันมาก  อย่างเช่น  ปูนา....( จงคิดเสมอว่า....ทุกชีวิตก็รักชีวิตตัวเอง....เหมือนกับตนเอง )