แต่บรรยากาศน่ารักมากๆ น้องปุ๊ลิ ก็น่ารักเนาะ ยังไม่ได้แนะนำพี่เลยนะเนี่ยะ!!
ครูโย่ง ทำไมถึงมีโดเรมอนเยอะแบบนี้ พี่ตาลายไปหมด
แต่ก็เห็นคนสวยๆ ก็พอไหวจ๊ะ
ขอบคุณครู ป.1
ขอบคุณแก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
+ สวัสดีจ้า...เจ้าโย่ง...บักหำน้อย(เออ...ใช่ไหมนี่)...ที่โครตคิดถึง...
+ ท่านหัวหน้า...ซำบายดีบ่...คึดถึงหล้ายหลาย
+ เฮอะ ๆ ...ทำไมบันทึกท่านหัวหน้าถึงยายตาได้ขนาดนี้...
+ ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนนานมาก...แบบว่าทางไกลตัวเดินมาไม่ถึงซะกะที...แต่ใจระลึกถึงเสมอนะค่ะ...
+ สาวน้อยข้างกายท่านหัวหน้า...น่ารักมากค่ะ...
+ ยินดีปรีดากับมิตรภาพด้วยค่ะ...เห็นแล้วน้ำลายไหล...อะไร ๆ ก็น่ากินทั้งนั้นเลย...
+ ด้วยความคิดถึงค่ะ..."แม่..แม่กำลังส่งข้อความให้น้าโย่งเหรอ...แอมแปร์ก็คิดถึงน้าโย่งด้วยนะแม่"
+ "น้าโย่ง...แฟนน้าโย่งชื่ออะไร...แอมแปร์อยากรู้จักง่ะ"
+ ก๊าก ๆ ...แอมแปร์จอมป่วน..."ถ้าส่งข้อความถึงน้าโย่งแล้ว...น้าโย่งคิดถึงน้องแอมแปร์ไหมค่ะ"
ขอบคุณพี่อ๋อยแอมแปร์~natadee
สุขกาย สบายใจ นะครับ
การได้พบเจอมิ่งมิตร และทำกิจกรรมกับมิ่งมิตร ถือเป็นวันดี ๆ และเป็นห้วงนาทีอันวิเศษสุด
...
ขอบคุณครับ
ขอบคุณพี่แผ่นดิน
พี่เจอกับพี่สุแล้ว 2 ครั้ง พี่สุเป็นผู้ใหญ่ใจดี จริง ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูโย่ง ดูจนเพลินแบบว่าได้ไปเที่ยวจริงๆ แล้วก็อิ่มตามที่เห็นนะ..ไอติมอร่อยไหมค่ะ...เดินตามบูธมากมายแล้วก็มานั่งพักเอาแรง..ใจสู้จะเดินต่ออีกไหมค่ะ..น่าสนุกเดี๋ยวได้ของกินอีกแล้วนะคะ...
ขอบคุณไก่...กัญญา
ขอบคุณPonpen
ขอบคุณrinda
ขอบคุณพี่เกดเกด เกศนี บุณยวัฒนางกุล
ขอบคุณพี่สุสุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
พี่สุขึ้นกรุงเทพคืนวันที่ 18 กุมภาพันธ์ เช้า 19 รับปริญญาจริงที่สวนอัมพรคะ เสร็จแล้วเดินทางกลับกระนวนเลยคะ ไม่รู้จะไหวไหม เพราะต่อๆๆๆๆ จนกลับกระนวนคะ คงโทรหาพี่สุไม่ได้หรอกคะ เพราะเขาห้ามพกโทรศัพท์คะ ลุ้นๆนะคะ คิดถึงคะ
ขอบคุรพี่สุสุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ
รถทัวร์คะ จากนั้นก็แท๊กซี่คะ ไม่รู้เส้นทางไปรถส่วนตัวไม่ได้คะ คงอาศัยรถทัวร์เป็นที่พัก ตามทางแหละคะ แวะมาเยี่ยมคะ คิดถึงเสมอนะคะ
ขอบคุณพี่สุสุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ