[วัยเด็ก :19] : การดำเนินชีวิตของครู และลูกศิษย์ ณ บ้านพักครูเชิงดอย
ชีวิตบ้านพักครู ที่โดดเดี่ยวหลังเดียวบนเนินเขา
เมื่อฉันเข้าอยู่มาบ้านพักครู เป็นสุดยอดของความสุข คือ การที่ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติบนเนินเขาที่งดงาม เงียบสงบ ฉันได้ดูตะวันตกดินทุกวัน มันสวยมาก สีแดงกลมโต นี่กระมังที่ทำให้ฉันหลงใหลภาพตะวันใกล้จะลับฟ้าเอามากๆ แม้ว่าการนั่งมองตะวันยามลับขอบฟ้า หัวใจจะรู้สึกเหงา...ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ฉันก็พร้อมที่จะเหงา...นั่งอ้อยอิ่งปล่อยใจล่องลอยไปเรื่อยเปื่อย จนสิ้นแสงตะวัน... ฉันจึงตื่นจากภวังค์ แล้วลุกขึ้นเดินกลับบ้านพัก...เป็นอย่างนี้ทุกวัน...
ตะวันรอนอ่อนล้า เหมือนลาก่อน คิดถึงตอน อำลาคราห่างเหิน
เห็นตาลคู่ เพื่อนคู่ใจ อยู่ไกลเกิน เราต่างเดิน คนละทาง ช่างไกลกัน
เช้ามืดอากาศหนาวมาก และหมอกลงจัดมาก โห...อยู่อุตรดิตถ์ไม่เคยได้เห็นหมอกลงหนาๆ อย่างนี้ซักที ฉันชอบมากๆ ฉันหอบงานธุรการ การบ้านนักเรียน ฯลฯ กลับมาทำที่บ้านพักทุกวัน กินมาม่า เป็นอาหารหลัก นอนไม่เคยต่ำกว่าเที่ยงคืน ที่มีเสียงแมลงและเสียงเพลงจากเทปคราสเซท และ กีตาร์ ตัวโปรด เป็นเพื่อนยามเกิดอารมณ์เหงา... (โห...ตอนนั้น เพลงว้าเหว่ ของวงเพื่อนกำลังดังเชียว...มันเข้าบรรยากาศมาก...) พักจากงานสักครู่ หยิบกีตาร์มาเล่นปล่อยอารมณ์ซึ้ง ปนเศร้า 3 - 4 เพลง ว้าเหว่ หากรัก คอย สิ่งสุดท้ายคือเธอ (บางคืนเหงาเศร้าตรมฤทัย.... ของพี่ประวิทย์ วงฟรีเบิร์ด) เล่นได้อยู่ ไม่กี่เพลงหรอก พอเป็นครูแล้ว ไม่ค่อยมีเวลาฝึกเท่าไหร่ อาศัยเล่นเพลงที่เคยเล่นบ่อยๆ จากนั้นเริ่มอ่านหนังสือ....คลอด้วยเสียงเพลงเบาๆ เป็นเพื่อนตลอดทั้งคืน
ภาพนี้ วัยเอ๊าะ!... ได้ครอบครองบ้านพักครูโสด 1 ห้องค่ะ
ฉันพยายามบริหารเวลา ทำงานในหน้าที่ ดูแลนักเรียนบ้านพัก เรียนต่อ วิชาฟิสิกส์เรื่องไหนไม่เข้าใจ ก็ให้อาจารย์สมมาตร ช่วยติวให้ เล่นกีฬากับลูกศิษย์บ้าง ออกเยี่ยมบ้าน ช่วยงานของวัดเสด็จ งานบุญในหมู่บ้าน ไม่ให้งานใดๆ เสียหาย ความที่อายุยังน้อยเรี่ยวแรงดี เป็นโสดไม่มีภาระอะไร จึงทำงานได้อย่างเต็มที่ จนติดเป็นนิสัยจนถึงปัจจุบันที่เริ่มอายุมากขึ้นแล้ว...ฮา
6
ชีวิต พากันออกแนะแนวการศึกษา เวลากลางคืน
เพราะตอนกลางวันชาวบ้านเขาเข้าป่าไปทำมาหากิน
เมื่อถึงหน้าออกแนะแนว เราก็สร้างหนังกลางแปลงเกี่ยวกับโรงเรียนของเรา ใส่ในกระดาษชาร์ทขาวเทา เจาะรูใส่ห่วงตั้งกับแคร่ไม้ที่พลิกไปทีละแผ่นๆ... (คนที่สร้างหนังน้อย เป็นคู่กัดกับฉันตลอด ตั้งแต่ฉันไปอยู่ที่นั่น...ก็คุณสามีในปัจจุบัน งัยล่ะ...ฮา....) หมู่บ้านที่อยู่ในพื้นที่บริการก็อยู่ลึกเข้าไปในป่าไกลมาก เรานักรถกะบะสีส้ม ของครูใหญ่ (ที่ใช้ในราชการเท่านั้น ฮา..) บ้านแม่อาง เป็นบ้านเกิดของพี่บุณฑริก เลี้ยวจากทางแยกมุ่งหน้าไปสู่เขาที่อยู่ไกลลิบ
รถกะบะของครูใหญ่ที่เป็นพาหนะพาเรา 6 ชีวิต วิ่งไปตามเส้นทางเกวียน ลึกเข้าไปเหมือนตัวเราเล็กลง ๆ มุ่งไปยังศาลาวัด เพื่อแนะแนวการศึกษา และประชาสัมพันธ์เรื่อง การจัดงาน “เข้ารุกขมูล” (การเข้าปริวาสกรรมของพระสงฆ์) และทอดผ่าป่าเพื่อการศึกษา 10 วัน 10 คืน ที่โรงเรียนของเรา โดยหลวงพ่อวัดพระธาตุเสด็จ ซึ่งเป็นที่เคารพศรัทธาของผู้คนทั้งจังหวัดท่านเมตตา เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ เพื่อหาทุนมาพัฒนาโรงเรียน
ที่บ้างแม่อาง ที่อยู่ภายในหุบเขาลึก ฉันไม่รู้หรอกว่า เราผ่านเนินเขาสูงมากี่เนิน เพราะนับไม่ถ้วน พอถึงหมู่บ้านก็ค่ำแล้ว ฉันยืนอยู่ที่พื้นดิน แต่มองเห็นพระจันทร์ดาวดวงใหญ่มาก เหมือนมันอยู่ใกล้ราวกับจะเอื้อมมือไปถึง...แล้วก็อากาศก็หนาวเหน็บจริงๆ...
ครูใหญ่พาพวกเรา ออกแนะแนวทุกคืน จนครบทุกหมู่บ้าน ก็นานแรมเดือนเลย
เหมือนนิยายไหมล่ะ...ฉันก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้มาอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ แต่มันเป็นเรื่องจริงค่ะ... ที่นี่.. ขาดแคลนความสะดวกสบาย แต่ไม่ขาดน้ำใจ และความสุข ความสุขที่ได้สอนเด็กๆ ที่ขาดโอกาสที่จะเข้าไปเรียนโรงเรียนในเมือง เด็กพวกนี้ขยัน ตั้งใจเรียนและมีน้ำใจมาก พวกเขาเด็กรุ่นแรกของโรงเรียนนี้ เด็กที่บ้านอยู่ไกลมากๆ จะมาพักที่โรงเรียน ปลูกกระท่อมอยู่กัน ปลูกผัก เลี้ยงไก่ไข่ เลี้ยงปลา เพาะเห็ดฟาง เห็ดนางฟ้า เห็ดหูหนู (คนที่สอนเด็กทำเห็ดทุกชนิด คือคู่กัดของฉันอีกแหละ แต่เขาไม่ใช่ครูเกษตรหรอกนะ) เด็กๆ ช่วยฉันทำแปลงปลูกกุหลาบ แปลงผักบุ้ง รดน้ำ พรวนดิน ข้างๆ บ้านพัก ซึ่งก็อยู่ติดกับกระท่อมน้อยของพวกเขา... บางวันฉันกับเด็กก็ช่วยกันทำกับข้าว ล้อมวงกินข้าวเย็นด้วยกันหลายคน พูดคุยกับเขาในทุกเรื่อง เก็บข้อมูลรายละเอียดของเขาให้มากที่สุด เพื่อให้มีข้อมูลในการพัฒนาและส่งเสริมพวกเขา.....
โรงเรือนเพาะเห็ดของพวกเรา
ฉันเรียนรู้ภาษาเหนือจากเด็กๆ และฉันก็ปลูกฝังให้พวกเขาฝึกพูดภาษากลางให้ชัด และถูกต้อง มีเด็กๆ มาอยู่ความเงียบวังเวงก็ค่อยลดลง แต่พอค่ำลง เด็กๆ ก็ทำการบ้าน อ่านหนังสือและนอนกันเงียบกริบ...
ส่วนฉันก็เหมือนเคย คือเคลียงานธุรการ กรอกข้อมูล โต้ตอบหนังสือราชการ แล้วอ่านหนังสือ เคล้าเสียงเพลงเบาๆ จนประมาณตี 2 ถึงค่อยนอน หลายคนอาจสงสัยว่า แล้วฉันอ่านหนังสือรู้เรื่องหรือ?... ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน ฉันอ่านหนังสือพร้อมกับคิดและทำความเข้าใจมากกว่าจำ เพลงเพราะๆ เบาๆ ทำให้ฉันอ่านหนังสืออย่างมีความสุข ตำรา มสธ. หลายคนคงเคยเห็น แต่ละเล่มหนาประมาณ 1.5-2 นิ้ว แต่ละเล่มก็จะมีแบบทดสอบ พ่วงมาอีก 1 เล่ม ฉันว่าตำราของ มสธ.สุดยอดมาก ฉันได้ความรู้มากมายมหาศาล วิชามนุษย์กับอารยธรรม ค่อนข้างยาก ลึกซึ้ง ต้องใช้สมาธิในการอ่านและทำความเข้าใจสูงมาก ส่วนวิทยาศาสตร์ ชีววิทยา เคมี ก็โอเคเรียนด้วยตัวเองได้สบายๆ มีฟิสิกส์นี่แหละที่ต้องหาผู้ช่วย... พี่สมมาตรก็แสนดี ช่วยติวให้ฉัน พี่เข้ามีน้ำใจกับน้องเล็กกันทุกคน และฉันก็ตอบแทนพี่ทุกคน ด้วยความขยันขันแข็ง ช่วยงานพี่ๆ เขาทุกอย่าง ไม่เคยบ่น ไม่งอแง...บางโอกาสเสร็จจากงานที่เหนื่อยแสนสาหัส พี่ๆ นำโดย "เสือเฒ่า"... ก็จะหิ้วน้องเล็กอย่างฉันไปเปิดหูเปิดตาในเมืองบ้าง เช่น พาไปฟังเพลง เต้นรำ ที่โรงแรมทิพย์ช้าง (สมัยนั้นใหญ่และดังที่สุดในลำปาง) บางทีก็ไปทางอาหารในบรรยากาศที่แสนโรแมนติกที่สวนสาธารณะหนองกระทิง...
เด็กๆ บ้านพัก จะตื่นตั้งแต่เช้ามืดประมาณตี 4 ถึงตี 5 เพื่อเก็บเห็ด รดน้ำแปลงผักต่างๆ ที่อยู่บริเวณเดียวกับโรงเห็ด และเรือนเพาะชำ ให้อาหารไก่ ปลา ทำกับข้าว ฉันก็อดไม่ได้ที่จะตื่นไปเก็บเห็ดกับพวกเขา เห็ดนางฟ้า ดอกบานขาวสะพรั่งเต็มโรงเรือน มันตื่นเต้นและมีความสุข ที่ได้เห็นผลผลิตที่เราช่วยกันทำทุกขั้นตอน ตั้งแต่อัดวัสดุและขี้เลื่อยใส่ถุง นึ่งฆ่าเชื้อ เขี่ยเชื้อ คอยรดน้ำ ควบคุมอุณหภูมิในโรงเรือน เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่เห็ดจะออกดอก ส่วนเห็ดฟางเราต้อง ใช้ตะเกียง กับไฟฉายเปิดพลาสติกที่คลุมแปลงเห็ดฟาง ลุ้นว่า...วันนี้เห็ดจะออกมากหรือน้อย เห็ดฟางต้องรีบเก็บก่อนเห็ดชนิดอื่น ไม่งั้นมันจะบาน ได้ราคาไม่ดี ฮิ ฮิ ฉันกลายเป็นแม่ค้าไปโดยปริยาย
เรือนเพาะชำ โรงเรือนเห็ด เล้าไก่
บ่อปลาดุก
เย็นๆ หลังเสร็จงานก็พากันเตะตะกร้อ ฉันก็พึ่งเห็นเด็กผู้หญิงเตะตะกร้อที่นี่เป็นครั้งแรก เพราะฉันเรียนโรงเรียนสตรี เคยเรียนแต่ยืดหยุ่น ปิงปอง แบดมินตัน ม.ปลาย ก็เรียนลีลาศ ฮอกกี้ ไอกิโด (คล้ายๆ ยูโด) เขาไม่สอนให้ผู้หญิงเตะตะกร้อ ฉันหัดเตะตะกร้อที่นี่แหละ....ฉันอยู่กับเด็กพวกนี้ ลูกศิษย์ที่อายุน้อยกว่าฉันแค่ 2 ปี แต่เขาให้ความเคารพฉัน เชื่อฟัง ให้เกียรติและมีน้ำใจกับฉัน ดูแลปกป้องฉัน เป็นอย่างดี (เด็กๆ บอกว่า ครูใหญ่กำชับว่าต้องดูแลอาจารย์จุ๋มให้ดีๆ...ถ้าอาจารย์จุ๋มไม่สบายจะไม่มีใครสอนพวกเธอ...ขอบคุณมากนะคะ เสือเฒ่า ที่เป็นห่วงลูกสาว...) อย่าแปลกใจที่เด็กเรียกอาจารย์ เมื่อก่อนพอชั้นมัธยม เรียกครูว่าอาจารย์.. มาเปลี่ยนเป็นเรียกว่า “ครู” ตอนมี พรบ. ครู นี่แหละ
ฉันก็เฮฮา เย๊วๆ กับเด็กๆ เข้าใจว่าเขาคิดอะไร อย่างไรต้องการทำอะไร เพราะฉันก็พึ่งผ่านวัยเดียวกับพวกเขามาแป๊บเดียวเอง ความที่วัยใกล้กัน คุยกันรู้เรื่องและทุกเรื่อง เหมือนพี่คุยกับน้อง รับฟังเขาเ ปิดโอกาสให้เขาคิด เขาพูด เด็กพวกนี้ใสซื่อ แต่ฉลาด คุยกับเขาด้วยเหตุผล สอนเขาด้วยหัวใจ ให้ความรัก เมตตา เอื้ออาทร เอาใจใส่ในทุกรายละเอียดของเขา เด็กเขารับรู้ได้นะ เหมือนจิตที่ส่งถึงกันได้ สอนให้เขาเรียนรู้เต็มความสามารถ เต็มศักยภาพของเขา เติมเต็มในสิ่งที่เขาขาด ให้เขามีทั้งความรู้และเป็นคนดี ด้วยการเป็นแบบอย่างที่ดี เช่น การเคารพผู้ใหญ่ ทุกเช้าฉันจะทักทายครูทุกคนพร้อมกับยกมือไหว้ ซึ่งเป็นนิสัยปกติของฉันอยู่แล้ว ฉันไหว้ทุกคนแม้กระทั่งพี่เบนซ์ซึ่งเป็นภารโรง ฉันถือว่าฉันเป็นเด็ก เป็นน้องพี่เบนซ์คนหนึ่ง พ่อผู้ใหญ่ (พ่อหลวง) แม่หลวง น้อง และภรรยาของพี่เบนซ์ ให้ความรักและความเอ็นดูฉันเหมือนลูกหลาน มักฝากกับข้าวให้พี่เบนซ์มาให้ฉันทานเสมอ เด็กนักเรียนเขาเห็นแบบอย่างที่ครูปฏิบัติ เขาก็ซึมซับวัฒนธรรมที่ดีที่เขาเห็น เด็กๆ ก็ให้ความเคารพนับถือพี่เบนซ์ ไม่รู้สึกว่าพี่เบนซ์เป็นภารโรง แต่เป็นพี่ชาย เป็นพี่ใหญ่ของพวกเขา
อ่อนน้อม และถ่อมตน น่ายล กว่าแข้งกร้าว
พระเดช ก่อเหตุร้าว พระคุณ อุ่นน้าวใจ
มีนักเรียนคนหนึ่ง เป็นเด็กผู้ชาย แต่นิสัยเรียบร้อย ไม่ใช่ตุ๊ดนะคะ บ้านอยู่ใกล้โรงเรียนชื่อบ้านห้วยน้ำเค็ม อยู่ติดถนนใต้โรงเรียนประมาณ 200 เมตร ชื่อสมบัติ มักชวนฉันไปที่บ้าน แม่กับยายของสมบัติจะทำกับข้าวเผื่อฉันด้วย บางวันไม่ได้ไป ก็จะเอากับข้าวใส่ปิ่นโตมาให้ฉัน และเด็กอีกหลายคนก็ห่อข้าวเหนียว น้ำพริกหนุ่ม จิ้นปิ้ง (เนื้อเค็มย่าง) มาเผื่อฉัน อาหารบางอย่างก็ไม่เคยกิน เช่น แกงกระด้าง ทำเหมือนแกงคั่ว ใส่เนื้อหมู หรือขาหมู แต่ไม่ใส่กะทิ ใส่ผงวุ้นให้เทใส่ถาดให้แข็งแล้วตัดเป็นชิ้นๆ เหมือนขนม โรยด้วยผักชี ก็แปลกดี ฉันกินน้ำปูเป็นที่เสด็จนี่แหละ เอาหน่อไม้จิ้ม รสชาติแปลก แรกๆ ก็กินยากนะ... กินไปๆ เอ๊ะ!... ก็อร่อยดีนะเนี่ย !>>
ฉันทำตัวเหมือนจิ้งจกปรับตัวง่าย กินง่ายอยู่ง่าย เพราะปกติฉันก็เติบโตจากชนบท เพียงแต่ไม่เคยทานอาหารแปลกๆ แค่นั้นเอง
ถ้าเป็นวันศุกร์-เสาร์ เด็กบ้านพักกลับบ้าน สมบัติจะมาอยู่เป็นเพื่อนกับฉัน เขาเป็นห่วงฉัน เพราะพี่เบนซ์ กว่าจะมานอนที่โรงเรียนก็ดึก พี่เขากลับไปอาบน้ำทานข้าวกับครอบครัว สมบัติจะนอนห้องที่ว่างอยู่ แม่สมบัติบอกให้มาอยู่เป็นเพื่อน... ห่วงว่าฉันจะกลัว เพราะทั้งเนินเขาลูกนี้ฉันอยู่บ้านพักคนเดียว แม่กับยายสมบัติเขาห่วงฉัน เหมือนฉันเป็นลูกหลาน ซาบซึ้งน้ำใจของคนเหนือ... (เลยกลายเป็นสะไภ้คนเหนือซะเลย ฮา...) เมื่อฉันได้กลับบ้าน ฉันมักจะซื้อต้นกุหลาบกลับมาปลูกที่บ้านพัก และไม่ลืมที่จะซื้อมาเผื่อบ้านของสมบัติด้วย แม่กับยายชอบต้นกุหลาบที่ฉันซื้อมาฝาก ดูแลเป็นอย่างดี ออกดอกสวยมาก มากกว่าที่ฉันปลูกที่โรงเรียนเสียอีก... ฮิ ฮิ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ดูแลนะ แต่ดินที่โรงเรียนเป็นดินลูกรัง แข็งมากๆ
ตอนนี้พวกเด็กๆ ลูกศิษย์ที่วัยใกล้เคียงกับฉัน
ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ทั้งราชการและธรุกิจส่วนตัว
บางคนเป็นใหญ่เป็นโตกว่าครูเสียอีก....ขณะนี้เวลาผ่านมาหลายปี
ฉันก็ย้ายกลับมาสอนที่บ้านเกิดแล้ว พวกเขาก็ยังไม่ลืมฉันเลย ปีใหม่ วันเกิด
พวกเขาจะส่งการ์ดอวยพร
หรือไม่ก็โทรศัพท์มาคุยกับฉันเสมอ....
เมื่อวันครูที่ผ่านมา ฉันกำลังอบรมอยู่ จิ๋ม (วินิจตรา) ก็โทร.
มาสวัสดีวันครูกับฉัน คุยกันเป็นครึ่งชั่วโมง
คนนี้ทำงานที่โรงพยาบาลศิริราช มันน่าภูมิใจนะการที่เราได้มองเห็นลูกศิษย์ที่อบรมสั่งสอนมาเจริญเติบโต
มีคุณภาพชีวิตที่ดี มันมีความสุข อิ่มเอมใจมากค่ะ...
คุณเป็นเหมือนฉันบ้างหรือเปล่า...???
ฉันเล่ามาตั้งนาน แต่ยังไม่ได้เล่าถึงครูใหญ่ ที่ถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์อันมีค่ามากมาย ไม่อาจหาสิ่งใดมาเทียบได้ แต่วันนี้ คงต้องพักไว้ก่อน... กลัวเพื่อนพร้องน้องพี่ จะเสียเวลากับบันทึกฉันมากเกินไป... ความจริงก็เสียเวลากับทุกบันทึกของฉันนั่นแหละ เพราะเขียนยาวทุกบันทึก... ชีวิตผ่านเรื่องราวเยอะเหลือเกิน อย่าพึ่งเบื่อครูใจดีนะจ๊ะ...ไม่อ่านก็ทักทายกันเน๊าะ แค่นี้ก็ชื่นใจแล้วจ้า!....
ขออย่างเดียว คือความจริงใจต่อกัน โปรดอย่าคิดเป็นอื่น ครูใจดีเป็นร่าเริง อารมณ์ดี สนุกสนาน สนิทกับคนง่าย ใครอาวุโสกว่าก็ถือว่าเป็นพี่ ให้ความเคารพนับถือด้วยความจริงใจ มิเคยคิดเป็นอย่างอื่น ใครอ่อนกว่าก็ถือว่าเป็นน้อง บางท่านก็ถือเป็นครูอาจารย์ เป็นลูกเป็นหลาน เข้ามาในสังคม Gotoknow ด้วยความศรัทธา อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ขอบคุณมิตรภาพและน้ำใจที่มีให้ครูใจดีค่ะ...
บึนทึกโดย : ครูใจดี
ภาพประกอบบันทึก : ภาพของต้วเอง บางส่วนจาก internet
ความเห็น (121)
เป็นโรงเรียนที่วิวสวยมากนะคะ
บรรยากาศก็น่าเหงาอยู่หรอกนะ
แต่เห็นกิจกรรมที่คุณครูทำแล้วน่าชื่นใจกับเด็กๆนะคะ
เป็นบันทึกที่มีคูณค่ามากๆ เลยค่ะ วัยเอ๊าะ น่ารักจังเลยค่ะ ขอให้มีแรงใจ แรงกายที่เข้มแข็ง ทำเพื่ออนาคตของชาติต่อไปนะคะ คิดถึงเสมอคะ
เป็นโรงเรียนที่วิวสวยมากนะคะ
บรรยากาศก็น่าเหงาอยู่หรอกนะ
แต่เห็นกิจกรรมที่คุณครูทำแล้วน่าชื่นใจกับเด็กๆนะคะ
* ช่วงแรกๆ ร้อนมาก ลมแรง เพราะไม่มีต้นไม้ใหญ่
* เราช่วยกันปลุกต้นไม้โตเร็ว ก็ร่มรื่นขึ้น
* ทิวทัศน์สวยมาก ๆ พอก็เหงามาก... เวลาเขากลับกันหมด เหลือเราคนเดียว..
* ขอบคุณมากค่ะ
เป็นบันทึกที่มีคูณค่ามากๆ เลยค่ะ วัยเอ๊าะ น่ารักจังเลยค่ะ ขอให้มีแรงใจ แรงกายที่เข้มแข็ง ทำเพื่ออนาคตของชาติต่อไปนะคะ คิดถึงเสมอคะ
* ขอบคุณน้องพอลล่ามากๆ ที่ให้กำลังใจ และมาทักทายกันเสมอ..น้ำใจของชาว G2K เปี่ยมด้วยพลังแห่งไมตรีจริงๆ ค่ะ
** ขอบคุณมากค่ะ
*** คิดถึงเสมอ
ว้าว ครูพี่ใจดีค่ะ บรรยากาศ สวรรค์บนดินแต้ๆ เลยค่ะ
มีโรงเรือนเห็ดโตย ชอบๆ ... มีความสุขกับการงานค่ะ
พี่ครูใจดีสมัยก่อนคุณครูอยู่แบบเรียบง่าย มีความสุขดี สมัยอธิบดีโกวิทย์ นานมากแล้ว ฮา ชอบเด็กๆๆสมัยก่อนในชนบทจะมีน้ำใจ เป็นห่วงครู อ่านแล้วคิดถึงตอนเป็นครูมัธยมศึกษาสมัยๆๆ มีวีรกรรมคล้ายๆๆพี่เหมือนกันเพราะว่า จบภาษาอังกฤษแต่สอนเกษตร สอนพละศึกษา ฯลฯ ขอให้พี่มีความสุขกำการทำงานนะครับ...
สวัสดีค่ะครูใจดี ...รออ่านบันทึกอยู่ค่ะ ...มีความสุขกับการอ่านเรื่องราวประกอบภาพสวยๆ... ...สุขหัวใจกับงานที่รัก นะคะคุณครู ...ชอบทะเลหมอก ในภาพมากๆ จะมีอย่างนี้ในเดือนไหนค่ะเนี่ย อยากเห็นของจริง...ซะแล้ว..
ว้าว ครูพี่ใจดีค่ะ บรรยากาศ สวรรค์บนดินแต้ๆ เลยค่ะ
มีโรงเรือนเห็ดโตย ชอบๆ ... มีความสุขกับการงานค่ะ
* ใช้แล้วค่ะ มันเหมือนสวรรค์บนดี...ธรรมชาติบนเขา โล่ง สดชื่นอากาศบริสุทธิ์มาก ยิ่งทำให้เราเป็นคนโรแมนติก ฮิ ฮิ มองโลกเชิงบวก เหนื่อย เหงื่อตัวเนื้อตัว...เดี๋ยวก็หาย...แต่ใจนี่ซิเป็นสุขกับงานที่รัก ได้มอบความรู้ ประสบการณ์กับลูกศิษย์คนแล้วคนเล่า....
* ยังมีโรงงานแปรรูปสับปะรดด้วยนะคะ...แต่ไม่ได้เอารูปมาใส่ไว้...
* ขอบคุณมากค่ะน้อง poo
* สมัยอธิบดีโกวิทย์ ใช่นานมาก ๆ ชอบและศรัทธาท่านมาก ท่านเป็นกันเอง ให้กำลังใจพวกเราในการส่งเสริมอาชีพอิสระให้กับนักเรียน ท่านมุ่งให้ให้เราสอนให้เด็กรู้จักคิด คิดเป็น
* น้ำใจของเด็กพวกนี้ มีมากมายมหาศาล รักครู เป็นห่วงครู จนเดี๋ยวนี้ เขายังติดต่อกับครูใจดีอยู่เสมอ
* ขอบคุณมากค่ะ
- มาขอบคุณพี่ใจดีครับผม
- ไม่ถือเป็นการก่อกวนเลยครับพี่ใจดี
- ตรงกันข้าม ยินดี ดีใจ เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับที่พี่เข้ามาทักทายบ่อยๆ
- ดอกไม้ในภาพ ผมไม่ทราบชื่อครับ
- ผมไปเจอที่หลังรีสอร์ทที่ดอยแม่สลอง
- มีสองสีนะฮะ สีขาว กับชมพูอย่างในภาพ
- สีขาวไม่ได้ถ่ายภาพมา
- นอกจากสวยมาก ๆ แล้ว ยังหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณเลยครับ
- ถามคนงานที่รีสอร์ทก็ไม่ทราบว่าดอกอะไร
- ผมก็อยากทราบชื่อดอกไม้นี้เหมือนกันครับ
- มีใครรู้จักบ้างไหมเอ่ย
สวัสดีค่ะ 
คุณปิ่นธิดา
สวัสดีค่ะครูใจดี ...รออ่านบันทึกอยู่ค่ะ ...มีความสุขกับการอ่านเรื่องราวประกอบภาพสวยๆ... ...สุขหัวใจกับงานที่รัก นะคะคุณครู ...ชอบทะเลหมอก ในภาพมากๆ จะมีอย่างนี้ในเดือนไหนค่ะเนี่ย อยากเห็นของจริง...ซะแล้ว..
* จริงหรือคะเนี่ย รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งค่ะ ที่มีคนบอกว่า "รออ่านบันทึกอยู่" ความที่เขียนไปเรื่อยๆ บางครั้งกลัวจะโดนรำคาญ.... มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ
* ช่วงตั้งแต่ พ.ย. - ม.ค. เป็นช่วงที่ แถวตำบลบ้านเสด็จอากาศเย็นมาก และมีหมอกลงจัดมาก... คนที่นั่นอาจเห็นเป็นเรื่องธรรมดา....
* แต่ครูใจดี ตื่นเต้นมากๆ มีอยู่วันนึง หมอกลงจนมองไม่เห็นอะไรเลย... ก็เลยนั่งทำงานอยู่บ้านบ้านพัก เป็นที่ไม่ชอบใส่นาฬิกา ไม่ได้ดูเวลา... พอหมอกจาง ถคงเดินไปที่อาคารเรียน (ชั่วคราว) กระหยิ่งยิ้มย่อง ว่าฉันตื่นแต่เช้า ถึงโรงเรียนก่อนครูใหญ่แน่ๆ....ที่ไหนได้ 10 โมง แล้ว.....ฮา... (ตอนนี้ไปอยู่ใหม่ๆ ยังไม่มีนักเรียนมาอยู่บ้านพัก.. )
* บรรยากาศยามเย็น ก็สวยงาม ไม่น้อยหน้ากันเลยนะคะ
* ขอบคุณมากค่ะคุณปิ่นธิดา
- สวัสดีค่ะ พี่จุ๋มคนเก่ง
- ตอนนี้คุณพ่อกลับมาพักฟื้นอยู่บ้านที่พะโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ หมอนัดอีกครั้งวันที่ 4 มีนาคม 2553 ค่ะ ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีเผื่อแผ่ไปถึงครอบครัวของนกด้วยค่ะ
- ความรัก ความเมตตาที่มีให้กันนกจะขอจดจำไปชั่วชีวิตนี้จะหาไม่
- พักผ่อนบ้างนะพี่ ไม่มีใครดูแลตัวเราดีเท่าตัวเราเอง.....
- ระลึกถึงเสมอค่ะ
- บันทึกสวยจังค่ะ
- ลีลาการเขียนหนังสือ มืออาชีพทีเดียว
- ความหลังคล้าย ๆ กันเลยค่ะ...
- เพียงแต่บ้านพักครูสาวโสดของพี่แจ๋วนั้น ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ เลย ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟ มีแต่งู งู และก็งู
- วันไหนไม่ได้ตีงู วันนั้นเหมือนจะนอนไม่หลับ...คิดแล้วก็สยองค่ะ
- แต่ก็ไม่เคยลืม ซ้ำยังประทับใจยิ่งกว่าอยู่กับแสงสีในเมืองอีกค่ะ
- ขอบคุณความสวยงามของบันทึก และน้ำใจไมตรีที่ไปเยือนพี่แจ๋วที่บันทึกนะคะ
D ค่ะ ว้าว! บรรยากาศสุดแสนจะโรแมนส์ น่ะค่ะ คล้ายๆกับครูบันเทิงเลย อดีตก็เคยครองบ้านพักครูกลางหุบเขาเหมือนกันค่ะ (โสดด้วยน่ะ) แต่ก็โสดแค่ ปี เดียว (รีบ อ่ะ)เหงาก็เลยคว้าพ่อหม้ายมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วพ่อหม้ายก็พาเรือพ่วงมาอยู่ร่วมด้วย(โก้ไนส์) คราวนี้กลายเป็น 3 แล้วน่ัะค่ัะ เริ่มคึกคัก แต่งงานได้ 1 เดือนเท่านั้น (บอกแล้วว่ารีบ ) เลยผลิตลูกเรือเพิ่มอีก 1 คน (น้องไอซ์) คราวนี้บ้านพักที่เคยเหงาก็ไม่เหงาอีกต่อไป ตอนหัวค่ำยุงค่อนข้างเยอะน่ะค่ะ พอดึกๆก็ไปหมด ด้านหลังบ้านพักมีลำธารด้วย นอนไปฟังเสียงน้ำไหลกระทบโขดหินไป อุ้ย! เพลินจ้า สงสัยว่าต้องหาลูกเรือเพิ่มอีกแล้วล่ะ...อิอิ..
- อ่านเพลินอีกแล้วครับ น้องครูใจดีจำรายละเอียดต่างๆเก่งจังเลย รถกระบะของอาจารย์ใหญ่นี่สารพัดประโยชน์จริงๆนะครับ คล้ายๆกันเลย รถกระบะผอ.สุธีร์ขณะนั้นสีขาว..แต่ออกแนะแนวตอนกลางคืนนี่ ไม่เคยไปครับ..
- ไม่ได้ไปไหน แต่ยุ่งๆอยู่กับงานของตัวเอง เรื่องถ่ายภาพ ยังต้องถ่ายมั้ย(ฮา) อีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์จะว่างแล้วครับ
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ
- สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
- แวะมาอ่านเรื่องราวความหลังฝังใจอันงดงาม
การทุ่มเททำงานของครูใหม่ไฟแรง น่าชื่นชมมากค่ะ
แต่บอกว่า "กินมาม่าเป็นอาหารหลัก" ตรงนี้ไม่ชอบใจนัก
เป็นห่วงสุขภาพค่ะ.... ตอนนี้คงไม่ทำอย่างนั้นแล้วนะคะ - ดูแลรักษาสุขภาพให้มาก ๆ นะคะ
ชีวิตอีกยาวไกล ทำงานใดต้องประมาณตนนะคะ
ขอบคุณค่ะครูใจดี..ครูใจดีทำงานก่อนครูอ้อย2ปี ครูใจดีเป็นครูตอนอายุ19 ครูอ้อยเป็นทหารเรือตอนอายุ21ปี ได้เป็นครูเมื่ออายุ 28 ปี จึงสมใจที่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะเป็นครู ทหารเรือสอนเรื่องความมีระเบียบวินัย และการทำงานอย่างเข้มแข็ง ซื่อสัตย์ รักษาคำพูด มีน้ำใจ และการเคารพผู้อาวุโส สิ่งที่เราต้องเปล่งวาจาตอนเข้าแถวเคารพธงชาติพร้อมกับนักเรียนจ่าโรงเรียนชุมพลทหารเรือ ก็คือ ชาติ เกียรติ วินัย กล้าหาญ...ส่วนครูนั้นต้องแสดงตนเป็นพุทธมามกะ...ทุกอย่างจึงผสมผสานเป็นการทำงานที่เรารัก..เมื่อรักจึงทุ่มเทค่ะ..
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
*** แวะมาอ่านเรื่องราวอันงดงาม เป็นความเสียสละการทุ่มเททำงานอย่างนน่าชื่นชม กล้าหาญมากค่ะ
*** ครูกิติยาเคยสอบบรรจุได้ครั้งแรกที่เวียงแหง เชียงใหม่ แต่สละสิทธฺ เพราะกลัวไว้ล่วงหน้า เวลาผ่านไปรู้สึกเสียดายที่ไม่เคยใช้ชีวิตให้คุ้มค่ะ
*** ขอบคุณเรื่องราวดีๆ
สวัสดีค่ะครูจุ๋ม
มาอ่านเรื่องอดีตที่มีแต่ความงดงาม ภาพบรรยากาศที่มีสายลม เมฆ หมอก คงจะถูกบันทึกไว้ในความทรงจำไปอีกนาน...
เพลงโปรดทั้งนั้นเลยนะคะ ดีใจและภูมิใจนะคะที่มีลูกศิษย์ดีๆ เก่งๆ และยังไม่ลืมครูคนนี้ งานตอนี้ก็เร่งทำค่ะ แต่บางที่ พิมพ์ได้เยอะ ข้อมูลหายไปเฉยๆ....ลูกบอกพิมพ์ไป save ไป...นะ...
ขอให้มีความสุขกับการอ่านหนังสือดีๆนะคะ
วันนี้มาทักทายตอนขึ้นเวรค่ะ
มาขอบคุณพี่ใจดีครับผม
ไม่ถือเป็นการก่อกวนเลยครับพี่ใจดี
ตรงกันข้าม ยินดี ดีใจ เป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับที่พี่เข้ามาทักทายบ่อยๆ
ดอกไม้ในภาพ ผมไม่ทราบชื่อครับ
ผมไปเจอที่หลังรีสอร์ทที่ดอยแม่สลอง
มีสองสีนะฮะ สีขาว กับชมพูอย่างในภาพ
สีขาวไม่ได้ถ่ายภาพมา
นอกจากสวยมาก ๆ แล้ว ยังหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณเลยครับ
ถามคนงานที่รีสอร์ทก็ไม่ทราบว่าดอกอะไร
ผมก็อยากทราบชื่อดอกไม้นี้เหมือนกันครับ
มีใครรู้จักบ้างไหมเอ่ย
* ขอบคุณครูกุ้งเช่นกัน ที่มีความรู้สึกที่ดีต่อกันฉันพี่น้อง แรกๆ ไม่ทราบหรอกว่าครูกุ้ง เป็นผู้บริหาร แต่ถึงทราบแล้ว ก็เหมือนเดิม ยังคงชื่นชมการทำงาน และทึ่งในความสามารถโดยเฉพาะ ครูกุ้งแต่งกลอนไพเราะเหลือเกิน... ขนาดคิดว่าตัวเองเป็นคนโรแมนติกแล้วนะ... แต่แต่งกลอนไม่เป็นเอาเสียเลย...ชอบพูดเป็นคำคมมากกว่า...แปลกเน๊าะ....
* ดอกอะไรหนอ...???? ใครรู้จักช่วยบอกที...
* อยากได้มาปลูกนะ... ปลูกให้มันเลื้อยเป็นซุ้มให้นักเรียนนักพัก น่าอ่านหนังสือ สดชื่นดี เวลาโดนน้ำค้าง น้ำฝน คงสวยมากๆ ...
* ขอบคุณมากค่ะครูกุ้ง
สวัสดีค่ะ พี่จุ๋มคนเก่ง
ตอนนี้คุณพ่อกลับมาพักฟื้นอยู่บ้านที่พะโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ หมอนัดอีกครั้งวันที่ 4 มีนาคม 2553 ค่ะ ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีเผื่อแผ่ไปถึงครอบครัวของนกด้วยค่ะ
ความรัก ความเมตตาที่มีให้กันนกจะขอจดจำไปชั่วชีวิตนี้จะหาไม่
พักผ่อนบ้างนะพี่ ไม่มีใครดูแลตัวเราดีเท่าตัวเราเอง.....
ระลึกถึงเสมอค่ะ
คุณหมอนัด เดือนมีนาคม แสดงความสุขภาพของคุณพ่อดีขึ้นมาก คอยดูแลอาการเป็นช่วงๆ พ่อ แม่ เป็นเหมือนพระในบ้าน เราต้องดูแลท่านและปฏิบัติต่อท่านอย่างดีที่สุด สิ่งที่เราปฏิบัติดีกับพ่อแม่ นี่แหละทำให้เราเจริญรุ่งเรือง...
เป็นกำลังใจให้น้องสาว ขอให้มีความสุขในการทำงานค่ะ
ขอบคุณน้องนกที่ห่วงใจพี่เสมอ
รักและคิดถึงนะ
บันทึกสวยจังค่ะ
ลีลาการเขียนหนังสือ มืออาชีพทีเดียว
ความหลังคล้าย ๆ กันเลยค่ะ...
เพียงแต่บ้านพักครูสาวโสดของพี่แจ๋วนั้น ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ เลย ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟ มีแต่งู งู และก็งู
วันไหนไม่ได้ตีงู วันนั้นเหมือนจะนอนไม่หลับ...คิดแล้วก็สยองค่ะ
แต่ก็ไม่เคยลืม ซ้ำยังประทับใจยิ่งกว่าอยู่กับแสงสีในเมืองอีกค่ะ
ขอบคุณความสวยงามของบันทึก และน้ำใจไมตรีที่ไปเยือนพี่แจ๋วที่บันทึกนะคะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ ชมจนเกือบลอย... แต่มันไม่ยอมลอย เพราะน้ำหนักเกิน...ฮา
ทำเป็นหนังสือขายเลยดีมั้ยเนี่ย.... คงไม่ได้ เขียนเรื่อยเปื่อย.. คงไม่มีสำนัพิมพ์ไหนเสี่ยง...ฮิ ฮิ
บ้านพักครูโสด...ของครูใจดีเป็นห้องสี่เหลี่ยมโล่งๆ ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกใดๆ ของพี่แจ๋วมีงู แต่ของจุ๋มมีแต่สับปะรดค่ะ... งูก็มีนะคะ เด็กเขาออกล่าเลย...เขาเอามากินค่ะ...ไอ้เรางี้อย่างกลัวเลย... ขนลุกเหมือนกัน...
อยู่โรงเรียนเล็ก ไกลๆ ประทับใจในความงดงามของธรรมชาติ และเด็กที่ใสซื่อ จุ๋มเชื่อนะคะว่า... คงไม่มีใครลืมโรงเรียนที่เราบรรจุครั้งแรก... นะคะ
ขอบคุณพี่แจ๋วมากค่ะ
ระลึกถึงเสมอ
สวัสดีครับคุณครู "..ขาดแคลนหลายอย่าง แต่ไม่ขาดน้ำใจ.." ครับ สังคมดี เพราะมีน้ำใจ..ขอบพระคุณครับที่แวะไปทักทายเสมอ ๆ
D ค่ะ ว้าว! บรรยากาศสุดแสนจะโรแมนส์ น่ะค่ะ คล้ายๆกับครูบันเทิงเลย อดีตก็เคยครองบ้านพักครูกลางหุบเขาเหมือนกันค่ะ (โสดด้วยน่ะ) แต่ก็โสดแค่ ปี เดียว (รีบ อ่ะ)เหงาก็เลยคว้าพ่อหม้ายมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วพ่อหม้ายก็พาเรือพ่วงมาอยู่ร่วมด้วย(โก้ไนส์) คราวนี้กลายเป็น 3 แล้วน่ัะค่ัะ เริ่มคึกคัก แต่งงานได้ 1 เดือนเท่านั้น (บอกแล้วว่ารีบ ) เลยผลิตลูกเรือเพิ่มอีก 1 คน (น้องไอซ์) คราวนี้บ้านพักที่เคยเหงาก็ไม่เหงาอีกต่อไป ตอนหัวค่ำยุงค่อนข้างเยอะน่ะค่ะ พอดึกๆ ก็ไปหมด ด้านหลังบ้านพักมีลำธารด้วย นอนไปฟังเสียงน้ำไหลกระทบโขดหินไป อุ้ย! เพลินจ้า สงสัยว่าต้องหาลูกเรือเพิ่มอีกแล้วล่ะ...อิอิ..
โห... น้องนู๋ เล่าเสีย เห็นภาพเลย...ฮา แสดงว่าความงามและความสวยน่ารักของครูบันเทิง มีมากจนพ่อน้องไอซ์ อดใจไม่ไหว...ฮิ ฮิ
ด้านหลังบ้านพักมีลำธารด้วย นอนไปฟังเสียงน้ำไหลกระทบโขดหินไป อุ้ย! เพลินจ้า
ของครูใจดี... ได้ยินเสียงแมลง เสียงลมหวีดหวิว...เย็นยะเยือก "อยู่ภายแสงดาว...ที่ส่องแพรวพราวบนท้องนภา...โรแมนส์... แบบเหงา..จับใจ...."
ขอบคุณที่เข้ามาแชร์ เรื่องราวในอดีตนะจ๊ะ
อ่านเพลินอีกแล้วครับ น้องครูใจดีจำรายละเอียดต่างๆเก่งจังเลย รถกระบะของอาจารย์ใหญ่นี่สารพัดประโยชน์จริงๆนะครับ คล้ายๆกันเลย รถกระบะผอ.สุธีร์ ขณะนั้นสีขาว..แต่ออกแนะแนวตอนกลางคืนนี่ ไม่เคยไปครับ..
ไม่ได้ไปไหน แต่ยุ่งๆอยู่กับงานของตัวเอง เรื่องถ่ายภาพ ยังต้องถ่ายมั้ย(ฮา) อีกสักอาทิตย์สองอาทิตย์จะว่างแล้วครับ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ
* ไม่รู้ว่าชม หรือตำหนิ นะเนี่ย....อ่านเพลิน แบบไหนอ่ะ...(ชอบ หรือว่า รำคาญ ...ฮา )
* รถกะบะ ของ ผอ.สุธีร์ สีขาว หนูว่าน่าจะเป็นคันเดียวกันนะ..เพราะมันเก่ามาก ๆ หนูยังได้ขับพาเด็กไป แข่งทักษะที่ รร.พิษณุโลกพิทยาคม เมื่อ ปี 50 ....รถเสียกลางทางอีกต่างหาก... ฝนก็ตก... สุดๆ ไปเลย... ตอนนี้ ผอ.เปลี่ยน เป็นวีโก้ 4 ประตูแล้วค่ะ เมื่อปีแล้วเอง...
* ออกแนะแนวตอนกลางคืน... ม่วนหลายเด้ออ้าย...หนาวมากๆ นั่งกะบะท้าย โห..สุดๆ ไปเลย หนาวอ่ะ... ตอนอายุ 19 ก็สนุกดี โหด มัน ฮา... แต่ตอน สว. คงแย่เหมือนกัน...
* จะว่างแล้ว จริงอ่ะ... เรื่องถ่ายรูป คิดว่าพี่ลืมไปแล้ว...ขอ ฮามั่ง... ยังต้องถ่ายภาพอยู่เรื่อยๆ ค่ะ แต่ตอนนี้กล้องเสีย น้องนนท์ ทำหล่นบนพื้นอย่างแรง... เขาเอาไปใช้ตอนทำโครงงานวิทยาศาสตร์ ก็ทำที่บ้านนั่นแหละ... เพื่อนๆ มาทำที่บ้าน ไม่ระวัง มือไปปัดหล่นพื้นหินอ่อน หน้าจอแตก เปิดไม่ได้อีกเลย... ไม่กล้าเอาไปให้ซ่อม
* ขอบพระคุณมากค่ะพี่ธนิตย์
ขอให้คุณครูมีความสุขกับการทำงานมากๆน่ะครับ
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
แวะมาอ่านเรื่องราวความหลังฝังใจอันงดงาม
การทุ่มเททำงานของครูใหม่ไฟแรง น่าชื่นชมมากค่ะ
แต่บอกว่า "กินมาม่าเป็นอาหารหลัก" ตรงนี้ไม่ชอบใจนัก
เป็นห่วงสุขภาพค่ะ.... ตอนนี้คงไม่ทำอย่างนั้นแล้วนะคะ
ดูแลรักษาสุขภาพให้มาก ๆ นะคะ
ชีวิตอีกยาวไกล ทำงานใดต้องประมาณตนนะคะ
ขอบคุณมากค่ะคุณครูใจบุญ ที่เผื่อแผ่น้ำใจไมตรีมาให้เสมอๆ
"ตอนนี้ไม่ทานมาม่า เป็นอาหารหลักแล้วค่ะ" ทานเป็นบางครั้งที่นึกอยากทานค่ะ แต่ไม่บ่อยหรอกค่ะ
ตอนนี้ เน้นผัก ผลไม้ และธัญพืช แม่ชอบทำปลาให้ทานค่ะ.... ยังเป็นลูกแหงของแม่ตามเคย...ฮิ ฮิ
ดอกกุหลาบที่มอบมอบให้ สวยมากค่ะ ขอบคุณมากๆ อีกครั้ง
ระลึกถึงค่ะ
ขอบคุณค่ะครูใจดี..ครูใจดีทำงานก่อนครูอ้อย 2 ปี ครูใจดีเป็นครูตอนอายุ19 ครูอ้อยเป็นทหารเรือตอนอายุ21ปี ได้เป็นครูเมื่ออายุ 28 ปี จึงสมใจที่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะเป็นครู ทหารเรือสอนเรื่องความมีระเบียบวินัย และการทำงานอย่างเข้มแข็ง ซื่อสัตย์ รักษาคำพูด มีน้ำใจ และการเคารพผู้อาวุโส สิ่งที่เราต้องเปล่งวาจาตอนเข้าแถวเคารพธงชาติพร้อมกับนักเรียนจ่าโรงเรียนชุมพลทหารเรือ ก็คือ ชาติ เกียรติ วินัย กล้าหาญ...ส่วนครูนั้นต้องแสดงตนเป็นพุทธมามกะ...ทุกอย่างจึงผสมผสานเป็นการทำงานที่เรารัก..เมื่อรักจึงทุ่มเทค่ะ..
ครูอ้อยเป็นทหารมาก่อน.... ดีจังเลยนะ มีประสบการณ์หลายอย่าง ชอบทหารมาก มีระเบียบวินัย รักพวกพร้อง ซื่ยสัตย์สุจริต... น้อยชาวครูใจดี เรียนเตรียมทหาร แล้วต่อเหล่านายเรือ... ทหารจะเนี๊ยบมาก สะอาดมีระเบียบ มีน้ำใจ ครูอ้อยคงได้ประสบการณ์มาประยุกต์ใช้กับอาชีพครูได้เลย...
ขอบคุณครูอ้อยมากๆ ค่ะ... ที่มาเยี่ยม และแชร์ประสบการณ์ ที่ได้ประโยชน์มากมาก...เห็นครูอ้อยมา แล้วก็ติดถึงอาจารย์ทุกทีเลย...หายไปไหนไม่รู้เน๊าะ
คิดถึงค่ะ
ดีจังเลยคะที่มีบล๊อกนี้ เพราะทั้งคุณครูและเพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้เข้ามาร่วมแชร์ความรู้กัน เพื่อนนำมาถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังได้ฟัง
จากที่ได้อ่านมารู้สึกประทับใจกับภาพและการบรรยายจนบางครั้งรู้สึกว่าตัวเองเป็นครูคนนั้นเลยน้อ บรรยายจนเห็นภาพเลยอ่ะ
ดีจริงๆคะ อยากไปเป็นครูบนดอยจังเลยคะ ถ้ามีบันทึกดีๆแบบนี้เอามาแบ่งปันกันอ่านบ้างนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
*** แวะมาอ่านเรื่องราวอันงดงาม เป็นความเสียสละการทุ่มเททำงานอย่างนน่าชื่นชม กล้าหาญมากค่ะ
*** ครูกิติยาเคยสอบบรรจุได้ครั้งแรกที่เวียงแหง เชียงใหม่ แต่สละสิทธฺ เพราะกลัวไว้ล่วงหน้า เวลาผ่านไปรู้สึกเสียดายที่ไม่เคยใช้ชีวิตให้คุ้มค่ะ
*** ขอบคุณเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ โรงเรียนใหญ่ๆ เด็กค่อนข้างพร้อม วัสดุอุปกรณ์เพียงพอ และตั้งใจเรียน ครูไม่ต้องเคี่ยวเข็ญมากนัก ครูใจดีชอบโรงเรียนขนาดและและขนาดกลางมากกว่าค่ะ
โรงเรียนขนาดเล็ก และห่างไกล เด็กฐานะยากจน ขาดโอกาสต่างๆ มากมาย... ภูมิใจที่ได้บรรจุที่เส็ดจฯ โดยเฉพาะเป็นโรงเรียนที่เปิดใหม่ เริ่มจากศูนย์จริงๆ นอกจากเราใช้สติปัญญา ความรู้ความสามรถ พลังกายพลังใจแล้ว...ยังได้เรียนรู้ชีวิต และเรื่องราวต่างๆ มากมาย ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น ไม่เคยทำก็ได้ทำ...เหมือนชีวิตที่ทุกลมหายใจของเรามีค่า....สุขใจและอิ่มเอมใจค่ะ....
ต้องขอบคุณนักเรียนที่นั่น...ครูใหญ่ พี่ๆ และคนในชุมชนตำบลบ้านเสด็จ ทุกคน...ที่มอบประสบการณ์อันล้ำค่านี้...
ขอบคุณมากค่ะ
มาอ่านเรื่องอดีตที่มีแต่ความงดงาม ภาพบรรยากาศที่มีสายลม เมฆ หมอก คงจะถูกบันทึกไว้ในความทรงจำไปอีกนาน...
เพลงโปรดทั้งนั้นเลยนะคะ ดีใจและภูมิใจนะคะที่มีลูกศิษย์ดีๆ เก่งๆ และยังไม่ลืมครูคนนี้ งานตอนี้ก็เร่งทำค่ะ แต่บางที่ พิมพ์ได้เยอะ ข้อมูลหายไปเฉยๆ....ลูกบอกพิมพ์ไป save ไป...นะ...
ขอให้มีความสุขกับการอ่านหนังสือดีๆนะคะ
วันนี้มาทักทายตอนขึ้นเวรค่ะ
* ใช่แล้วค่ะคุณแดง มันจดจำไปนานแสนนาน และตลอดชีวิต บางคนอีกคิดว่าเรายึดติดกับอดีต...แต่ไม่ใช่หรอกนะ เป็นความรู้สึกและความทรงจำ และประสบการณ์ที่ดี ที่ผ่านเข้ามา มันมีคุณค่ามาก
** สิ่งที่ผ่านมา ยิ่งย้ำว่า หน้าที่ของครูต้องทำอย่างไรบ้าง และสิ่งเหล่านี้ ทำให้ครูจุ๋มเป็นคนแบบนี้ ทุ่มเทกับงาน ทุ่มเทกับการปลูกฝัง บ่มเพาะลูกศิษย์ รุ่นแล้ว รุ่นเล่า ตั้งแต่โรงเรียนแห่งแรก จนถึงโรงเรียนในปัจจุบัน ให้เขามีคุณภาพชีวิตที่ดีและงดงาม
*** เรื่องพิมพ์งานแล้ว หายเนี่ย... ครูจุ๋มเตือนลูกศิษย์ตลอด ทำไปเซฟไปละลูก... คนที่ทำก็ทำ คนที่ไม่ทำก็...งานหายประจำ... คุณแดงต้องหมั่น SAVE นะคะ หรือไปตั้งค่าให้ SAVE ให้เร็วขึ้น อย่างน้อยเครื่องก็จะ SAVE อัตโนมัติเป็นระยะ งานก็ยังเหลืออยู่บ้าง ค่ะ คุณแดงลองให้ลูก เข้าไปกำหนดค่าใหม่นะคะ ทุก 2 นาทีก็ได้ค่ะ
**** ขอเป็นกำลังใจให้ทำผลงานเสร็จลุล่วงไปด้วยดี... มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะคะ หรือให้ช่วยวินิจอักษรก็ได้ค่ะ...
***** คิดถึงเสมอ
สวัสดีครับคุณครู "..ขาดแคลนหลายอย่าง แต่ไม่ขาดน้ำใจ.." ครับ สังคมดี เพราะมีน้ำใจ..ขอบพระคุณครับที่แวะไปทักทายเสมอ ๆ
หากคนในสังคมเรามีน้ำใจให้แก่กัน...สังคมเราก็จะผาสุข ช่วยกันสร้างสิ่งดีๆ กันนะคะ
ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
*เป็นเรื่องเล่าที่น่าประทับใจมากค่ะ สะท้อนความละเอียดอ่อนหลายแง่มุมนะคะ..พี่ใหญ่เข้าใจจิตใจ ครูใจดี
*ตัวพี่ใหญ่เองเป็นคนเดียวในบ้านที่ตามไปเก็บจดหมายเก่าๆหลายสิบปีสมัยยังเป็นครอบครัวเดียว ที่พ่อ-แม่ พี่-น้องทุกคนเขียนถึงกันยามจากไปไหนไกลๆ ซึ่งบัดนี้จดหมายเก่าคราคร่ำเหล่านี้ มากมายเป็นปึกๆ ถูกทิ้งลืมตามซอกลิ้นชักตู้ในบ้านเก่า พี่ใหญ่มาจัดเรียงใส่อัลบั้มหลายเล่มเกวียน เพื่อมานั่งอ่านรำลึกถึงว่า.. ยามโน้น พวกเราเล่าถึงชีวิตในยามนั้นอย่างไร ความสัมพันธ์ยามอยู่ห่างกันมีมากมายเช่นใด ฯลฯ ..
*ครั้นพี่ใหญ่รื้อฟื้นขึ้นมาเล่าอ้างในหมู่พี่ๆน้องๆทีไร มักถูกโห่ว่า เป็นพวกติดยึดอดีต..แหมนะคะ สว.(สูงวัย)ก็เป็นเช่นนี้แล...เรื่องซึ้งใจจะลืมได้ง่ายๆหรือ ??...บางอย่างบางเรื่องถือเป็นบทเรียนที่ดีไว้สอนลูกหลานไม่ตกยุคเลย..
ได้เข้ามาอ่านเรื่องของชีวิตครูใจดี
* เขียนด้วยความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน ด้วยความรู้สึกที่ดีๆ
* ทั้งบรรยากาศที่อบอุ่น เป็นธรรมชาติ การดำเนินชีวิตที่แสนสุข เด็กๆที่น่ารัก
* ผมว่าสิ่งเหล่านี้ หล่อหลอมให้ครูใจดี เป็นครูใจดีในใจเด็กทุกๆคน ครับ
ขอบคุณบันทึกดีๆ ทีมีต่อเด็กและโรงเรียนครับ
ขอให้คุณครูมีความสุขกับการทำงานมากๆ น่ะครับ
ขอบคุณมากค่ะ ขอให้คุณสามารถมีความสุขกับการทำงานเช่นกัน อุปสรรคและปัญหาที่เกิดขึ้นในการทำงาน นั้น ขอเพียงเราไม่ท้อ เราจะผ่านมันไปได้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ.กู้เกียรติ
ขอโทษนะขอรับที่หายไป มีภารกิจด่วนมากๆๆ....และปัญหาเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพเล็กน้อยเป็นกำลังใจให้คุณครูขอรับ......
สวัสดีค่ะคุณแพม
ดีจังเลยคะที่มีบล๊อกนี้ เพราะทั้งคุณครูและเพื่อนๆพี่ๆน้องๆได้เข้ามาร่วมแชร์ความรู้กัน เพื่อนนำมาถ่ายทอดให้คนรุ่นหลังได้ฟัง
จากที่ได้อ่านมารู้สึกประทับใจกับภาพและการบรรยายจนบางครั้งรู้สึกว่าตัวเองเป็นครูคนนั้นเลยน้อ บรรยายจนเห็นภาพเลยอ่ะ
ดีจริงๆคะ อยากไปเป็นครูบนดอยจังเลยคะ ถ้ามีบันทึกดีๆแบบนี้เอามาแบ่งปันกันอ่านบ้างนะคะ
* ขอบคุณที่ให้เกียรติมาเยี่ยมชม ซ้ำฝากถ้อบคำที่เป็นเหมือนน้ำทิพย์ มีกำลังใจมากมายค่ะ ประสบการณ์ดีๆ มีไว้แบ่งปัน เล่าสู่กันฟังค่ะ... ครูทุกคนรักเมตตาลูกศิษย์ ช่วยเหลือลูกศิษย์ ตามสภาพที่แตกต่างกันไป... สิ่งที่พวกครูอย่างพวกเราชื่นใจ ก็คือได้ส่งลูกศิษย์จนถึงฝั่งฝันค่ะ
* มีความสุขทุกวันนะคะ.. หวังว่าคงจะได้อ่านบันทึกของคุณแพม และแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับคุณแพมในโอกาสต่อไปค่ะ
*เป็นเรื่องเล่าที่น่าประทับใจมากค่ะ สะท้อนความละเอียดอ่อนหลายแง่มุมนะคะ..พี่ใหญ่เข้าใจจิตใจ ครูใจดี
*ตัวพี่ใหญ่เองเป็นคนเดียวในบ้านที่ตามไปเก็บจดหมายเก่าๆหลายสิบปีสมัยยังเป็นครอบครัวเดียว ที่พ่อ-แม่ พี่-น้องทุกคนเขียนถึงกันยามจากไปไหนไกลๆ ซึ่งบัดนี้จดหมายเก่าคราคร่ำเหล่านี้ มากมายเป็นปึกๆ ถูกทิ้งลืมตามซอกลิ้นชักตู้ในบ้านเก่า พี่ใหญ่มาจัดเรียงใส่อัลบั้มหลายเล่มเกวียน เพื่อมานั่งอ่านรำลึกถึงว่า.. ยามโน้น พวกเราเล่าถึงชีวิตในยามนั้นอย่างไร ความสัมพันธ์ยามอยู่ห่างกันมีมากมายเช่นใด ฯลฯ ..
*ครั้นพี่ใหญ่รื้อฟื้นขึ้นมาเล่าอ้างในหมู่พี่ๆน้องๆทีไร มักถูกโห่ว่า เป็นพวกติดยึดอดีต..แหมนะคะ สว.(สูงวัย)ก็เป็นเช่นนี้แล...เรื่องซึ้งใจจะลืมได้ง่ายๆหรือ ??...บางอย่างบางเรื่องถือเป็นบทเรียนที่ดีไว้สอนลูกหลานไม่ตกยุคเลย
* ครูใจดีถูกเรียกว่า คุณนายละเอียด "เพื่อนๆ บอกว่า มันจำอะไรของมันนักหนาวะ...ชั้นลืมไปหมดแล้ว" ...ฮา
* เรื่องราวที่ควรจดจำ ก็จงจำเถอะ สิ่งๆ ที่ดีงาม เอาไว้ให้ลูกหลานได้เห็นเป็นแบบอย่าง
* เรื่องที่มันเลวร้าย ก็ไม่ต้องจำ แต่เอาสิ่งนั้นเป็นเป็นบทเรียน จะได้ไม่เกิดขึ้นอีก และทำในปัจจุบันให้ดีงาม ... ชีวิตคนเราก็มีแค่นี้แหละนะคะพี่ใหญ่.... หมั่นสรางงามความดีไว้เถอะ....ไม่ต้องหวังให้ผลแห่งความดีตกมาหาเรา หรอก ให้มวลมนุษยชาติในจักรวาล อยู่อย่างสงบสุขก็พอ..
* ขอบคุณพี่ใหญ่มากๆ ค่ะ ที่มาเยี่ยมเสมอ อีกทั้งร่วมแชร์ประสบการณ์กัน
* ขอให้พี่ใหญ่มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ
* อีกไม่นาน เราก็เหมือนคุณยายคู่นี้แหละ ฮิ ฮิ
ได้เข้ามาอ่านเรื่องของชีวิตครูใจดี
* เขียนด้วยความรู้สึกที่ละเอียดอ่อน ด้วยความรู้สึกที่ดีๆ
* ทั้งบรรยากาศที่อบอุ่น เป็นธรรมชาติ การดำเนินชีวิตที่แสนสุข เด็กๆที่น่ารัก
* ผมว่าสิ่งเหล่านี้ หล่อหลอมให้ครูใจดี เป็นครูใจดีในใจเด็กทุกๆคน ครับ
ขอบคุณบันทึกดีๆ ทีมีต่อเด็กและโรงเรียนครับ
* เป็นเกียรติมากมายที่ ท่านรองมาเยี่ยมและชื่นชม...ระวังครูใจดีจะเหลิงนะ..ฮา
* เฮ่อ... เจ้านายบอกว่าบันทึกละเอียดอ่อน.. ไม่ว่าครูใจดีเป็น ยัยละเอียด เหมือนที่คุณเพื่อนบังเกิดเกล้ามันว่าให้ ก็พอใจละ...ฮิ ฮิ..
* เดี๋ยวนี้โรงเรียนเสด็จวนชยางค์กูล เจริญมาก อยู่ในระดับแนวหน้าเลย เป็นผู้นำ ICT โรงเรียนในฝัน โอ๊ย!..เยอะแยะ... สภาพสมัยก่อนไม่เหลือแล้ว ตึกเต็มไปหมด แต่ยังคงความงามของธรรมชาติ "โรงเรียนรีสอร์ท" ครูใจดีไม่ได้ไปที่โรงเรียน หลายปีแล้ว แต่รับรู้ข่าวสารตลอด.....
* ขอบพระคุณท่านรองอีกครั้งค่ะ
* ด้วยความเคารพ จากครูต่าง สทพ.ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ k-kukiat ที่เคารพ
ขอโทษนะขอรับที่หายไป มีภารกิจด่วนมากๆๆ....และปัญหาเกี่ยวกับเรื่องสุขภาพเล็กน้อย เป็นกำลังใจให้คุณครูขอรับ......
* โห...อาจารย์ขา ลูกศิษย์ดีใจมากๆ ที่อาจารย์ไปส่งข่าว เมื่อกลางวันยังบ่นกับครูอ้อย อยู่เลย ว่าเวลาครูอ้อยไปเยี่ยม ทำให้ลูกศิษย์ คิดถึงอาจารย์ มากๆ
* อาจารย์ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ.... แค่ทราบข่าวของอาจารย์ ก็ดีใจและสบายใจแล้ว... ยิ่งอาจารย์ไม่สบาย ก็ยิ่งเป็นห่วงค่ะ
* อาจารย์ค่อยยังชั่วหรือยังคะ... ทานยาเป็นเวลาหรือเปล่า???
* อาจารย์ตัดสินการประกวด การ์ตูนเสร็จแล้วเหรอ...
* แล้วยังไปสวดมนต์ที่โบสถ์อยูหรือเปล่า...???
* ถามมากมายเลย ฮา.... ทำการบ้านเรื่องที่ 2 ได้ครึ่งเรื่องแล้ว... คิดว่าอาจารย์หนีลูกศิษย์ไปแล้ว...ไม่มีกำลังใจเขียนต่อเลยอ่ะ...ตอนนี้กำลังใจมากแล้ว เย้..เย้..
* ด้วยความเคารพและคิดถึงมากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ
เป้นบันทึกยาวที่มีคุณค่าค่ะ
อยากให้ทุกคนได้มีโอกาสบันทึกเรื่องราว ความคิดและประสบการณ์ที่ผ่านมาเช่นนี้ค่ะ
มีเวลาไม่มาก แต่ก็อยากมาทักทายค่ะ
งานคงมากมายเหมือน ๆ กัน
คงต้องปิดท้ายเหมือนเดิม สุขภาพสำคัญมาก ๆ ค่ะ
(^___^)
ภาพนี้ต้องขยาย....
บรรยากาศดีจัง มีความสุขเยอะๆนะคะ
สวัสดีค่ะ
เป็นบันทึกที่น่าอ่านมากค่ะ.. ชื่นชม คุณ ครูใจดี นะคะ.. มีความสุขมากๆ และมีสุขภาพแข็งแรงค่ะ.. 
อยากบอกว่าอิจฉาครูจุ๋มและเด็กๆๆจังเลย
อะไร..จะมีความสุขป่านนี้ ชอบ..ขอบคุณค่ะ (ดาวที่บ้านครูวิไลค่ะ)
เรื่องราวดีดี..น่าอ่านค่ะ
สวัสดีค่ะ
เป้นบันทึกยาวที่มีคุณค่าค่ะ
อยากให้ทุกคนได้มีโอกาสบันทึกเรื่องราว ความคิดและประสบการณ์ที่ผ่านมาเช่นนี้ค่ะ
มีเวลาไม่มาก แต่ก็อยากมาทักทายค่ะ
งานคงมากมายเหมือน ๆ กัน
คงต้องปิดท้ายเหมือนเดิม สุขภาพสำคัญมาก ๆ ค่ะ
(^___^)
** คำปิดท้ายที่บ่งบอกถึงความห่วงใย รับไว้เพื่อปฏิบัติ และจะพยายามค่ะ
** ขอบคุณน้ำใจไมตรีที่มอบให้ ขอบคุณจากหัวใจ
** คิดถึงมากมายค่ะ (ภาพนี้ขยายไม่ได้ อายเขา...ฮา )
บรรยากาศดี เด็กก็น่ารักมาน้ำใจ เป็นสิ่งที่ไม่อาจยืมค่ะ
ขอบคุณมาก
สวัสดีค่ะ
เป็นบันทึกที่น่าอ่านมากค่ะ.. ชื่นชม คุณ ครูใจดี นะคะ.. มีความสุขมากๆ และมีสุขภาพแข็งแรงค่ะ..
สุขภาพแข็งแรงเป็นยอดปรารถนาของมนุษย์ทุกคน
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรที่มอบให้ค่ะ
มีความสุขดั่งใจปรารถนาทุกประการนะคะ
ว๊าว!...ว ววว ดาวบ้านครูวิไล งามแต้เน้อ.... อยากให้บ้านครูจุ๋มมีดาวแบบนี้บ้าอ่ะ....
ขอบคุณครูวิไล หลายๆ เด้อ... ที่มาแอ่ว หาเป็นประจำ....
ฮักหลายๆ เด้อ..
สวัสดีค่ะพี่ครูใจดี
บันทึกนี้ดีจังค่ะ โดนใจมากๆ แบบว่าชอบจัง
คิดถึงภาพบรรยากาศตอนที่เทียนน้อยไปเป็นครูอาสา
แม้เพียงช่วงเวลาสั้นๆแต่ก็เป็นประสบการณ์และความรู้สึกดีๆ
ที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับชาวบ้าน....ได้แต่เป็นภาพฝัน...ของคนที่ชอบเพ้อฝัน
(คนอื่นเค้าว่าเราอย่างนั้น...ว่าจะทำได้สักแค่ไหนกันเชียว ไอ้อุดมการณ์แบบนี้
ขนาดตัวเองยังเอาตัวไม่รอด...ช่วยตัวเองให้รอดให้ดีก่อนค่อยไปช่วยคนอื่น^_^)
ขอบคุณค่ะที่นำภาพสวยๆและมากด้วยประสบการณ์มาเพื่อแผ่เทียนน้อยๆเล่มนี้
แวะมาทักทายค่ะ..ขอบคุณที่แวะเยี่ยมชมบันทึกนะคะ..
อ่านเรื่องที่ครูใจดี เขียนแล้ว ประทับใจมากเลยค่ะ..
เป็นนักเขียนที่ดีจริงๆค่ะ.ชื่นชมนะคะน่าจะมีครูแบบนี้มากๆน่าชื่นใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
- เพิ่งกลับมาจากงานศพแม่ของครูที่โรงเรียน
- คิดถึงเลยแวะมาเยี่ยมก่อน
- อยู่ช่วยงานทุกวัน ยังงง อยู่
- พรุ่งนี้จะกลับมาอ่านใหม่อีกเที่ยว
- รักและคิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูใจดี
บันทึกนี้ดีจังค่ะ โดนใจมากๆ แบบว่าชอบจัง
คิดถึงภาพบรรยากาศตอนที่เทียนน้อยไปเป็นครูอาสา
แม้เพียงช่วงเวลาสั้นๆแต่ก็เป็นประสบการณ์และความรู้สึกดีๆ
ที่ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับชาวบ้าน....ได้แต่เป็นภาพฝัน...ของคนที่ชอบเพ้อฝัน
ขอบคุณค่ะที่นำภาพสวยๆและมากด้วยประสบการณ์มาเพื่อแผ่เทียนน้อยๆเล่มนี้
* โรงเรียนที่เราบรรรจุเป็นแห่งแรก และเปิดใหม่ ไม่มีอะไรพร้อมซักอย่าง ทำให้พวกเรา นำโดย ครูใหญ่ที่มีวิสัยทัศน์ ท่านเป็นคนหนุ่ม มุ่งมั่น ไฟแรง ประสานงานเก่ง ต้องร่วมแรงร่วมใจกัน ฟันฝ่าอุปสรรคต่อสู้กับปัญหาสารพัด จนโรงเรียนเติบโตอย่างรวดเร็ว ประสบการณ์เหล่านี้ เป็นครูของชืวิต ที่เยี่ยมยอดมากค่ะ เราผ่านความลำบากมามายมาย ทุกๆ วัน แขนขาของครูและนักเรียนจะเต็มไปด้วย รอบแผลจากหนามเกี่ยว ใบสับปะรด หญ้าคาบาดเอาจนเลือดซิปๆ ผืนคัน และเหงื่อเต็มใบหน้า มอมแมมกันทั้งครูและนักเรียน....ฮา.... เพราะเราจะมีคาบพัฒนาคาบสุดท้ายทุกวัน จากป่า กลายเป็นโรงเรียนที่สวยงามมาก... พวกเราภูมิใจกับความสำเร็จที่ร่วมสร้างร่วมฝันฝ่ามาด้วยกัน
* ครูใจดี พูดมากอีกแล้ว...
* ขอบคุณมากค่ะน้องครูเทียนน้อย
- สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
- ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมทักทายเสมอค่ะ
- การเข้าค่ายคงสนุกดีนะคะ.... ไม่ได้พักมาหลายอาทิตย์รักษาสุขภาพให้มาก ๆ
นะคะ - ไม่กินมาม่าเป็นอาหารหลัก...ถือเป็นวิถีของผู้มีปัญญาค่ะ
อาหารเป็นยาในโลกนะคะ ครูธรรมทิพย์ไม่ดื่มน้ำเย็น น้ำอัดลม
ไม่กินอาหารหมักดอง ของขบเคี้ยวที่อุดมด้วยผงชูรส และสารพิษ พยายาม
ลดละเลิกอาหารขยะที่ไม่จำเป็นค่ะ.. - มีความสุขในทุกวันเช่นกันค่ะ
- แวะมาเยี่ยมครูใจดีในวันหยุด
- ขอให้มีความสุขในวันหยุด
- หรือยังทำพิเศษจนไม่มีวันหยุด
- ขอให้มีความสุขกับงานที่ทำ
เรื่องราวความทรงจำที่งดงาม...นานเท่าไรก็ไม่ลืม...อ่านแล้ว..สนุก..ประทับใจมากค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ..ขอบคุณที่แวะเยี่ยมชมบันทึกนะคะ..
อ่านเรื่องที่ครูใจดี เขียนแล้ว ประทับใจมากเลยค่ะ..
เป็นนักเขียนที่ดีจริงๆค่ะ.ชื่นชมนะคะน่าจะมีครูแบบนี้มากๆน่าชื่นใจค่ะ
* อ่านคอมเม้นท์แล้ว ยิ้มจนแก้มปริ เชียวค่ะ.....
* ไม่ได้เป็นนักเขียนหรอค่ะ... เพยงแต่เขียนออกมาจากใจ จากความรู้สึก....
* เป็นความทรงจำที่ไม่ลืม ทุกรายละเอียด เพราะที่นี่คือที่ที่สร้างตัวตนและจิตวิญาณ
* ทุกวันนี้ ลูกศิษย์ ยังติดต่อกันอยู่ตลอด... เขาอายุน้อยกว่า 2-3 ปีเอง แต่เขายังเคารพนับถือว่าเราเป็นครูของเรา อย่างนี้จะให้ลืมได้อย่างไร...
* ครูใจดี คิดว่า หากใคร ได้ประสบการณ์ เหมือนที่ครูใจดีเจอ ก็คงอยู่ในความทรงจำอย่างนี้ตลอดไปเหมือนกันค่ะ
* ขอบคุณมากมาย ที่ให้เกียรติมากพูดคุยและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูใจดี
เพิ่งกลับมาจากงานศพแม่ของครูที่โรงเรียน
คิดถึงเลยแวะมาเยี่ยมก่อน
อยู่ช่วยงานทุกวัน ยังงง อยู่
พรุ่งนี้จะกลับมาอ่านใหม่อีกเที่ยว
รักและคิดถึงค่ะ
* ทั้งงานราษฎร์ งานหลวง ครูเนี่ย..ทำได้ทุกอย่างเลยนะคะ...
* ขอบคุณที่คิดถึงกันค่ะ ช่วงนี้ก็มีงานเยอะเช่นเดียวกัน ไม่ค่อยมีเวลาไปทักทายเพื่อนๆ เท่าไหร่
* กับน้องกานต์ไปเยี่ยมน้อง แต่เห็นเงียบๆ ไป ไม่ทราบว่าเป็นอย่างไรบ้าง
* คิดถึงน้องกานต์ 3 สัปดาห์แล้ว ไม่มีวันหยุดเลยค่ะ... ยังไม่ได้ไปเยี่ยมเขาเลยค่ะ
* อาจารย์คงสบายดีนะคะ
* ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณครูใจดี
ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมทักทายเสมอค่ะ
การเข้าค่ายคงสนุกดีนะคะ.... ไม่ได้พักมาหลายอาทิตย์รักษาสุขภาพให้มาก ๆ
นะคะไม่กินมาม่าเป็นอาหารหลัก...ถือเป็นวิถีของผู้มีปัญญาค่ะ
อาหารเป็นยาในโลกนะคะ ครูธรรมทิพย์ไม่ดื่มน้ำเย็น น้ำอัดลม
ไม่กินอาหารหมักดอง ของขบเคี้ยวที่อุดมด้วยผงชูรส และสารพิษ พยายาม
ลดละเลิกอาหารขยะที่ไม่จำเป็นค่ะ..
* ขอบคุณมากๆ ค่ะที่เป็นห่วงใย อาหารที่ไม่เป็นประโยชน์ ก็พยายามเลี่ยงค่ะ ยกเว้นมันจำเป็นจริงๆ ฮา...
* ค่าย อย.น้อย ก็ โอเค ค่ะ นอกจากเด็กได้ความรู้เพิ่มมากขึ้น เขาก็ได้รับความสนุกสนาน ผ่อนคลาย และได้รู้จักกับเพื่อนต่างโรงเรียน....
* ก็เหนื่อยค่ะ และเพลียมากด้วย เพราะไม่ได้หยุดเลย นี่ยังดีนะคะที่ได้ได้อยู่นอนกับเด็กๆ แต่ก็กลับบ้านจนดึก…เสร็จสิ้นกิจกรรมภาคกลางคืนถึงกลับบ้าน เช้ามาใหม่..
* พอถึงบ้านก็ ก็เร่งอ่าน/ตรวจงานวิจัยให้เพื่อน เขาได้ปรับปรุง ก็ช่วยเขามาตั้งแต่ต้น ก็ต้องช่วยกันจนถึงฝั่งฝัน....
* ขอบคุณที่มีน้ำใจมาเยี่ยมและให้กำลังใจกันอย่างสม่ำเสมอ
* ระลึกถึงค่ะ
แวะมาเยี่ยมครูใจดีในวันหยุด
ขอให้มีความสุขในวันหยุด
หรือยังทำพิเศษจนไม่มีวันหยุด
ขอให้มีความสุขกับงานที่ทำ
* ขอโทษนะคะพี่ชาย ตอนนี้หนูไม่ค่อยว่างไปเยี่ยมพี่ชายได้บ่อยๆ
* มีงานหลายอย่าง... ทั้งๆ ที่คิดว่า หลังจากเสร็จเรื่อง งบประมาณ SP2 ที่ตัวเองเกี่ยวข้อง คือ เช็คสเป็คคอมพิวเตอร์... รออีกทคงเป็นตรวจตรวจรัยครุภัณฑ์โน่น...
* ที่ไหนได้... มีของเล่นใหม่อย่างเรื่อยๆๆ ทะยอยกันมา ฮิ ฮิ....
* พี่มหา เดาเก่งจัง ฮอ ฮิ 3 สัปดาห์แล้ว ไม่มีวันหยุดเลยค่ะ... นี่เข้ามาตอบเม้นท์ก่อน เดี่ยวก็สอนแล้ว ใกล้สอบก็ต้องเร่งตรวจงานนักเรียน เตรียมออกข้อสอบ โอ๊ย...สารพัด พี่มหาห้ามงอนล่ะ...
* ขอบคุณพี่มหา พี่ชายที่แสนดี ที่ให้กำลังใจน้องสาวเสมอ
* ด้วยความเคารพและคิดฮอตหลายๆ เด้ออ้าย...
เรื่องราวความทรงจำที่งดงาม...นานเท่าไรก็ไม่ลืม...อ่านแล้ว..สนุก..ประทับใจมากค่ะ
* ขอบคุณมากค่ะที่ติดตามอ่าน ปลื้มมากค่ะ
* ที่บันทึกไม่มีเจตนาอื่น นอกจากคิดถึงลูกศิษย์ ที่เขายังคอยติดต่อถามข่าวเราเสมอ คิดถึงครูใหญ่ (ตอนนี้เป็น ผอ.สพท.) คิดถึงพี่ๆ ที่นั่น...แค่นั้นแหละ...
* ยินดีที่ได้รู้จักคุณครูและได้ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ
ใช่แล้วคะ อาจารย์ ใครก็ต้องย้อน ถึงความทรงจำทั้งนั้น
เป็นอดีตที่น่า จดจำมากคะ
สุดยอดของความทรงจำครั้งก่อนจริงๆครับ
บรรยากาศอาจจะดูแปลกๆๆแต่บรรยากาศรอบๆที่เวียนไปด้วยดอกไม่ที่แสนงดงามที่ชั่งมองดูทางไหนก็มีแต่กลิ่นที่หอมหวน
ผมก็อยากจะกลับไปนึกถึงตอนเก่าๆเหมือนกันครับ
เห็นภาพสาวน้อยคนนี้ทีไร ต้องแวะมาทุกที
เดี๋ยวนี้ครูใจดีเขียนเก่งค่ะ สำนวนเหมือนอ่านเหมือนนิยาย ให้กำลังใจค่ะ
สวัสดีครับ คุณครู
อ่านเพลินเลยครับยาวมาก อิอิ
ขอบคุณครับที่แบ่งปันช่วงเวลาชีวิตดีๆมาเล่าสู่กันฟัง
ขอบคุณที่แวะไปทักทายและเยี่ยมเยียนครับ มีความสุขกับการทำงานและในทุกๆวันครับ
คุณครูใจดี แสนขยัน โรแมนติก ศิลปิน น่ารัก ..ฯลฯ ป้าเหมียวไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว แล้วจะมาอ่านอีกรอบ ยังอ่านไม่จบค่ะ เออ!! ตอนเอ๊าะๆๆน่ารักจังเลย
เป็นอดีตที่น่า จดจำมากคะ
กระเช้าดอกไม้ ฝีมือตัวเล็ก สวยไม่ใช่ย่อยนะเนี่ย...เอ๋... ใบกุหลาบหายไปไหนหมดล่ะเนี่ย...ฮา
ภาพวิว ช่างเข้าบรรยากาศบันทึกของครูเลยอ่ะ...
ขอบใจมากๆ นะจ๊ะ
ปลื้มจัง นิ.. ลูกศิษย์ ส่งความรัก ให้ตั้งแต่ต้นเทศกาล วาเลนไทน์ เลย ฮิ ฮิ ขอบใจหลายๆ จ้า!...
ส่งภาพแปลงข้าว จะให้ครูไปดำนาอีกรึงัย... ฮา
แปลงข้าวท่าจะงามดี เน๊าะ เพราะมีคลองด้วย ชอบ ชอบ....
ขอบใจจ้า
บรรยากาศอาจจะดูแปลกๆๆ แต่บรรยากาศรอบๆ ที่เวียนไปด้วยดอกไม่ที่แสนงดงามที่ชั่งมองดูทางไหนก็มีแต่กลิ่นที่หอมหวน
น่ารัก หอมหวานเหมือนคนที่มอบให้...
รักมากมายจ้า คนดี...
เห็นภาพสาวน้อยคนนี้ทีไร ต้องแวะมาทุกที
เดี๋ยวนี้ครูใจดีเขียนเก่งค่ะ สำนวนเหมือนอ่านเหมือนนิยาย ให้กำลังใจค่ะ
ปากหวานอีกแล้ว มาพร้อมกับคำชม ทำเอาหัวใจพวงโต สำนวนเหมือนอ่านนิยาย สงสัยว่า อีกหน่อยคงต้องเปลี่ยนอาชพ....ฮิ ฮิ..
คุณnana สบายดีนะคะ
ขอบคุณมากมายที่มาเยี่ยม และให้กำลังใจ
ระลึกถึงค่ะ
สวัสดีครับ คุณครู
อ่านเพลินเลยครับยาวมาก อิอิ
ขอบคุณครับที่แบ่งปันช่วงเวลาชีวิตดีๆมาเล่าสู่กันฟัง
ขอบคุณที่แวะไปทักทายและเยี่ยมเยียนครับ มีความสุขกับการทำงานและในทุกๆวันครับ
ขอบคุณมากมายค่ะ เอ..จะถือว่าเป็นคำชม หรือ แซว.. ดี ละเนี่ย.. อ่านเพลิน..
ถ้าทำให้เสียเวลา ก็ต้องขออภัยค่ะ บันทึกของครูใจดีจะค่อนข้างยาว ทุกบันทึก เพราะมีเรื่องราวให้จำจดมากมาย ตลอดระยะเวลา 5 ปี ที่สอนอยู่ที่นี่ นี่แค่เคร่าๆ นะเนี่ย.. ฮา
ขอบคุณ คุณ capuchino ที่มาทักทายและให้กำลังใจค่ะ ขอให้คุณ มีความสุขกับการทำงานเช่นกัน
ขอบคุณมากค่ะ
คุณครูใจดี แสนขยัน โรแมนติก ศิลปิน น่ารัก ..ฯลฯ ป้าเหมียวไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว แล้วจะมาอ่านอีกรอบ ยังอ่านไม่จบค่ะ เออ!! ตอนเอ๊าะๆๆน่ารักจังเลย
ขอบคุณค่ะ ป้าเหมียว ช่วงนี้งานป้าเหมียวยุ่งหรือคะ ไม่เจอกันตั้งนานแน่ะ
ครูใจดีทำให้ป้าเหมียว เสียเวลาอีกแล้ว... แต่ป้าเหมียวต้องมาอีกจริงนะ... จะหาขนมอร่อยๆ ไว้คอยค่ะ
ขอให้มีความสุขในการทำงานนะคะ
มาอ่านเก็บตกค่ะ.. ที่แท้ครูใจดี ก็เป็นสะใภ้คนเหนือ เหมือนกัน อิอิ...คนที่เป็นเนื้อคู่กันมันแปลกนะ ทำไมต้องเริ่มจากการเป็นคู่กัด..!@!
หวัดดีครับอาจารย์
D' จ้า!...หนุ่มน้อย วีระชัยอ้าว!.. ส่งหญ้ารูปหัวใจมาให้ หมายความว่างัย..เนี่ย พ่อลูกชาย...อืม... ก็สวยดี สวยแบบแปลก ๆ ฮา....อ๋อ อ๋อ เข้าใจแล้ว ลูกชายบอกรักแม่ด้วย ใบหญ้า แต่บอกรักสาวๆ ด้วยกุหลาบงาม แง...แง.. ไม่ยอม ๆ ฮา....เข้าใจคิดนะเรา.... ใครสอนหว่า.... (โทษทีลูกชายเอ๋ย ที่พูดจาไม่สุภาพ... เอ็งกวนประสาทแม่ก่อนทำไมล่ะ ฮา )ยกหัวใจให้ลูกชายหมดเลย อ่ะ..
แวะมาส่งครูพี่ใจดี กลับบ้าน เดินทางปลอดภัย
และสุขสันต์วันหยุดนะคะ ตื่นเต้นไหมๆ คุณแม่ยังสาว
ลูกสาวน้อยกำลังจะไปเป็นศิษย์ช้าง ณ เวียงพิงค์ ;)
แวะมาส่งครูพี่ใจดี กลับบ้าน เดินทางปลอดภัย
และสุขสันต์วันหยุดนะคะ ตื่นเต้นไหมๆ คุณแม่ยังสาว
ลูกสาวน้อยกำลังจะไปเป็นศิษย์ช้าง ณ เวียงพิงค์ ;)
* ขอบคุณมากค่ะ อีกซักพักก็จะกลับบ้าน กำลังตรวจงานลูกศิษย์ ค่ะ
* พรุ่งนี้ ไม่ได้หยุดค่ะ ต้องมาอยู่เวร ก็ดีนะจะได้ปริ้นข้อสอบวิชาที่ทำเสร็จแล้ว...
* ตื่นเต้นมั้ย?? ตอนนี้ก็ตื่นเต้นอยู่... แต่ไม่รู้ว่าตอนเค้าจะไป จะร้องไห้ แง แง หรือเปล่า นะซิคะ
* คืนนี้อย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอนนะจ๊ะ
สวัสดีค่ะ ครูใจดี
Search มาเจอเรื่องเล่าของอาจารย์ รู้สึกประทับใจ บรรยากาศของโรงเรียนสวยจริงๆ มิน่าอาจารย์จึงไม่ลืม
บรรยากาศแบบนี้ยังมีให้เห็นอีกหรือเปล่าค่ะ
พึ่งเรียนจบมา 2 ปีแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำงานค่ะ
อ่านบันทึกนี้ ทำให้เกิดแรงบันดาลใจอยากเป็นครูเหมือนครูใจดี
ปีนี้หนูจะพยายามสอบให้ได้ค่ะ
หนูจะย้อนไปอ่านบันทึกเดิมๆ ของคุณครูใจดี
ขอบคุณค่ะ
กำลังจะออกจากระบบ...5555555...
เห็นคุณครูใจดีรีบมาทัก ก่อนจะไปทักทายคุณ Poo อ้อ...พี่สาวที่รักอีกคน
แล้วจะไปทำงานต่อค่ะ
มีความสุข ผ่อนคลายในวันหยุดนะคะ
คิดถึงอย่างมีความสุขทุกครั้งค่ะ
(^___^)
อรอุมา ขวัญหีด
หนูไม่รู้ว่าใส่รูปยังไงลืมไปแล้วค่ะ
ส่งไปที่ e mail แทนนะค่ะ
-ชีวิตคนเราก็เหมือนวงกลมที่ถูกกำหนดมาให้ตั้งแต่เราคิดมันขึ้นได้ ในแต่ละวันของคนเราก็เกือบจะเหมืนเดิมกันนั้นๆ ทำอะไรซ้ำๆ วกวนไปมา ไม่สุขก็ทุกข์ไม่ตื่นเต้นก็หน้าเบื่อ แต่อะไรอะไรก็ดีได้ถ้ารู้จักปลดปล่อยตัวเองปล่อยวางเรื่องราวแล้วกลับไปทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ อิอิอิ
ป.ล. ความสุขเล็กเล็กที่เต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่ "ต๊ะ อภิสิทธิ์"
- ระยะทางไม่สำคัญ แต่สิ่งสำคัญคือเราจะเก็บเกี่ยวความรู้ในระยะทางสักเท่าไร
ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง
- ขอบคุณเสียงเพลงที่ทำให้เราได้มาพบกัน ที่สำคัญฉันต้องขอบคุณเธอ
ป.ล. ขอบคุณที่รักกัน lamon เลม่อน ไทยคม
ว่าไงอาจารย์ครับสวยป่ะ
อวยพรปีใหม่ย้อนหลังครับ
ด้วยความระลึกถึง เป็นกำลังใจให้คุณครูเสมอครับ
ผมนายวีระชัย หมื่นยา
มารายงานตัวครับผม
อาจารย์ส่งงานแรกที่มีอยู่
คนเราก็เหมือนดอกไม้ที่ต้องการแสงสว่างเพื่อนำพาไปในสิ่งที่ประสบณ์ความสำเร็จ
แต่ก็ว่านะครับ มีดีก็มีเสีย แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็คิดว่า ทำในสิ่งที่ใจต้องการ
ป.ล.จักรกฤษณ์ มาอยู่ใกล้ๆหัวใจของครูใจดีแล้วคับ(billy)
เรื่องราวน่าสนใจ พระอาทิตย์ กลม โต
ความเหงาเป็นเรื่องอารมณ์ความรู้สึก
ความใจดี รักเด็ก เติมเต็มทำให้เด็กหัวใจพองโต
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
- เป็นความทรงจำที่ยอดเยี่ยม งดงาม
- ตอนเรียนก็เคยฝันอยากเป็นครูบนดอย
- แต่ด้วยต้องดูแลครอบครัว
- จึงต้องละทิ้งอุดมการณ์
- แต่ก็ยังโชคดีสอบบรรจุได้เป็นครู
- ถึงไม่เป็นเป็นครูบนดอย
- แต่ครูบ้านนอกอย่างเราก็ทำหน้าที่ให้ด๊ที่สุดค่ะ
- ตอนนี้ทำกิจกรรมกับเด็กๆ เยอะแยะเลย
- ขอบคุณบันทึกดีๆที่มีมาให้อ่าน
- ขอให้มีความสุขนะคะ
- ครอบครัวคุณครูน่ารักมาๆๆค่ะ
กำลังจะออกจากระบบ...5555555...
เห็นคุณครูใจดีรีบมาทัก ก่อนจะไปทักทายคุณ Poo อ้อ...พี่สาวที่รักอีกคน
แล้วจะไปทำงานต่อค่ะ
มีความสุข ผ่อนคลายในวันหยุดนะคะ
คิดถึงอย่างมีความสุขทุกครั้งค่ะ
(^___^)
นั่งรับสมัครนักเรียนค่ะ... ช่วงว่าง ย้อนกลับมาตอบเม้นท์
ไม่งั้นมันค้างคาใจยังไงไม่ทราบค่ะ... แต่ความจริงก็ไม่ทักทายกันอยู่เรื่อยๆ
คิดถึงและปรารถนาดีต่อกันทุกวันค่ะ
-ชีวิตคนเราก็เหมือนวงกลมที่ถูกกำหนดมาให้ตั้งแต่เราคิดมันขึ้นได้ ในแต่ละวันของคนเราก็เกือบจะเหมืนเดิมกันนั้นๆ ทำอะไรซ้ำๆ วกวนไปมา ไม่สุขก็ทุกข์ไม่ตื่นเต้นก็หน้าเบื่อ แต่อะไรอะไรก็ดีได้ถ้ารู้จักปลดปล่อยตัวเองปล่อยวางเรื่องราวแล้วกลับไปทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ อิอิอิ
ป.ล. ความสุขเล็กเล็กที่เต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่ "ต๊ะ อภิสิทธิ์"
(สาธุ.... เจ้าคารม และข้อคิดที่ลึกซึ้ง เกินวัยนะเรา แต่ความทุกข์ และความสุขที่เกิดขึ้นมา เกิดจากการกระทำของตัวเงแทบทั้งสิ้น อยู่ที่เราจะเลือกว่าจะเก็บอะไรไว้ อะไรที่มันราบเรียบเกินไป ชีวิตก็ไม่ตื่นเต้น มีสุข ทุกข์ปะปนกันไป สนไป วนมา ชีวิตก็มีสีสัน มีรสชาติ และความทุแข กับอุปสรรค เนี่ย ครุถึงว่ามันคือกำลังอขงชีวิต ที่ช่วยให้เราได้เรียนรู้ ฮ่า ฮ่า ครูคุยยาวกว่าเธออีกนะ....ลูกชายเข้าปัญญา)
- ระยะทางไม่สำคัญ แต่สิ่งสำคัญคือเราจะเก็บเกี่ยวความรู้ในระยะทางสักเท่าไร
(ถูกใจและประทับใจมากๆ กับคำนี้ ใช่เลย และหวังว่าต๊ะ คงดำเนินชีวิตตามเส้นทางที่คิด คิด และฝัน ของให้ประสบความสำเร็จอย่างงดงามนะจ๊ะ
รักและหวังดีกับลูกศิษย์เสมอ)
สวัสดีค่ะ คุณอรออุมา
ได้รับไฟล์งานแล้วค่ะ ไม่ต้องกังวล
ขอบใจที่ส่งข่าวค่ะ
ผมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง
- ขอบคุณเสียงเพลงที่ทำให้เราได้มาพบกัน ที่สำคัญฉันต้องขอบคุณเธอ
ป.ล. ขอบคุณที่รักกัน lamon เลม่อน ไทยคม
ขอบใจมานะคะ คุณไทยคม lamon ขอบคุณที่รักกัน อบคุณที่เป็นเด็กดี
สวัสดีค่ะคุณ แฮ็คแมน
ขอบคุณที่เข้ามาอบกกัน ไม่งั้น คงตามงานได้เจอแน่นๆ
มีความสุข แต่อย่าสนุก จนเกินขอบเขตนะ เป็นห่วงค่ะ
ด้วยความระลึกถึง เป็นกำลังใจให้คุณครูเสมอครับ
ขอบพระคุณ ท่าน ผอ. มากๆ เลยค่ะ ที่ลืมครูใจดี ที่อยู่แสนไกล ท่านเป็นผู้ที่ให้กำลังใจหนูด้วยดีเสมอมา
รักและเคารพท่านเสมอค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คนเราก็เหมือนดอกไม้ที่ต้องการแสงสว่างเพื่อนำพาไปในสิ่งที่ประสบณ์ความสำเร็จ
แต่ก็ว่านะครับ มีดีก็มีเสีย แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็คิดว่า ทำในสิ่งที่ใจต้องการ
ป.ล.จักรกฤษณ์ มาอยู่ใกล้ๆหัวใจของครูใจดีแล้วคับ(billy)
(เข้าใจเล่นนะ คิดว่า นายต๊ะเข้ามาคุย ที่แท้ ก็ นาย billy สนับสนุนทให้ทำในสิ่ที่ใจเราต้องการ ดีที่สุด แต่สิ่งที่เต้องการนั้น ต้องเป็นสิ่งที่สร้างสรรค์ และเป็นประโชน์สูงสุดกับสังคมด้วยนะคะ.... เป็นกำลังใจ และพร้อมที่จะเป็นแสงสว่างให้เสมอค่ะ)
เรื่องราวน่าสนใจ พระอาทิตย์ กลม โต
ความเหงาเป็นเรื่องอารมณ์ความรู้สึก
ความใจดี รักเด็ก เติมเต็มทำให้เด็กหัวใจพองโต
ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบพระคุณถ้อยคำที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ... หน้าที่การเติมเต็ม เป็นสิ่งที่เราคนเป็นครูเลือก และพร้อมที่จะทำให้เด็กๆ ค่ะ
ขอบคุณมากมายที่มาเยี่ยมค่ะ
เป็นความทรงจำที่ยอดเยี่ยม งดงาม
ตอนเรียนก็เคยฝันอยากเป็นครูบนดอย
แต่ด้วยต้องดูแลครอบครัว
จึงต้องละทิ้งอุดมการณ์
แต่ก็ยังโชคดีสอบบรรจุได้เป็นครู
ถึงไม่เป็นเป็นครูบนดอย
แต่ครูบ้านนอกอย่างเราก็ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ
ตอนนี้ทำกิจกรรมกับเด็กๆ เยอะแยะเลย
ขอบคุณบันทึกดีๆที่มีมาให้อ่าน
ขอให้มีความสุขนะคะ
ครอบครัวคุณครูน่ารักมาก ๆๆค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของครูใจดีค่ะ
ดีใจเช่นกันที่ได้รู้จักเพื่อนร่วมอุดมการณ์
ตอนนี้ก็ย้ายมาจากโรงเรียนนี้แล้ว เพราะต้องกลับมาอยู่กับแม่
ย้ายมาก็ทำหน้าที่เหมือนเดิม เพราะอยู่เฉยๆ กับเขาไม่เป็น เหมือนคนโรคจิต
ทำงานแบบกลับบ้านจนมือค่ำ อยู่กับเด็ก ทำกิจกรรมต่างๆ แลพัฒนาศักยภาพของพวกเขา แล้วเราสุขใจค่ะ
ขอบคุณที่ชมครอบครัวของครูใจดี เราก็มีกันแค่นี้
ครอบครัวเป็นสิ่งที่มีค่า และสำคัญที่สุดในชีวิตของครูใจดีค่ะ
จะเริ่มเหงาแล้ว เปิดเทอมลูกสาวต้องไปเรียนมหาวิทยาลัย... ต่อปคงเหงา และต้องบ้างานขึ้นอีกแน่ๆ เลย
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
อาจารย์สบายดีนะคะ
เป็นบันทึกที่สวยงาม มีสาระ และคุณค่า ชื่นชมค่ะ
อ่านแล้วมีความสุขกับคุณครูใจดี อยู่ท่ามกลางธรรมชาติและผู้คนที่จิตใจงาม ยินดีกับนักเรียนและชาวบ้านที่มีคุณครูผู้อุทิศตนทำงานด้วยหัวใจ มีความสุขไปด้วยกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สาวน้อย..ร่าเริง...อารมณ์ดี..จิตใจดี..น่ารัก...ร้องเพลงกล่อมเขาลำเนาไพรได้ไพเราะ...ขยัน...จิตสาธารณะ...
ครบหมดเลยนะ...
น่าอิดฉาคนที่อยู่ใกล้ ๆ ยิ่งนัก...
ขอบคุณที่เผื่อแผ่ความรู้สึกเป็นสุขให้กับเรา ๆ ^^
ติดตามบทความแล้ว ปลื้มใจกับคำว่า "ครู"
ดีใจกับโรงเรียนและเด็ก ๆ ที่ลับแลจริง ๆ ครับ
ฝากคุณครูสอนให้เขาเป็นคนดีศรีลับแล
รักบ้านเกิด เชิดชูคุณธรรม นำสังคมดี ด้วยครับ
เป็นบันทึกที่สวยงาม มีสาระ และคุณค่า ชื่นชมค่ะ
** ขอบคุณที่มีเยี่ยมชมค่ะ **
อ่านแล้วมีความสุขกับคุณครูใจดี อยู่ท่ามกลางธรรมชาติและผู้คนที่จิตใจงาม ยินดีกับนักเรียนและชาวบ้านที่มีคุณครูผู้อุทิศตนทำงานด้วยหัวใจ มีความสุขไปด้วยกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
** สิ่งที่กลายเป็นตัวคนของครูใจดีในทุกวันนี้ คงต้องยกคุณงามความทั้งหลายทั้งปวงให้กับบุพการี ซึ่งได้แก่ แม่ ยาย ลุงป้า น้า อา และครูที่อลรมสั่งสอนครูใจดีมา ท่านสั่งสอนอบรม ปลูกฝัง เข้าไปในจิตวิญญาณ สรางความประทับใจและเป็นแรงบันดาลใจให้ครูใจดี ค้นพบตัวเองว่า "ฉันจะเป็นครู และต้องเป็นครูที่ดี เหมือนครูที่สอนเรามาให้ได้ แม้จะจะดีเท่าเทียบเท่ากับท่านเหล่านั้นไม่ได้ แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด ตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต" นี่คือความตั้งใจที่แน่วแน่ มาตั้งแต่เล็กค่ะ
* ขอบพระคุณคุณนายดอกเตอร์มากนะคะ ที่เป็นกำลังใจให้กับครูใจดีค่ะ
ติดตามบทความแล้ว ปลื้มใจกับคำว่า "ครู"
ดีใจกับโรงเรียนและเด็ก ๆ ที่ลับแลจริง ๆ ครับ
ฝากคุณครูสอนให้เขาเป็นคนดีศรีลับแล
รักบ้านเกิด เชิดชูคุณธรรม นำสังคมดี ด้วยครับ
* ไม่ต้องห่างนะคะคุณเลิศฤทธิ์ การสอนและปลูกฝังให้ เด็กๆ เป็นคนดีศรีลับแล เป็นจุดมุ่งหมายหลัก ของครูใจดีอยู่แล้ว และ คุณธรรมเป็นสิ่งที่ทางโรงเรียนเน้นให้เกิดขึ้นกับนักเรียนทุกคน "คุณธรรมนำความรู้ ให้เข้าเป็นคนดี และคิดถึงส่วนรวมต้องมาก่อน"
* สิ่งที่ทำปลูกฝังนี้ ก็ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป กระแสสังคมปัจจุบัน ค่อนข้างถาโถมเข้ามาเยอะ โรงเรียนได้ดำเนินการสิ่งเหล่านี้ให้เกิดขึ้นกับเด็กๆ ให้เขา มีจิตสำนึกรักถิ่นฐานบ้านเกิด รากเหง้าของตนเองค่ะ ในการเรียนการสอน ก็จะเชื่อมโยงบูรณาการไปยังภูมิปัญญาของถิ่นด้วยค่ะ
* ขอบคุณมากนะคะ.... สงกรานต์จะกลับมาบ้านเกิดมั้ยคะ...
* โชคดีนะคะ
สาวน้อย..ร่าเริง...อารมณ์ดี..จิตใจดี..น่ารัก...ร้องเพลงกล่อมเขาลำเนาไพรได้ไพเราะ...ขยัน...จิตสาธารณะ...
ครบหมดเลยนะ...
น่าอิจฉาคนที่อยู่ใกล้ ๆ ยิ่งนัก...
ขอบคุณที่เผื่อแผ่ความรู้สึกเป็นสุขให้กับเรา ๆ ^^
*** เดี๋ยวนี้ เป็นสาวเหลือน้อย แล้ว ฮิ ฮิ แต่สิ่งที่เหมือนเดิม คืออารมณ์ดี ชอบเสียงเพลง และธรรมชาติ ส่วนความขยัน... อืม ก็ขยันไว้นะ เพราะตอนนี้ยังมีเรี่ยวแรง ก็ทำไป อีกหน่อยแก่ไปมากกว่านี้ หมดแรงแล้วจะมานั่งเสียใจ ร้องไห้แง ๆๆๆ ว่ารู้งี้ ขยันตั้งแต่ตอนทำไหวก็ดีหรอก... ฮิ ฮิ
*** อย่าอิจฉาเลย นะ.... ถ้าอยู่ใกล้ ๆ อาจจะเบื่อก็ได้.... ฮิ ฮิ เพราะเราเป็นคนไม่ชอบอยู่นิ่ง ชอบชวนคนทำงานแบบเป็นบ้าเป็นหลัง เดี๋ยวจะเสียใจทีหลัง 5555
*** ขอบคุณที่มาคุยกัน และ เป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกันค่ะ
ผมเป็นครูสาธิตมาหลายปี สิ่งที่คุณบรรยายมาคือความใฝ่ฝันของผมทั้งหมด อยากมีโอกาสทำงานแบบนี้บ้าง ชีวิตดูมีค่าขึ้น ไม่รู้จะมีโอกาสโชคดีอย่างคุณบ้างหรือเปล่า
สัวสดีค่ะคุณครู NON
ยอมรับเลยค่ะว่า การเริ่มต้นชีวิตการเป็นครู ที่โรงเรียนแห่งนี้ เป็นสุดยอดของประสบการณ์ รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่าที่ได้สร้างประโยชน์ให้กับสังคม ให้กับเด็กที่ขาดโอกาสที่จะไปเรียนในเมือง มีความสุขมากจริงๆ ค่ะ.... ณ เวลานี้ ครูใจดียังมีความผูกพันกับที่นี่ และลูกศิษย์ที่นี่ ที่เรายังคงติดต่อสื่อสารกันอยู่เสมอค่ะ
ขอบคุณครู NON มากค่ะ และขออวยพรให้คุณครู NON ได้ทำงานในโรงเรียนที่คล้ายกับกับโรงเรยนที่ครูใจดีได้ทำงานมาแล้วนะคะ
ขอให้โชคดีค่ะ