พาเฌวาปลูกผักบุ้ง

ผมมีบทเรียนการปลูกต้นไม้หลังจากเจ้านินจามาเป็นสมาชิกของบ้านว่า หากไม่ทำการป้องกัน มันพร้อมจะเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยเสมอ เป็นการมีส่วนร่วมที่ผมไม่ต้องการ ไม่รู้ว่าเฌวาต้องการหรือไม่ เพราะเฌวาและนินจาเป็นเพื่อนกัน

เช้าเมื่อวานตั้งท่าว่าตอนเย็นจะกลับมาเตรียมดินปลูกผักบุ้งกับเฌวา

กลับมาถึงบ้านสลบเหมือด ตื่นมาอีกทีตะวันเกือบจะชิงพลบไปแล้ว

วันนี้ตั้งใจเต็มแรง

ออกไปทำงานไม่ไกลบ้านนัก ทำงานอยู่ที่โรงเรียนสัก ๓-๔ ชั่วโมง

ราวบ่ายสามขับรถผ่านสนามหลวง ๒ แวะร้านเดิมที่เคยซื้อดินปลูกข้าวเมื่อหลายวันก่อน

ซื้อดินดำมา ๒๐๐ บาท แม่ค้าจำผมได้ ถึงแถมให้ถุงนึง

ผมไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะต้องซื้อดิน ๒๐๐ บาท ไปปลูกผักบุ้ง

พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย โคตรเหง้า วงศ์วานว่านเครือผมก็คงคิดเช่นเดียวกัน

ถามข้อมูลร้านค้าว่า สแลม (เขียนถูกไหมนี่) และเม็ดผักบุ้งมีขายที่ไหน ได้ข้อมูลจึงแวะไปซื้อ ผมซื้อสแลมจากร้านนึง สีเขียว เมตรละ ๑๐๐ ซ.ม. เอ้ย!!! ๒๕ บาท (ฮิ ฮิ..) แล้วแวะเมล็ดผักบุ้ง (เอเขาใช้คำว่าเม็ด หรือ เมล็ด กันแน่ ครูภาษาไทยช่วยหน่อยครับ...)

ผมเคยซื้อเม็ดผักบุ้งตอนเป็นเด็ก จำได้ว่าซื้อเป็นขีด ๆ ละ ไม่กี่ตังค์ ไปที่ร้านบอกซื้อเมล็ดผักบุ้งขีดนึง คนขายงง ขีดเขิดอะไร เพราะเขาขายเป็นซอง ซองละ ๑๕ บาท มีอยู่ไม่ถึงขีด ซื้อมา ๒ ซอง

กลับถึงบ้านตะวันยังทำมุม ๔๕ องศากับพื้นดิน แม้ว่าบริเวณที่จะยกแปลงจะอยู่ใต้ร่มเงากอกล้วย แต่กฺอิดออดว่าร้อนเกินไป รอเย็นหน่อย...

จึงนั่งทำงานค้างคา พอตะวันเลยคล้อยไปทางทิศตะวันตก ลดต่ำลงมากแล้ว ก็ตัดใจจากโต๊ะทำงานไปชวนเฌวา ปรากฏเฌวาไม่ยังไม่ตื่น ประกอบกับท้องหิวพอดี จึงไปหาอะไรกิน ซึ่งเป็นที่มาของบันทึก เล่าสู่กันฟัง » กระเพราไข่

กินข้าวอิ่ม นั่งพักจนข้าวเรียงเม็ด เฌวาตื่นพอดี ก็ชวนออกมาทั้งที่ยังงัวเงีย

ตามหาอุปกรณ์ จอบ เสียม คราด ฯลฯ ที่อยู่กันคนละทิศละทาง มารวบรวมที่หน้าห้องเรียนเฌวา ขนดินลงจากรถมากองทีเดียวกัน

สภาพพื้นที่ก่อนยกแปลง / อุปกรณ์ (เสียม คราด จอบ)

ดินที่ซื้อมาจากร้านค้าในตลาดสนามหลวง ๒ หกถุงร้อยบาท

“จะดึง จะดึง...” เฌวาบอก เพราะเคยมีประสบการณ์ดึงเชือกจากการปลูกข้าวหลายวันก่อน

เฌวาทำหน้าที่เปิดถุงดินโดยการดึงเชือก เฌวาสนุกกับการดึงเชือกเปิดถึงดินมาก

เฌวาดึงเชือกที่ถุงดิน

ผมถากถางเอาเศษไม้ใบหญ้าออก ส่วนใหญ่เป็นก้านกล้วยที่แห้ง ตอนแรกว่าจะสับทำปุ๋ยผสมลงไปในดินให้กลายเป็นปุ๋ย เดินหาอีโต้ไม่เจอ เลยครวบรวมไปทิ้ง

เฌวายืนให้กำลังใจ และช่วยเอาเศษใบไม้ไปทิ้งให้

ตอนขุดดินยกแปลงนี่ ลมแทบจับ ขุด ๑๐ นาที พัก ๑๕ นาที สลับกันไป พอผมพักเฌวาก็เอาช้อนพรวนไปจิ้ม ๆ ประมาณว่าช่วยพ่อขุด พอหายเหนื่อยลุกมาผลัดเฌวา ทำ ๆ พัก อยู่ ๓ รอบ กว่าขะขึ้นแปลงสำเร็จ

เฌวาผลัดกันกับพ่อ

อายจังเลยครับ เวลาบอกใครต่อใครว่า ปู่เป็นชาวนา แม่เป็นชาวเขา ช่วงชีวิตวัยเด็กก็เคยทำงานหนัก เคยทำนา ออกเลี้ยงวัวตามป่าเขา ฯลฯ ที่อายเพราะว่าวันนี้สภาพร่างกายไม่เหลือหรอความแข็งแกร่ง ความอดทนอีกต่อไป ขุดดิน ๑๐ นาที หอบแฮ่กแทบสลบ

ยกแปลงได้แล้วก็เอาดินที่เฌวาแกะเชือกออกมาเทผสมแล้วก็คลุกเคล้ากัน มัวแต่ผสมดินเพลินมิทันสังเกตุเฌวาว่าเดินเข้าบ้านไปตั้งแต่เมื่อไร

สักพักเดินออกมา จูงมือแม่มาด้วย จูงมือแม่ให้ออกมาดูแปลงผักบุ้งของเฌวา

เฌวาจูงมือแม่มาดูแปลงผักบุ้ง

...

ยังไม่ได้ปลูกครับ

ตั้งใจจะตากดินไว้สัก ๒ วันก่อนแล้วค่อยปลูก

ไว้ปลูกเมื่อไรจะส่งข่าวครับ...

เขียนใน GotoKnow โดย หนานเกียรติ
ใน เฌวา

คำสำคัญ (Tags): #การเรียนรู้#ผักบุ้ง#เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร#เฌวา

หมายเลขบันทึก: 301930เขียนเมื่อ 29 กันยายน 2009 20:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน