ตามรอยลูกรักไปปฏิบัติภารกิจกล่อง(2): ภาคเรียนรู้อยู่กล่อง
เพราะอยากรู้ร่องรอยของการเดินทางระหว่างบ้านนอกเมืองไปยังมหานคร จะมีลักษณะเช่นไร ฉันจึงยอมทุ่มเวลาสุดตัวค่ะ
เดือนกันยายนจึงเป็นเดือนที่ฉันเดินทางไปมหานครสองครั้ง โดยเลือกวิธีการเดินทางต่างๆกันไป
จากภารกิจตามรอยลูกรักไปปฏิบัติภารกิจกล่อง(1) เมื่อต้นเดือนกันยายน 2552 เล่นเอาสังขารฉันแย่ไปหลายวัน แต่โชคดีที่ตัดสินใจเลือกการเดินทางกลับโดยสายการบินราคาประหยัด โดยเลือกต่างสายการบินที่เคยใช้บริการ เพื่อที่จะทราบว่าหากสาวน้อยใช้บริการด้วยบ้าง จะเป็นอย่างไร
การเดินทางขาไปยากลำบากเล็กน้อย แต่ทำใจได้เพราะเราเกิดมาในยุคที่นวัตกรรมแห่งมนุษย์โลกยังขับเคลื่อนตัวได้ช้า ขาก็เลยสั้น เพราะไม่มีอาหารเสริมพลังสูงเหมือนเด็กไทยยุคใหม่ การนั่งรถโดยสารปรับอากาศเที่ยวกลางคืนที่ไม่อาจจะขยับตัวได้นานตั้งแปดชั่วโมงจึงเป็นเหตุให้เวลาในช่วงเช้าของอีกวันหมดไปโดยไม่ก่อเกิดประโยชน์อันใด เว้นแต่การนอน! แต่ภารกิจนี้เพื่อให้รู้ว่าสี่ปีต่อนี้ไป สาวน้อยของฉันจะมีประสบการณ์ระหว่างการเดินทางจากบ้านไปเรียนหนังสือ เป็นอย่างไร
แล้วก็ได้ผล-ได้เรื่องค่ะ...ในระหว่างการเดินทางนั้นเอง รถโดยสารทุกคันจะต้องผ่านด่านตรวจ ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงระหว่างจังหวัดลำปาง-ตาก ประมาณสบปราบเห็นจะใช่ค่ะ ขณะที่แม่สาวน้อยของฉันขดตัวหลับอยู่ ก็มี ทหารหรือตำรวจในเครื่องแบบ มีปืนสะพายหลังด้วย ขึ้นมาบนรถโดยสาร เขาจะสุ่มเลือกชี้นิ้วไปที่ผู้โดยสารตามที่เขาคิดว่าคงไม่น่าไว้วางใจ เพื่อให้แสดงตัวตนว่าเป็น “คนไทยแต๊ๆ” ซึ่งแม่หนูของฉัน เจอค่ะ แหม...นึกไม่ออก จำไม่ได้ว่ามีแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะไม่ได้นั่งรถโดยสารปรับอากาศมานานแสนนาน ฉันก็กลับมานั่งนึกดู หรือลูกฉันซึ่งยังมีผมแดงเล็กๆ จะเหมือน “คนไทยไม่แต๊” หรือว่าฉันจะเหมือนบุคคลผู้ไม่น่าไว้วางใจประเภทหลอกเด็กสาวเข้าเมืองหลวง คิดไปคิดมาแทบไม่อยากใช้บริการการเดินทางโดยรถโดยสารในยามค่ำคืนอีกต่อไป เพราะนั่งนานก็เมื่อย ถึงที่หมายก็เป็นอันว่าไม่ต้องทำมาหากินกัน เพราะมีสภาพสลบไสลดูไม่จืด สาวน้อยของฉันก็เป็นค่ะ เลยได้ข้อสรุปคิดเองคนเดียวว่า ถ้าเป็นไปได้ก็ขอให้ใช้บริการรถไฟดีกว่า อย่างน้อยก็ลุกเดินเหยียดแข้งขา เข้าห้องน้ำไปยืนส่องกระจก หรือนอนสบายในตู้รถไฟนอน
แค่เสียดายอย่างเดียว รถไฟที่น่านั่งสนุก ยกเลิกรถตู้บริการสำหรับผู้หญิงที่เดินทางคนเดียวไปแล้ว
เอ๊ะ! หรือว่าจะให้ใช้บริการเครื่องบินโดยสารราคาประหยัดๆ 50 นาที แม่ลูกก็ได้กอดกันกลมแล้ว
แต่...ไม่ได้หรอกค่ะ ครอบครัวฉันยังกระเป๋าแบน เบา และบางอยู่ค่ะ
ภารกิจครั้งนั้นผ่านไปด้วยดี ด้วยการทำสัญญาที่พักอาศัยฉบับใหม่ให้สาวน้อยพักที่พักเดิม ภารกิจสำคัญของฉันคือ ช่วยเริ่มต้นจัดข้าวของเข้าที่ และสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ ทางหนีทีไล่ (บันไดหนีภัย!) การเดินทางโดยสารทั้งรถเมล์ รถแท็กซี่ ตรอกซอกซอย ฉันบริหารจัดการเวลาเพื่อการสำรวจระหว่างที่พักอยู่กับสาวน้อย คิดว่าเลือกได้ถูกใจแล้วว่าดีที่สุด สบายที่สุด ปลอดภัย?...รอการพิสูจน์ในอีกสามสัปดาห์ข้างหน้าค่ะ
งานนี้ลงทุนวางแผนยกตระกูลไปร่วมพิสูจน์เลยนะคะ (ตั้งแต่คุณยาย คุณป้าคุณลุง คุณพ่อและฉัน) ติดคุณย่าท่านเดียวที่มีนัดพบแพทย์ตามเวลานัดก็เลยอดไปร่วมกิจกรรมด้วย
และแล้วภารกิจต่อเนื่องก็ดำเนินไป...ในสัปดาห์ที่สามของเดือนเดียวกันนี้ เป็นช่วงที่ฉันมีภารกิจอื่นในมหานครด้วย การวางแผนเดินทางเริ่มต้นขึ้น ด้วยการขับรถยนต์ไป พี่ผมคนโสตฯครับ คงเตรียมจะเล่าเรื่องการเดินทางครั้งนี้ในภาคของการใช้รถใช้แก้ส และคงจะมีการเทียบเคียง(ใช้ศัพท์ทันสมัย) กับการเดินทางครั้งก่อนหน้า ติดตามอ่านกันนะคะ ส่วนฉันก็มีเรื่องเล่าการเดินทางที่เริ่มต้นก็...หลงทางแล้วด้วยค่ะ
เล่าถึงไหนแล้วคะ อ้อ...เรื่องการไปใช้บริการห้องพักที่อพาตเม้นต์เดียวกันกับสาวน้อย ซึ่งเขามีบริการกึ่งๆ โรงแรม กึ่งๆ ห้องพักให้เช่ารายเดือนค่ะ ทำให้ทราบว่าสภาพความเป็นอยู่ที่นี่เป็นอย่างไร ตั้งแต่การคัดกรองผู้จะทำสัญญาเช่า ระเบียบการอยู่อาศัยที่เข้มข้น (ห้ามเสียงดังรบกวนห้องข้างเคียง ห้ามทำให้เกิดรอยขูดข่วนใดๆ มิเช่นนั้นจะปรับเป็นเงินทอง) แต่สิ่งอำนวยความสะดวกทุกหลายทั้งปวงที่นี่ฉันให้คะแนนเต็มค่ะ และส่วนใหญ่ผู้ที่เช่าอยู่อาศัยรายเดือนจะเป็นเหล่าบรรดานิสิตนักศึกษาที่มาจากต่างจังหวัดที่ผู้ปกครองพอมีแรงส่งเสียค่าใช้จ่ายที่พักได้ และฉันเดาว่าเป็นผู้ปกครองประเภทฉันก็คงเยอะค่ะ คืออยากให้ลูกอยู่สะดวกสบาย เรียนหนังสือเต็มที่ แต่เพื่อนฉันแนะนำว่า จ่ายค่าเช่าขนาดนี้ ฉันควรจะหาเช่าซื้อห้องชุดตามคอนโดต่างๆ ให้สาวน้อยอยู่ และเมื่อครบสี่ปี ห้องที่เช่าซื้อก็สามารถขายต่อผู้ปกครองที่ประสบปัญหาลูกตกหอ(เหมือนกัน)ได้...เฮ้ แล้วจะเอาสตางค์ที่ไหนมาผ่อนชำระล่ะ...ยิ่งยากจนอยู่
ฉันผ่านภารกิจเรียนรู้อยู่กล่องกับสาวน้อยแล้ว พร้อมกันนั้นก็หมดห่วงเรื่องการมีชีวิตเดี่ยวๆ ของสาวน้อยไปด้วยเพราะเท่าที่สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี มีความเชื่อมั่น ช่วยเหลือ ตัดสินใจได้ด้วยตัวเองของสาวน้อย ซึ่งสร้างความอึ้งทึ่งให้คุณยายและคุณป้าได้ไม่น้อยเลยค่ะ ขนาดวันแรกที่ป้าไปถึง หลานสาวก็พาป้าลุยน้ำฝนตก ที่ระบายไม่ทันไปท่องอยู่แพลตตินั่มย่านเพชรบุรี (ฝนตกหนักมาก ลุยน้ำท่วมถึงครึ่งน่อง) แต่สนุกดีค่ะ ได้คิดถึงความหลัง มหานครแห่งนี้มีฝนตกเมื่อไรระบายไม่ทันมานานตั้งสามสิบปีแล้ว ฉันเองยังเคยต้องลุยน้ำท่วมถึงเกินครึ่งน่องจากปากซอยสุขุมวิท 22 เข้าบ้านเลยค่ะ เปียกมะล่อกเป็นลูกหมาตกน้ำ...
ขณะเดียวกันยิงปืนนัดเดียวได้ประสบการณ์หลายด้าน ตั้งแต่การขับรถตะรอนในมหานคร เพื่อทำภารกิจอีกเรื่อง ทำให้รู้ทิศทางของถนนและซอกซอย สะพาน ประเภทไม่ไปไม่รู้ แถมไม่(ไม่ตั้งใจ)หลงก็ไม่รู้ค่ะ แล้วก็ตอกย้ำความรู้สึกให้ตัวเองอีกครั้งว่า “มหานครที่แท้แล้ว...เล็กนิดเดียวเอง” (ก็แค่อยู่กันแออัดไงคะ)
อ่านบันทึกเล่าเรื่อง “ทริปนี้ดีแต่หลง” ใน บล็อกสบาย สบาย คลายเครียด ค่ะ
ความเห็น (41)
- สวัสดีค่ะ หลานดาว คิดถึงนะคะ
- เดินทางรถทัวร์ บ่อยครั้งขึ้นก็จะชินไปเองค่ะ รถไฟ ชอบเชื่องช้าค่ะ สบายหน่อยก็ต้องเครื่องบินที่รวดเร็วแต่ต้องเร่งรีบไปเชคอิน
- ป้าแดงว่าประสบการณ์จะสอนหลานสาวป้าแดงให้แกร่งขึ้นทุกวันๆๆๆค่ะ
- เอาใจช่วยหลานคนสวยนะคะ
- ระวังมีแมวมามองน๊าาาาาาาา
- โชคดีค่ะ
น่ารักจัง ป้าอ้อย ส่งใจไปช่วยนะคะ
*-* สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านครั้งนี้ มีมุมมองน่ารักๆค่ะ
ลูกชายคนโต (10 ขวบ) อยากไป มหานคร ค่ะ
เพื่อนๆเขาไป กลับมาเล่าให้ฟัง
แต่ แม่ ไม่กล้าเข้า มหานคร ค่ะ (เด็กบ้านนอก กลัวพาลูกชายหลงทาง)
จะติดตามอ่าน ตอนต่อไปนะคะ
ตอนนี้ ผมเองก็รู้สึกว่า ใช้ชีวิตราวกับคนที่มีบ้านอยู่บนท้องถนน...
...
บันทึกนี้ ชวนให้คิดว่าการเดินทาง คือการเติบโตของชีวิต...
และอีกมุม โชคดีมากครับที่ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว หรือมากกว่านั้น..
แต่สำหรับผม..บางครั้ง, ..ไม่ได้สักตัว เลยก็มี
จึง ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า...อย่างน้อยก็ได้ "ลงมือทำ"
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
- สามชุก ตลาดร้อยปีคงอยู่ในทริปนี้แน่เลย
- ต้องติดตาม ตื่นเต้นหวาดเสียว มีประสบการณ์แปลกๆดีครับ
- ขอบพระคุณไปช่วยแจ
- มีภาพอีกมุมหนึ่งมาช่วยเติมเต็ม
- แหมห่างกันวันเดียว ผมไป 22 กย.
- ทำไมก็ได้จ๊ะเอ๋ กันแน่ๆ
- ขอบพระคุณ ขอให้โชคดีครับ
สวัสดีค่ะpa_daeng
ป้าแดงสบายดีนะคะ
เห็นด้วยค่ะส้รางความเคยชินแล้วจะชินไปเอง แต่ก่อนก็นั่งรถทัวร์กลับบ้าน แค่หลับสักสอง-สามงีบก็ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ตื่นจากงีบแรกลงไปทานข้าวต้ม งีบที่สองตื่นเพราะปวดเข้าห้องน้ำ ส่วนงีบสามกำลังฝันดีเชียวก็จะโดนปลุกแจกผ้าเย็น-จะถึงแล้วนะคะ
ตามมาอ่านซีรีย์ แม่ลูกด้วยคน
เพราะภารกิจมากขึ้น
เลยหายหน้าไปนาน
แต่ความคิดถึงเหมือนเดิม
ค่ำๆวันอังคารน้องก้อยชวนไปกินอาหารอิตาเลี่ยนแต๊ๆ
แถวบ้านพี่เจ๊ จ้า
แล้วเจอกันนะจ๊ะ
สวัสดีคะสบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะคุณดาวขา
เป็นคุณแม่ที่น่ารักสุดๆ ไปเลยค่ะ สาวน้อยโชคดีจังเลยนะคะ
อีกไม่นานสาวน้อยก็จะแข็งแรงค่ะในมหานครแห่งนี้ ซึ่งจริงๆ แล้วก็เล็กนิดเดียวเองนะคะ แต่ยังไงๆ ก็ยังไปไม่ทั่วเลย ( ขอกระซิบบอกค่ะ....หลงทางบ่อยเหมือนกันนนนน..อิอิ)
เอาใจช่วยสาวน้อยค่ะ
สวัสดีค่ะพี่คุณ ครูอ้อย แซ่เฮ
อะไรน่ารักคะ บันทึกหรือว่าสาวน้อย (^O^)ขอบคุณค่ะ (เข้าระบบแต่เค้าบอกว่ายังไม่ได้เข้าระบบค่ะ)
- มาศึกษาหาความรู้....
- ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะคุณนู๋ฏวง
มหานครเข้าไปแล้วมีสิทธิ์หลง...ค่ะ หลงทาง... หลงใหล...
พาสองหนุ่มไปบ้างดีค่ะ ให้มีประสบการณ์ตรงสำหรับประกอบการเรียนรู้ในวิชาเรียนค่ะ
ขออนุญาตนำบันทึกเริ่มต้นก่อนมุ่งสู่มมหานคร ของคุณ Sasinand มาฝากค่ะ(แนะนำอ่านข้อความเห็นในแต่ละหน้าด้วยค่ะ)
- เรารักกรุงเทพฯ.......เมืองที่เรารัก ....กรุงเทพฯมหานคร ฯ The City of Angels ...ซึ่งเป็นเมืองที่มีเสน่ห์มากที่สุดเมืองหนึ่งของโลก อายุ 225 ปีแล้ว
- จากบางกอก....กรุงเทพฯ .... จนถึงเมืองไทย ในวันนี้ จากการไปชมและได้ความรู้จาก “พิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ” (National Discovery Museum Institute) ตอนที่สอง
- กรุงเทพฯในความฝัน
- พรรณไม้งาม อร่ามสวนหลวง ร ๙ :สวนสาธารณะ และสวนพฤกษศาสตร์ที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพฯ
สวัสดีค่ะคุณดาวติดตามการดูแลลูกสาวที่อยู่ไกลคุณแม่แล้วซึ้งใจที่ให้ความอบอุ่นกันตลอดเวลา..จนอยากจะมีลูกสาวบ้างค่ะ (มีหนุ่มน้อย 3 ทะโมนค่ะ)
มาบอกว่าวันอังคาร
ให้ชวนคนข้างบน http://gotoknow.org/profile/rindaming ไปคุยด้วย
จะได้มีเครือข่ายเพิ่มอีกคน
ตามมาอ่าน รู้สึกว่าสาวน้อยจะสนุกกับการอยู่กรุงเทพฯนะครับ...
สวัสดีค่ะคุณ แผ่นดิน
การมีบ้านราวกับอยู่บนท้องถนน คือฝันที่น่าภูมิใจของคุณแผ่นดินค่ะ ที่ได้ทำเพื่อสังคม ชุมชนส่วนรวม ดาวลูกไก่คงไปไม่ถึงจุดนั้น ยังเรื่อยเปื่อยมาตั้งครึ่งทางชีวิตแล้วค่ะ
เรียนท่านอาจารย์ นายประจักษ์ ปานอินทร์ ค่ะ
เสียดายนะคะ ถ้าบังเอิญไปเจอกัน นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์ค่ะ
จะหาโอกาสแวะไปที่ตลาดร้อยปีอีกค่ะ ขอไปชมประวัติศาสตร์ให้ได้
น้องม่อนโตขึ้นมากเลยนะคะ
สวัสดีค่ะพี่เจ๊มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
ตกลงนัดเจอกันที่ร้านอะไรคะ แถวบ้านพี่เจ๊มีอาหารอิตาเลียนด้วย...! คงฉายเดี่ยวนะคะ พี่คนโสตฯ ติดงานค่ะ
เรียน ท่านดาวฅโสต JJ หนี ไปบ้านนอกสามสิบปีแล้ว เอ กลับ ไปอยู่ที่แออัด จะไหวใหมนี่
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
แล้วตกลง "(คนที่เขาคิดว่าเป็น)สาวไทยไม่แต๊" ได้ร้องเพลงชาติให้คนบนรถทัวร์ฟังหรือเปล่าจ๊ะ??????? เอ..หรือว่าพี่จ๊ะดูท่าทางไม่น่าไว้วางใจ วันหลังเจอกัน..น้องจ๊ะขออนุญาตจ้องหน้าจังๆ สักทีนะจ๊ะ อุ๊บ!
ก็บอกแล้วว่าปัญหานี้แก้ง่ายนิดเดียว ส่งน้องจ๊ะไปเป็นพี่เลี้ยงสาวน้อยซะก็สิ้นเรื่อง น้องจ๊ะหุงข้าวได้-ทำกับข้าวเป็น-เล่นเกมส์บ้าง-อยู่ห่างๆ แบบระแวดระวังภัยให้
สวัสดีค่ะคุณ mena
สบายดีนะคะ งานเยอะจนไม่มีเวลาท่องบล็อกเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมีเชอรรี่talaedao
ขอบคุณค่ะ โชคดีนะคะที่ น.น. เพิ่ม ไม่งั้นลอยได้แล้ว ฮิฮิ ถ้าได้ไป กทม. อีกบ่อยๆ จะหาโอกาสไปขอชิมเบเกอรี่นะคะ ถึงตอนนั้นคงจะ...ชิ้นเดียวไม่พอนะคะ...
สวัสดีค่ะคุณ สามสัก
ความรู้ฉบับครอบครัวที่มีลูกวัยอุดมศึกษาค่ะ พอได้สาระบ้างไหมคะ (เกรงใจจัง)
สวัสดีค่ะคุณ rinda
มีสามหนุ่มเรียงกัน สร้างความชำนาญให้คุณแม่ค่ะ
พี่เจ๊เขี้ยวชวนให้ไปร่วมกิจกรรม Blog to Face (in Chiang Mai) ค่ะ หากมีโอกาส มาร่วมงานนัดพบกันนะคะ
น้องอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ค่ะ
เห็นทีจะเป็นเช่นนั้นค่ะ สมัยก่อนพี่เองก็คงจะเป็นเช่นนี้เหมือนกัน
เรียนท่านอาจารย์ JJ ค่ะ
ไม่ไหวหรอกค่ะ (ฮิฮิ ฟันธงให้เสียเลย) ชวนอาจารย์มาอยู่เมืองที่แออัดน้อยกว่า แต่ยังอยู่บ้านนอก(เมือง) เหมือนเดิมค่ะ
น้องจ๊ะ จ๊ะ
พี่กำลังอยากไปร้องเพลงชาติไทยออกโทรทัศน์ ของบ้านเราได้คิววันไหนพอรู้ไหมจ๊ะ ตัว ช.ช้าง ไม่น่าเกินสัปดาห์หน้าหรือเปล่า
เฮ้ สัปดาห์หน้า ไปฉลองเพิ่มตัวเลขกับใครหรือเปล่า...
คุณพี่ขาดีใจสุดๆได้พบตัวจริง สวยงามประทับใจค่ะ
มาเรียนรู้ชีวิตในกล่อง เผื่ออีกหน่อยจะได้ไปอยู่จะได้ทำใจ ฮ่าๆๆๆ
- พี่จ๊ะ..จ๊ะ..
เพื่อนเพิ่งบอกเมื่อวานซืนนี้เองว่ามีการให้ร้องเพลงชาติทีละจังหวัดด้วย โอ้..ยังนึกว่าเพื่อนพูดเล่น ตกลงว่ามีจริงๆ หรือจ๊ะ???
อาทิตย์หน้าคาดว่าจะหมกตัวอ่านหนังสือกองโตๆ อยู่ในห้องจ๊ะ แล้วพี่จ๊ะล่ะ..มีโปรแกรมพิเศษไหม???
เหมือนเราไม่เจอกันนานเลยอ่ะ?? คิดถึง.... เมื่อวานพี่ใหม่โทรมารายงานว่า "หลานฉัน" ได้รับรางวัลชนะเลิศอะไรสักอย่างเนี่ยล่ะของระดับเขต
สวัสดีค่ะคุณครู rinda
ดีใจค่ะที่ได้เจอกันตัวจริงๆ บ้านเราอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง แอบปล่อยไก่ออกไปเที่ยวเล่นอีกแล้ว...
น้องอิง ชาดา ~natadee คะ
ใครจะเป็นคนทำใจ...คะ คนลูกหรือคนแม่ที่จะลงกล่องในมหานคร ...^^ ฮิฮิ
ค่าไฟเห็นบิลแล้วลมใส่...
น้องจ๊ะ
- วันศุกร์ที่ 2 ต.ค. มีร้องเพลงชาติไทยที่อนุสาวรียสามกษัตริย์ ไปร้องกันมั้ยจ๊ะ
- แล้วทำไมต้องหมกตัวอ่านหนังสือกองโต แสดงว่า เจ้ ขนมาให้เต็มบ้านอีกแน่ๆ เลย ดีจัง เลือกเล่มที่ชอบที่สุดมาแนะนำในนี้ด้วยนะจ๊ะ
พี่ต๋อย สวัสดีครับ
ช่วงฝนตกนี่ ผมกลับคิดว่าเดินทางด้วยรถไฟน่าจะปลอดภัยที่สุดครับ รถยนต์ถนนลื่น เครื่องบินก็ขึ้น-ลงลำบาก
น้ำฝนใกล้สอบเสร็จหรือยังครับเนี่ย ปิดเทอมนี้สั้นๆ สัก 1 เดือนเอง และจำได้ว่าพี่ต๋อยจะมางานมหกรรมหนังสือด้วยใช่ไหมครับ
สวัสดีค่ะคุณ นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน เรื่องเล่าเม้าท์เรื่องลูก ด้วยกันค่ะ
ป้าปิ๊กเวียง
เล่าต่อสิคะ ว่าแม่สาวน้อยไฮเปอร์ของเรา เก่งขึ้นขนาดไหนจากเด็กที่มีแม่ทำอะไรให้ทุกอย่าง เด็กที่รังเกียจความสกปรกเป็นที่สุดก็เธอเป็นสาวสวยไงคะ กลับกลายเป็นเด็กที่พร้อมลุยทุกสถานการณ์ วันที่ป้ากับยายไปเยี่ยม ยังไม่ทันเก็บของเข้าห้องพักดีๆเลย เธอก็คว้าแขนป้าออกไปช็อปท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำกรุงบ่ายนั้นทันที เธอมั่นขนาดลงลุยน้ำครำขังดำอื๋อบนถนน เธอวิ่งขึ้นสะพานลอยข้ามถนน เรียกแท๊กซี่ อย่าคล่องแคล่ว เธอต่อรองราคากับแม่ค้า เธอจัดการเลือกสรรข้าวของที่ถูกใจพี่ชายกับน้องสาวที่เชียงใหม่ โดยหนีบโทรศัพท์ไว้ที่หัวไหล่กับใบหู ประมาณว่าเธอสามารถทำเรื่องๆหลายๆเรื่องได้ในเวลาเดียวกัน....ป้าประหลาดใจกับความเปลี่ยนแปลงของเธอมาก....จนต้องแอบภาวนาอย่าให้เธอมาปลุกไปช็อปที่สำเพ็งตอนตี 3 ก็เธอบอกนี่คะ "ป้าๆนอนพักก่อนเดี๋ยวตี 3 ฝนจะมาปลุก"
สวัสดีค่ะอาจารย์ชิว
วันนี้สาวน้อยจะผจญภัยครั้งใหม่แล้วค่ะ นั่งรถไฟกลับบ้าน งานหนังสือที่เดิมห้องสมุดจะจัดไปดูงาน พี่ขอสละที่นั่ง เพราะเล่นให้ไปเช้ากลับเย็น คงเป็นรายการชะโงกชมปกหนังสือเสียมากกว่าค่ะ...อิอิ ไว้ค่อยแอบไป...
สวัสดีค่ะป้าปิ๊กเวียง [IP: 61.19.199.142]
จุ๊ๆ ความลับนะคะนั่น
บันทึกสนุกจัง
น้ำท่วมตั้งหน้าแข้ง
จับปลาได้บ้างไหมจ๊ะ
สวัสดีค่ะคุณน้อง จันทร์ยิ้ม
พี่สาวพี่ เอาความลับเลี้ยงลูกไม่ดีมาขายค่ะ แต่น้ำที่ระบายไม่ทันใน กทม มันดำจังเลยนะคะ คงไม่มีปลาทันได้แหวกว่ายแน่ๆ ค่ะ แหม พูดถึงแล้วคันหน้าแข้งค่ะ ^^