นี่...ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหม?
... เป็นเสียงของสาวใดสาวหนึ่งในสามใบเถา หลานสาวเจ้าหัวใจของคนไม่มีราก ที่บ่นเจ้าสามใบเถาคนเล็กที่ถามทุกอย่างที่ขวางหน้า...
ฟังแล้วอดจะยิ้มอย่างอารมณ์ดีไม่ได้ เจ้าสามสาวใบเถานี้ ต่อล้อต่อเถียง พูดคุยกันได้ทั้งวัน คุณยายน้อยอย่างคนไม่มีรากฟังเพลิน ชอบฟัง และมีความสุขกับความคิดใส ๆ ไม่ปรุงแต่งของสามใบเถานี้อย่างยิ่ง
เพราะยิ่งฟัง ก็ยิ่งได้ข้อคิดสะกิดเตือนใจทุกครั้ง ....^__^….
ขอบคุณภาพหวาน ๆ จากกัลยาณมิตร...
มาพิจารณาดูตัวเอง ...วันทั้งวัน จิตคอยแต่จะส่อส่าย อยากรู้นั่นรู้นี่ ใจฟูใจแฟบ คิดไตร่ตรองใคร่ครวญ หาคำตอบอยู่จนสับสน เวียนวน บางวันยังไม่ทันทำงานก็....เหนื่อยเสียแล้ว...
นั่นสิ...บางเรื่องไม่เห็นจะต้องไปรู้สักหน่อย สู้ไปหาความรู้เรื่องที่ควรรู้ น่าจะดีกว่ากันเยอะ
สองวันที่ผ่านมา คนไม่มีรากได้มีโอกาสไปทำบุญ ฟังธรรม และนั่งสมาธิที่วัดปทุมวนาราม จึงขอนำเรื่องราวน่ารู้จากท่าน พระอาจารย์ถาวร จิตตถาวโร มาฝากเป็น “ธรรมบรรณาการ” กับกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ
พระอาจารย์ถาวร จิตวโร ให้ธรรมะหลายข้อ ตอนหนึ่งท่านสอนว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในการเกิดเป็นมนุษย์คือ “การไม่รู้ไม่เห็นตามจริง” ไม่รู้เท่าทันในการเกิดเป็นมนุษย์ ทำให้เราต้องเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบในสังสารวัฏนี้
วิธีการพื้นฐานง่าย ๆ ที่จะเข้าสู่มิติของ “การรู้เห็นตามจริง” ก็คือ การตามรู้อยู่กับลมหายใจ ซึ่งเป็นการพัฒนา “สติ” เมื่อสติสัมปัญชัญญะสมบูรณ์แล้ว จะก่อให้เกิด “ปัญญา” ในการที่จะ “รู้เห็นตามจริง” นั่นเอง
ดร.สนอง วรอุไร ได้กล่าวถึง ความจริงที่เราควรรู้ แต่ไม่ค่อยยอมรับรู้ จึงทำให้เรา “หลง” ติดในโลกธรรมทั้งหลาย ทำให้เกิดทุกข์เวียนวนไม่จบสิ้น นั่นคือ เราไม่รู้ว่า...
1.ความจริงอันประเสริฐที่พระพุทธเจ้าทรงสอน คือ อริยสัจสี่ ได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เมื่อไม่รู้ไม่ตระหนักถึงอริยสัจสี่ จึงทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวงเวียนแห่งทุกข์
2. เรื่องของตัวเอง เราไม่รู้ว่าเราเป็นใคร มาจากไหน กำลังจะไปไหน และเกิดมาเพื่ออะไร จึงปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม ไม่มีทิศทาง ไม่มีเป้าหมาย ใช้ชีวิตอย่างประมาท
3. มนุษย์เป็นภพภูมิที่ประเสริฐสุด เพราะมีเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมที่สุด ในการที่จะทำให้ชีวิตของเราต่ำสุดก็ได้ หรือจะให้สูงสุดจนขั้นไปสู่นิพพานก็ทำได้เช่นกัน
4. กรรมที่สั่งสมไว้ในดวงจิตจะเป็นตัวกำหนดที่มาที่ไปของเรา ทำกรรมดีก็ไปดี ทำกรรมไม่ดีก็ลงต่ำ
5. เราต้องรู้ให้เท่าทันอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จะได้ไม่ตกเป็นทาสของโลกธรรม
6. หลักปฏิจจสมุปบาท ซึ่งหมายถึงเหตุที่อิงอาศัยกันนั้น มีสิ่งนี้เหตุนี้ จึงเกิดเหตุนี้ เป็นตัวขับเคลื่อนชีวิตและโลก
เมื่อได้รู้ความจริงแท้เช่นนี้แล้ว เราจะได้เร่งทำความดี ความคิดให้ถูกต้องเที่ยงตรง เพื่อจะได้หลุดพ้นจากความน่ากลัวที่ว่า “ไม่รู้ไม่เห็นตามจริง”
ขอให้เราทุกคนเจริญในธรรมนะคะ…
(^___^)
อ้างอิง
* สารานุกรมเสรี วิกิพีเดีย
* http://www.tumsrivichai.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538726624&Ntype=56
กราบขอบพระคุณท่านอ.ประจักษ์ค่ะที่กรุณามาอ่านเป็นคนแรd
(^___^)
ขอบคุณเรื่องราวดีดี
ขอให้ท่านมีสุขภาพดีครับ
รักประเทศไทย ตำรวจเป็นมิตรใกล้ชิดประชาชน
สาธุสวัสดิ์ครับคุณคนไม่มีราก ^^
มาแสดงความเห็นด้วยครับ ;)
เดย์จำจากหนังมาประโยคนึง บางอย่างไม่รู้ จะมีความหมายกว่า
รู้เท่าที่จำเป็น รู้เผื่อๆไว้ก็ดี แต่อย่าให้รบกวนจิตใจนะคร๊าบ สุขใจทุกวัน ^^
ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ
การที่เราคิดเรื่องราวต่าง ๆ อย่างไคร่ครวญ คิดซ้ำย้ำทวนอยู่เสมอ ก็ทำให้เรามีอาการของความเครียดได้ พี่สุนันทามักจะชอบนำเรื่องราวในครอบครัวบ้าง หรือคิดทบทวนการทำงาน หาทางออก การตัดสินใจต่าง ๆ ในชีวิตและการทำงาน ทำให้เกิดความเครียดสะสมโดยไม่รู้ตัวเหมือนกันค่ะ มีอาการปวดศีรษะ หงุดหงิดง่าย และล่าสุดพี่มีอาการของกระเพาะปัสสาวะบีบตัวไว ทำให้มีอาการเจ็บป่วยด้วยการปวดกระเพาะปัสสาวะอยู่เป็นปี ๆ รักษาหลายแห่ง และปัจจุบันมีอาการดีขึ้น โดยการดูแลรักษาจากโรงพยาบาลรามาธิบดี คุณหมอให้คำแนะนำดีมากค่ะ เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมาพี่จะลาออกจากราชการเพราะอาการเจ็บป่วยนี้ คุณหมอก็ให้กำลังใจ และให้พี่คลายความเครียดด้วย การแช่น้ำอุ่นบ้าง ให้ยาคลายเครียดบ้าง และสุดท้ายพี่ต้องจัดระบบตัวเองไม่ให้เครียด แต่การเจ็บป่วยของเรานี่เองทำให้พี่เครียดมากที่สุด
พี่ได้อ่านหนังสือและเรียนรู้เรื่องของสมาธิ และฝึกลมหายใจทำให้พี่ได้นอนและพักผ่อนได้มากขึ้น ความเครียดคลายลงบ้าง และอาการก็ดีขึ้นมาเรื่อย ๆ ค่ะ เพื่อน ๆ หรือผู้คนที่รู้จักกับพี่ได้เห็นอาการเจ็บป่วยของพี่บางคนถึงกับบอกว่า จะรอดไหมนี่ เพราะมีผอมและสุขภาพทรุดโทรมมาก เพื่อน ๆ และผู้บังคับบัญชา ก็ให้กำลังใจ เพื่อน ๆ บางคนก็ช่วยทำงานให้ พี่ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลหลายแห่ง ที่นานที่สุด 28 วัน ปัจจุบันพี่ก็มีอาการดีขึ้น ถ้าพบกับเพื่อน ๆ ใหม่ จะไม่ทราบเลยว่าพี่เคยป่วยมากที่สุดมาแล้วค่ะ
การได้ฝึกสมาธิและลมหายใจของตัวเองให้นิ่ง และรู้ตัวตนของเราอยู่เสมอค่ะ จะทำให้เราผ่านพ้นความเครียดไปได้ค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์....ปกติไม่ชอบทำอะไรยาก ๆ ...ชอบง่าย ๆ ตรงนี้.......
วิธีการพื้นฐานง่าย ๆ ที่จะเข้าสู่มิติของ “การรู้เห็นตามจริง” ก็คือ การตามรู้อยู่กับลมหายใจ ซึ่งเป็นการพัฒนา “สติ” เมื่อสติสัมปัญชัญญะสมบูรณ์แล้ว จะก่อให้เกิด “ปัญญา” ในการที่จะ “รู้เห็นตามจริง” นั่นเอง
ขอบพระคุณมาก ครับ..
ไฮ้ ดาริ๋ง
น้องกอสะหวิววี่วิ่วพี่คนไม่มีรากจังเลยค่ะ
อิอิ เมื่อวานกอไปนอนที่วัดมา
โห อากาศหนาวมากเลย
อ้าว ทำไมสละอิพิมพ์ได้แล้วล่ะ
เมื่อกี้ไปบ้านก้างกุ้ง สละอิพิมพ์ไม่ได้ค่ะ อิอิ
สุขสันต์ทุกวันน่ะค่ะ
สวัสดีครับ คุณ คนไม่มีราก
แวะเข้ามาทักทายครับ
ขอให้มีความสุขในทุกๆวันครับ
ยายธีแวะมาเล่านิทานให้ค่ะ..เรื่องมีอยู่ว่า..มีหมาตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่งก็ออกไปหากินตามประสาได้เนื้อมาก้อนหนึ่งคาบกลับรังเอาอาหารไปฝากลูก..ขณะเดินกลับรังเดินมาถึงริมลำธารมองลงไปในน้ำแลเห็นหมาตัวหนึ่งคาบเนื้อมาเช่นกัน..เจ้าหมาตัวนี้เห็นเนื้อในปากหมาตัวนั้น..เห็นว่าใหญ่กว่าของตน..จึงอ้าปากส่งเสียงคำรามเพื่อแย่งชิง..เนื้อในปากของตนจึงหล่นน้ำหายไป..หมาตัวนี้เข้าข่ายไหมคะ..อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ดีใจที่คนสมัยใหม่ เห็นความสำคัญของ กรรมที่สั่งสมไว้ในดวงจิตจะเป็นตัวกำหนดที่มาที่ไปของเรา
ขอบคุณค่ะ
Reaching... http://www.flickr.com/photos/23059510@N06/3280568721/in/photostream/
สวัสดีค่ะคุณSila Phu-Chaya
ขอให้ได้อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ
ขอบคุณที่มาทักทายพร้อมดอกไม้งดงาม...และเปี่ยมด้วยมิตรภาพทุกครั้ง
สบายดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณadayday
เห็นคุณเดย์ที่ไร เกิดความสุขและมีรอยยิ้มทุกครั้งเลยค่ะ...
จริงค่ะ เรื่องบางเรื่องสู้ไม่รู้ไม่เห็นจะดีกว่า และดีกับทุก ๆ ฝ่ายค่ะ
ดูหนังแล้ว ได้ข้อคิดดีๆ อย่างคุณเดย์นี่ถือว่าคุ้มค่าค่ะ
มีความสุขมาก ๆ เช่นกันนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพีสุนันทา
ขอบคุณพี่ที่กรุณานำประสบการณ์การนั่งสมาธิ การทำจิตให้สงบมาแบ่งปันเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันค่ะ
สำหรับคนไม่มีรากเอง มักจะหากิจกรรมทำอยู่ตลอดเวลา เมื่อเกิดความเครียดจากเรื่องหนึ่ง ก็จะผ่อนคลายด้วยกิจกรรมอื่น ๆ
เพิ่งมาค้นพบว่า การนั่งสมาธิช่วยได้มากและเห็นผลจริง ๆ ค่ะ
ขอให้พี่ฟื้นฟูสุขภาพได้โดยเร็วนะคะ อย่างน้อยความเจ็บป่วยของพี่ ก็ทำให้พี่ได้เห็นถึงความจริงใจ มีน้ำใจของหัวหน้าและเพื่อนร่วมงาน...จริงไหมคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่ pa_daeng
เคยไปวัดนี้ 3-4 ครั้งแล้ว แต่ยังไม่เคยเข้าไปกราบนมัสการพระเสริมเลยค่ะ
ขอบคุณพี่มากนะคะ ที่กรุณาให้ข้อมูล คนไม่มีรากนี่ ใกล้เกลือกินด่างตัวจริงเลยค่ะ
ขอให้ธรรมะคุ้มครองคนคิดดี พูดดีเช่นพี่แดงเช่นกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
มาทักทายครับคนไม่มีราก มีความสุขเยอะ ๆ นะครับ สวัสดีครับ
แวะมาเรียนรู้ค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ
แวะมาทักทายค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหนุ่ม กร~natadee
คนไม่มีรากเอง ก็ยังเพียง เตาะแตะ ต้วมเตี้ยม ... ในการฝึกตนค่ะ
เริ่มต้นฝึกฝนไปเรื่อย ๆ พอเจอบทเรียนใดที่น่าสนใจก็จะบันทึกไว้ตามประสาผู้ที่ยังอ่อนด้อยทางธรรม ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ชอบคำอธิบายง่าย ๆ ที่คนไม่มีรากเขียนจากความเข้าใจตัวเอง
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ ยายธี
ขอบคุณมากค่ะ มาเล่านิทานให้ฟังถึงบันทึกเลย....
ชอบมากค่ะ เคยฟังเรื่องนี้ตั้งแต่เด็กแล้ว
น่าจะเข้ากับบันทึกนี้ค่ะ เพราะหากหมาที่คาบชิ้นเนื้อ รู้ตัวเองดี ก็จะไม่ไปหลงขู่คำราม "เงา" ในน้ำจนชิ้นเนื้อหล่นหาย....จริงไหมคะ
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณนีนานันท์
ดีใจที่ได้ทักทายและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และยังต้องขอบคุณดอกไม้สวย ๆ พร้อมความหมายดี ๆ ที่มีมาให้เสมอ...
คนไม่มีรากเชื่อมั่นค่ะว่า....กรรมที่สั่งสมไว้ในดวงจิตจะเป็นตัวกำหนดที่มาที่ไปของเรา
เรามีกรรมเป็นกำเนิด เป็นเผ่าพันธุ์ และจะต้องได้รับผลตามกรรมที่เราทำไว้ค่ะ ใครทำ ใครสร้างสิ่งใดไว้ เขาย่อมได้รับผลนั้นค่ะ ไม่ช้าก็เร็ว
งั้นเรามาสร้างกรรมดีกันนะคะ จะได้เป็นเหตุให้เราได้ "รู้เห็นตามจริง" ไม่ต้องหลงทางในสังสารวัฏ ชาติแล้วชาติเล่า ... น่าเบื่อจะตายไป จริงไหมคะ
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
มีธรรมอยู่ในใจแล้วเป็นสุขค่ะ บันทีกดีต้องอ่านค่ะ
ครูรส
สวัสดีค่ะพี่ เอื้องแซะ
ขอบคุณค่ะ เข้าพรรษานี้เรามามุ่งฝึกตนกันดีกว่าค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงพี่ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ สบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก
ขอบคุณสำหรับธรรมะนะครับ
รู้อะไรไม่สู้รู้ "วิชชา"
รู้รักษากายใจเป็นยอดดี
สวัสดีนกแห่งอรุณรุ่ง
แวะมาทักทายมีเวลานิดหน่อยครับ
อ่านแล้ว ทำให้รู้ว่า พี่เองยังรู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้ แต่สิ่งที่ควรรู้ ยังรู้น้อยมาก ๆ
มีความสุขนะครับ
ชื่อบทความนี้อ่านแล้ว รู้สึกสบายใจดีนะ
คิดถึง
สาธุ สาธุ สาธุ
วันหยุดได้มีโอกาสทบทวนตัวเองเช่นกันค่ะ
ธรรมะทำให้งามค่ะ
นี่...ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหม?
คริ..คริ..เป็นคำพูดติดปากของหนูเลย เวลาเด็กๆถามอะไรๆๆๆๆๆแล้วตอบไม่ทัน แล้วเด็กๆก็สวนทันควันเหมือนกันค่ะว่า...ไม่ได้ค่ะ..ซะงั้น
แต่บางครั้ง กับเรื่องบ้างเรื่อง ถ้าเราไม่พยายามรับรู้บ้างก็ดีเหมือนกันนะคะ ไม่มีเรื่องให้หนักสมองดี..(แต่อาจตกข่าว..อ้าว)
ไม่ได้มาทักทายหลายวัน ...คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ..จังค่ะ จริงๆ ไม่ได้โม้ ..^_^..
สวัสดีครับ...
มีอยู่วาทกรรมหนึ่งที่ผมพูดกับทีมงานแบบติดตลก...เสมอมา แต่ฟังแล้วไม่ค่อยมีใครออกอาการขำนัก นั่นคือ...
ไม่รู้แล้ว ชี้มั่ว..
น่ากลัว กว่าไม่รู้แล้วอยู่เฉยๆ ...
....
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะพี่ส้มนัฐพร จันทร์ส่งสิงห์
คิดถึงมาก ๆ ค่ะ หายไปนานเลย เอ...หรือเพราะน้องเองก็มาเร็วไปเร็ว มีเวลาน้อยลงค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
น้องบอกตัวเองว่า สิ่งทีควรรู้ รู้แล้วเป็นประโยชน์ต่อชีวิต ก็รู้ ก็สนใจ ส่วนที่ไม่น่ารู้...ก็ปล่อยเลยไป จะได้ไม่หนักใจไงคะ
ขอบคุณพี่ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ noktalay
ขอบคุณข้อคิดค่ะ เราทุกคนควรทำดี โดยที่ตัวเองและผู้อื่นไม่เดือดร้อน ... จึงจะเป็นการทำดีที่สมบูรณ์ค่ะ
ขอบคุณมิตรไมตรีที่มีให้เสมอนะคะ
ดอกไม้สึเหลืองสดนี่ชื่อดอกอะไรคะ
(6___^)
สวัสดีค่ะคุณPhornphon
ยิ้มเลยค่ะ เคยได้รับคำสอนมาเสมอค่ะว่า....
อย่าเป็นคนความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด
และ รู้อะไรไม่เท่ารู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี....
ไปปฏิบัติธรรมที่ไหนมา เล่าให้ฟังเป็น ธรรมทาน บ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่คนตัดไม้
ขอบคุณที่มีเวลาพักนิดเดียวยังมาทักทาย
พี่สบายดีนะคะ
คิดถึงค่ะ
(^___^)
"เกิดมากับกรรม ตายไปกับกรรม มั่นทำความดี"
สามคำนี้สัจธรรมล้ำเลิศผล
อย่าประมาทหลงไหลให้เตือนตน
มาทุกคนตามรอยบาทพระศาสดา
พี่น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ ที่ระลึกถึงยิ่ง
ดีใจพี่สาวมาทักทายค่ะ
ช่วงนี้มีเวลาน้อย ไม่ค่อยได้ไปทักทายพี่ที่บันทึกนะคะ
ได้ทบทวนกาย-ใจ มีความสุขสงบมากขึ้นค่ะ
คิดถึงพี่ค่ะ
(^___^)
สวัสดีจ้ะน้องสาวครูตุ๊กแก…ตัวดำๆ
อยู่กับเด็ก ๆ นี่ มีความสุขนะ ... ว่าไหมคะ
บางวันพี่เขียนงานไม่ได้เลย พี่ก็จะขอร้องให้เด็ก ๆ มาเล่นที่ห้องพี่ ให้เขาซน ฟังเขาคุย พาเขาไปกินไอศครีม ถามคำถามแปลก ๆ กับเขา
เชื่อไหมว่า คำตอบที่ได้....น่าทึ่งจริง ๆ จริงจัง จริงใจ ใสซื่อบริสุทธิ์มาก ๆ เลย
เจ้าโบว์ สามใบเถาคนเล็กเขาตอบพี่สาวที่ว่าเขาว่า ..ไม่รู้สักเรื่องจะได้ไหมว่า ...
....ไม่ได้หรอก เพราะอยากรู้ แล้วทำไมเจ้บิ้ว เจ้พลอยต้องมาบอกหนูว่า ไม่รู้สึกเรื่องจะได้ไหมล่ะค้า....
55555....พี่สาวมีนตึ้บ...โดนถามซ้ำ คุณยายน้อยนั่งฟัง หัวเราะก๊ากส์ๆๆ .... สุดยอดจริง ๆ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
(^___^)
สว้สดีค่ะอ.แผ่นดิน
55555....อ่านคอมเม้นท์แล้ว ยิ้มเลยค่ะ
ไม่รู้แล้ว ชี้มั่ว..
น่ากลัว กว่าไม่รู้แล้วอยู่เฉยๆ ...
โดนเข้าแบบนี้ ไม่กล้าออกความเห็นเลยค่ะ
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ โดยเฉพาะเรื่องการบอกทางคนที่มาถาม...เนื่องจากคนไม่มีรากเป็นคนที่หลงทิศหลงทางเป็นประจำ แถวบ้านแท้ ๆ ใครมาถามทางต้องคิดนานมาก และหากไม่แน่ใจจะไม่บอกค่ะ บอกผิด เขาหลงทางไปยิ่งแย่เลย
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
* ไม่รู้สักเรื่องได้ไหม....นั่นสินะไม่เห็นอยากจะรู้สักเรื่องก็ถูกบังคับให้รู้ ฮือๆๆ
* มาทักทายวันศุกร์(สุข)ค่ะ
* รักษาสุขกาพด้วยนะคะ
* (v_v) และ ( ^_^) สุขกายสุขใจนะคะ
ผมชอบชื่อบทความนี้ครับ
อ่านแล้วสบายใจ ธรรมะจะช่วยเราได้ในยามที่เราว้าวุ่นใจ
ขอบคุณครับ
ผมเรียนธรรมะกับหลวงพ่อปราโมทย์ที่ชลบุรีครับ
ก็พยายามไปให้ได้เดือนละครั้ง
ยังมือใหม่มากเทียบกับรุ่นพี่พี่
ที่เหลือก็ภาวนาในประจำวัน
ถ้ามีอะไรจะนำมา share ครับ
สวัสดีจ้ะปูนิ่ม
เอ๊ะ...เพื่อนเราแก่ธรรมะจังนะ เจอใครทำอะไรมาหรือป่าวหว่า
วันนี้ฉันมาที่จุฬานะ นัดเจอเพื่อน 3 คน เย็นนี้จะไปหาเธอที่บ้าน เปิ้ลบอกว่า เธอออกไปแต่เช้า ไม่ได้บอกว่าไปไหน เฮ้อ...ตามตัวยากจังอ่ะ
โทรศัพท์น่ะเอาไปโยนทิ้งดีกว่านะ
คิดถึงจ้ะ เย็นนี้เจอกัน
สวัสดีค่ะอ.นายวิโรจน์ พูลสุข
น้อมรับและขอบคุณธรรมะที่นำมาฝากค่ะ ไพเราะมาก
"เกิดมากับกรรม ตายไปกับกรรม มั่นทำความดี"
สามคำนี้สัจธรรมล้ำเลิศผล
อย่าประมาทหลงไหลให้เตือนตน
มาทุกคนตามรอยบาทพระศาสดา
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ วัชรา ทองหยอด
ดีใจที่ได้พบปะทักทาย กัลยาณมิตรเช่นคุณวัชราค่ะ
และเป็นความจริงที่เราปฏิเสธไม่ได้ว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่ด้วยความไม่รู้ ก็ทำให้บางครั้งเราทำเป็นมองข้ามและหลงลืมไปค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะ
ระลึกถึงค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะอ. นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
ไม่อยากรู้ ยังจะถูกบังคับให้รู้อีก...
อ่านแล้วยิ้ม ๆ ๆ ... จริงด้วยค่ะ ไม่รู้เรื่อง จนได้รู้เรื่อง จนเบื่อ ไม่อยากรู้แล้วอีกต่อไป....
ไม่รู้สักเรื่องก็ดีค่ะ
คิดถึงอาจารย์ค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณใบโพธิ์
ขอบคุณค่ะที่มาอ่าน แล้วยิ่งสบายใจขึ้นนี่ คนไม่มีรากยิ่งมีความสุขไปด้วยค่ะ
ธรรมะจะช่วยเราได้ในยามที่เราว้าวุ่นใจ
จริงค่ะ ธรรมะเป็นยาวิเศษทำให้เห็น กิเลสทั้งของตนเองและผู้คนในสังคมที่รายรอบตัวเราค่ะ
มีความสุข รักษากาย-ใจนะคะ
คิดถึงเสมอนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณPhornphon
คนไม่มีรากเคยอ่านหนังสือของท่านพระอาจารย์ หลวงพ่อปราโมทย์ ค่ะ อ่านง่าย เล่มเล็ก ๆ บาง ๆ
ยินดีด้วยค่ะ ที่ได้ใกล้ชิดครูบาอาจารย์
ระยะนี้มีเวลาน้อย หากเขียนประสบการณ์การปฏิบัติธรรมะ ดี ๆ อย่าลืมมาบอกกล่าวด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
หวัดดีจ้ะจิ๊กกี้
ไม่บ่นเพื่อนสักครั้งจะได้ไหม....!!!!
55555.....ล้อเล่นจ้ะ ... สงสัยต้องไปเกิดใหม่ล่ะ จะแก้นิสัยดีงามเกี่ยวกับโทรศัพท์ได้
(^__^)
นำดอก Narcissus สีขาว มาฝาก
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่ยังคิดถึงและส่งดอกไม้ไปให้นะคะ
เช้านี้ไปทำบุญทั้งครอบครัวค่ะ อุทิศส่วนกุศลให้เด็กๆที่ล่วงลับไป
เดือนนี้นะคะเด็กๆพร้อมใจกันลาจากถึง สี่ ราย...
เราก็ผูกพันกันธรรมดา....เคยดูแลก็อยากให้หาย...
ว่างๆไปเยี่ยมดูเอื้องนางชีนะคะ หาดูยากแล้ว...
สวัสดีค่ะคุณ มณีวาจ
ไม่เคยเห็นดอกนี้เลยค่ะ ชอบจัง
ขออนุญาตนำไปตัดแต่งภาพให้ชัดขึ้นนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่แดง
อนุโมทนากับกุศลที่พี่ได้บำเพ็ญเพื่อเด็ก ๆ ค่ะ
การได้ดูแลเด็ก ๆ ด้วยใจเมตตาและความรัก ความปรารถนาดีอย่างจริงใจนี้ เป็นอานิสงค์ให้พี่ได้ประสบกับสิ่งดี ๆ ในชีวิตค่ะ
แล้วจะตามไปชมเอี้องนางชีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ บางครั้งถ้าไม่รู้อะไรบ้างก็ดีนะคะ สบายดีนะ
เอามาฝากถึง blog เลยค่ะ
แทนความรู้สึกดีๆที่ต่อกันมา...
ขอให้มีความสุขในการเล่าเรียนเขียนอ่านนะคะ...
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
รักประเทศไทย ตำรวจเป็นมิตรใกล้ชิดประชาชน
สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมจ๊ะ
ขอบคุณท่าน พ.ต.อ.ชาญเดช ที่แวะมาทักทายค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่เขี้ยวมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
55555....อ่านแล้วยิ้ม ๆ ๆ ด้วยความปลื้มใจค่ะ....
เมื่อเช้าเปิดทีวี ได้ยินพลเอกชวลิตพูดว่า ปีนี้ผมอายุ 78 แล้ว อีกไม่นานต้องไปไหนคนเดียว เดินคนเดียว ตอนนี้ต้องรีบสะสมทุนความดีไว้ แสดงว่า ธรรมะเริ่มเบ่งบานในหัวใจนักการเมืองบ้างแล้วค่ะ
หากเป็นดังที่ท่านว่า...คงจะต้องดีใจไม่ใช่น้อย...แต่น้องก็ยังคิดว่า...คำพูดของคนที่เล่นการเมือง (บางคน) นั้น เขาก็พูดไปตามบทที่มีคนเขียนสคริปให้น่ะค่ะ ... ไม่ได้หมายถึงท่านพลเอก ชวลิต นะคะ
...หมายถึงใครก็ไม่รู้แน่ค่ะ...
ขอบคุณพี่เขี้ยวค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณ KRUPOM ค่ะ
(^___^)
วันที่ 17-07-2552 พี่ไปทำบุญด้วยจิตใจที่ผ่องใส เพราะได้จัดรายการไว้เรียบร้อย ให้เป็นห้องเฉพาะครอบครัว ไม่ปนกับคนอื่น ก็ไม่ผิดหวัง เพราะสะอาดใช้ได้เลย ห้องน้ำก็สะอาด พระท่านสวดนานอย่างไพเราะซาบซึ้ง ฟังตามทุกความหมายของคำสวดนั้น
เป็นวัดที่มีเจดีย์เล็กๆบรรจุอัฐิของบรรพบุรุษพี่อยู่ วัดอยู่ติดกับสยามพารากอน ร่มรื่นมาก ถ้าเป็นวันหยุด จะมีคนมามาก ไม่ค่อยสะดวก ที่วัดนี้เคยมีดอกบัวอยู่เต็มสระ ตอนนี้จะเหลือเพียงแค่ไม่กี่ดอกอยู่ในอ่างบัวเท่านั้น
วัดนี้เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์จากฝั่งลาวถึง 3 องค์ด้วยกัน นั่นก็คือ "พระเสริม" "พระแสน" และ "พระสายน์"
จอดรถที่นี่ จะเดินไปทานข้าวที่สยามพารากอนหรือCentral World ก็ได้ ทางวัดไม่ว่า แต่ช่วงนี้ ไม่ค่อยอยากไปที่คนมากๆ เลยพากันไปที่อื่นแทนค่ะ
น่าแปลกที่ ไปทำบุญวัดเดียวกันด้วยค่ะ
นกแห่งอรุณรุ่ง
เมื่อวานมีคนคนหนึ่งมาหาพี่และฝากบอกกับโหลไว้ว่า...
ขอบคุณที่ให้ข้อคิดแก่เขาจนเขาคิดได้ พ้นวิกฤติการณ์ทางอารมณ์มาได้จนวันนี้
ธรรมะเป็นสิ่งประเสริฐ หากทุกข์ เศร้า สิ่งใดจะช่วยให้สามารถ...ผ่านพ้นไปได้เสมอ
ขอให้ธรรมะรักษาโหลนะครับ
พี่ภูมิใจที่ได้รู้จักโหลครับ
ขอถามว่า ท่านทำไมไม่มีราก และการไม่มีรากของท่าน ท่านอยู่ได้อย่างไรครับ
ส่วนใหญ่นะครับ ผมเจอแต่คนมีราก (ดูดกินทรัพยากรของสังคม) ไม่มีใบ (ไม่สร้างผลงาน) ไม่มีดอก (ไม่มีความสวยงาม) หรือไม่มีผล (ผลลัพธ์ของการทำงาน)
ที่พบว่าไม่มีรากนั้นมักไม่โต และหรือตายตั้งแต่เกิดครับ
ทำไมท่านยังอยู่ได้ครับ
ท่านใช้อะไรดูดอาหาร ใช้อะไรยึดเหนียว ใช้อะไรเป็นหลักค้ำยัน
(ที่ผมก็เห็นว่าท่านมีหลักอยู่แล้ว)
ผมสงสัยมานานแล้วครับ ตอบส่วนตัวใน email ก็ได้ครับ
รู้สึกเบิกบานใจอีกแล้วค่ะน้องพี่
ท่านข้างบนท่านก็สงสัยเหมือนที่พี่เคยสงสัย
แต่พี่เชื่อขนมกินได้เลยว่าพี่คิดไม่เหมือนท่านแน่
สวัสดีค่ะพี่Sasinand
ขอร่วมอนุโมทนากับการได้ทำบุญทั้งครอบครัวในครั้งนี้ค่ะ
เห็นภาพแล้ว เกิดปิติไปด้วยค่ะ
น้องได้มีโอกาสเข้าไปที่วัดนี้ไม่นานนักค่ะ เมื่อได้สัมผัสก็เกิดอาการ "ติดใจ" เนื่องจากเรียนที่จุฬา ฯ ตอนเย็นไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสในสยามพารากอน รอหลานเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน จึงใข้เวลาในวัดที่ร่มรื่นนั่งอ่านหนังสือ และยังได้ร่วมตักบาตรทำบุญ นั่งสมาธิในวันพระเสมอ ๆ ค่ะ
ที่น่าแปลกและน่าชื่นชมก็คือ...เป็นวัดที่ร่มรื่นมีสวนป่า ท่ามกลางดงคอนกรีต ตึกสูงเสียดฟ้า...น้องคิดว่าเป็นการช่วยปรับสมดุลให้กับโลกที่กำลังรีบเร่ง วุ่น ๆ วาย ๆ นั้นอย่างดีค่ะ
ขอบคุณพี่ที่กรุณานำสิ่งดี ๆ เป็นมงคลมาแบ่งปันค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่คนตัดไม้
เอ...วันนี้มาแปลกไป...^___^...
ขอบคุณที่พี่กรุณามาส่งข่าวดี ๆ ค่ะ ความจริงแล้ว โหลคิดว่า...
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม โหลเองพยายามรักษากายใจวาจาให้อยู่ในกรอบและขอบเขตของ "พระธรรมคำสั่งสอน" ด้วยสำนึกว่าตนโขคดีที่ได้เกิดเป็นชาวพุทธ มีของดีแล้วต้องศึกษาและปฏิบัติ แต่ก็ยังทำได้น้อยมาก เครื่องชี้วัดที่ชัดเจนก็คือ มักจะมีใจหวั่นไหวใน..."โลกธรรม" แม้คอยระมัดระวังเพียงใด
ฝากบอกให้กับผู้ที่ฝากข้อความมากับพี่ด้วยว่า...โหลต่างหากที่ต้อง ของคุณ ที่เขาช่วยให้โหลได้เรียนรู้และมีโอกาสใช้ธรรมะในทางอันควรค่ะ
ขอให้ธรรมะรักษาพี่เช่นกันค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะท่าน ดร. แสวง รวยสูงเนิน
ดีใจและปลื้มใจที่บันทึกของเด็กไม่ค่อยมีสาระมากนัก ได้รับการเยี่ยมเยือนจากท่านค่ะ...^_^...
สำหรับข้อสงสัยของท่านนั้น คนไม่มีรากเคยเขียนไว้ เนื่องจากมีคนสงสัย ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะตั้งชื่อแบบไม่สมเหตุสมผล และนัยยะก็สื่อในทางลบ (Negative) อีกด้วย...
เป็น "คน" แต่ดันบอกว่าไม่มี "ราก" ... เสียอีกแนะ
ขออนุญาตนำที่เคยเขียนอธิบายมาให้อาจารย์ได้อ่านค่ะ อาจจะยาวไปบ้างนะคะ..
...มีคนถามและสงสัยอยู่เสมอว่าทำไมใช้นามแฝงว่า.... "คนไม่มีราก"
ความจริงก็ไม่ได้ตั้งใจว่าจะให้แปลกแยกแตกต่างหรือสร้างจุดเด่นด้วยการตั้งชื่อที่แปลกและทำให้เกิดความสงสัยใคร่รู้ ....
คิดเพียงว่า...จะไม่ใช้ชื่อจริง เพราะเคยได้ยินว่าอาจถูกนำชื่อไปใช้ในเว็บแปลก ๆ โดยไม่รู้ตัว จึงมาคิดว่าจะใช้ชื่อที่เกี่ยวข้องกับวัตถุประสงค์หลักในการเข้ามาเป็นสมาชิกของ Gotoknow....
ด้วยวัตถุประสงค์หลักของการมาเป็นสมาชิกของ Gotoknow ก็เพื่อติดตามหาและศึกษางานของครูภูมิปัญญาไทยหลาย ๆ ท่าน
ทำให้ระลึกไปถึงครั้งที่ทำงานด้านภูมิปัญญาไทยแรก ๆ ที่อยากรู้อยากเห็นและไม่เข้าใจไปเสียหมดในระบบคิด ความเชื่อ และวัฒนธรรมของครูภูมิปัญญาไทยที่ต้องไปติดตามประเมินเพื่อนำข้อมูลมานำเสนอต่อคณะทำงานสรรหาครูภูมิปัญญาไทย ถามมากมายเสียจนคนถูกถามอ่อนใจ หันไปพูดภาษาถิ่น เนื่องจากคิดว่าคนฟังไม่รู้ว่าพูดอะไร แต่บังเอิญฟังภาษาถิ่น (เกิดของแม่) ได้ เขาบอกว่า ..."...เอื้อเอ็นดูมันเถิด คนไม่มีรากเหง้า ก็แบบนี้แหละ มันไม่รู้ไม่เข้าใจก็ถามไปเรื่อยแบบนี้... " ฟังตอนแรกเสียอกเสียใจใหญ่โต กลับบ้านมาฟ้องแม่... แม่ไม่ปลอบกลับสำทับซ้ำแกมหัวเราะว่า... "ดีแล้ว ต่อไปจะไปทำงานต้องหาความรู้ข้อมูลไปให้ดีเสียก่อน จะถามอะไรก็ต้องรู้กาลเทศะ..."
มาย้อนทบทวน...ก็เห็นจริง ได้คิด จึงตั้งชื่อ คนไม่มีราก (จะใช้ว่า "คนไม่มีรากเหง้า" ก็เกรงว่าจะฟังแล้วแรงเกินไป) ไว้เป็นเครื่องเตือนให้สำเหนียกกายใจ ตั้งสติไว้ให้มั่นคงเพื่อให้เกิดปัญญา ตามที่อยากมีอยากเป็น...คือ การได้เป็น ครู ที่สามารถสอน คนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์นั่นเอง
คุณครูกานท์ ได้ร้อยกรอง สรุปความเป็น "คนไม่มีราก" ไว้ให้ อ่านแล้วตรงใจ ชอบใจ จึงขออนุญาตท่านนำมาบันทึกไว้ในประวัติด้วยค่ะ
(^___^)
“ไม่มีราก เพราะตัดราก จากกิเลส สุดวิเศษ ไม่พะวง บ่วงสงสาร นี้คือพร ซ่อนลึก ในพฤกษ์พนานต์ ทุกปีกาล สวัสดี นิรันดร"
คนไม่มีราก กราบขอบพระคุณที่ท่านสนใจและเปิดโอกาสให้ได้อธิบายค่ะ
ความจริงก็อยากเปลี่ยนนามแฝงเหมือนกัน แต่เคยชินและใคร่ครวญดูแล้ว ชื่อก็คือชื่อ ... คงไม่สำคัญเท่ากับ "การกระทำ" ซึ่งเป็นการบอกชัดถึงตัวตนของเราอย่างแท้จริงค่ะ
(^___^)
ขอบคุณครับ
พอจับความได้ แต่ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่
และที่สำคัญ ท่านยังไม่ตอบคำถามที่ผมตั้งไว้ครับ
ไม่สะดวกที่จะตอบก็ไม่เป็นไรครับ
คนขี้สงสัย ก็เป็นอย่างนี้เองแหละครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะท่าน ดร. แสวง รวยสูงเนิน
คนไม่มีรากนี่หากสอบก็คงสอบตกไปแล้ว เพราะอ่านข้อสอบไม่ถ้วนถึ่ ท่านถามตั้งหลายข้อ ตอบแบบแกงโฮะเลย...
ขออนุญาตทบทวนใหม่นะคะ...
ขอถามว่า ท่านทำไมไม่มีราก และการไม่มีรากของท่าน ท่านอยู่ได้อย่างไรครับ
ตอบตามที่คุณครูกานท์ท่านได้รจนาไว้ให้ค่ะ
“ไม่มีราก เพราะตัดราก จากกิเลส
สุดวิเศษ ไม่พะวง บ่วงสงสาร
นี้คือพร ซ่อนลึก ในพฤกษ์พนานต์
ทุกปีกาล สวัสดี นิรันดร"
ที่พบว่าไม่มีรากนั้นมักไม่โต และหรือตายตั้งแต่เกิดครับ ทำไมท่านยังอยู่ได้ครับ ท่านใช้อะไรดูดอาหาร ใช้อะไรยึดเหนียว ใช้อะไรเป็นหลักค้ำยัน
ข้อนี้เพิ่งจะมาคิดก็เมื่อถูกเรียกว่า "คนไม่มีรากเหง้า" ก่อนหน้านี้ไม่เคยทบทวนตน ใช้ชีวิตไปตามกระแสโลก สบายดี อย่าคิดมาก พอแม่จากไป เพราะด้วยความที่เป็นโสด อยู่กับแม่ติดแม่มาตลอด แม่จากไป ชีวิตไม่มีหลักยึด จึงถามตัวเองแต่ก็ไม่ค่อยได้ตอบ ไม่ได้จริงจังที่จะค้นหาความหมายชีวิตแห่งความไม่มีรากเหง้านั้น
ที่ยังอยู่ได้ทั้งที่ไม่มีราก หลักยึด เพราะตระหนักและยอมรับว่า ชีวิตต้องดำเนินต่อไปตามกรรม ยังไม่ได้ปรารถนาซึ่งนิพพาน (ยังไม่คิดปรารภนิพพานตามที่ครูบาอาจารย์ทางจิตท่านย้ำเสมอเมื่อปฏิบัติธรรม) ยังหลงในโลกธรรมนี้อยู่ค่ะ
อุปกรณ์ที่ใช้ดูดอาหารและทรัยากรอันเหลือเฟือในโลกนี้ เป็นสิ่งที่ธรรมชาติให้มาด้วยร่างกายที่ไม่พิกลพิการ ไม่วิปลาศ ขาดสติ ด้วยความรู้ที่พ่อแม่ให้เป็นมรดก ด้วยปัญญาที่ได้จากครูบาอาจารย์และกัลยาณมิตรนั่นเอง
โดยสรุปรวมแล้วคือ....อยากตัดรากจากกิเลส นั่นแหละค่ะ เพราะพิจารณาแล้ว คนไม่มีรากเป็นพวกมีครบทุกอย่างทั้ง โทสะ โมหะ ราคะ และที่ใหญ่โตที่สุดคือ เป็นผู้ที่มี "อัตตา ตัวตน" อันน่าเกลียดน่ากลัวมาก ๆ จนบางครั้งก็ยังตกใจตัวเองด้วยค่ะ
และเมื่อตระหนักในอัตตาตัวตนอันใหญ่โตน่าเกลียดแล้ว จึงพยายามที่จะลด ละ เลิกกรรมที่ทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อนจากกรรมนั้นค่ะ แต่...ก็คอยจะเผลอและพลาดพลั้งอยู่เสมอ
กราบขอบพระคุณคำถามอันทรงคุณค่าของอาจารย์ค่ะ ทำให้ได้ทบทวนและเห็นตัวเองชัดขึ้นมาอีกมากเลยค่ะ
ขอบพระคุณมากในการให้ปัญญาครั้งนี้ค่ะ
(^___^)
