เมื่อผม กับ ดร.เม้ง คุยกันใหม่ๆ

    ดร.เม้ง เขาเรียกผม "พี่บ่าว" และผมก็เรียกเขา "น้องบ่าว" จนชินแล้ว  เรารู้สึกใกล้ชิดกันมากทั้งๆที่จนบัดนี้ ยังไม่เคยเจอตัวเป็นๆกันเลย  นัดกินข้าวต้มก็หลายครั้ง แต่แห้วทุกที  และที่อยากบันทึกไว้ตรงนี้อีกเรื่องคือ  เมื่อคุณแม่ผมเสีย และผมแจ้งข่าวขึ้น Blog ที่ Gotoknow  โทรศัพท์แสดงความเสียใจสายแรกที่ผมได้รับนั้น เป็นโทรทางไกลจากเยอรมันครับ ก็จากน้องบ่าวสุดที่รัก ดร.เม้งคนเดียวกันนี่แหละ

    วันนี้ย้อนรอยไปอ่านบันทึกเก่าๆ  ได้พบกับข้อเขียน ความคิด ความเห็นที่เราแลกเปลี่ยนกันในระยะแรกๆ  จึงอยากนำมาตัดต่อและบันทึกไว้ให้เห็นง่ายๆที่ตรงนี้ครับ จะมีคุณค่าอย่างไร หรือไม่ ขึ้นอยู่กับการมองของแต่ละคน  สำหรับผม มันมีค่ามากครับ .. ตอนนั้น ดร.เม้ง ยังเรียกผม "คุณ Handy" อยู่เลย

    เชิญติดตามครับ ...

    จากบันทึกของผมเรื่อง " เพิ่มความเร็วอย่างเหลือเชื่อ ในการคูณเลขสองหลักด้วย 11" ดร.เม้ง มาเริ่มคุยด้วยการบอกว่า ..

  ...

กราบสวัสดี คุณแฮนดี้ครับ

      ผมก็คนหนึ่งที่ชอบคณิตศาสตร์ครับ และรู้สึกดีครับ ที่มีการหยิบยกตัวอย่างทางคณิตศาสตร์ ซึ่งนำมาใช้ในประจำวันได้ ซึ่งจริงๆ แล้วคณิตศาสตร์หรือภาษามันก็เป็นเรื่องเดียวกันทั้งสิ้น ล้วนมาจากสาขาปรัชญาทั้งสิ้น แต่พอเราเรียนลงลึกแล้วแยกสาขาลงไปจนเห็นความแตกต่างระหว่างสาขาที่แยกลงไปเลยกลับกลายไปว่ามีหลายๆ อย่างจนต้องชอบหรือไม่ชอบวิชาต่างๆตามมา จริงๆแล้วหากเรารู้ว่าในโลกนี้มีความรู้มากมาย แล้วที่เรียนมานำไปประยุกต์ใช้อย่างไร เรียนเรื่องนี้นำไปใช้ในส่วนใด แต่ละเรื่องเกี่ยวกับรอบตัวอย่างไร ก็จะเห็นความสำคัญขึ้นมาทำให้ตอนเรียนน่าสนใจ น่าติดตามและศึกษาก่อนที่อาจารย์สอนเพราะสนใจเป็นพิเศษ ดังนั้นหากเรามีคนแนะนำ โดยนำเข้าสู่บทเรียนโดยการสอนหรือหยิบยกอะไรบางอย่างให้เด็กเห็น เด็กๆ ก็จะจำเป็นภาพ เป็นการประยุกต์ การจำสิ่งรอบข้างทำให้เชื่อมโยงกับความคิดในบทเรียน นั่นคือเรื่องเดียวกัน

      อย่างคณิตศาสตร์ แต่ละเรื่องแต่ละบทก็เกี่ยวกับสิ่งรอบตัวเราทั้งสิ้น อยู่ที่ว่าเราจะเชื่อมต่อมันเข้ากันได้อย่าง เพราะตอนนี้มันแปลงมาอยู่ในรูปสัญลักษณ์และสมการแล้ว ซึ่งหากเราอ่านสมการและสัญลักษณ์นั้นได้เข้าใจ ก็ไม่ต่างไรกับการอ่านบทความทางภาษาศาสตร์หรือสังคมศาสตร์นั่นเอง และในทางกลับกันบทความทางภาษาศาสตร์หรือทางสัมคมศาสตร์ก็แปลงให้อยู่ในรูปคณิตศาสตร์ได้เช่นกันครับ

ผมอยากให้เด็กไทยอยากเรียนคณิตศาสตร์และก็ชอบภาษาและสังคมด้วย เพราะมันคือเรื่องเดียวกัน

   ขอบคุณครับผม

         สมพร

         จากนั้นผมก็ไปตอบแกว่า ...

...

นาย สมพร ช่วยอารีย์ .. เป็นครั้งแรกที่ชื่อท่านมาปรากฏใน Blog นี้ หลังจากตามสะกดรอยไป บ้านของท่าน บอกได้ว่าประทับใจ โดนใจกับสิ่งที่นำเสนอครับ ข้อคิด ความเห็นข้างบนของท่านก็เห็นด้วยทุกประการ ส่วนที่ท่านว่า ..    นำเข้าสู่บทเรียนโดยการสอนหรือหยิบยกอะไรบางอย่างให้เด็กเห็น เด็กๆ ก็จะจำเป็นภาพ เป็นการประยุกต์ การจำสิ่งรอบข้างทำให้เชื่อมโยงกับความคิดในบทเรียน .. นั้น ผมถือเป็นเรื่องสำคัญมากเสมอ .. เพราะเชื่อว่าการเรียนรู้โดยปราศจากเป้าหมายที่ชัดเจนว่าจะนำความรู้นั้นไปประยุกต์ใช้แก้ปัญหาได้อย่างไร .. ไม่น่าจะเป็นการเรียนรู้ที่ดี และไม่มีชีวิตชีวาครับ

       แล้ว ดร.เม้งก็มาต่ออีกครั้งว่า ...

สวัสดีครับ

       ผมก็เป็นนักคณิตศาสตร์ผสมกับคอมพิวเตอร์ รวมๆกัน เหมือนจะเป็นคณิตศาสตร์ประยุกต์ และทำวิจัยเกี่ยวกับการเกษตร ต้นไม้อะไรพวกนี้ครับ มันจะเป็นการงงของคนที่ถามคำถามอยู่เสมอว่า คณิตศาสตร์กับเกษตรมันเกี่ยวกันได้อย่างไร ไว้ผมจะค่อยเขียนไว้นะครับ ให้ลองหาความสัมพันธ์กันเล่นๆ ดูครับ ในบล็อก มิสเตอร์ช่วย นาย สมพร ช่วยอารีย์ ครับ ซึ่งจริงๆ แล้วคณิตศาสตร์เอาไปใช้ได้ทุกๆสาขาเลยครับ

     ขอบคุณครับ

        สมพร

         เรื่องต่างๆก็คืบหน้าไปจนเราได้คุยกันบ่อยๆทั้งทาง Blog ทางโทรศัพท์ และทาง Skype ในบางครั้ง  และจนกระทั่งวันหนึ่งขณะผมกำลังขับรถอยู่แถววงศ์สว่าง  น้องบ่าวคนนี้ก็โทรทางไกลจากเยอรมันมาขออนุญาตใช้ชื่อ Blog "ลานปัญญา" ของผม ไปเปิด Web ที่ชื่อ lanpanya.com และผมได้ตอบ OK. ไปด้วยความยินดียิ่ง .. ก็ ลานปัญญา ที่เราได้ใช้เป็นอีกช่องทางหนึ่ง ในการสื่อสาร จัดการความรู้ และสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ คู่ขนานไปกับ Gotoknow อยู่ในปัจจุบันนี่แหละครับ

[JJ]

มา คารวะ ท่านพี่บ่าว ครับ

[Rattanaporn Chaichon]

สวัสดีค่ะ ท่านอ.Handy

• สบายดีไหมคะ ไม่ได้แวะมาทักทายอาจารย์เลยค่ะ
• หลังจากเรียนกับอาจารย์จบ
• อาจารย์ยังงานเยอะเหมือนเดิม หรือเปล่าค่ะ
• ยังไงขอให้อาจารย์ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงนะค่ะ

จากศิษย์

[Handy]

สวัสดีครับ

• ขอบคุณท่าน JJ ที่แวะมาเยี่ยม .. ขออภัยที่ตอบช้าครับ  ไม่ได้เข้ามาบ่อยนัก
• ขอบคุณท่าน Rattanaporn Chaichon .. ขอบคุณในความห่วงใย .. ตามไปอ่านเรื่องราวที่นำเสนอใน Blog แล้ว รู้สึกไปได้สวยนะครับ

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]