ส่งเคราะห์....รับขวัญ
หลายเดือนที่ผ่านมาผมมีเรื่องต้องคิดต้องตัดสินใจ มีเรื่องมากังวลใจแบบโลก ๆ ทั้ง รัก โลภ โกรธ หลง เขามาประเดประดังอย่างไม่หยุดหย่อน หากจะวิเคราะห์ในเชิงกลยุทธ์ก็มีทั้งปัจจัยภายนอกและปัจจัยภายในที่เข้ามากระทบ บางครั้งเอาจนตั้งหลักไม่อยู่ต้องล้มพังพาบหมดอาลัยตายอยากอยู่หลายวัน
ที่ผ่านมาเรื่องราวนานาก็แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนซะจน น่ารำคาญ และที่น่ารำคาญมากที่สุดก็คือตนเองที่เมื่อไหร่จะทำอะไรให้ชัดเจนซะที ปล่อยให้คาราคาซังรบกวนจิตใจจนไม่เป็นอันกินอันนอน
ภาพความทุกข์ในใจสะท้อนออกมาภายนอก ผ่านทางสีหน้า แววตา และอากัปกิริยาอย่างคนไร้วิญญาณ ทำให้เพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง สังเกตได้ถึงความหม่นหมองของผม ใครๆ เห็นก็รุมทัก "ดำไป, ผอมไป, ซูบไป, เป็นอะไรไป..." หนักไปกว่านั้นคือ "ไปถูกของใครมาหรือเปล่า!!!"
เรื่องในแนวไสยศาสตร์นี้จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งสมัยวัยรุ่นใหม่ ๆ ผมพยายามที่จะเรียนรู้ จึงเสาะแสวงหามนต์คาถา เครื่องลางของขลัง หรือครูบาอาจารย์ดีดี แต่จนแล้วจนรอดพยายามอยู่หลายปีก็ไม่เกิดมรรคผลอะไร ในที่สุดก็เกิดความเบื่อหน่าย (ขี้เกียจ) ไปเองจนละเลิกไปในที่สุด ... แต่ถึงกระนั้นก็ยังไม่กล้าปฏิเสธอยู่ดีว่าสิ่งเล้นลับในโลกนี้มีจริงหรือเปล่า
เมื่อวานนี้ (20 พ.ค.2552) ผมไปลงพื้นที่วิจัยที่ อำเภองาว จังหวัดลำปาง เพื่อพบปะกับปราชญ์ชาวบ้านตามโครงการวิจัย ที่มีชื่อย่อ ๆ "เพลงซอพื้นเมืองกับการถ่ายทอดแนวคิดการเมืองภาคพลเมือง" ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสถาบันพระปกเกล้า ในการนี้ผมได้รับความกรุณาจากคุณประชาสิทธิ์ ใจกว้าง (ชาติ) กัลยาณมิตรของชาวย่ามแดงรับเป็นผู้ประสานงานในพื้นที่
ทันทีที่พบหน้ากันและกัน คำทักทายแรก ๆ ก็ไม่ต่างจากคนอื่น "ไปทำอะไรมาหน้าตาถึงหมองคล้ำอย่างนี้...ถูกของใครมาหรือเปล่า"
เมื่อสังคมไทยอยู่กับความเชื่อที่ผสมผสานกันอย่างลงตัวทั้งพราหมณ์ พุทธ และผี ผมก็ได้รับอิทธิพลเหล่านี้ตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลก ไหน ๆ ก็ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้แล้ว จึงไหว้วานคุณชาติช่วยเป็นธุระในการไล่ความชั่วร้ายทั้งหลายออกไปให้ที...เผื่อกลับบ้านครานี้หน้าตาจะผ่องใส ให้สาวน้อยสาวใหญ่สะกิดแม่ขอใช้นามสกุลกับเขาบ้าง
คุณพ่อ คุณแม่ของคุณชาติ รวมทั้งญาติพี่น้องชาวบ้านร่องเห็ด อำเภองาว จังหวัดลำปาง ร่วมแรงกันอย่างแข่งขันเพื่อจัดพิธีอาบน้ำมนต์ สะเดาะเคราห์ แก่ผม พร้อมทั้งบายสีสู่ขวัญแก่แขกผู้มาเยือนบ้านร่องเห็ดอีกคนหนึ่ง คือน้องกฤษณ์ หนุ่มลูกครึ่งไทย-เยรมัน ไปพร้อมกันด้วย...
เพียงไม่นานนักเครื่องบายศรีที่ตกแต่งด้วยดอกไม้พื้นเมืองกลิ่นหอมอบอวล เครื่องบัตรพลี ไก่ต้ม เหล้าขาว ข้าวตอกดอกไม้ ส้มป่อย ใบหนาด ฯลฯ ก็ถูกเรียงรายออกมาพรั่งพร้อมบริเวณพิธี
พิธีการแรกคือการอาบน้ำมนต์ พ่อหนาน (ผู้ทำพิธี) พาผมไปนั่งที่หน้าบ้าน เมื่อถังน้ำมนต์ และเครื่องประกอบพิธีถูกจัดวางเรียบร้อยแล้ว พ่อหนานก็เริ่มกล่าวบทนมัสการพระรัตนตรัย ขอไตรสรณคมณ์ กล่าวบทชุมนุมเทวดา บทระลึกครูบา-อาจารย์ จากนั้นก็เริ่มทำน้ำมนต์ที่มีทั้งบทสวดที่เราเคยได้ยินเมื่อพระสงฆ์เจริญพระพุทธมนตร์ และบทสวดที่เป็นภาษาคำเมือง ผ่านไปเกือบชั่วโมงน้ำทั้งถังก็ถูกราดลงหัวผม...ผมสะดุ้งนิด ๆ แต่ก็คิดอยู่ในใจว่าไปซะทีเถอะ...สิ่งชั่วร้ายทั้งหลายเอ้ย!!!
เสร็จจากนั้นก็เข้าสู่พิธีสะเดาะห์เคราะห์ โดยมีความเชื่อว่าคนเราเกิดมาชะตาฟ้าลิขิต เมื่อถึงช่วงหนึ่งของชีวิตก็ต้องประสบกับทุกข์ภัยตามอำนาจแห่งการโคจรของดวงดาวที่กำกับชีวิต (น่าจะประมาณนี้ถูกผิดอย่างไรให้ผุ้รู้ท่านแสดงความเห็นเพิ่มเติมนะครับ) ผมเข้าพิธีนี้อีกพักใหญ่ ซึ่งก็จบลงด้วยการรดน้ำมนต์เสริมสิริมงคล
พิธีที่สามของวันนี้คือการ "สู่ขวัญ" หมายความว่าชีวิตคนเรานั้นมีอำนาจพิเศษคอยปกปักรักษาอยู่เรียกว่า "ขวัญ" เมื่อไหร่ก็ตามที่ ขวัญเสีย ขวัญหาย ขวัญกระเจิง หรือขวัญหนี ดีฝ่อก็ต้องมีการเรียกขวัญให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว...พิธีนี้มีน้องกฤษณ์ และคุณชาติร่วมพิธีอยู่ด้วย...
ผ่านเรื่องราวชีวิตที่วุ่นวายมาเนิ่นนาน วันนี้ถูกจัดการอย่างตั้งใจของครอบครัวใจกว้าง และชาวบ้านร่องเห็ด นับจากวันนี้เป็นต้นไปคงจะได้เริ่มวงรอบใหม่ของชีวิตซะที...ขอบคุณทุกท่านที่เกี่ยวข้องด้วยความจริงใจครับ...
ความเห็น (15)
แวะมาเรียนรู้นะคะ
มีกำลังใจดีๆ มีสิ่งดีๆเข้ามานะคะ
กำลังใจสำคัญมากมายกับการก้าวเดินต่อไปในชีวิต
ดูแลตัวเองนะคะ แวะมาทักทาย
หมดเคราะห์หมดโศกเสียทีนะครับ
ทีหลังอย่ามาว่าเราหาว่าเราไม่สนใจอ่านดิ เซ็งเลย
อ่านแล้วนะครับ ไงก็
ขอให้พึงระรึกถึงทางแห่งผู้ทรงปัญญาเดินนะครับ
นิพพานัง ปรมัง สุขัง
ถือเป็นการเริ่มต้นใหม่กับสิ่งดี ๆ ต่อ ๆ ไปในชีวิตนะครับ...
- หมาน ๆ เด้ออ้าย
- หมานเงิน หมานทอง
- หมานผู้สาวส่ำน้อย
- อิอิ
ดอกอะไรครับสีขาว ๆ ออกมาคู่กันจนน่าอิจฉา
Malay ขอบคุณเส้นทางอันประเสริฐนะครับ....เพราะนั่นคือจุดหมายของเรา
แม้จะพยายามเริ่มต้นหลายครั้ง...ครั้งนี้รับรองชัวร์ครับพี่
หมานเงินทองพอฟังได้...หมานผู้สาวซ่ำน้อยนี่อันตรายครับผม...555
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ...กับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ ว่าแต่ทุนวิจัยที่ได้ก็งบเดียวกันเลยนะครับ อิอิ ต้องรีบรายงานผลสิ้นเดือนนี้แล้ว ฮ่าๆๆๆ
จริงครับจริง....ตอนนี้รีบสุด ๆ แล้วครับ 555
สวัสดี ครับ คุณ ย่ามแดง
อ่านบันทึก....ฉบับนี้ แล้ว
รู้สึกถึงความฃลัง....จากสิ่งที่บรรพบุรุษของเรา ทำสืบทอด กันมา
ผมไม่เคยต่อต้าน สิ่งที่บรรพบุรูษของเรา ทำสืบต่อกันมาเลย ครับ
เพราะ....ผมรู้ว่า ส่วนดี ในสิ่งเหล่านั้น มีอยู่มากมาย.....
......และไม่สูญหายไปกับกาลเวลา เพราะอะไร?
จิตใจ.....สำคัญ จริง ๆ เลย นะครับ
เพราะอะไรก็ตาม เมื่อส่งผลถึงจิตใจแล้ว.....
ก็จะมี สิ่ง ดี ดี อื่น ๆ ตามมามากมาย
และผม เดาว่า วันนี้ คุณ ยิ้มได้ สดใส และพร้อมที่จะ
เริ่มวงรอบใหม่ของชีวิต.....
มาส่งยิ้มให้ ครับ
- คิดว่าอาจารย์จะมา G2K forum ลืมไปว่า ตอนนี้ไปอยู่เมืองเหนือแล้ว
- อ่านบันทึกนี้ อยากชวนให้อาจารย์ลองย้อนดูบันทึกเก่าๆของตนเองนะครับ ผมว่าน่าจะค้นพบคำตอบอะไรบางอย่าง
- ผมก็เชื่อใน พิธีกรรมที่ใจเราศรัทธา ครับ
- ส่วนไอ้ตรงสีแดงๆตรงกลางบันทึกนั้น ผมว่า..สุดเยียวยา ๕๕๕
แม้อาจารย์.....
ยังแซวอีกนะ...
สบายดีนะครับ...
คิดถึงเสมอนะครับ....
มาตอบช้าไปหน่อยไม่โกรธกันนะครับ..
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ...
ชีวิตคือการต่อสู้...จงเป็นอยู่ด้วยความอดทนครับ..555
ในทุกที่มีวิถี-คติชนที่ล้วนน่าศึกษา
พี่เชื่อเช่นนั้น นะครับ
สู้ต่อไป
เป็นกำลังใจครับอาจารย์
ตอนนี้กลับอีสานบ้านเฮาแล้วครับ....
ขอบคุณครับ...พี่..
สวัสดีค่ะ
ดิฉันบ้านเกิดอยู่ อ.งาว เวลาลูกหลานประสบเคราะห์กรรมก็จะทำแบบนี้
เป็นกุศโลบายในการเสริมกำลังใจอย่างดีค่ะ ทำให้ผูกพันกับครอบครัวและญาติๆด้วยค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ