ในการที่เราจะเห็นความหมายของกิจวัตรข้อนี้ได้
เราต้องมีความเข้าใจ
พื้นฐานเกี่ยวกับสังคมของชาวพุทธเสียก่อน
สังคมของชาวพุทธนั้นประกอบด้วย
พุทธบริษัท
๔ ได้แก่ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก
อุบาสิกา ทั้งภิกษุและภิกษุณี
นั้นเป็น ผู้ที่ได้ละบ้านเรือนออกบวช
เพื่อใช้ชีวิตในการศึกษาและปฏิบัติแล้ว
ก็ควรนำคำสอนมาเผยแผ่อบรมสั่งสอนคฤหัสถ์เป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ
สำหรับอุบาสก อุบาสิกา
ซึ่งเป็นคฤหัสถ์นั้น ยังคงดำเนินชีวิตตามโลกียวิสัย
จึงมีความรับผิดชอบในการที่จะจัดหาปัจจัย
๔
ที่จำเป็นแก่การยังชีวิตของ
เพศสมณะให้แก่พระสงฆ์ ได้แก่ จีวร อาหาร
ที่อยู่อาศัย และเภสัช สังคมพุทธ
จึงอยู่กันด้วยความเอื้ออาทรและมีความรับผิดชอบต่อกันและกันเช่นนี้
เมื่อพระออกบิณฑบาต
พิจารณาจากแง่มุมของพระท่านออกมาโปรดสัตว์
ให้โอกาสแก่คฤหัสถ์ที่จะได้ทำบุญ
โดยการจัดหาอาหารถวายพระภิกษุสงฆ์
เพราะถือว่าเป็น "นาบุญ"
เป็นบุคคลที่ควรรับของที่คฤหัสถ์ถวาย นอกจากนั้น
การที่คฤหัสถ์ดูแลความเป็นอยู่ของพระ
ก็ย่อมเป็นการสร้างความมั่นคงถาวร
ให้เกิดแก่พุทธศาสนาและสถาบันศาสนาโสตหนึ่ง
และนับได้ว่าเป็นการยกระดับ
การปฏิบัติของคฤหัสถ์ไปพร้อม ๆ กัน
ที่มา : http://www.seameo.org/vl/buddhist/content.htm
ไม่มีความเห็น