เสียงแว่วๆ คุยกันระหว่างผู้ป่วยด้วยกัน ที่คลินิกโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง โรงพยาบาลท่าวังผา ในช่วงเช้าของวันจันทร์ ที่ผ่านมา “เดี๋ยวนี้เก่ง...เป็นครูแล้ว วันก่อนทำการพ่นยาให้พยาบาลปริญญาโทดู” เป็นคำพูดของอุ้ยจู ผู้ป่วยรายหนึ่งที่กล่าวด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ ที่ได้เป็นผู้สาธิตการพ่นยาขยายหลอดลมให้แก่พยาบาลหลักสูตรพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต จากคณะพยาบาล มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่มาศึกษาดูงานที่โรงพยาบาลท่าวังผา
อุ้ยจูเป็นผู้ป่วยที่เข้าร่วมโครงการฟื้นฟูสมรรถภาพปอดของที่นี่ตั้งแต่ ปี 2549 นับว่าเป็นรุ่นแรก ก่อนหน้านี้อุ้ยจูจะมีอาการกำเริบบ่อย ต้องมาโรงพยาบาลแบบฉุกเฉินหลายครั้งในแต่ละเดือน ตอนนี้อุ้ยจูเป็นเฉพาะขาประจำของคลินิกที่มีอาการสงบ ทุกครั้งที่มาตรวจอุ้ยจูจะนำผู้ป่วยอื่นออกกำลังกาย 5 ท่า และเป็นผู้สาธิตการพ่นยาขยายหลอดลม “อาการดีขึ้นมาก ไม่มีหายใจฝืด ถ้าทำตามที่หมอแนะนำ” อุ้ยจูเป็นผู้สูงอายุที่มีอารมณ์ดี มักบอกกล่าวกับผู้ป่วยอื่นและชักชวนให้ปฏิบัติการออกกำลังกาย การฝึกการหายใจอย่างสม่ำเสมอ การบอกเล่าประสบการณ์ของผู้ป่วยที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน เป็นหนทางหนึ่งที่เพิ่มพลังให้ผู้ป่วยเหล่านั้นมีกำลังที่จะต่อสู้ให้ทุเลาจากการเจ็บป่วย
สวัสดีค่ะ
กำลังจะทำบล็อคเป็นของตัวเอง
มาศึกษาก่อนค่ะ
ดารณี
พี่น้อยหน่า มีกิจกรรมดีๆ เยอะเลยนะคะ ติดตามอ่านตลอดค่ะ ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ชื่นใจกับคุณตาด้วยนะคะ เป็นคุณครูด้วย ดีจัง
เป็นความสุขของคนไข้ ที่ได้แบ่งปันค่ะ
สวัสดีครับ สมัยหนุ่มๆหลงผิดฆ่าชีวิตตัวเองไปแยะด้วยการสูบบุหรี่ถึงวันละประมาณ 1 ซอง ดีใจภูมิใจมากทีสามารถเลิกได้เด็ดขาด และไม่อยากเข้าใกล้คนสูบบุหรี่ ชื่นชมกิจกรรมดีดีเป็นกำลังใจครับ ขอให้ท่านและครอบครัวมีความสุขครับ
เข้ามาเยี่ยมชม มาทักทายให้กำลังใจกันครับ
เป็นกำลังใจให้นะคะ พี่หน่า
เป้นกำลังใจให้น้องหน่าและอุ้ยจูนะคะ
อยากมาที่รพ.ท่าวังผาบ้างสักวันหนึ่งคะ
พี่น้อยหน่า
อ่อยเอง มีความสุขที่ทุกคนทำงานเพื่อผู้ป่วยคะ
อยากกลับไปน่านจัง
เป็นกำลังใจให้ ทีมงานทำกิจกรรมดีดีเพื่อผู้ป่วยค่ะ
ชาวท่าวังผา มีอะไรดีดี มาเล่าให้ฟังเสมอครับ เรื่องราวเหล่านี้ อย่าลืมบอกต่อนะครับ
สวัสดีคะคุณน้อยหน่า
เสียดายนะคะวันประชุมวิชาการHA ไม่ได้เจอกัน
คนเยอะมาก เลยหากันไม่เจอ