บันทึกนี้ผู้เขียนได้ความคิดมาจากพี่บางทรายเรื่องของพ่อใหญ่บำรุง บุญปัญญา ตอนเช้าก่อนกินข้าวเช้า พ่อครูบาสุทธินันท์ทอดไข่เจียวให้กินเป็นมื้อเช้า หลังจากเมื่อคืน พ่อครูบาสุทธินันท์ปะทะกับพงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ ดูภาพนะครับ ฮ่าๆมีท่านอัยการชาวเกาะและพี่หญิงใหญ่ (ทิพย์วัลย์ ปิ่นภิบาล) ร่วมร้องเพลงด้วย
พ่อครูบาสุทธินันท์ พงษ์สิทธิ์ พี่ครูคิม และท่านอัยการ
พี่ครูปูและพี่อึ่งอ๊อบก็แสดงฝีมือผัดผักบุ้ง และแล้วความฝันของผู้เขียนก็เป็นจริง เมื่อคุณตาหยูมาแสดงท่ารับผักบุ้งลอยฟ้า ฮ่าๆๆ เนียนมากๆๆ
ผู้เขียนเห็นชายวัยสูงอายุมากับพี่บางทราย ซึ่งก่อนหน้านั้นก็ได้อ่านบันทึกพี่บางทรายบางส่วนเกี่ยวกับพ่อใหญ่บำรุง บุญปัญญา เป็นคนที่ดื่มจัด ดูสัมมาถะดูดบุหรี่มวนเอง ไว้หนวดเหมือนฤษี ได้ฟังพ่อใหญ่แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนไร้กรอบ ถ้าสนใจว่าพ่อใหญ่นั้นเขียนเรื่องอะไรนั้น ตามไปอ่านที่นี่นะครับ เรื่อง “หมู่บ้านสังคมอิสระที่มีอายุยืนนาน”
ตัวพ่อใหญ่เองนั้นมีหนังสือเรื่อง เรื่อง แนวคิดวัฒนธรรมชุมชน เรื่อง ไปให้พ้นสังคมกำพร้า และมองโลกของสังคมก้าวต่อไปของประชาชน
ถ้าผู้อ่านสนใจผู้เขียนจะขอให้พี่บางทรายช่วยหาสถานที่ขายหนังสือของพ่อใหญ่บำรุง บุญปัญญาให้นะครับ
ลองอ่านตัวอย่าง จากเรื่อง “หมู่บ้านสังคมอิสระที่มีอายุยืนนาน” “พอมาถึงเรื่องเศรษฐกิจ เราก็เริ่มแนะนำให้เขาเลี้ยงสัตว์การเกษตรแบบใหม่ เช่น การเลี้ยงหมู คือแต่ก่อนนี้ชาวบ้านเขาเลี้ยงหมูดำ พอเราเข้าไปก็อธิบายให้เขาฟังว่า หมูตัวดำนั้นมันไม่ดี โตก็ช้า จับขังคอกมันก็แหกคอก นิสัยมันดื้อ เราก็แนะนำให้เขาเลี้ยงหมูขาว ซึ่งในการแนะนำให้เลี้ยงหมูขาวนั้น เราก็ยกความเหนือกว่าทุกอย่างให้เขาฟัง ไม่ว่าจะในเรื่องโตเร็วกว่า เลี้ยงง่ายกว่า จนชาวบ้านก็เชื่อ หันมาเลี้ยงหมูขาวกันหลายคน แต่พอเลี้ยงไปเลี้ยงมาก็มีปัญหา ชาวบ้านบ่นให้ฟังว่าหมูขาวมันเลี้ยงยากเวลาหิวมันก็ไม่ร้อง แต่หมูบ้านเวลาหิวมันร้อง เราก็รู้ว่ามันหิว แต่หมูขาวนอนเฉย และเมื่อถึงเวลาจะขายยิ่งเห็นได้ชัดอย่างที่ชาวบ้านพูดว่า
“เมื่อก่อนเลี้ยงหมูบ้านเราขายได้ หนึ่งพัน เดี๋ยวนี้มาเลี้ยงหมูขาวขายได้สองพันห้าร้อย หมูขาวมันก็ดี โตเร็ว สะอาด น่ารักดี หมูบ้านเลี้ยงแล้วหลังแอ่น บางทีก็หัวโตแต่เวลาขายแล้วหมูขาวกลับขาดทุนจะเอาอย่างไรดี?”
จากตัวอย่างนี้จะเห็นว่า วิธีคิดในทางเศรษฐกิจของชาวบ้านกับของเรานั้นก็มีความแตกต่างกัน เราไปบอกเขาซ้ำๆ ซากๆว่า ถ้าคุณเลี้ยงแบบนี้มันไม่ดี เสียเวลาปีครึ่งจึงได้ขาย แต่ถ้าแบบสมัยใหม่อาจจะแปดถึงสิบเดือนก็ได้ขาย แต่พอผลออกมาของเรากลับไม่ได้ดี จึงต้องมาคิดกันว่า วิธีคิดทางเศรษฐกิจแบบเดิมของชาวบ้านนั้นเป็นอย่างไร
มีอีกตัวอย่างหนึ่งที่ชาวบ้านเล่าให้ฟังว่า “เคยมีเจ้าหน้าที่เอาเงินทุนมาให้ชาวบ้านเลี้ยงหมู ๑๐ ราย โดยให้รายละ ๒,๐๐๐ บาท ๑๐ รายก็ ๒๐,๐๐๐ บาท แต่เลี้ยงไปเลี้ยงมาเงินที่ตกอยู่ในหมู่บ้านเหลือไม่ถึง ๒๐,๐๐๐ บาท คือเลี้ยงรุ่นแรกขายไปเสร็จเหลือเงิน ๘,๐๐๐ บาท ขายรุ่นที่สองเหลือเงิน ๖,๐๐๐ บาท จนในที่สุดเงินกองทุน ๒๐,๐๐๐ บาท ก็หมด ถ้าเป็นอย่างนี้เอาเงินมาแจกไม่ดีกว่าหรือ ?”
เรื่องที่ชาวบ้านพูดก็คือ “อยู่กันอย่างไม่มีระเบียบ” เจ้าหน้าที่ของรัฐเขาก็ไม่เข้ามายุ่งกับเรา มีเรื่องอะไรก็จัดการกันเอง คำว่า “ไม่มีระเบียบ” คือศัพท์ภายนอกที่เขาขอยืมไปใช้แต่ที่จริงเขามีระเบียบ ซึ่งระเบียบของเขานั้นก็คือ มีปัญหาอะไรเขาจัดการกันเอง หากถามว่า “จัดการอย่างไร” เขาก็ตอบว่า “มีอะไรก็เรียกประชุมกันหมด ประชุมแล้วตัดสินปัญหากัน” ถามว่า “ตัดสินกันอย่างไร” เขาบอกว่า มีจารีต มีประเพณี มีพิธีปฏิบัติ มีการพูดคุยเพื่อกำหนดกันว่า เรื่องนี้จะทำอย่างไร เรื่องนั้นจะเอาอย่างไร ซึ่งวิธีการนี้ก็คือการจัดระเบียบอีกรูปแบบหนึ่งและ ที่ชาวบ้านบอกว่าตัวเองอยู่อย่างไม่มีระเบียบนั้นอันที่จริงสิ่งนั้นคือระเบียบ เป็นระบบการจัดการภายในของเขาเอง” เป็นอย่างไรบ้างครับ ความคิดของคนที่ทำงานพัฒนาเอกชน ไม่ธรรมดาเลย ต้องขอบคุณพี่บางทราย พ่อครูบาสุทธินันท์ พี่ๆน้องๆทุกคนที่ทำให้ผู้เขียนได้พบคนเก่งๆ คนดีๆๆ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอคารวะจิตวิญญาณเสรีของพ่อใหญ่บำรุง บุญปัญญา ครับ…
สามารถติดต่อซื้อหนังสือพ่อใหญ่บำรุงได้ที่
ศูนย์ข้อมูล กป.อพช.อีสาน 53/1 ซอยสระโบราณ ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ 32000
โทรศัพท์ 044-511172 โทรสาร 044-515590
ขอบคุณป้าแดงมากครับ เรียนเป็นอย่างไรบ้างครับ คิดถึงๆๆๆ พักผ่อนมากๆๆนะ ตื่นมาค่อยมาอ่าน ฮ่าๆๆๆๆๆ
แวะมาอ่านก่อนเข้านอนค่ะ
รอบนี้มาดึก นะคะ อ.ขจิต
สวัสดีครับ อ.ขจิต
อยากเข้าร่วมกิจกรรมมากๆ
แต่ไม่มีโอกาสได้ไปเลย
เนื่องจากยุ่งกับการทำเรื่องจบครับ
ถ้ามีกิจกรรมดีๆ อีกครั้ง
คงมีโอกาสได้ไปร่วมครับ
อิอิ...
สวัสดีคะมาอ่านแล้วรับรู้แลกเปลี่ยนอีกแง่มุมหนึ่งคะ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีค่ะ
พี่นงค์ ...นำดอกเหลืองปรียาธร ณ มหาวิทยาสัยมหาสารคาม มาฝาก อ.ขจิตค่ะ
เข้ามารายงานตัวค่ะ อ.ขจิต คนขยัน
เข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆ อีกเช่นเคย หลังจากหายหน้าหายตาไปหลายวันค่ะ
(ไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนมาค่ะ)
แวะมาเยี่ยมค่ะท่าน
แวะมาอ่าน...ไดอารี่ที่เคลื่อนไหวได้ ...ได้อรรถรสและบรรยากาศไปพร้อม ๆ กันเลย ครับ...
ผมชอบ.. มุข...ของ คุณ อ. ขจิต ฝอยทอง
อ่านเพลิน.... ได้สาระ......มีเจ้าของไดอารี่ที่นี่ รวมตัวกัยอยู่หลายท่าน....อบอุ่น..และน่ารัก ดีจัง
ขอบคุณ ครับ
แวะมาแก้คำผิด ครับ
...มีเจ้าของไดอารี่ที่นี่ รวมตัวกัยกันอยู่หลายท่าน....อบอุ่น..และน่ารัก ดีจัง
เลยฝากรูปให้ คุณ อ. ขจิต อบอุ่น ด้วย
ขอบคุณ ครับ
สวัสดีครับพี่ขจิต
ชอบเรื่องหมูป่าจังครับ รวมถึงเรื่องเล่าโดยรวมด้วย อ่านเพลินดี
ระบบจัดการเองนี่ก็เป็นระเบีัีัยบอย่างนึงที่เฉพาะตัวดี
เดย์ได้ึความรู้และเพลิดเพลินมากๆึีครับ อิอิ ให้อาหาีรกินเล่นพี่ขจิตดีกว่า
พันหอมจากอุดรเด้อคร๊าบ :)
ชีวิตพื้นบ้านที่มีความสุขเช่นนี้ เป็นตัวอย่างที่ดีว่า.. นี่แหละประเทศไทยที่แท้จริง...มีแต่ความร่มเย็น..รักษากันไว้เถิด..ไม่ต้องห่วงวิกฤตโลก...ยินดีกับอ.ขจิตที่อยู่ในหมู่มิตรเหล่านี้ค่ะ
nongnarts
เข้ามาอ่านเรื่องดีๆค่ะ
สวัสดีครับท่านขจิต ผมติดตามพ่อครูบาทางบล็อดบอกตรงว่าอยากคาราวะท่านมาก ท่านเป็นบุคคลของโลกจริงๆ
สวัสดีครับ
แวะมาดูกิจกรรม
ขอทุก ๆ ท่านมีความสุข สุข สำราญครับ
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
ที่อ.เขียนบล็อกสวนป่าของพ่อครูบา หนูขออนุญาตเอาไปลิ้งให้ managerroom. ค่ะ http://www.managerroom.com/forums/forum_posts.asp?TID=6506&PN=1
ขอบคุณค่ะ
ได้ฟังแล้วประทับ ได้อะไรกลับมากโข
..
บุคคล ที่เดินตามหายากมาก
อยากกินไข่เจียวเด้...
ไปใหนไม่เห็นชวนน้องบ้างเลยนะ โป้งงงง
สวัสดีครับมาด้วยความรักและมิตรภาพ
สวัสดีค่ะ
สวัสดีครับ
สนุึกมาก อิๆ
หนังสือก็น่าอ่านครับ
ที่นี่ร้อนมาก
อยากได้ หนังสือ แนวคิวัฒนธรรมชุมชน เจ้าลุง ถ้าส่งงาน เรรียบร้อย จะ ติดต่อ ตามที่อยู่ เจ้า
มาแก้ไข ข้อความ เจ้า อยากได้ หนังสือ แนวคิดวัฒนธรรมชุมชน เจ้าลุง ถ้าส่งงาน เรียบร้อย จะ ติดต่อ ตามที่อยู่ เจ้า
งานจะส่งวันดี๊ ดี ที่ 19 มีนาคม เจ้า
สนใจงานเกี่ยวกับท้องถิ่นวัฒนธรรมและพฤติกรรมวัยรุ่น ถ้าอาจารย์มีข้อมูลดีๆอย่าลืมส่งมาให้นะ ขอบคุณค่ะ
มาชม
เห็นมุมมองที่ต้องใจดีแท้นะนี่ อิ อิ อิ
ขอบคุณค่ะ ได้ค่ะ
แบบว่านะคะอาจารย์ขจิต
ครูแรมหิวผักบุ้งลอยฟ้าอะคะ
ตอนที่พาเด็กๆไปทัศนศึกษา
กทม..จำได้ว่าที่พิษณุโลกแวะทานข้าวต้มมีผักบุ้งลอยฟ้าด้วยค่ะ
ครูแรมขอเขาผัดดีดี..ดีกว่า
เพราะกว่าผักบุ้งจะถึงจาน(แอบชมอยู่ค่ะ) แต่น้ำที่ผัดผักหายหมดเลย
ตอนที่ทำโชว์กลัวเหมือนกันเห็นหัวเราเป็นจานนะคะ..อิอิหลบกันวุ่นวาย
น่าสนุกนะคะ...ฝันไว้ก่อนอาจได้ไปเยี่ยมชม..
สวัสดีครับอาจารย์
มารายงานตัวกับผู้หลักผู้ใหญ่ใน g2k ครับ
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
เมื่อวานดีใจมากที่ได้รับโทรศัพท์
กำลังกึ๊ดเติงหาพอดี
ก็น่ารักแบบเนี๊ยะ เหมือนรู้ใจ
พอพี่มีปัญหาได้ยินเสียงเหน่อๆแบบนี้ทุกครั้ง
ดีใจที่ซู๊ดดดดดดดด
แวะมายิ้ม ๆ ค่ะ
(^__^)
น่าสนใจมาก
ดร.ยังสุดยอดเหมือนเดิม
สวัสดีค่ะ
ตามมาขอบคุณที่ประชาสัมพันธ์หนังสือของพ่อใหญ่บำรุงให้ครับ
มาเยี่ยม มาอ่านค่ะ ได้รู้อะไร อีกเยอะค่ะ ตอนนี้ หน้า มะปรางชิด เอามาฝากค่ะ แต่ไปหาคนคว้านเองนะคะ
ขอบคุณที่ช่วยเปิดหู เปิดตา เปิดใจให้ โลกใบนี้ครูต้อยยังต้องเรียนรู และฝึกปฏิบัติอีกเยอะ ดูแลตัวเองนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ลุงขจิต คิดถึงหมิงรึเปล่า