ความสุขในการทำงาน นอกเวลา
อยู่เวรนอกเวลา วันเสาร์ กับน้อง แพทย์ พี่เลี้ยง แพทย์ ฝึกหัด 1 คน และ นิสิต ปี 6 เป็นเวรรับปรึกษาค่ะ
คอยอยู่ใกล้ๆ ไม่ไปเที่ยวไหน เตรียมให้คำปรึกษา และเป็นกำลังเสริม
กลางคืน 2 ทุ่ม ก็ ราวน์ เดินดูผู้ป่วยใน ที่มาใหม่ทั้งหมด และดูผู้ป่วยเก่า เกือบ 3 ชั่วโมง นอนดึกกว่าปกติ เป็นงานเหนื่อยเพราะทำงานขณะที่ควรจะนอนพัก (แต่ น้องๆ แพทย์ที่นั่งและนอนเฝ้าที่ รพ ตลอดเวลา 24 ชั่วโมง เหนื่อยกว่า)
ตอนไป round พยาบาลถามว่า โอ หมออายุขนาดนี้ ยังต้องอยู่เวรอีกหรือ อยู่มาตั้งแต่สาวๆ ตอนนี้ น่าจะให้หนุ่มๆ สาวๆอยู่ดีกว่า
ลองทบทวน ตนเองดูว่า อยู่เวร แล้ว ได้ ประโยชน์ อะไร
ตอบได้ว่า
ได้ความรู้สึกดีๆ ของการให้บริการที่เป็นการช่วยเหลือ คนทุกข์ที่เลือกเวลาป่วยไม่ได้ ผู้ป่วยที่ทุกข์ทั้งกายใจ ญาติที่ทุกข์ใจ อย่างแท้จริง
ได้ดู แนะนำการรักษาเด็กป่วยทุกคนที่มานอนวันนี้ หลังจากแพทย์ ตรวจที่ห้องตรวจนอกเวลาแล้ว คัดมาว่า อาการหนักให้นอนรพ
ได้ตรวจ ชักประวัติ ได้ เปิดหนังสือ ได้ ทบทวน และคิดเป็น ระบบ สรุป ประมวลผล และ วางแผนการรักษา
ได้ลด ความกังวลใจ ลด ความทุกข์คุณพ่อ คุณแม่ ผู้ปกครอง
ซึ่ง สำคัญที่สุดของเวรนี้คือได้บอกข่าวร้าย เป็นทีมร่วมกับน้องๆแพทย์ 4 คน ที่อยู่เวร โดยใช้สูตร SPIKE และหัวใจความเป็นมนุษย์
วันนี้ได้คุยกับพ่อแม่และญาติๆเด็กชาย 12 ปีที่จมน้ำ และไม่มีหวังในการรอดชีวิต (ปัมท์หัวใจขึ้น แต่ไม่มีการตอบสนองของสมอง )
ซึ่งคุณหมอเจ้าของไข้จากอีกโรงพยาบาล โทรมาก่อน และได้ส่งตัวผู้ป่วยตามมา
เพราะญาติอยากมารับการรักษาในโรงพยาบาลที่มีศักยภาพสูง
(คงอยากมาหา ความเห็นจากแพทย์อีกสักคนหรือเรียกว่า second opinionด้วย)
ได้รับฟังและบรรเทา ความทุกข์ใจของญาติ โดยระมัดระวังไม่ให้เกิดการกล่าวโทษใครคนใดคนหนึ่ง
ได้สอน ได้แสดงตัวอย่างแก่น้องใหม่
การได้สอนโดยการกระทำนี้ เป็นการทำให้ ชีวิตเรามีคุณค่า ยิ่งนัก
ตายไป อะไร ก็ ไปหมด
แต่สิ่งที่เหลือ คือ ความรู้ ทักษะ ที่น้องๆ จะเอาไปดูแลช่วยผู้ป่วย เอาไปต่อยอด เก่งยิ่งขึ้น เป็นประโยชน์ แก่มนุษย์ ที่ทุกข์ลำบาก ต่อไป
ดิฉันมักจะถามน้องๆ ที่ตามราวน์ตอนท้ายสุดก่อนการจบราวน์ ว่าใครได้ อะไรบ้าง
เพื่อ เพิ่ม ตอกย้ำ สิ่งที่แต่ละคนได้ และหัดสรุป และแลกเปลี่ยนแบ่งปันกัน
บอกน้องว่า ถามทบทวนนี้ เพื่อเพิ่ม synapse ให้ เซลล์ สมอง
น้องคนหนึ่ง ได้บอกว่า ได้ เห็นตัวอย่าง อาจารย์ดูแลคนไข้ และให้ข้อมูลผู้ปกครอง
เห็นการ ล่อหลอกเด็ก เล่นกับคุณแม่ แล้ว ค่อย ตรวจ และเด็กก็ยอมให้ ตรวจครับ
ได้คำตอบจากน้อง เวลาอยู่เวรทีไร สรุปในใจได้เลยว่า ดีใจ และมีความสุขที่ได้ อยู่เวร
ความเห็น (21)
ทุกขณะจิตของการดำรงอยู่...กะปุ๋มก็ชอบถอดบทเรียนสำหรับตนเอง ซึ่งการถอดบทเรียนนี้ทำให้เราได้เรียนรู้เข้าไปเรื่อยๆ ภายในของเรา เหมือนเป็นเส้นทางทีทำให้เราได้รู้จักตนเองถ่องแท้ขึ้นในห้วงเวลานั้น และที่สำคัญ...ทำให้เราได้อยู่กับปัจจุบันขณะไม่ฟุ้งไปในอนาคต...ที่ยังมาไม่ถึงแบบไร้ขอบเขต แต่การทบทวนตนเองนี้... เป็นเหมือนไกด์ที่นำไปสู่การสร้างเหตุปัจจัยใหม่ที่เราจะก้าวเดินต่อไป โดยใช้เรื่องราวที่ผ่านมาเป็นฐานนำไปสู่การดำรงอยู่ ณ ขณะนี้ไปสู่อนาคต...
เวลาที่มีงาน...ต้องเผชิญ ณ ขณะ
กะปุ๋มก็มักจะบอกตัวเองให้ใช้โอกาสทำหน้าที่ดังกล่าวอย่างเต็มที่... การทำงานที่ผ่านการปฏิบัติ ทำให้เราได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมาย ถามว่าความสุขอยู่ตรงไหน...ความสุขก็อยู่ตรงที่เราเป็นอยู่ ณ ขณะนี้แหละค่ะ... นี่คือ สิ่งที่ปรากฏอยู่ในใจของกะปุ๋ม ณ ปัจจุบันขณะนี้
ขอบพระคุณสำหรับ...บันทึกถอดบทเรียนนี้นะคะ
(^___^)
คุณหมอคัรบ
เอมอิ่ม ตื้นตัน ท้วมท้นจากการอ่านบันทึกหมอ นี้แหละคือสิ่งที่ชุมชนน คาดหวังอยากเห็น ไม่ใช่วิสัยทัศน์แขวนติดข้างขวา องค์กรแพทย์ทุก รพ ถ้าทำงานเป็นทีมอย่างนี้
กระทรวง สาสุข เดินเกมส์รุก ให้ชาวบ้านดูแลสุขภาพตนเองเบื้องต้นได้นานแล้ว....
ขอบคุณทีมงานหมอแทน ชาวประชาชนทุกคน
ด้วยคาราวะ จา กผู้ช่วยเหลือคนไข้ รพ ปากพะยูนด้วยน่ะครับ
สวัสดีค่ะ
คุณหมอหายไปนาน คิดถึงค่ะ ก็ลื้อบันทึกเก่าอ่าน
ดีใจด้วยค่ะที่ได้สิ่งดีงามจากการทำงานเวรดึก
ขอบคุณแทนผู้ป่วยทุกคนด้วย
ดีใจจังที่มีโอกาสได้รู้จักกับคุณหมอ อ่านบันทึกของคุณหมอแล้ว รู้สึกกว่าอยากให้มีหมออย่างนี้ประจำทุกโรงพยาบาล ฝากคุณหมอช่วยปลูกฝังลูกศิษย์ ให้รู้จักชีวิตที่มีความสุขเหมือนคุณหมอบ้าง ดิฉันเป็นพยาบาลปฏิบัติงานที่ตึกอุบัติเหตุ-ฉุกเฉินบ่อยครั้งที่ให้บริการผู้ป่วยแล้วยังรู้สึกไม่ได้อย่างที่หวังไว้ ส่วนหนึ่งจากภาระงานที่มาก บุคคลากร ณ ปัจจุบันมีน้อยเนื่องจากพยาบาลใหม่ๆ ยังไม่มีตำแหน่งบรรจุ อีกทั้งทำงานจนไม่มีวันหยุดเทียบกับโรงพยาบาลเอกชนแล้วต่างกันมากๆ ทั้งงาน เงิน สวัสดิการ ต่างๆ ขอคำแนะนำจากคุณหมอ หน่อยนะคะว่าทำอย่างไร? เราจะดึงคนกลุ่มนี้ไว้ได้ ขอขอบคุณล่วงหน้า
อีกมุมหนึ่งที่แพทย์ให้การทุ่มเทในการทำงาน
และน่าชื่นใจ ที่หมอได้อะไรมากมาย มีประโยชน์ ในการเข้าเวร เชื่อว่า น้องๆ แพทย์ น่าจะได้ข้อคิด และได้บทเรียนจากคุณหมอที่เป็นแบบอย่างที่ดี
ขอเป็นกำลังใจค่ะ
ขอบคุณมาก
สวัสดีครับ
- ชื่นชมด้วยความจริงใจครับ
- เรื่องราวอันบริสุทธิ์ไร้การปรุงแต่งนี้ คือเครื่องพิสูจน์ความจริงที่ว่า "การทำหน้าที่การงานอันบริสุทธิ์ คือการประพฤติธรรม" และ วลีที่ว่า "พักผ่อนด้วยการทำงาน"
- และที่สำคัญ คุณหมอหน่อยกำลังแสดงให้เห็นอย่างชัดแจ้งด้วยว่า .. การทำงานคือการศึกษา คือการพัฒนาตน ครับ
ขอบคุณ ทุกท่าน ที่มายืนยัน การทำสิ่งที่ถูกที่ควร ของ คนเล็กๆงานเล็ก ๆ ณ จุดหนึ่ง
ให้มั่นคงในการทำงาน ด้วยการเอาใจใส่ เอาจริง เอาจัง กับงาน ในขณะกระทำ
ยิ่งขึ้นไปอีก ยิ่งเห็นน้องๆ แพทย์ พยาบาล หนุ่มสาว ทำงานสานต่อการดูแลผู้ป่วย ด้วยใจมนุษย์ ต่อหน้าต่อตา ก็ยิ่งอิ่มเอม มีความสุข
ขอบคุณ อ กะปุ๋ม ที่รัก
ขอบคุณ อ บังหีม และยินดี ที่ได้รู้จัก
ขอบคุณคุณครู ต้อยติ่ง ที่ตามอ่านบล็อก แล้ว ชอบพัฒนาการการทำบล็อก และความอดทน ของการเรียนรู้on line ของเธอ
ขอบคุณ น้อง Chanee และ อาจารย์ MSU-KM :panatung ที่น่ารักด้วย
ขอบคุณ อาจารย์ Handy ผู้ให้มิตรภาพ และความรัก
สุดท้ายขอบพระคุณ ความรัก ความปรารถนาดี ของทุกท่านทีมาทักทาย ค่ะ
อาจารย์หมอครับ
ติดตามความตั้งใจ ผ่านบันทึกของหมอตลอดเลย บันทึกที่มีชีวิตและแทรกสอดเรื่องราวดีๆที่เป็นประโยชน์แม้ไม่ใช่อาชีพแพทย์ ก็ได้ วิธีคิดดีๆจากการถอดบทเรียนนี้ครับ
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณ อ เอก จตุพร
ในความปรารถนาดี ตั้งแต่เขียนบล็อก แรก คุณเอกก็มาทักทายด้วยจิตที่มี ไมตรี และเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาดี
จนถึงวันนี้ ก็ ยังได้รับเป็นระยะ และสังเกตว่า เห็นความปรารถนาดีของอ เอกนี้ ทั่วไปในบล็อกต่างๆของ G2K มากมาย
เป็น คอมเมนท์ ที่ทำให้ เจ้าของบล็อกที่ได้รับการ ทัก มีชิวิต ชีวาไปด้วย
ขอบคุณมากค่ะ
ตามมาจากอนุทินพี่โอ๋
ประทับใจมากๆค่ะ
: )
มายืนยันด้วยความอิ่มเอมใจว่า บันทึกของคนตั้งใจทำความดีนั้น สร้างแรงบันดาลใจดีๆให้กับใครต่อใครได้อีกมากมายเลยนะคะ
ขอบคุณพี่หมอหน่อยมากๆค่ะ อยากบอกว่า ต้นแบบที่พี่หมอหน่อยแสดงให้น้องๆหมอได้เห็นนั้น เป็นสิ่งที่มีคุณค่ายิ่งกว่าการสอนใดๆเลยนะคะ impact ของการได้เห็น ได้รับรู้การกระทำจริงๆนั้นเป็น "พิมพ์" ที่ประทับลงไปในใจ ในสมองได้ดีกว่าการสอนแบบไหนๆแน่นอน
รักพี่หมอหน่อยจังเลย
อ โอ๋ ที่รักจัง เลย
อยาก ขอบคุณ สัก ร้อยครั้ง
ขอซ้ำ คำพูด ที่ว่า
บันทึกของคนตั้งใจทำความดีนั้น สร้างแรงบันดาลใจดีๆให้กับใครต่อใครได้อีกมากมายเลย
รู้สึกจริ้ง จริง เวลา อ่านบล็อก น้องโอ๋ ค่ะ
+ สวัสดีค่ะ...อาจารย์หมอหน่อย....
+ อ่านแล้วประทับใจมากค่ะ...อ่านแล้วทำให้นึกถึงอีกบันทึกของ อ.Handy นะค่ะ
+ กล่าวถึงการสอนความเป็นมนุษย์....
+ อ๋อยว่า..อาจารย์หมอหน่อย..ได้ทำสิ่งนี้แล้วค่ะ..."การสอนความเป็นมนุษย์"
+ ประทับใจมากค่ะ...ที่สำคัญคือ ภูมิใจในตัวคุณหมอมากที่สุดเลยค่ะ....
+ ขอบคุณมากค่ะที่ถอดบทเรียนดี ๆ มาให้ได้สำนึกในใจตนค่ะ...ว่าเราทำหน้าที่ดี..เต้มที่...และสอนความเป็นมนุษย์ให้เด็กน้อยหรือยัง.....
+ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ...
ตอบน้องมัท ก่อน นะคะ สารภาพว่า ลืมตอบตั้งแต่แรกที่อ่าน
ได้รับเมนท์ ก็คลิกไปอ่านด้วยความคิดถึง อยากรู้ว่ามัทเป้นไง หลานเป็นไงบ้าง
มัวแต่ตามไปอ่าน สนุก มัน มัวเมาหลง อยู่ในบล็อก ที่มัทเล่า เรื่องคุณ พ่อ คุณแม่ไว้
ประทับใจมาก โดย เฉพาะ คุณแม่ แรมโบ้ กวนๆ ชอบสไตล์ที่คุณแม่ตอบสนอง แม่ค้าเมื่อโดนเรียก อาม่า เกินคาดจริงๆ
คุณ พ่อที่ลงทุนไว้ ในตัวลูก ด้วยการเป็นติวเตอร์ทุกเวลา ชอบตอนติวในรถ คนถูกติวหลับ แต่ก็สอบได้ เก่งทั้งพ่อ ทั้งลูก
น่าภูมิใจในผลงานของท่านทั้งสอง ทั้งสามหลักฐาน เป็น ตัว เป็น ตนยืนยัน
ส่วนผสมของงานท่านลงตัว ได้ ผลงาน เป็น สามสาว
ซึ่งหล่นไม่ไกลต้น
ได้คุณภาพ มีไมตรี มีหัวใจโอบอ้อมอารี มีอารมณ์ ดี และรักเพื่อนมนุษย์
และยังตามไปอ่านบล็อกเรื่องธนูญี่ปุ่น ของน้องใหม่อีก
จนลืมที่จะตอบ ขอบคุณ ตั้งแต่ที่พบว่ามัทมาเมนท์ ครั้งแรก
มาเจอตอนนี้ ว่า โอ ยังไม่ได้ตอบมัทเลย
ขอบคุณ น้องมัทมากๆ นะคะ ฝาก กอด และหอมหลานน้อยด้วย
เช่นเดียวกับ น้องอ๋อย คุณแม่แอมแปร์ แอบเห็นไปทัก ให้กำลังใจใครๆ มากมาย ในบล็อกหลากหลาย
ชื่นชมไมตรี ชื่นชมการกระทำ ของเธอ
ชอบบล็อกที่น้องอ๋อยเล่า ไปพบพี่โอ๋ (อยากเจอ อโอ๋มาก เช่นกัน เพราะเคยคุยทางโทรมาแล้ว ตอนโทรไปหาเธอใจเต้น ว่ารบกวนเธอ ไหม จะยุ่งรึเปล่า แต่ได้รับการสื่อสารที่เต็มไปด้วยน้ำใจ เต็มไปด้วยความรัก พร้อมเสียงหัวเราะสดชื่นจากเธอ)
เขินค่ะ เกาะโต๊ะไว้ เรื่อยๆ กลัวจะลอย ไปก่อน เพราะเรื่องที่เล่าไม่ได้ทำอะไรที่ ดี พิเศษมากมาย
พอมีคนมาเชียร์ หลายๆ คน รู้สึกว่า กลัวตัวเองจะติดสรรเสริญ มากไปแล้ว หรือเปล่า
ตอนเอาลงบล็อกเพียงแต่รู้สึกดีที่ได้ทำ และได้ทำเต็มความสามารถ ด้วยความรับผิดชอบอย่างเต็มอกเต็มใจ และอยากบันทึกไว้กันลืม
ขอบคุณ ที่มาทักให้กำลังใจ ซึ่งทำเอา ยิ้มมีความสุขได้ ตลอดเช้า จนตอนนี้
และยินดีมากที่ได้รู้จักค่ะ
นานๆ ครั้งที่ผมจะได้แวะมาอ่นครับ
บันทึกนี้อ่านแล้วอิ่มเอมใจมากครับ
ขอแสดงความชื่นชมด้วยใจจริงครับ
มาโนช
- สวัสดีค่ะ คุณหมอ
- แค่รับฟังรู้สึกชื่นชม
- และปิติกับการทำงาน
- ที่เรียกว่านอกเวลา
- ดีจังหากแป๋มเป็นน้องๆ
- คงมีความสุขที่หมอได้
- ให้ความรู้แบบทำตัวอย่าง
- ให้พวกเขาได้เห็น..ดังคำกล่าว
- ตัวอย่างที่ดีดีกว่าคำสั่งสอน
- ขอบคุณเรื่องราวดีดีแบบนี้ค่ะ
ขอบคุณ อ มาโนช ขอบคุณ ครูแป๋ม ที่รัก นับถือยิ่ง ค่ะ
ขอบคุณในไมตรี ที่มาทักทำให้ ได้ย้อนอ่านบล็อก นี้ อีก ครั้ง ทั้งที่ชีวิตชุลมุนจัง
บล็อกนี้ รวิวรรณ รู้สึกว่าดีจังเลย ที่ได้ รีบเขียนตอนนั้น
รู้สึกเหมือน อ วิจารณ์ ที่ท่านเคยบอกว่า บันทึก บางบล็อกท่านใช้เวลาเขียนนิดเดียว แต่ชอบ และรู้สึกว่าเขียนได้ดี
คอยเตือนตนเองด้วย
ให้ เกิดความรู้สึกชัดเจนว่า ทำไมต้องอยู่เวร รู้สึกถึงคุณค่า และไม่ทุกข์ เวลาอยู่เวร
มาอ่านบันทึกนี้อีกครั้งก็ยังได้ความรู้สึกดีๆเหมือนเดิมนะคะ คิดถึงพี่หมอหน่อยจังเลย เป็นอีกคนที่พบตัวจริงเมื่อไหร่ต้องขอกอดแน่นๆแบบไม่ต้องมีคำพูดใดๆเลยค่ะ ช่วงนี้ชีวิตชุลมุนเหมือนกันค่ะ เวลาเข้ามา GotoKnow เหลือน้อยนิดเดียว
ขอบคุณ อ โอ๋ ที รัก มาทักมาทาย ให้ หายคิดถึง
ว่าจะไม่เข้า G2K เพราะงานเร่งหลายๆ อย่างเข้าแถวรอ อยู่
แต่พอเห็นเมลล์ support ขึ้น ก็ ต้องเข้าดูก่อน
และดีใจยิ่งนัก ที่โอ๋มาทัก ตอบโอ๋ เป็นอันดับแรก งานอื่นๆไว้ก่อน
แล้ว ก็ ต้องขอ ลาไปก่อนเอย