ความเงียบในใจ ถือเป็นรางวัลของแต่ละวัน


นั่งสมาธิ หลับตา หายใจช้าๆ พร้อมๆกับยิ้มน้อยๆ

     

      พุธที่ผ่านมา เป็นไข้ตัวร้อนคะ ( อีกแล้ว ) ก็อดทน หายาทานเองแล้วก็นอน กะว่าจะให้หายเอง

พอกลางคืนมาก็ตัวร้อนอีก ทานยาเองอีก วันพฤหัส ก็ไม่ดีขึ้น คิดว่ามันน่าจะหาย

 

      ต้านทานไม่ไหว คืนวันพฤหัส เลยเดินมาเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมข้าวของไปนอน โรงพยาบาล

ดีกว่า เตรียมแบบมืออาชีพ ว่าต้องใช้อะไรบ้าง

 

     บอกแฟนว่า     " เราขอโทษ ไม่สบายอีกแล้ว "

     แฟนว่า       " ขอโทษแล้วจะหายป่วยหรือไง ไปโรงพยาบาลดีกว่า "

 

           เป็นจริงที่คาดหมาย คุณหมอว่า เป็นไข้ น่าเป็นห่วง ( ไตใหม่ ) นอนโรงพยาบาลก่อนดีกว่า

ดูอาการ และต้องตรวจเลือดดูผลต่างๆด้วย

 

           คุณหมอจัดห้องพิเศษให้เลยคะ  แบบเดิม  เพราะ นอนห้องรวมก็จะเสี่ยงในการติดเชื้อ

เคย นอนห้องรวม ช่วงระยะหลังเปลี่ยนไตใหม่ๆ มี คุณหมอท่านหนึ่ง ท่านเห็น และบอกว่า

 

        "    ค่าเปลี่ยนไต น่ะ ไม่ใช่น้อยๆ นะ      อย่านอนห้องรวมเลย   " 

          ก็ด้วยความเป็นห่วงบวกกับความจริงนะคะ

 

          มาที่ห้องพิเศษ ก็รู้สึกเขินๆ คะ  เพราะ  เจอพยาบาลชั้นเดิม ห้องเดิม ที่เรานอนล่าสุดตอนเป็น

อีสุกอีใส และพร้อมกับเข้าเฝือก ในช่วงที่ผ่านมา

 

          แต่พยาบาลก็ดีมากเลยคะ มาถามไถ่ มาดูผลงาน อีสุกอีใส ว่าแผลจางไป หรือยัง

จางแค่ไหน  เดินได้ดีแค่ไหน คุยกันก็สนุกอีก

 

         งานนี้ นอนอยู่ สองคืนเอง เข้าวันศุกร์ ก็ออกได้ เช้าวันอาทิตย์ เพราะ ไข้ลดลงเป็นลำดับ

ไม่มีอะไรจากผลแล็บ ที่จะกระทบไตใหม่ และก็ได้ยาไปทานที่บ้าน 

 

         ดีใจ  จดเป็นสถิติ ออกจาก รพ. เร็วที่สุด ปรกติต้องให้ยาฆ่าเชื้อ 5 วัน ทุกครั้งที่ไม่สบาย หรือมากกว่านั้น

 

         ออกจากโรงพยาบาลก็ชวนแฟนไปตัดผมคะ  เปลี่ยนลุคใหม่เอาเคล็ด ( คิดเอง ) แบบว่าให้คนอื่นสระผมให้นี่สบายดี และก็ตัดให้สั้นแบบรองทรงเลย  พอเจอแฟน ยักคิ้วถามแฟนคะ 

        "  เป็นไง ผมทรงนี้  เราหล่อมั้ย   "  แฟนหัวเราะก๊ากเลยคะ

        แล้วก็คิดว่าต้องเพิ่มการปฏิบัติตัวใหม่  วางแผนตัวเองให้เป็นเวลามากกว่านี้   นอนเร็วขึ้น ให้เป็นเวลา ก่อนนอนก็สวดมนต์แบบสั้นๆ เน้นนั่งสมาธิ  ( พยายาม น่ะคะ )  เช้ามาออกกำลังกายแบบที่เคยทำ เท่าที่ทำได้ บริหารปอด

       เมื่อเช้า ปูเสื่อที่หน้าบ้าน แสงเช้าๆ สวยมากคะ  นั่งสมาธิ หลับตา หายใจช้าๆ พร้อมๆกับยิ้มน้อยๆ

ให้ตัวเอง และสิ่งรอบข้าง ความเงียบในใจ ถือเป็นรางวัลของแต่ละวันนะคะ 

     

 

คำสำคัญ (Tags): #ความเงียบในใจ
หมายเลขบันทึก: 187322เขียนเมื่อ 10 มิถุนายน 2008 15:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 00:29 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (22)

อ่านแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ค่ะ พี่มองทุกอย่างให้เป็นเรื่องขำขันได้นะคะ ส่งกำลังใจมาถึงค่ะพี่

  • มองโลกในแง่ดีเสมอคุณดอกแก้ว
  • เป็นกำลังใจให้นะคะ

รูปนี้ อาจารย์ลูกหว้า สดใสจังคะ ที่บ้านครูบาฯ หรือเปล่าคะ

พี่หน่อย ก็สนุกๆเล่นไปแต่ละวันคะ ไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน

แต่เรื่องสุขภาพ รู้สึกว่า กรณีตัวเอง ต้องสังเกต ตัวเองมากๆ

นิดหน่อยก็ไม่สบาย

ขอบคุณคะ

 

สมาธิแบบไม่เครียด แถมยิ้มน้อย ๆ ผมน่าจะดีน่ะครับ ปกติผมนั่งสมาธิแล้วไม่ค่อยจะได้สมาธิ อาจเพราะไปคาดหวังว่าเพื่อให้เกิดสมาธิ ร่างกายมันเลยเครียด นั่งสมาธิได้ไม่นาน ก็กลายเป็นนอนสมาธิ ไปแทน ถึงเช้าเลย อิอิ

ใช่แล้วค่ะพี่ หว้ากำลังทำกับข้าวกันในครัวที่สวนป่า แล้วน้องซูซานดึงออกมาถ่ายรูป ภาพดูใสๆดีค่ะพี่ เสียดายจังไม่ได้มีโอกาสเจอกัน

หน่อยว่า ชีวิตที่เหลือเป็นแบบฝึกหัดนะคะ

ถ้าจะทดลอง ก็ต้องทดลองช่วงนี้น่ะคะ

ว่า ความคิด จะทำให้ร่างกายเราดีขึ้นได้อย่างไร

และบวกกับการดูแลตนเอง ด้วยน่ะคะ

 

แต่หน่อยว่า ช่วงที่ฟอกเลือดหนักกว่านี้มากเลยคะ

สมองหน่อย ไม่คิดเรื่องอะไร เท่าไรเลยนะคะ

 

แต่คิดออกนอกคะ

คิดว่า ทำอะไรได้ ช่วงฟอกเลือด

ทำได้ คือ งานเล็กๆน้อย เพลินๆ น่ะคะ

 

แล้วก็คิดแคบๆ คิดว่า

ตื่นมา มีหน้าที่ ไปรพ. ไปพบเพื่อน ไปฟอกเลือด แล้วก็กลับมานอน ดีขึ้นก็ หาอย่างอื่นทำต่อ แล้วก็ไป รพ.อีก

 

ครอบครัวที่มีคนเป็นโรคเรื้อรัง ต้องสร้างกำลังใจอย่างสูงมากเลยนะคะเพื่อหนุนตัวเองและคนรอบข้าง

P

 

 

 

สมาธิแบบไม่เครียด แถมยิ้มน้อย ๆ ผมน่าจะดีน่ะครับ

...................................

ดีจริงๆคะ  พี่หน่อยก็นั่งแบบสบายๆ และพยายามเตือนตัวเอง

ให้หยุดอย่างอื่น เพื่อมาพักแบบนี้

 

พี่หน่อย เคยไปสวนโมกข์ ก็ได้ท่านั่งแบบสวนโมกข์ แบบมั่นคง สบายๆ และเน้นที่ตั้งใจ

แต่เสียดายตอนที่ไปเข้าอบรมธรรมะ 7 วัน พี่หน่อยอยู่ได้ 3 วัน ก็ไม่สบาย ไข้ขึ้น ต้องรีบกลับมานอน รพ.สุรินทร์

ไม่คิดว่าจะเป็นก็เป็น ช่วงนั่น ตุลา ฝน และ อากาศเย็นๆ ด้วย

แต่ก็ประทับใจคะ

P

 

ต้องมีโอกาสเจอ อาจารย์ลูกหว้าแน่นอนคะ

P

มาเยี่ยม...คุณดอกแก้ว

มีกลิ่นอายของธรรมอบอวนชวนมอง

ดอกไม้คือร่างกายเรา หมั่นรดน้ำด้วยจิตใจ

ดอกไม้นี้คงยังอยู่นานเท่านานเพื่อทำประโยชน์ให้สังคมนะครับ

ส่งกำลังใจมาให้

สำหรับคนที่มีความงดงามอยู่ในใจเสมอ

 

พี่จะส่ง tube lab ไปให้นะพรุ่งนี้  คุณอุบลรัตน์ บอกพี่แล้วค่ะ

สวัสดีค่ะคุณดอกแก้ว

  • ทรงผมนี้..หล่อมากค่ะ...^_^...
  • คนไม่มีรากก็คิดเช่นกันค่ะว่า ความเงียบในใจ ถือเป็นรางวัลของแต่ละวัน
  • แต่ละวันคนไม่มีราก็จะนั่งเงียบ ๆ กับต้นไม้ที่ปลูกหลังจากรดน้ำให้เขาแล้ว...ได้อยู่กับความเงียบ..ถือเป็นการทบทวนและเยียวยา..ความบาดเจ็บทางจิตอารมณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละวันค่ะ
  • รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ
  • ....^_^....

ฮ่าๆๆๆ ถึงจะหล่อ ก็หล่อน่ารักนะ ฮ่าๆๆๆ

ขำค่ะพี่ .. แวะมาเยี่ยมค่ะ ดีใจที่พี่หน่อยสบายดีค่ะ ^ ^

หล่อเท่า ๆ กับลูกชายพี่ เลยค่ะ Phu

ดอกไม้คือร่างกายเรา หมั่นรดน้ำด้วยจิตใจ

....................................

ดูแลอย่างเป็นธรรม นะคะ

ขอบคุณคะ

P

9. umi

ได้อยู่กับความเงียบ..ถือเป็นการทบทวนและเยียวยา..ความบาดเจ็บทางจิตอารมณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละวันค่ะ

.........................................

จริงๆนะคะ  บางวันที่ยุ่ง ก็ยุ่ง ก็เหนื่อยทั้งกาย และใจ นะคะ

..................................

ผมตัดสั้นกว่าในรูป บล็อก อีกคะ  สบายดี

P

แวะมาขำ หรือคะ ดีจัง

พี่หน่อยสบายดีแล้ว

P

 

 

เข้าไปดูรูปแล้วคะ  เห็นแต่ข้างๆ  น่ารักจังคะ

P

ความเอย ความเงียบ แสนสงบ

ช่วยให้ขบ ให้ใจ ได้ครุ่นคิด

ได้ใคร่ครวญ ในใจ ได้สนิท

ช่วยตาปิด ได้เปิด เกิดปิติ

................

:)

ดูเหมือน จะต่อได้อีกบทนะคะ

ความเงียบให้คุณประโยชน์แก่เราจริงๆเลยคะ

...........................

บรรทัดสุดท้าย  นี่ดีนะคะ ..เกิดปิติ จะคล้ายๆเกิดปัญญา ด้วยมั้ยคะ

ทดลอง ดูนะคะ

..................

ช่วยตาปิด ได้เปิด เกิดปัญญา

................

เป็นเอกลักษณ์มากเลยคะ คุณ CK เรื่องการแต่งกลอน

เราคิดบ่อยๆ  เราก็เป็นเจ้าแห่งคำนะคะ  และไวกับสิ่งที่เห็น

และความสุข

P

21. CK
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท