อะไรเอ่ย “พูดง่ายแต่ทำยาก” ?


คงจะเป็นการปรับปรุงพัฒนาที่ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำไป เพราะเป็นการพัฒนาด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่ได้ทำไปด้วยอารมณ์แบบแต่ก่อนตอนที่ “เสียงข้างใน” พูดอยู่เสมอว่า “รับไม่ได้”

คำเฉลยของคำถามนี้คงมีมากมายหลายคำตอบ แต่ที่ผมตั้งใจจะสื่อกับท่านในบันทึกนี้ก็คือสิ่งที่ต่อเนื่องมาจากบันทึกที่แล้ว

อะไรเอ่ย . . . พูดง่ายแต่ทำยาก? คำตอบสำหรับวันนี้ก็คือสิ่งที่เรียกว่า การยอมรับ ครับ การยอมรับทุกอย่างตามที่เห็น . . . ยอมรับทุกอย่างตามที่มันเป็น (เกิดขึ้น) ประเด็นนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่ คาใจ ผมมานานแล้ว เพราะแต่ก่อนพอพูดคำว่า การยอมรับ มันทำให้ผมเข้าใจไปว่า ถ้าเช่นนั้นก็คง ไม่เกิดการพัฒนา ไม่มีการปรับปรุงใดๆ . . . มาในตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่าไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น !!

 

การยอมรับ หรือ “Acceptance” ตามความเข้าใจของผมในตอนนี้เป็นการยอมรับในสิ่งที่เห็น ในสิ่งที่เป็นตามที่มันเป็นอย่างแท้จริง จะพูดว่าเห็นและยอมรับใน เนื้อแท้ ของมันก็ได้ ส่วนประเด็นที่ว่าอยากจะพัฒนา อยากจะ ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอย่างไร ก็ว่ากันไปไม่ได้มีอะไรมาปิดกั้นไว้ไม่ให้ทำ และก็คงจะเป็นการปรับปรุงพัฒนาที่ดีกว่าเดิมด้วยซ้ำไป เพราะเป็นการพัฒนาด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่ได้ทำไปด้วยอารมณ์แบบแต่ก่อนตอนที่ เสียงข้างใน พูดอยู่เสมอว่า รับไม่ได้

 

ผมคิดเอาเองว่า การยอมรับ ที่ว่านี้ แท้ที่จริงแล้วก็คือสิ่งที่ท่านอาจารย์พุทธทาสพร่ำสอนเรื่อง ตถตา หรือ ตถาตา ซึ่งแปลว่า ความเป็นเช่นนั้นเอง ท่านสอนให้เรามองทุกอย่างเป็นธรรมะ คือเห็นความเป็นเช่นนั้นของมัน ท่านไม่ได้บอกว่าอย่าพัฒนาอย่าปรับปรุง เพราะการที่เราไม่พัฒนาไม่ทำอะไรอาจจะเข้าข่ายว่าเรากำลัง ประมาท อยู่ก็ได้

 

ช่วงนี้ผมกำลังฝึก ยอมรับ สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น ฝึกการเห็น ตถาตา ฝึกการเห็น ความเป็นเช่นนั้นเอง ที่เกิดขึ้นตลอดเวลาทั้งที่บ้านและที่ทำงาน . . . โดยต้องพยายามเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า ต้องอย่าไปคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ยาก เพราะตามหลัก “The Secret” ที่ย้ำชัดเจนว่า ถ้าเราคิดหรือพูดสิ่งใดเราก็ยอมจะได้สิ่งนั้น . . . ตกลงหัวข้อของบันทึกนี้คงต้องเปลี่ยนใหม่ (ในใจ) ว่า การยอมรับเป็นเรื่องที่ทำง่ายและทำได้ทุกๆ วัน

หมายเลขบันทึก: 170977เขียนเมื่อ 15 มีนาคม 2008 10:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน 2012 14:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

เปิด..เห็นต่อหน้าต่อตา..รูปอาจารย์..ขอแจมคะ..

ยอม...แต่ไม่รับ...มีเยอะ..คะ. (ตามสโลแกน..จะได้จบๆ)

รับ...แล้วไม่ยอม..(รับก็ได้...แต่ไม่ยอมนะถ้าจะให้ทำอะไรสักอย่าง..)..ก็เยอะ..

ยอมด้วย-รับด้วย ...ต้องเหตุและปัจจัยพร้อมจริงๆเลยนะคะ..

 

2 ข้อความข้างบน...เป็นเรื่องของความคิดใต้น้ำคะ..

ถ้ายอมรับที่อาจารย์กำลังฝึก..

ความคิดพ้นน้ำคะ..(เหมือนบัว)

 เพราะเหตุที่ใส่ พร้อม..ว่าจะยอมรับ...ผลจึงออกมา เห็นชัดมากๆคะ..

(กรุณาลบข้อความคิดเห็นข้างบนด้วยค่ะ)

สวัสดีค่ะ อ.ประพนธ์

เสียดายมากค่ะที่ไม่ได้อยู่ฟังอาจารย์บรรยายในงาน ประชุม 9th. HA National Forum ช่วงบ่ายของเมื่อวาน(อุตส่าห์รอคอย)  เหตุเพราะรถที่กลับเลื่อนเวลากลับเร็วขึ้น....เสียดายยิ่งนักค่ะ....

  • การยอมรับ(ณ ตอนนี้...ขณะนี้...เดี๋ยวนี้...)ในสิ่งที่เขาเป็น...ในสิ่งที่เราเป็น...  จะทำให้เราเป็นเพื่อนที่แท้จริงกันได้ค่ะ... เพียงเพราะเขาต้องการเพื่อนและเราก็ต้องการเพื่อนที่จริงใจอย่างแท้จริงเช่นกัน
  • .....และนานวันไป....เราสามารถพบปะ  พูดคุยกันไปได้เรื่อยๆ  ความรู้สึกไม่ได้ดั่งใจของกันและกันก็พัฒนาไปเรื่อยๆ....จน....
  • .....อาจจะมีการปรับปรุง  เปลี่ยนแปลง  ในทางที่ดีขึ้น  ระหว่างเรา....เพื่อเรา...
  • .....อาจจะไม่เปลี่ยนแปลงระหว่างเราเพราะเราเข้าใจ  เห็นใจ  ยอมรับในกันและกันมากขึ้นๆ

.....ที่กล่าวมาเป็นเรื่องของคน(humanized)ค่ะ.....คนที่มีชีวิต....

.....แต่หากเป็นเรื่องของระบบงาน(ราชการ)  คงต้องใช้เวลาและยอมให้เวลาเปลี่ยนคนให้ทำอย่างที่องค์กรต้องการค่ะ  อยู่ที่องค์กรจะรอได้นานแค่ไหน 

.....ถ้ารอไปเรื่อยๆ....  ก็เป็นอย่างระบบราชการที่ผ่านมาในอดีต...ทำแต่งานประจำ  ทำแต่งานหลัก... ยึดติดตรงนั้นจนหมดเวลาทำงานเพราะระบบในอดีตไม่เคยได้สอนให้มีเราเป้าหมายและพัฒนาร่วมกับองค์กร ... มีแต่องค์กรสั่ง  และทำตามสั่ง(ของผู้บังคับบัญชา)  หากไม่ทำตามสั่งก็ว่า  ขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชา  กระด้างกระเดื่อง....

จนระยะหลังๆมานี้...ได้เห็นระบบนี้พัฒนาขึ้นมากค่ะ  หากเทียบกับอดีต....

....เชื่อว่าไม่นานนี้ระบบของเราคงเปลี่ยนให้คนดีขึ้นอย่างมากมายค่ะ...มีตัวอย่างในงานประชุม 9th. HA National Forum

  • ขอบคุณอาจารย์ที่มีความเข้าใจและยอมรับในการทำงานของคนรุ่นเก่าๆ  ที่ต้องใช้เวลาปรับตัว....อาจจะต้องอดทนมากสักหน่อยกับคนไม่ยอมปรับตัว....
  • ....แต่หากมีคนรุ่นใหม่ไม่ปรับตัวนี่...ระวังจะสู้คนรุ่นเก่าที่ปรับตัว...ไม่ได้น้า...อิ...อิ...

สวัสดีค่ะ อาจารย์

  • บางครั้งก็ยอมรับไม่ได้เหมือนกันนะคะ ในสิ่งที่เราป็นเราได้รับ ต้องค่อยๆยอมรับกับสภาพที่เกิด
  • ส่วนการปรับปรุงพัฒนา เห็นมีหลายคนที่ทำตัวเป็นชาล้นแก้ว ดูเหมือนยอมรับแต่ไม่ทำตาม เพราะคิดว่า ตัวเองแน่กว่า เก่งกว่า มีความรู้เยอะกว่า
  • ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะอาจารย์ประพนธ์

  • การยอมรับ ซึ่ง..พูดง่ายแต่ทำยาก...ประเด็นนี้ในหน่วยงาน คงต้องใช้เวลาเหมือนกัน..จึงจะบรรลุผล
  • บางครั้ง วัยต่างกัน...วุฒิต่างกัน...ก็มีผลต่อการยอมรับ ในการทำงานร่วมกัน
  • บทความอาจารย์ให้ข้อคิดมากค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ.
  • การยอมรับ สัมพันธ์กับเรื่องของ "ความเป็นปัจจุบัน" ด้วยค่ะ
  • ถ้าคนหนึ่ง ฟังเสียงของตัวเอง ที่ใคร่ครวญถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้ว เพื่อพัฒนาปรับปรุง เท่ากับเราไปอยู่กับอดีต ไม่เป็นปัจจุบันเพียงพอค่ะ

ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ช่วยมาต่อยอดครับ ประเด็นนี้ยังไม่จบ ผมจะเขียนต่อในบันทึกต่อไปครับ

กฏข้อที่ 6 ค่ะ อิอิ

สำหรับท่านที่ไม่รู้ว่า "กฏข้อที่ 6" คืออะไร? ผมจะเฉลยให้ครับ . . . กฏข้อที่ 6 บอกว่า "ไม่เอาน่า อย่าซีเรียส"

ขอบคุณอาจารย์ครับ ครั้งแรกของการระบาย ความรู้สึก ก็มีอาจารย์ ตอบสนองคนแรกครับ

ผมมีแนวคิด 3  ป. คือ

เปิด :  เปิดใจรับรู้  รับฟัง  และเปิดใจยอมรับ
ปรับปรุง :  เปิดใจที่จะปรับแต่งชีวิต
เปลี่ยนแปลง :  เปิดใจที่จะเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่ดีกว่า หรือแม้แต่เปิดใจที่จะเรียนรู้การเปลี่ยนแปลงที่เจ็บปวดของชีวิต

...

ขอบพระคุณครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท