ไปเที่ยวสมิธโซเนี่ยน..เสียที ปฐมบท - การเดินทาง
ในที่สุดก็ได้ฤกษ์เขียนการเดินทางไปสมิธโซเนี่ยนในวอชิงตัน ดีซี เสียที
บันทึกนี้เห็นทีจะต้องค่อยๆ เสริม เพิ่มไปเรื่อยๆ เพราะรู้สึกรายละเีอียดที่จะควรเล่าให้เป็นความรู้นั้นเยอะจริงๆ ตั้งแ่ต่เรื่องจำนวนและประเภทของพิพิธภัณฑ์ ที่มาที่ไปของพิพิธภัณฑ์ นี่ยังไม่นับรายละเอียดของสิ่งที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์... คิดแล้วนึกถึงงานวิจัยเลย..5555
เอาเป็นว่าขอเล่าการเดินทางด้วยภาพก็แล้วกันนะคะ
ดิฉันอยู่ที่ College Park ในรัฐ Maryland ซึ่งติดกับ District of Columbia หรือ ดีซี ประมาณว่าอยู่เกือบสุดสาย Metro (สีเขียว) สายหนึ่งก็ได้ค่ะ ส่วนตัวพิพิธภัณฑ์นั้นอยู่กลางๆ เมืองดีซีเลย
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ก็นั่งรถเมล์ป้ายใกล้ๆ บ้านไปสถานีรถไฟ
รถเมล์มาแล้วค่ะ รถเมล์คันนี้เป็นของมหาวิทยาลัย บริการระหว่างมหาวิทยาลัยกับ Metro Station ฟรีค่ะ
ก่อนไปก็ศึกษาระบบ เส้นทาง ค่าใช้จ่าย จากเวบไซท์ของขนส่งมวลชนวอชิงตันมาก่อนแล้ว ก็เลยไปซื้อบัตรสมาร์ทคาร์ท ชื่อ SmarTrip ที่สามารถใช้ได้กับรถเมล์และรถไฟ มีส่วนลดนิดๆ หน่อยๆ เพราะเราต้องซื้อตัวบัตรราคา ๕ เหรียญ ที่เหลือก็เติมเงินเอา แล้วแต่เราจะใช้ เหมือนของบ้านเราน่ะค่ะ
มาถึงตัวสถานีแล้วค่ะ
ป้ายบอกว่าเหลืออีก ๑๐ นาทีรถไฟที่จะไปทาง Branch Ave ถึงจะมาค่ะ
ตู้หลบลมหนาวค่ะ เพราะสถานีเป็นสถานีลอยฟ้า แบบเปิด เพราะอยู่ชานเมือง ถ้าเข้าไปในเมืองจึงจะเป็นสถานีใต้ดิน
รถไฟมาแล้วๆ
ภายในรถไฟ เห็นป้ายตัววิ่งบอกสถานีถัดไปว่าเป็นสถานี Prince George ตู้รถไฟที่นี่ไม่อนุญาตให้เดินไปมาระหว่างตู้ เข้าตู้ไหนอยู่ตู้นั้นค่ะ
แผนที่สายรถไฟค่ะ ตอนนี้อยู่บนสายสีเขียวเกือบสุดสายด้านบน กำลังจะเดินทางไปตรงกลางๆ ที่พันกันยุ่งๆ นั่นแหละค่ะ
มาเปลี่ยนรถที่ L'Enfant Plaza ค่ะ ที่นี่เป็นสถานีใต้ดินแล้ว ต่อได้หลายสายทีเดียว อุโมงค์เขาใหญ่โตดีค่ะ ผนังอุโมงค์ทำเป็น Waffle Slab เหมือนขนมรังผึ้งดีไหมคะ ^ ^
ที่นี่เขาไม่มีผนังกระจกกั้นระหว่างรถไฟกับผู้โดยสารค่ะ แต่ตรงขอบชานชาลา จะมีไฟเป็นดวงๆ ติดไว้ แล้วจะกระพริบเป็นสีๆ แบบนี้ตอนรถไฟกำลังมาค่ะ
มาถึงสถานีสมิธโซเนี่ยนแล้วค่ะ ขึ้นบันไดเลื่อนมาหลายชั้นเหมือนกัน ใช้เวลานั่งรถจริงๆ ไม่นานค่ะ แต่ถ้ากะเที่ยวรถไม่ดี หรือรถไฟบางสายดีเลย์ ก็อาจจะรอนานได้เหมือนกัน วันนั้นน่าจะ ๔๕ นาทีได้ค่ะ รวมๆ แล้ว
โผล่ออกจากสถานีก็เจอแผนที่แล้วค่ะ ที่เห็นยุบยั่บไปหมดนั่นก็คือพิพิธภัณฑ์ทั้งนั้นนะคะ มีทั้งหมด ๑๘ ๑๙ แห่งได้ค่ะ ตัวพิพิธภัณฑ์จะเป็นอาคารที่ล้อมรอบ Mall (พื้นที่ตรงกลาง คล้ายๆ สนามหลวง แต่ยาวกว่ามาก) ด้านปลายของ Mall สองด้านจะเป็น Washington Momument (คล้ายๆ อนุสาวรีย์ชัยแต่ใหญ่กว่าเยอะ ทำเป็นอนุสรณ์ต่อประธานาธิบดีวอชิงตัน คนที่อยู่ในแบงค์หนึ่งเหรียญ ที่เป็นประธานาธิบดีคนแรกของสหรัฐ มีลิฟท์ขึ้นไปชมวิวได้ แต่ยังเดินไปไม่ถึงค่ะ)
รูปรัฐสภาถ่ายตอนเดินอยู่กลาง Mall
หันไปด้านตรงข้ามเป็น Washington Monument ค่ะ
ส่วนเจ้านี่คือ The Castle ที่อยู่ของประชาสัมพันธ์ของพิพิธภัณฑ์ค่ะ
เข้ามาในปราสาทประชาสัมพันธ์แล้วค่ะ มาเจอเจ้าแผนที่ประหลาดอันนี้ เราอยู่ตรงสีแดงๆ ตัวอาคารสีขาวๆ คือพิพิธภัณฑ์ทั้งหมด ให้เดาว่าเขาทำแผนที่นี้ให้กับใครโดยเฉพาะคะ ^ ^
ความเห็น (18)
อาจารย์ไปถิ่นเก่าผมแล้วครับ ผมอยู่ GWU อยู่ปีครึ่งก่อนย้ายไป UMBC ครับ เห็นภาพแล้วคิดถึงมากเลยครับ
หลัง Smithsonian Castle มีพิพิธภัณฑ์ Asian Arts อยู่ด้วยนะครับ อยู่ชั้นใต้ดิน ตอนสมัยผมอยู่เขาพึ่งเปิดใหม่ๆ ครับ
ช่วงที่ผมอยู่ผมไม่เคยขึ้น Washington Monument เลยครับ ตอนนั้นเขาปิดซ่อม แล้วพอหลังจากนั้นก็มีเหตุการณ์ 9/11 เขาก็ไม่ให้ขึ้นครับ
สวัสดีค่ะอ.ตุ๋ย
ดีจังเลยค่ะ ในที่สุดก็ได้มาอ่านสมิธโซเนี่ยนแล้ว ได้ความรู้สึก เหมือนได้กลับไปดูด้วยคน ถ่ายรูปสวยงามมากค่ะ แต่ไม่ทราบจริงๆว่าแผนที่เค๊าทำให้ใคร ใช่ให้เด็กๆดูหรือเปล่าคะ
สวัสดีค่ะอ.ธวัชชัย
เจอเจ้าของถิ่นตัวจริง อิอิ ไม่รู้เรื่อง Asian Art Museum เลยค่ะ ยังไงๆ ก็ตั้งใจจะไปให้ทั่วอยู่แล้วค่ะ คงจะได้ไปดูสักวันแน่ๆ ค่ะ
คิดถึงว่าถ้าตัวเองได้เห็นรูปถ่ายที่ Purdue คงคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ไม่น้อยเหมือนกันนะคะ
เคยไปที่สมิธโซเนี่ยนมาแล้วเมื่อสัก ๑๕ ปีก่อน นานจนจำอะไรไม่ค่อยได้เลย มาอีกครั้งเลยตื่นตาตื่นใจดีมาก วันหลังถ้าได้ไป Baltimore จะถ่ายรูปมาฝากอาจารย์ค่ะ ^ ^
สำหรับเรื่อง Washington Monument นั้น เห็นเพื่อนคนจีนที่อยู่ George Mason U เขาบอกว่าเขาไปขึ้นมาแล้วนะคะ คนนี้มาได้ ๕ เดือนแล้ว แสดงว่าเขาคงเปิดให้ขึ้นได้แล้วน่ะค่ะ ว่าจะไปลองดูอยู่ รวมถึงตั้งใจจะไปดูดอกซากุระบานด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะพี่อุ๊
รูปถ่ายฝีมือกล้องอัตโนมัติธรรมดาๆ นี่แหละค่ะ โชคดีวันนั้นอากาศดี ฟ้าเป็นฟ้าจริงๆ แต่ลมหนาวน่าดูเหมือนกันค่ะ ^ ^
เฉลยค่ะเฉลย
เป็นแผนที่สำหรับคนตาบอดค่ะ ให้คลำได้ มีอักษรเบรลล์ประกอบบนโต๊ะข้างๆ รูปตึกต่างๆ ค่ะ แต่กว่าจะคลำทั่วคงนานเหมือนกันนะคะ ^ ^
เห็นแล้วรู้สึกว่าเขาเข้าใจคิดเข้าใจทำดีค่ะ อย่างว่านะคะ สหรัฐเขามี disability act และบังคับใช้อย่างจริงจังดีค่ะ
เย้ ได้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์แล้ว นี่ขนาดปฐมบทนะ ละเอียดขนาดนี้ต้องเป็นมหากาพย์แน่เลย ^ ^ แต่ดีจ๊ะ เป็นตาแทนคนที่ไม่มีโอกาสไปดู เล่าละเอียดแบบนี้คุ้มนะพี่ พี่เสียตังค์คนเดียวแต่เผื่อแผ่คนอีกจำนวนมาก เป็นการทำบุญอย่างหนึ่งนะ ส่วนเรื่องติดคอน่ะหายแล้ว ไปหาหมอมา มีให้ดูด้วยว่าอะไรที่มันติดคอหนู http://gotoknow.org/blog/littlecorner/170449#574943
เคยไปนานแล้ว ตอนไปเยี่ยมลูก เดินเสียเมื่อย ดีค่ะ มาอ่านบันทึกอาจารย์ ได้ฟื้นความจำค่ะ
มีประสบการณ์รอขึ้นรถเมล์ที่อเมริกา เมื่อไปครั้งแรก เอาลูกไปด้วย
ตอนนั้นรถพี่เสีย เอาเข้าอู่ แต่มีนัดทำผมที่ร้านคนญี่ปุ่น ไกลนิดหน่อยจากบ้าน นัดไว้แล้ว ถ้าผิดนัด ก็ต้องรออีกเป็นเดือน ไปส่งลูกที่โรงเรียนแล้ว นั่งรถเมล์ไป ขากลับรอรถนานมาก เกือบกลับมารับลูกไม่ทัน ใจหายหมดเลยค่ะ
ที่อเมริกานี่ รถเมล์ไม่ถี่ยิบอย่างบ้านเราเท่าไรค่ะ
เหมือนไปเที่ยวด้วยเลย .....
น้องซูซาน
คิดอยู่เหมือนกันว่าจะเป็นมหากาพย์(ที่ไม่มีคนอ่าน ดูรูปอย่างเีดียว 5555)
จะเขียนให้สนุกและดีจริงๆ ต้องค้นคว้าเยอะ ไม่งั้นก็ปะรูปอย่างเดียวอย่างที่พี่ทำนี่แหละ ^ ^
ยังมีรูปในวันนั้นอีกเพียบ เดี๋ยวค่อยๆ นำมาลงเป็นตอนต่อจ๊ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์
เรื่องรถเมล์เนี่ย ต้องดูตารางดีๆ ค่ะ ไม่งั้นวิ่งตามเหนื่อยเลยค่ะ เคยโดนมาแล้วสองรอบติดๆ เห็นหลังรถเมล์ออกจากป้ายไปคาตาเราเลย แต่วิ่งไม่ทันจริงๆ 55555 รอไปอีกครึ่งชั่วโมงค่ะ ดีว่าไปรอในอาคารแถวๆ นั้นได้ ไม่งั้นนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ไม่ไหวค่ะ เย็นเกิน
สวัสดีค่ะพี่หน่อย
ดีจังค่ะ พาพี่หน่อยเที่ยว อิอิ แล้วแวะมาอีกนะคะ จะมีตอนต่อค่ะ ^ ^
ดีจังเลย ได้ไปเที่ยวด้วยคน เคยไปมานานนนนนมากๆ หากให้ไปตอนนี้คงทำอะไรไม่ถูกค่ะ
มัธยมบทในการไปเที่ยวกับอาจารย์กมลวัลย์ :) เย้ ๆ
ขอบคุณคุณ Conductor สำหรับข้อมูลของ Carmen E.Turner นะคะ อ่านในประวัติดูเหมือนกับไม่มีอะไรมาก แต่ถ้าเขา dedicate ตัวสถานีให้เนี่ย น่าจะต้องทำบุญคุณให้กับหน่วยงานมากทีเดียวค่ะ
สวัสดีค่ะพี่นุช กับ อ.วสวัตดีมาร
ได้พาเที่ยวก็ดีใจค่ะ เป็นแบบทัวร์แห้งๆ หน่อยนะคะ ^ ^
สวัสดีค่ะ น้องรอง
- สุขภาพดีและสบายดีใช่มั้ยคะ
- ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่ง่ายในการติดตามเรื่องค่ะ
- เล่าซะจนเดินสะกดรอยได้สบายเลยค่ะ
- แล้วเขียนเล่าอีกนะคะ
- คิดถึงน้องเสมอ....ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
ว่าจะเขียนต่อยังไม่ได้เขียนเลยค่ะ คงเป็นเอารูปให้ดูเสียมากกว่า เพราะไม่ได้ไปค้นคว้าอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่ได้ไปดูที่พิพิธภัณฑ์เลยค่ะ ^ ^
แล้วยังไงจะเีขียนต่อแน่ค่ะ ตอนนี้งานยุ่งดีจัง สนุกค่ะ ^ ^
ดีนะคะสนุกกับงานได้เสมอ...เอาแต่รูปมาให้เพื่อนๆดูก็ชื่นใจแล้วค่ะ...ไม่ต้องกังวล
....ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ....
วันนี้ทำงานได้เยอะพอควร แต่ก็ยังไม่เสร็จค่ะ ตอนนี้ก็พักมานั่งอ่าน gotoknow ยามเย็นค่ะ ^ ^
รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะพี่ติ๋ว