อิอิ น้องเม้ง....
ขำ ขำ
+++
เนี่ยนะพี่เลยตั้งใจว่า ฮึ! จะไม่ยอม ไม่ยอมเด็ดขาด
เวลาใครเรียกพี่...จะไม่ยอมหันไปเด็ดขาด...จนกว่าจะเรียกว่า ป้า..กะจะแก้แค้นซะให้เข็ด ....^^
(ยกเว้นบนโกทูโน......ฮ่าๆ)
เปลี่ยนชื่อเป็นแม่อุ้ยจั๋นตาซะเลยดีไหมเนี่ย
บันทึกนี้ขอใช้พื้นที่รำพึงหน่อยนะคะ...เพราะคาดเดาว่าระยะนี้บุคลิกแม่อุ้ยของตัวเองคงจะโดดเด่นขึ้นมากแบบก้าวกระโดด
ที่คิดอย่างนี้ก็เพราะมันมีเรื่องน่ะซิคะ..มีเรื่องเติม s หลายตัว คือมีหลายเรื่อง (แฮ่ม!)
+++++++++
เริ่มตั้งแต่ไปดูคอมพิวเตอร์ในคอมพิวเตอร์แฟร์ปลายปีที่แล้ว ..ตอนกำลังหันรีหันขวางละลานตากับวิวัฒนาการโน๊ตบุครุ่นใหม่ๆ
“แม่..แม่สนใจตัวไหนคะ จะซื้อให้ใครหรือเปล่าคะ”
เสียงถามซ้ำๆ ของคนขายแถมคุณเธอยังขยับเข้าประชิดตัว เลยทำให้รู้ว่า อ๋อ ..ที่เรียกแม่ๆ นี่ถามเรานี่หว่า ...เอิ๊ก...นึกว่าถามคนที่ยืนข้างๆ ซะอีก...
+++++++++++
ใกล้เข้ามาอีกนิดก็เมื่ออาทิตย์ก่อนที่ต้องไปโรงพยาบาลด้วยเหตุว่าเกรงใจเพื่อน เพราะกินอะไรก็อาเจียนออกมาหมดแล้วคุณเพื่อนอุตส่าห์ขับรถข้ามจังหวัดมาพาไปตรวจ เพื่อนอีกคนก็มาเป็นธุระจัดการ...
เลยอุทิศตัวให้เพื่อนได้ดูแล...ด้วยการตามใจไปตรวจซะหน่อย...อิอิ
ไปตรวจกับคุณหมอหน้าตาจิ้มลิ้มใส่เสื้อแพทย์ฝึกหัดที่คุยกับคอมพิวเตอร์และแตะข้อมือหนึ่งจึ๊กแล้วก็จัดยาแก้คลื่นไส้ ฆ่าเชื้อ ขับลม และผงเกลือแร่ ให้ชุดใหญ่ ...ว้าว...ประทับใจมาก...คุณหมอเก่งมากๆ ตาดูคอมพิวเตอร์ ปากก็สัมภาษณ์อาการไป ..แมะข้อมือหนึ่งจังหวะแล้วบอกว่าไม่มีโรคประจำตัว....แถมยังรวดเร็วทุกอย่างเรียบร้อยภายในเวลาไม่ถึงห้านาที
กำลังดีใจกับความเก่งของหมอ เลยเดินออกห้องตรวจมาอย่างเบิกบาน
“อี่แม่ อี่แม่ใช้สิทธิอะหยังจ่ายค่าฮักษา ..”.เสียงอันไพเราะของเจ้าหน้าที่พยาบาลชัดเจนดีมาก...“อี่แม่เดินไปเอายาตางปู้นเน้อ....”
หันไปดูหน้าเพื่อนที่กลั้นยิ้มกันแล้วนึกขำ สภาพการณ์ที่ถูกขนาบข้างด้วยคุณเพื่อนที่แต่งองค์แบบคุณนายเต็มยศทั้งสองคนอย่างนั้น....คุณพยาบาลคงนึกว่าสองคุณนายพาแจ๋วชรามาตรวจ....ฮ่าๆๆ
++++++++++++
พอวันนี้ไปเบิกเงินต่างสาขาในธนาคารที่กำลังโปรโมทเรื่องการต้อนรับ ..เริ่มประทับใจตั้งแต่การต้อนรับยิ้มแย้มแจ่มใสของพนักงาน แถมท่านยังยื่นมือมารับสมุดจะเอาไปเขียนใบเบิกให้อีก
ทันทีที่พ่อหนุ่มอ่านชื่อสมุดบัญชี...ก็ถามอย่างร่าเริงเชียว “สวัสดีครับ สมุดนี้ฝากเงินให้ลูกสาวหรือครับ”
“เปล่าค่ะ มาเบิกเงิน”...งิงิ ...นึกว่าเขาฟังผิดว่าเราจะมาฝาก
“ครับ เบิกเท่าไหร่ครับ....ขอเบอร์โทรและขอบัตรประจำตัวด้วยครับ”
พอเห็นชื่อบนบัตรและชื่อสมุดบัญชีเป็นชื่อเดียวกัน พ่อหนุ่มก็วางทั้งสมุดและบัตรลงไปซะงั้น ..แล้วก็เดินไปไหนไม่รู้...ปล่อยให้ทำต่อเอง
เป็นงง... จนกลับมาเล่าให้เพื่อนฟัง
เพื่อนบอกว่า ก็เขาคงผิดหวังว่าในบัตรประจำตัวน่าจะชื่อ แม่อุ้ยจั๋นตา.. มากกว่าม้าง....
++++++++++++
เอาน่ะ...คิดในทางบวกเข้าไว้.... เมื่อก่อนใครๆเรียกป้า ป้า...เดี๋ยวนี้เปลี่ยนมาเรียกแม่.....
ป้าน่ะแก่กว่าแม่นะเออ....^^
คำสำคัญ (Tags): #สรรพนามระบบเครือญาติ
หมายเลขบันทึก: 159682เขียนเมื่อ 16 มกราคม 2008 23:34 น. ()ความเห็น (15)
พี่สร้อยบุคลิกดูใจดีมั้ง เขาเลยเรียกแม่ๆ หนูเคยโดนเด็กขอตังค์เรียกน้า ตอนแรกว่าจะให้ พอเรียกน้าเลยบอกไปโน่นเลย ไม่ให้แล้ว เรียกน้าได้ไง ถ้าเรียกพี่ป่านนี้ได้ยี่สิบบาทแล้ว แต่เอาน่ะสงสารเอาไปบาทนึงพอ อิ อิ นี่ล่ะเหตุผลที่ชอบโกทูโนว์เพราะมีแต่คนเรียกหนูว่าน้องบ้าง หลานบ้าง ไม่ค่อยจะแก่กว่าใครเขา : )
ก๊าก.......น้องซูซาน....เรียกน้าได้บาทเดียว....เด็กเปลี่ยนเป็นเรียกพี่ไหมคะนั่น....
พี่เรียกตัวเองว่าป้ามาก็นานหลายปีแล้ว....จริงๆก็ดูเป็นอุ้ยมากกว่าป้าด้วยมั้ง....^^
เคยไปกินข้าวในร้านที่มีวงดนตรี พอเท้าเหยียบร้านปั๊บ นักร้องขึ้นเพลง "อุ้ยคำคนแก่ ท่าทางใจดี" ซะงั้น....อิอิ
- ขำๆๆๆ แม่อุ๊ยจั๋นตา
- เรื่องป้ออุ๊ยจอมป่วนก็ขำ อิอิ
- แฟนป้ออุ๊ยจอมป่วนไปแข่งวิ่ง อยากได้รางวัลเลยใส่ซะเป็นลมไปเลย พรรคพวกโทรมาบอกป้ออุ๊ยๆก็รีบไปที่โรงพยาบาล
- ไปถึงก็ถามหาผู้หญิงที่ใส่ชุดวิ่ง เป็นลมมาโรงพยาบาล
- พยาบาลคนสวย ( ป้ออุ๊ยจอมป่วนนี่เจอแต่พยาบาลสวยๆ ไม่เจอแม่อุ๊ยจั๋นตา อิอิ ) ชี้นิ้วบอกว่า ลูกสาวป้ออุ๊ยจอมป่วนอยู่ตางปู๊นเจ้า อิอิ
อิอิ...ป้ออุ้ยจอมป่วนคนแฟนสวย...หาแฟนบ่าเจอ....อิอิ....ขำ ขำ
สงสัยวันพูกจะต้องไปหัดวิ่งแล้วค่ะ..วิ่งสักสองเดือนจะได้เปลี่ยนเป๋นน้องจั๋นตาเหียละก้าข้าเจ้า
- ขำๆๆๆ แม่อุ๊ยจั๋นตา
- เรื่องป้ออุ๊ยจอมป่วนก็ขำ อิอิ
- แฟนป้ออุ๊ยจอมป่วนไปแข่งวิ่ง อยากได้รางวัลเลยใส่ซะเป็นลมไปเลย พรรคพวกโทรมาบอกป้ออุ๊ยๆก็รีบไปที่โรงพยาบาล
- ไปถึงก็ถามหาผู้หญิงที่ใส่ชุดวิ่ง เป็นลมมาโรงพยาบาล
- พยาบาลคนสวย ( ป้ออุ๊ยจอมป่วนนี่เจอแต่พยาบาลสวยๆ ไม่เจอแม่อุ๊ยจั๋นตา อิอิ ) ชี้นิ้วบอกว่า ลูกสาวป้ออุ๊ยจอมป่วนอยู่ตางปู๊นเจ้า อิอิ
สวัสดีค่ะอาจารย์สร้อยขา
แป๋วก็เคยโดนค่ะ
ไปเดินดูร้านแว่นที่ห้างใหญ่ในอุดร แบบไปเที่ยวมาแล้วแวะห้าง...กำลังยืนดูแว่น ทันใดนั้น สาวน้อยหน้าตาดีพนักงานของร้านก็เดินมาต้อนรับลูกค้า ด้วยอัธยาศัยไมตรี ... "สวัสดีค่ะแม่ แม่ต้องการแว่นตาแบบไหนค่ะ มีให้เลือกหลายแบบนะค่ะ เชิญแม่เข้าไปดูในร้านก่อนมั้ยค่ะ"... ช็อคค่ะ แบบเป็นครั้งแรกที่ไม่ถูกเรียกพี่...แสยะยิ้มนิดหนึ่งแล้วก็บอกไปว่า.."ไม่ค่ะ ดูเฉยๆ เพิ่งไปตัดมา"...แล้วก็ดินหนีไปร้านอื่น...ฮา....
ต่อมาขณะเดินเล่นๆ ดูของรอลูกอยู่อีกห้างแถวๆ ขอนแก่นมีสาวน้อยนางหนึ่งเดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาพร้อมกับพูดว่า "สวัสดีค่ะ คุณน้า คุณน้าพอมีเวลา ให้สัมภาษณ์แบบสอบถามให้หนูนิดหนึ่งได้มั้ยค่ะ"...จึงหันไปมองเธอแบบเย็นๆชาๆ แล้วก็ฝืนยิ้มนิดๆ แล้วก็พูดว่า ..."ขอโทษค่ะ ไม่ค่อยว่างค่ะ เดี๋ยวต้องไปทำธุระค่ะ"....ฮา....
อีกครั้งหนึ่ง ไปตลาดสด แวะไปจะซื้อของจากร้านป้าคนจีนร้านหนึ่ง ป้าแกถามว่า..."เจ้ เลือกเลยนะเจ้ จะเอาอะไร"...จึงรีบมองหน้าป้าแก พร้อมกับพยายามนึกหน้าตัวเองว่า จำหน้าตัวเองผิดรึปล่าวเนี่ย...."ไม่เอาแล้วละ แบบที่อยากได้ไม่มี"...แล้วก็รีบกลับบ้านไปส่องกระจก....ฮา.....
เผอิญว่า Young at Heart อ่ะค่ะ เลยยังรับไม่ค่อยได้...อิอิ
ขำ ขำ ป้ออุ้ย ที่มีคนข้างกายสวย...
สวัสดีครับพี่สร้อย
อิๆๆๆ เข้ามาอมยิ้มครับ...
เรียกพี๋ได้หม้าย ได้หม้ายละหน๋อง
ถ๋าหน๋องเหรียกพี๋ พี๋จ้าดีใจ๋ ดีใจ๋หน้าบาน
เรียกพี๋ได้หม้าย ได้หม้ายละหน๋อง
เรียกพี๋ได้หม้าย ได้หม้ายละหน๋อง
สบายดีนะครับผม มีความสุขตลอดไปครับผม
อิอิ ขำ ขำ ป้ออุ้ยคนชอบวิ่ง..ตอนนี้หาแฟนคนสวยเจอหรือยังคะ
ฮา ฮา เอิ๊ก เอิ๊ก....ขำ ขำ อาจารย์แป๋วขา....จากคุณแม่เป็นคุณน้า..ลงท้ายเป็นเจ้.....
ทามปายด้าย....อิอิ
อิอิ พี่สร้อยขา
มา ลปรร. อ่ะ หนิงชอบเรียกแทนตัวว่า ป้าหนิง มาหลายปีแล้วค่ะ เพราะใครๆชอบว่าเรามีน้องชายหล่อ อิอิ แต่มีนึงไปช่วยปฐามพยาบาลนิสิตใหม่ ในประชุมเชียร์ เด็กๆกำลัง hyper เราก็ปลอบเขา " ไม่เป็นไรนะลูกนะ พี่ๆไปแล้ว หายใจช้าๆลูก ฯลฯ "
หลายวันต่อมา เดินๆอยู่มีเด็กยกมือไหว้ ถามว่า "คุณแม่ไปไหนคะ เดี๋ยวหนูขับรถไปส่ง " (ด้วยความปรารถนาดีอ่ะ)
หุหุ เราแก่จนเป็นแม่ และเดินใกล้ๆเองไม่ไหวแล้วหรอเนี่ย... เดินอยู่ใกล้ๆห้อง DSS นี่แหละ
เรียกตัวเองว่า ป้าหนิง ยังไม่ค่อยรู้สึกว่าแก่ เท่าโดนเรียกแม่ นิ
แม่อุ้ยสร้อยครับ
ผมอ่านบันทึกนี้ หัวเราะน้ำตาเล็ดเลยครับ
----------
ให้กำลังใจต่อไปครับ
- ธุ อาจารย์ค่ะ..
โชคดีที่ต้อมมีหน้าตาเป็นอาวุธ ชะรอยเขาจะคิดว่าอายุคงจะพอๆ กับอายุสมองเลยถูกคนที่มีอายุน้อยกว่าเรียก "น้อง" ประจำ อิอิ ไม่ค่อยมีใครจะคิดว่าเลยเลข 3 มาแล้ว เย้ๆ
แต่เจ้าน้องชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกันสิคะ เวลาพาลูกชายมาแต่ละที ชอบบอกลูกชายว่า "ต้นกล้า ธุป้าสิลูก" หนอยแน่ะ..น่าตบกระโหลก อุ๊บ! ก็เลยบอกไม่ได้ๆๆ ห้ามสอนเรียกว่า "ป้า" ต้องเรียก "พี่" สิ ไม่งั้นจะไม่รักจริงๆ ด้วย ฮึ
คงเพราะแต่งตัวกะโปโล เลยถูกมองว่ายังเด็กๆ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งไปเดินโลตัสหางดงกับน้องชาย จ๊ะเอ๋กับคุณครู(ที่เคยสอนต้อม ตอนมัธยม) น้องชายก็ยกมือไหว้ ต้อมก็ยกมือไหว้ด้วย แต่ครูสองสามีภรรยานั้นยิ้มหวานพร้อมๆ กับบอกน้องชายว่า "ดู๊ ดู แม่เปิ้นยังมาสาวแต๊ะ สาวว่า.." ฮือๆๆ
สวัสดีค่ะ น้องหนิงDSS "work with disability" ( หนิง ) น้องต้อมเนปาลี และน้องเอกจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
พี่อ่านเรื่องของน้องหนิงกับน้องต้อมแล้ว อิ อิ ขำ ขำ
เมื่อวานไปกินข้าวเจอลูกศิษย์ที่จบไปแล้วหลายปี อุ้มลูกมากินข้าวร้านเดียวกัน...ลูกศิษย์ที่รักบอกลูกว่า สวัสดีคุณยายนะลูก...เพื่อนร่วมโต๊ะหัวเราะกับครืน...เพราะว่า...อิ อิ...ได้เป็นคุณยายกันทั้งโต๊ะ...โส นะ น่า
มาเยี่ยม..คุณ จันทรรัตน์
อ่านบันทึกนี้แล้วพอได้ขำ ๆ ตัวเองก็มีคนเรียกคุณหมอบ้าง...
นายแบ๊งค์บ้าง...นักการเมืองบ้าง...ขำ...
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น