บันทึก(เสีย)ลับจากดงหลวง 2
ใกล้สี่โมงเย็นผมมาถึงถิ่นน้ำดำกาฬสินธุ์ แม้ว่าผมจะเคยมาเยือนเมืองนี้สองสามครั้งแล้วแต่ก็ยังจดจำเส้นทางไม่ได้ชัดเจนอะไรต้องโทรถามเพื่อนที่อยู่ในเมืองนี้ จึงค้นหาทางออกจากเมืองได้ แวะคุยกับเพื่อนเก่าในสายงานเดียวกันอยู่อีกพักใหญ่ ๆ ก็รีบเดินทางต่อ
แสงแดดแรงระยับก่อนหน้านี้เริ่มเป็นสีทองอ่อนละมุน สองข้างทางทุ่งข้าวกำลังรอเก็บเกี่ยวสีเหลืองอร่าม ท้องฟ้าสีครามยามนี้เพียงรออาทิตย์อับแสง กรุ่นกลิ่นของยามหนาว กลางเดือนพฤศจิกายนไม่เย็นเยือกอย่างที่หวัง แต่ก็พอเรียกร้องความรู้สึกของวันเก่า ๆ ในช่วงเวลานี้กลับมาได้ ...........เสียงสนทนาของสามสหายนัดหมายกันผ่านเครื่องมือสื่อสารเป็นระยะ กำหนดพื้นที่ให้ชัด ที่บ้านแก่งนาง ต.กกตูม อ.ดงหลวง จ.มุกดาหาร จุดนัดพบคืออ่างเก็บน้ำห้วยไผ่ และเลิกการติดต่อไปในที่สุดพร้อมกับการมาเยือนของความมืดในขณะที่ผมกับสหายโน๊ตไปถึงเขาวง ในครั้งแรกของการตัดสินใจผมคิดว่าจะรอสหายแจ๊คจากนาแกที่ รพ.เขาวง แต่เกิดความผิดพลาดเสียแล้ว ผมลืมเสียสนิทว่าไม่ได้ติดต่อเจ้าหน้าที่จัดการประชุมที่ชื่อ ออต ทั้งที่ได้บันทึกหมายเลขโทรศัพท์ไว้แล้ว เมื่อกดค้นหาชื่อและปุ่มโทรออก
...................!!..."หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้" เสียงผู้หญิงคล้ายหุ่นยนต์ที่บริษัทให้บริการเครือข่ายติดตั้งไว้รองรับระบบการสื่อสารที่ผิดพลาด ดังขึ้นเป็นการยืนยันว่าขณะนี้ ผมและเพื่อนกำลังถูกโดดเดี่ยวจากโลกสื่อสาร เครื่องมือทันสมัยในมือของเราสองคนไม่มีค่า เรากำลังเปลี่ยนโหมดของการเดินทางจากแบบเทคโนนำทางเป็นแบบสุ่มเดา และการใช้ทักษะมนุยสัมพันธ์ เรากำลังถอยหลังกลับไปสู่ความสัมพันธ์ของความเห็นอกเห็นใจกันของมนุษย์อีกครั้ง ผมเปรยกับเพื่อนว่า เราต้องสอบถามเส้นทางจากผู้คน แล้วผู้คนสมัยนี้เขาจะช่วยเราใหม ผมไม่เคยสอบถามเส้นทางจากผู้คนแปลกหน้ามานานมากแล้ว ...สหายโน๊ตพูดตอบกลับมาว่าก็ต้องถามในบริเวณที่เป็นชุมชน เป็นร้านค้า เพื่อความปลอดภัยของเราและของเขาด้วย .......ผมรำพึงในความคิดให้ตายเถอะ นี่เราต้องแสดงความหวาดระแวงต่อกันถึงเพียงนี้หรือ แต่....ไม่รู้ นี่เป็นเวลามืดแล้ว ที่นี่เราไม่เคยมาเยือน ไม่รู้จักใคร ไม่คุ้นเคย ไม่.....
ความเห็น (19)
สวัสดีค่ะค่ะ
จำได้ว่า ขณะกำลังกินข้าวเย็น น้องเดินทางมาถึงเกือบสุดท้าย มีดมาก ทุกคนมาดงหลวงด้วยความตั้งใจจริงๆ จึงมาถึง พี่เองก็ได้ผ่านบททดสอบนั้นมาแล้ว ค่ะ
แต่ละคนมีรูปแบบการเดินทางไปยังอ่างเก็บน้ำห้วยไผ่ ดงหลวงที่แตกต่างกันนะค่ะ
การเดินทางของสหายสุมิตรชัย ตื่นเต้น เหมือนจะไปปฏิบัติภารกิจลับๆ จริงๆ....ยิ้ม ยิ้ม
สวัสดีครับ
- เมื่อคืน ยังได้คุยกับลุงเอก ที่ร้านข้าวต้มแถวถนนราชดำเนิน ว่าตอนท่านกลับ คนขับรถมาส่งยังพาหลงทางในอ่างห้วยไผ่เป็นระทางถึง 45 ก.ม.
- นี่ถ้าเป็นเวลาค่ำคืนสมัยกองทัพปลดแอกรุ่งเรือง พวกเราที่หลงทางอาจได้ไปนอนในคุกขี้ไก่กันแล้วก็มีใช่ไหมครับ
- น้องมิตรค่ะ
พอพบหน้าทราบทันทีว่าต้องเป็นน้องสุมิตรชัย ปลาสลิดฝีมือการแกะของพี่อร่อยนะค่ะ ไม่เค็มกำลังดีทีเดียวเน๊าะ
ประสบการณ์ชีวิตที่น่าจดจำ นะน้องสุมิตรชัย
มันเหมือนกับชนบททั่วไปไม่ราบรื่น มันมีอุปสรรค มีปัญหา
พี่ไปอยู่ใหม่ๆก็เหมือนไปต่างประเทศเพราะเมื่อเข้าดงหลวงแล้วใครๆก็ติดต่อไม่ได้เลย
เสาการถ่ายทอดสัญญาณโทรศัพท์เพิ่งติดตั้งปี 50 นี้เอง และยังไม่ทั่วถึง
แต่ก็ดีไปอย่าง เวลาไม่ต้องการติดต่อกับใครก็เข้าดงหลวงไปคุยกับชาวบ้าน ดีกว่า แนบสนิทกับชาวบ้านจริงใจ ตรงไปตรงมา และ น้ำใจ ไม่ต้องปั้นหน้าจนเมื่อยยิ้มในเมือง อิ อิ
พี่ว่าคนเรายิ้มเข้าไว้ค่ะ แต่อ่านแล้วอดยิ้มกับบันทึก แบบ หวาด ระแวงงงงง อิอิ
สวัสดีค่ะคุณสุมิตรชัย
- เข้ามาทักทายค่ะ กลับจากดงหลวงคงสบายดีนะค่ะ
- ยังคุยกับคุณแผ่นดินอยู่เลยว่าคุณสุมิตรชัย กลับตอนไหนทำไมไม่เห็นเลย(ตอนอยู่ดงหลวง)
- ยินดีที่รู้จักค่ะ ถ้าไม่กระโดดขึ้นรถคันเดียวกันก็คงไม่ได้คุยกันเลยนะค่ะ
- จะเข้ามาเรียนรู้บล็อกคุณสุมิตรชัยบ่อย ๆ ค่ะ
สวัสดีครับ น้องสุมิตรชัย
มาสารภาพว่าจำไม่ได้จริงๆว่ายังมีแขกชุดสุดท้ายหลงเหลืออยู่ คิดว่าคณะRDI มข. เป็นคณะสุดท้าย พอตกค่ำพี่นั่งอยู่ที่สหกรณ์ เห็นคนหนุ่มสองสามคนเดินป้วนเปี้ยนแถวเต้นท์นอน นึกว่า ดร.แสวงพานักศึกษามาร่วมงานเลยไม่ได้ไปทัก
ได้แก้ตัวโดยการสอนเพื่อนสาธิตของนายเปิดบล็อกในระหว่างที่นายไปเที่ยวแล้วนะ ฝากกระตุ้นให้เขาเขียนหน่อย
โลกนี้ยังมีเรื่องราวให้คันหา ศึกษา สังเคราะห์อีกมากมายครับ ตัวพี่เองก็เริ่มงานจากคนสาธารณสุขเหมือนกัน
เรียนรู้ เพื่อนำไปพัฒนา และสร้างภูมิคุ้มกันไว้ครับ
- น่าสนุกจริงๆคะ
- อิอิ...อยู่ท่ามกลางธรรมชาติและเพื่อนที่รู้ใจ
- น้องเขียนได้น่ารัก จริงๆค่ะ
- มีโอกาสได้คุยกับสหายของน้องนิดหน่อย
- ช่างเป็นการเดินทางมาดงหลวงที่ลึกลับจริงๆค่ะ
- เราคงมีโอกาสได้เจอกันอีกนะคะ
- มาติดตามบันทึกการเดินทางในสไตล์ของคุณมิตรครับ
- ดูตื่นเต้นและน่าติดตาม
- ภาพวาดดงหลวงจากปลายปากกา และความงามของภาษาที่ถ่ายทอดออกมา พอจะเข้าใจได้ว่าคุณมีความเป็นศิลปินในตัวสูงทีเดียว...ทึ่งครับ
ครับผม อ.แป๋ว ผมอยากจะสื่อในเรื่องกองทัพปฏิวัติเชิงการเมืองและกฎหมายอย่างที่ผมถนัด ผสมกับจินตนาการหนังสงครามที่ผมชอบอยู่มากเช่นกัน แต่ไม่ชอบความรุนแรงนะครับ
บันทึกชุดนี้หากสำเร็จลงได้จะเป็นความภูมิใจของผมมาก ๆ ที่ได้ติดตามเรื่องราวที่เฝ้าสงสัย และรับรู้แค่เปลือก ๆ มานาน แล้วมีความชัดเจนมากกว่าที่เคยเรียนรู้ ขอบคุณมากครับที่เข้ามาอ่านครับ
ใช่เลยครับพี่ ตอนนั้นความรู้สึกของผมที่หลงทางไปนั้นไม่ดีเอามาก ๆ เลย สับสนกันไปหมดติดต่อใครก็ไม่ได้ นึกเหมือนพี่เลย หากเป็นสมัยนั้นผมคงโดนจับไปล้างสมองแล้ว
ปลาสลิดอร่อยครับผมชอบอยู่แล้วด้วย คลีบมันที่มีกระดูกแหลม ๆ นั้นกรอบผมไม่เคยทิ้ง โดยเฉพาะที่หน้าอกหรือพุงมัน ๆ ผมชอบกินก่อนใคร ๆ เสียดายไปไม่ทัน พูดถึงยังน้ำลายสอครับ ขอบคุณพี่หมูมาก ๆ ครับ
เรื่องการติดต่อนี่ผมไม่กังวลเลยครับ ผมผิดพลาดเองที่ไปถึงช้าไปหน่อยมืดก่อนมันก็เลยเดินทางยาก แต่สำหรับเรื่องโทรศัพท์นั้นผมไม่อยากใช้อยู่แล้วครับ ยังคุยกับเพื่อนเลยว่ามีไม่มากนักที่พื้นที่ในเมืองไทยจะปลอดจากคลื่นความถี่สื่อสารชนิดดูดทรัพย์แบบนี้
ผมว่ามันดีมาก ๆ เลย ปัญหาที่เกิดจากระบบสื่อสารหรือ ปัญหาสังคมอื่น ๆ ไม่แน่ว่าที่ดงหลวงอาจจะน้อยกว่าที่อื่นก็เป็นได้ เพราะพูดคุยกันมากขึ้นใช่ว่าจะเข้าใจกันมากขึ้นอย่างเดียว อาจทะเลาะกันมากขึ้น ที่สำคัย เสียตังค์ หรืออาจเป็นช่องทางเสียตัวกันมากขึ้นด้วยซ้ำ ( หมายถึงการใช้โทรศัพท์ของวัยรุ่นนะครับ ) ขอบคุณมาก ๆ ครับ
สวัสดีครับคุณพี่ Ranee ดีใจที่ได้พบพี่ครับขอบคุณน้ำใจสวย ๆ คม ๆ ( ใบหน้า ) จากพี่ด้วยครับ แยมกระเจี๊ยบก็อร่อยมาก หากมีเวลามาก ๆ จะนั่งกินตลอดเช้า
ที่จริงผมได้รับทราบเรื่องราว เรียนรู้มุมคิดของพี่จากบันทึกอยู่บ้างพอควรแต่ บอกตามตรงผมรู้สึกหวาด ๆ เกรง ๆ พี่อยู่น่ะครับ บุคลิกในรูปดูแบบมีฟอร์ม หรือแบบไฮโซ อะไรประมาณนั้นน่ะครับ
แต่ได้ยินเสียงทักทายเสียงดังเปิดเผยและรอยยิ้มของพี่แล้วผมสบายใจมาก ๆ ครับ ขอบคุณสำหรับสติ๊กเกอร์เรารักโกทูโนวด้วยที่พี่ให้ฝากก่อนกลับบ้าน
หวังจะได้พบพี่อีกครับ
เห็นพี่แดนไท ยุ่ง ๆ กับลูกชายเกือบ ๆ ตลอดน่ะครับ แอบดูความใส ๆ ของลูกชายพี่ทั้งสอง ผมชอบเจ้าแดนกับเจ้าดินจริง ๆ ผมว่าสองคนได้สิ่งที่ดีจากพี่ทั้งสองไปเต็ม ๆ ไม่มีงอแง และต่อสู้กับสภาพอากาศและท้องถนนได้ทุกสภาพจริง ๆ
ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีของพี่ทั้งสองครับ วันนั้นไม่ได้อุดหนุนหนังสือพี่พนัสเลย จนไปหน่อย ไว้คราวหน้าแล้วกันครับ
สวัสดีครับพี่เปลี่ยน (เป ลี ยน ) เท่ห์มาก ผมเคยได้ยินรุ่นพี่เรียกเพลง เก วี ยน ก็คือ เกวียนน่ะครับ พึ่งทราบว่าที่ลาวออกเสียงควบกล้ำไม่ได้นี่เอง
ไม่ได้คุยกับพี่ครับเสียดายเวลาไม่มี แต่รับรู้จากเพื่อนผม ที่ได้คุยกับพี่ทั้งวัน ที่จริงวันนั้นผมไม่อยากทิ้งเพื่อนไว้ เลยกลัวมันจะกลุ้มแล้วคิดสั้น หะหะ
แต่ก็ดีใจที่กลับมาแล้วเพื่อนดูมีความสุขดีเขาบอกว่าได้คุยกับพี่แล้วก็ไขข้อข้องใจเรื่องบันทึกในโกทูโนวได้แล้ว ดีใจครับ
สวัสดีครับคุณ Naree ไม่ได้พบกันนานนะครับ ผมยังไม่ได้ไปดูเรื่องราวจากแดนไกลเลยครับทั้ง ๆ ที่ชอบเรื่องราวจากต่างประเทศมาก ๆ ( เพราะคงยากที่จะได้ไปกะเขา )
ที่นั่นสนุกครับ สนุกคิด สนุกเดินทาง สนุกได้ถกเถียงแลกเปลี่ยน
เป็นการไปสัมมนาหรือประชุมครั้งแรกของผมที่เมาน้อยที่สุด ได้เรื่องราวมากเท่าที่ตั้งใจไว้ และไม่ได้โดดไปเดินเที่ยว ช๊อบปิ้ง หรือจิบเบียร์
มันจึงเยี่ยมและเปี่ยมด้วยความดีและบุญ เป็นส่วนมากครับ
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า ดีใจที่ได้พบกันครับ ทีมจากสองแควมีสีสันมากมายจริง ๆ มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอยู่เรื่อย ๆ ผมไม่ค่อยได้พูดคุยกับกลุ่มสาวโสดบ่อยนักเกรงว่า จะเป็นที่ไม่ถูกใจของหนุ่ม ๆ หะหะหะ ..... เลยลืมคำถามสำคัญไป แต่คงได้พบกันอีกน่ะครับ
เพื่อนผมถามถึง พี่ อ.ลูกหว้าเช่นกันคงประทับใจที่ได้พูดคุย แต่ผมก็บอกไม่รู้สิ ผมก็พึ่งได้พบกับ อ.ลูกหว้า ทราบมาบ้างนิดเดียวว่า พี่เขาจบเศรษฐศาสตร์ เป็นอาจารย์ แค่นั้นเอง
แต่พี่มีมิตรภาพและรอยยิ้มจริงใจให้พวกเราอย่างไม่ติดขัดอะไรเลย ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับคุณกบ
ผมภูมิใจนำเสนอมาก ๆ ครับ จากที่ได้ข้อความว่าจะติดตามบันทึกที่ดงหลวงในสไตล์ของผม ดีใจครับที่มีแฟนคอยติดตามขนาดนั้น (เกินไปหรือเปล่าครับ) แต่คุณกบดูยอผมจัง เขิน ๆ น่ะครับ ความจริงผมอยากเป็นศิลปินครับ แต่ก็ไม่กล้าอย่างเต็มที่นัก
ผมจึงอยู่เป็นแบบกลาง ๆ น่ะครับ เลยไม่ได้เด่นอะไรซักอย่าง กีฬาก็กลาง ๆ เรียนก็พอใช้นะ ศิลปะคิดว่าดีแต่ไปดูคนอื่น ๆ แล้วก็กลาง ๆ น่ะครับ แต่ก็ภูมิใจที่เป็นคนชั้นกลาง (ฮ่าฮ่า)
ที่จริงบันทึกชุดของผมที่ดงหลวงนี่ผมตั้งใจให้เป็นข้อมูลชุดที่แสดงข้อเท็จจริงร่วมสมัยน่ะครับ ข้อมูลและบันทึกชิ้นนี้จะต้องขอบคุณพี่บางทรายมาก ๆ ที่ช่วยนำประเด็นสัมภาษณ์อดีตสหายและนักรบจากกองทัพปลดแอกของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย
อยากให้คุณกบนั่งอยู่ด้วยกันครับอาจจะได้ร่วมคิดร่วมนำเสนอกัน
ขอบคุณอีกครั้งครับ หวังว่าบันทึกของผมคงไม่ทำให้คุณกบผิดหวัง ( ฮา...)
ดังที่บอก...คืนนั้นมืดมาก แต่จำได้ชัดและมั่นใจว่าเป็นน้องสุมิตรชัยเป็นแน่...
กระนั้นก็ยังไม่กล้าพอที่จะร้องเรียก...
ดีใจครับที่ได้เจอ...
ขอบคุณห้วงเวลาของการได้สนทนากัน, นะครับ
- ภาพลายเส้นสวยดีนะครับ
- ภูเขา บึงน้ำ สายลม
- น้ำขม ๆ อิอิ
ผมไม่ได้กล่าวเกินจริงครับ ทันทีที่เห็นภาพวาดลายเส้นที่คุณมิตรวาด ผมนึกถึงรูปข้างล่างนี้จากบันทึกของคุณออต...คณะแรกของเฮฮาศาสตร์ดงหลวง
