ผมคือใคร

เป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่มีเรือกสวนไร่นา จำเป็นต้องดิ้นรนมาเรียนหนังสือเพื่อเอาตัวรอด พอรอดได้ ก็เหลียวหน้าแลหลังดูคนที่ยังลำบากกว่าตัวเรา จึงหาช่องทาง ทุ่มเททำงานเพื่อช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก

จากคำถามของครูบาที่ให้ทุกคนเขียนประวัติของตนเองในหัวข้อใหญ่ว่า คุณเป็นใคร

ผมขอตอบคำถามครูบาอย่างสั้นที่สุดในโลกดังนี้
เจ้าเป็นไผ

เป็นเด็กบ้านนอกที่ไม่มีเรือกสวนไร่นา จำเป็นต้องดิ้นรนมาเรียนหนังสือเพื่อเอาตัวรอด พอรอดได้ ก็เหลียวหน้าแลหลังดูคนที่ยังลำบากกว่าตัวเรา จึงหาช่องทาง ทุ่มเททำงานเพื่อช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก ทั้งระดับชนบท ในเมือง โดยอาศัยการทำงานเชื่อมโยงการปฏิบัติภูมิปัญญาสู่นโยบาย จึงเป็นที่มาของการพัฒนาโลกทัศน์ วิสัยทัศน์ ความรู้เพื่อการช่วยเหลือตนเองให้สามารถช่วยเหลือผู้อื่นได้

จุดยืนเจ้าอยู่ตรงไหน

อยู่ตรงพื้นที่ ที่เป็นช่องว่างของระบบพัฒนาโดยเฉพาะความรู้ทางวิชาการที่ถูกต้อง เป็นจริงได้ และเป็นปัญหาของการพัฒนาในปัจจุบัน

เจ้ากำลังจะไปไหน

กำลังพัฒนาความรู้ ความเข้าใจ สั่งสมประสบการณ์ในการทำงานกับชุมชนทุกระดับ กับระบบราชการและฝ่ายแผนและนโยบายทั้งในระดับพื้นที่ ระดับชาติ และระดับนานาชาติ

เจ้าต้องการอะไร

ต้องการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า อยู่อย่างมีคุณค่า ตายอย่างมีคุณค่า ทั้งของตัวเอง ครอบครัว วงศ์ตระกูล ชุมชน สังคม และสิ่งแวดล้อม

เจ้าจะทำอะไร

ทำให้สังคมไทยและสังคมโลก เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้

บอกหน่อยได้ไหมทำไมถึงต้องเฮฮา

เพราะ การเรียนรู้ต้องมีความอิสระทางความคิดที่สามารถจัดระบบข้อมูลสู่ระบบความรู้ และระบบการจัดการความรู้ จึงจำเป็นต้องมีช่องว่างของชีวิต การเฮฮาเป็นวิธีการสร้างช่องว่างของชีวิตทั้งที่มีอยู่เดิมและที่เกิดขึ้นใหม่ นอกจากนี้การเฮฮายังลดความตึงเครียดของระบบคิดที่ทำให้สมองปลอดโปร่งพอที่จะเรียนรู้ได้โดยสะดวก ในที่สุดการเฮฮาจะทำให้เกิดพันธมิตรที่มีใจผูกพันซึ่งกันและกัน จนเกิดความพยายามที่จะทำงานแบบอิงระบบ และมีความเป็นธรรมชาติในการพัฒนาความรู้และชีวิตมากขึ้นกว่าเดิม

เขียนใน GotoKnow โดย ดร. แสวง รวยสูงเนิน
ใน ความรู้เพื่อชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #แสวง รวยสูงเนิน#ความรู้เพื่อชีวิต#มหาชีวาลัยอีสาน#km ธรรมชาติ#เฮฮาศาสตร์เล่มที่ 1

หมายเลขบันทึก: 142263เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2007 10:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:13 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (10)

คนชอบวิ่ง

เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2007 13:49 น. ()

เล่าฮูแสวงเปลี่ยนไป๋ บันทึกนี้ นุ่ม ลึก ไม่บาดคอ น่าอ่านที่ซู๊ด อิอิอิอิอิอิ

ตามมาอ่านตามพื้นที่ว่างของโกทูโนค่ะ ติดตามผลงานอาจารย์มาตั้งแต่เริ่มเข้ามา จวบจนทุกวันนี้ บางครั้งก็comment บ้าง แต่ก็อ่านทุกบันทึก ชื่นชมความเป็นตัวตนของอาจารย์มาก ๆ เลยค่ะ ดีใจที่อาจารย์เป็นกันเองเสมอ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยเจอหน้ากัน แต่อ.ก็แนะนำหลายๆ เรื่อง เพราะอ.ก็เป็นหนึ่งในต้นแบบของหลาย ๆ ท่าน รวมทั้งราณีด้วย แต่เมื่อเห็นตัวจริงเสียงจริง ดีใจอย่างยิ่ง เพราะอาจารย์เป็นกันเองมาก ๆ คลายสิ่งที่เรากลัวไปได้ (ว่าอาจารย์ไม่ชอบเราอิอิ) ดีใจที่ได้ต้อนรับมาก ๆ

เนื่องในวันเกิดปีนี้ ราณีก็ดีใจมาก ๆ ที่มีส่วนร่วมบ้างไม่มากก็น้อย ก็ขออวยพรให้อาจารย์นะค่ะ ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และหลวงพ่อพุทธชินราช จงดลบันดาลให้อ.แสวง มีความสุขกับทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ๆ ก็ตาม ขอให้ลุล่วงไปด้วยดี ขอให้อาจารย์มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงนะค่ะ

สุขสันต์วันเกิดค่ะ จากพี่สุ ราณี และคุณหมอนะค่ะ

เม้ง สมพร ช่วยอารีย์

เขียนเมื่อ 27 ตุลาคม 2007 22:07 น. ()

กราบสวัสดีครับ ท่าน อ.แสวง ที่เคารพ

ผมไม่มีของขวัญใดๆ จะมอบให้นะครับ

เพียงแค่หากผมพอจะมีองค์ความดีอยู่ในตัวบ้าง จะวอนขออำนาจสิ่งดีๆ จากพระธรรมชาติ ช่วยได้้โปรดให้อาจารย์ได้อยู่คู่สังคมไทย ในเรื่องการช่วยเหลือชุมชนในแนวทางการเกษตร เป็นตัวอย่างที่ดีและเป็นที่พึ่งของเกษตรกรต่อไป ตามวิถีทางที่เหมาะสมตลอดไปครับ และดลบันดาลให้สิ่งที่ อาจารย์ตอบไว้ด้านบนเป็นจริงตลอดไปครับ