โอกาสดีของชีวิต (1) : งานมหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ 1
ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย ไม่ท่าทีจะหยุดเอาง่าย ๆ เรียกว่า “ไม่เป็นใจ” ให้คนที่จะเดินทางไกลเอาเสียเลย 3 ทุ่มเศษ ของวันที่ 27 กย. 50 ดิฉันและพี่สุ ก้าวขึ้นรถปรับอากาศ วีไอพี สายอุบลราชธานี – เชียงใหม่ ซึ่งระหว่างทางผ่านจ.สุรินทร์ เราจึงมีโอกาสได้ใช้บริการขนส่งทางบกที่ไม่ต้องยุ่งยาก เพราะต้นทางคือ สุรินทร์ ปลายทางคือ พิษณุโลก (อยู่ระหว่างทางที่รถผ่านพอดี) จุดหมายปลายทางของการเดินทางคราวนี้ ก็คือการไปตามหาความฝัน (นิยายไปหน่อยเน๊อะ) ขยายความนิดนึง เป็นการไปเข้าร่วมงาน “มหกรรม KM ภูมิภาค ครั้งที่ 1 : กรณีความสำเร็จในเขตภาคเหนือตอนล่าง ” เจ้าภาพหลัก คือ มหาวิทยาลัยนเรศวร พิษณุโลก คณะเรา (ซึ่งมีกันตั้ง 2 คน) ได้ที่นั่ง 5A 5B เมื่อได้ที่นั่งเรียบร้อย ความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้ก็คือ ทำไมอากาศมันช่างหนาวเย็นปานนี้ มองไปทางไหนก็เห็นแต่ผู้โดยสารปรับเบาะเอนนอน หุ่มผ้าคลุมตัว เหลือแต่หน้าโผล่ออกมา เราสองคนบ่นกันเองว่า ทำไมถึงหนาวอย่างนี้ ว่าแล้วก็หยิบถุงเท้าที่เตรียมมาใส่เรียบร้อย เฮ้อ! ค่อยอุ่นขึ้นมานิดนึง คราวนี้เท้าอุ่น แต่ทำไมเหมือนมีอะไรมีจ่อที่หัว (ต้องบอกว่า เย็นมากกกก) เงยหน้ามองขึ้นไป โอ! ก็ใช่ล่ะซิ แผงเครื่องปรับอากาศขนาดใหญ่ ที่กำลังปล่อยความเย็น พวยพุ่งออกมา เหมือนกับจะบอกว่า “ฉันทำหน้าที่ของฉันอย่างดีที่สุดแล้ว” ไม่แปลกอะไรที่ดึก ๆ ตื่นมา มองไปทางไหน แทบทุกเบาะ คลุมโปงกันอย่างพร้อมเพรียง โดยเฉพาะผู้หญิง 2 คน ที่ขึ้นจากสุรินทร์ เลขที่นั่ง 5A 5B (ลองคิดภาพภายในรถมืด ๆ มองเห็นแต่ผ้าคลุมโปง ปรื๊อ!) หากใครมาถามมาว่า นั่งรถวีไอพีคงสุขสบายซินะ? ดิฉันจะบอกให้เปลี่ยนคำถามใหม่......ไม่งั้นโกรธด้วยเอ้า
เวลาประมาณ 05.10 น. (28 กย.) เราก็เดินทางมาถึงท่ารถนครชัยแอร์ พิษณุโลก เดินลงจากรถด้วยอาการเดี้ยงเล็ก ๆ (ปวดหลังปวดเอว ตามประสาคนวัยใกล้จะถึงดอนเมือง...เลยหลักสี่) ดิฉันมีข้อมูลมาว่า การเดินทางจาก บขส.ไป มน. นั้นระยะทางประมาณ 12 กม. มีรถเมล์ประจำทาง (แต่คงไม่ใช่เวลาตี 5 อย่างที่เรายืนอยู่) หันมาเจอผู้ชายร่างเล็ก ท่าทางสุภาพ (เวลาเข้ามาถามเรา จะค้อมตัวลงนิดนึง) พร้อมเสนอว่ามีรถ 4 ล้อ บริการไปที่ มน. ราคา 200 บาท ดิฉันหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง แล้วถามว่าทำไมถึงแพงจัง ระยะทางประมาณ 10 กว่ากิโล มิใช่หรือ? ว่าแล้วคนขับก็ชี้ไปที่ป้ายบอกราคาที่ติดไว้ข้างเสาไฟ มีราคาบอกตามระยะทางหลายแห่งในเมืองพิษณุโลก ก็เป็นจริงอย่างที่ว่า “ ม.นเรศวร ไม่เกิน 4 คน 200 บาท” โอเค ไปก็ไป ไม่นานนัก พาหนะคันเล็กก็พาเรามาเทียบถึงบันไดขั้นแรก “K Hall” ห้อง 403 เป็นที่พำนักของดิฉันระหว่างที่มาร่วมงาน ดิฉันได้พักในอาคารหลังใหม่ซึ่งยังสร้างไม่เสร็จดี ห้องกว้างขวาง สะอาด สบายดี เอนหลังแต่พองาม อาบน้ำอาบท่า แต่งตัวไปรับประทานอาหารเช้า โอพระเจ้า! ฝนจ๋าฝน ตกลงมาอีกแล้ว พรำ...พรำ แต่ก็ทำให้เปียกพอควร สอบถามได้ความว่า จาก K hall ถึงสถานที่จัดงาน ไม่ไกลกันมาก เดินไปประมาณ 5-7 นาที ก็ถึงที่หมาย ว่าแล้วเรารีบจ้ำเท้าไปอย่างไม่รีรอ ก่อนที่ฝนจะเทมาหนักกว่านี้ อา... ถึงแล้วสถานที่จัดงาน ชั้น 3 “โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวร” แล้วจะว่ากันต่อถึงบรรยากาศของงาน
นิดนึงก่อนจบ !!!! กลับมาทำงานวันจันทร์(1 ตค.) เม้าท์กับเพื่อนที่ทำงานถึงเหตุการณ์ 2 สาวนอนแช่แข็งจาก สุรินทร์-พิษณุโลก พร้อมบอกว่า ต่อไปใครจะขึ้นรถวีไอพีสายนี้ กรุณาหลีกเลี่ยง ที่นั่งแถว 5 6 7 เพราะใกล้เครื่องปรับอากาศ (ชนิดเผาขน) ตกบ่ายมีคนมาบอกว่า "วันนี้ ครูอ๊อด ใบ้หวยแม่นนะ สลากกินแบ่ง ออกเลขบน 67 ล่าง 76 " เอ๊า!!!! จริงเหรอ ตัวเองไม่เคยซื้อหวยนานมากแล้ว เหรอ แม่นก็แม่น งวดหน้ามาขูดเอาเลขที่แขนได้เลยนะ ไม่เชื่ออย่าลบลู่ อิ อิ
ความเห็น (6)
- ยินดีต้อนรับกลับสู่บ้าน G2K ครับ
- ขอบคุณสำหรับบริการอาหารกลางวันกล่องด้วยครับ
- ไม่ได้ ลปรร. กันมากนัก เพราะต้องเก็บเกี่ยวจากท่านจอมยุทธให้มาก ๆ ครับ
- สวัสดีครับครูอ๊อด
- เล่าเหตุการณ์ได้ดีมากแบบเหมือนว่าได้ไปพร้อมกันเลย แถมยังพักที่เดียวกันเสียอีก
- ฝนตกถือว่าเป็นมงคลของชีวิต เพราะจะทำให้เราร่มเย็นนะครับ ( ฤดูฝนก็คงห้ามฝนไม่ให้ตกไม่ได้อะครับ)
- ขอบคุณครูอ๊อดที่นำเรื่องดีๆมาเล่าสู่กันฟังครับ
โห...เป็นเรื่องเป็นราวเลย...เขียนเรื่องสั้นได้เลยนะเนี่ย...
- อิอิ เขียนได้อารมณ์มากเลยค่ะ
- แถมมีเกร็ดความรู้ฝากไว้ให้อีกต่างหาก
ผมไม่ได้เข้าพักที่นี่เลย... เสียดายทีมงานหลบไปพักในเมืองเลยทิ้งโอกาสเฮฮาศาสตร์กับก๊วนอย่างน่าเสียดาย...
....
สุรินทร์ฝนตกบ้างหรือเปล่าครับ