ช่วงเวลาเย็นๆ ผมก็จะเดินหาลูกมะระลูกเล็กๆ เพื่อที่จะห่อกันแมลง แต่ก็ต้องแปลกใจ ที่มะระที่รอดสายตาผมไปคือมันอยู่สูง เห็นอีกทีก็ลูกโตแล้ว แล้วมันรอดจากแมลงที่จ้องทำลายลูกมะระไปได้อย่างไร หรือว่าเพราะพันธมิตรของเรา ใช้คำว่า "พันธมิตร" ไม่ใช่การเมืองนะครับ ถ้าเป็นการเมืองก็เป็นการเมืองในร่องมะระ นั่นคือระบบนิเวศนั่นเอง
ร่องมะระผมมียามรักษาการณ์อยู่ 2 ตัว ผมไม่ได้จ้างยามนะครับ แต่เป็นเพราะผมไม่ใช้ยาฆ่าแมลง ยามที่ว่านั้นคือ แมงไหม ท้องถิ่นอื่นจะเรียกแมงไหมว่าอย่างไร ก็ช่วยบอกด้วยนะครับ
ตัวนี้รักษาการณ์อยู่ข้างๆ ร่อง
ซูมเข้าไปอีกนิด
ตัวนี้รักษาการณ์อยู่บนน่านฟ้า
มะระที่ไม่ได้ห่อ แต่ก็รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้
พันธมิตรอีกตัวมองไม่เห็นตัว ทำหน้าที่พรวนดิน ทิ้งไว้แต่ขี้ไว้ให้ดูต่างหน้านั่นคือ ไส้เดือน
ขี้ไส้เดือนครับ อยู่ตรงโคนมะระ
ปลูกผักไม่ใช้สารเคมีมีความสุขจริงๆ ครับ
วาย...อูย...ครูอ้อยกลัวค่ะ..ตัวอะไรคะนั่น...เสียวลำคอเลยค่ะ
แต่ครูอ้อยจะมาบอกว่า..ชอบมะระเหมือนกันค่ะ..อิอิ..กล้วยไข่หมกก็ยังชอบค่ะ...เย้...
นี่ถ้ามองแค่รูปแรกรูปเดียว รับรองว่า มองหาแมงไหมไม่เจอแน่ๆครับ
ลวงตาจั๋งหนัด
คะดูแล้วมันน่ากลัวแต่ในความน่ากลัว มันก็มีประโยชน์คะ
สวัสดีครับ โสทร
สวัสดีครับ คุณครู อ้อย
สวัสดีครับ คุณหมอ ธนพันธ์
สวัสดีครับ คุณ รัตน์ชนก
สวัสดีครับพี่ เกษตรยะลา
สวัสดีครับ อาจารย์ ชนันท์
แมงไหม แต่งตัวยังกะ รปภ เลย ครับ
รูปสวย มี art ดีครับ
ดีใจที่เห็นคนมีความสุขจากการอยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ รู้สึกได้ถึงความอิ่มใจกับสิ่งเล็ก ๆ ใกล้ตัว ได้เห็นความเติบโตของมะระ จนมีดอก มีผล ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
* ชอบภาพใบมะระมาก มีลวดลายและเป็นแฉกสวยงามดี(น่ากินด้วย)
* แมงไหม ที่นี่เรียกอีกอย่างว่า ก่ำปุ้ง (ภาษาเหนือ)
สวัสดีครับ คนไร้กรอบ
สวัสดีครับ คุณอาราม