ทุกถ้อยคำของฉัน.. บอกรักเธอเสมอ...(เธอรู้ใช่ไหม)
4 กรกฎาคม ..ผ่านไปเฉกเช่นทุก ๆ วัน
ทั้งที่มันไม่น่าจะใช่วันธรรมดาของ "เรา" สองคน
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่เคยพลิกอัลบั้มวันแห่งการหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวของเราทั้งคู่มานั่งดู, นั่งยิ้ม, และกลิ้งเกลือกขบขันราวคนหนุ่มและคนสาวเมื่อแรกรัก
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่เคยเกี่ยวก้อยพาเธอออกไปทานข้าวนอกบ้าน
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่เคยบอกคำว่า "รัก" ต่อเธอ
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ให้ของขวัญใด ๆ ต่อเธอ
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ให้ดอกไม้ดอกงามแก่เธอ
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันต้องให้เธอนั่งเฝ้าการงานของฉัน
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันปล่อยให้เธอกลับบ้านพร้อมเจ้าตัวเล็กและซุกตัวนอนบนเตียงกว้างอย่างเคว้งคว้าง
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้พาเธอไปท่องสัญจรในที่ที่เธอปรารถนาและพึงใจจะใช้ชีวิต
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ถามเธอว่า "กินข้าวหรือยัง"
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ถามเธอว่า "ทานยาหรือยัง"
นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ทำหน้าที่ของ "คนรัก" ที่ดีดังที่ควรจะเป็น
....
ใช่, ...มันช่างนาน , นาน และแสนนานจนน่าตกใจ !
.....
4 กรกฎาคม ผ่านไปอีกครั้ง...
ผ่านไปราวกับเป็นวันธรรมดาสามัญของชีวิต
ผ่านไปราวกับสายลมที่ไร้ลมหายใจ
ผ่านไปราวกับวันนั้นเมื่อ 10 ปีที่แล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเราทั้งสอง
....
เพื่อนชีวิตของฉัน...
ฉันเป็นเช่นนี้เสมอมาใช่หรือไม่
การงานมักมาก่อนทุกอย่างเสมอไป
แต่ฉันก็รู้ว่าเธอ "เข้าใจ" และ "รัก" ในความเป็นฉัน
เพื่อนชีวิตของฉัน
นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้พาเธอไปทานข้าวนอกบ้าน
แต่เราก็ยังทานข้าวด้วยกันทุกวัน...
นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้พาเธอไปท่องเที่ยวในดินแดนที่เธอปรารถนา
แต่อย่างน้อยเราก็ยังไม่ลืมที่จะหลบหลีกจากแวดล้อมไปดูหนังด้วยกัน (บ้าง)
และอย่างน้อย ฉันก็ไม่เคยแอบไปเที่ยวท่องสัญจรที่ใดโดยปราศจากเธอ
เพื่อนชีวิตของฉัน
นานมากแล้วที่ฉันไม่เคยบอกคำว่า "รัก" ต่อเธอ
แต่เธอก็รู้ดี ใช่หรือไม่ ...
ทุกถ้อยคำของฉัน มันคือ "ความรัก" ของฉันที่มีต่อเธออย่างไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกถ้อยคำในทุกบันทึกของฉันบอกรักเธอและมีตัวตนของเธออยู่อย่างเต็มล้น
....
4 กรกฎาคมผ่านมาฉีกยิ้มและเอ่ยคำทักทายเราสองคนอีกครั้ง
เราต่างปล่อยวันเวลานั้นผ่านไปราวกับไม่มีอะไรพิเศษ
ไม่มีคำขอโทษจากฉัน -
แต่ฉันก็รู้ว่าเธอเข้าใจ และไม่ต้องการให้ฉันรู้สึกผิดต่อมันเลยแม้แต่น้อย
....
เพื่อนชีวิตของฉัน
4 กรกฎาคม ผ่านไปอีกครั้ง
เธอรู้ใช่ไหม, ความรักของเราเติบโตและงอกงามขึ้นอย่างเงียบ ๆ และดูเหมือนจะมากมายก่ายกองกว่าที่ผ่านมา...
.....
นี่คือ -
คำสารภาพที่อยากให้เธอได้ยิน
ท่ามกลางสักขีพยานเป็นหมื่นพัน...
ถัดจากนี้ไป
เชิญทุกท่านร่วมลงนามเป็นสักขีพยานได้อย่างเต็มที่....
เชิญครับ -
ความเห็น (24)
แถวๆ มมส. ยังมีหนุ่มโสดโมแลนติกอย่างอาจารย์เหลือบ้างมั้ยคะ : ) ถ้ามีฝากพาขึ้นไปเชียงใหม่ด้วยสักคนนะคะ อิ อิ
นายบอน!-กาฬสินธุ์
- สุขสันต์วันครบรอบค่ะ (คงเข้าใจไม่ผิดนะคะ)
- โชคดีที่เรามีคนที่เรารัก และรักเราค่ะ
หญิง.....หวานชื่นมื่น ชื่นใจ ใครจะเท่า
ชาย......พี่ขอเฝ้า ทะนุถนอม และกล่อมเกลี้ยง
ชาย.....จะขอเฝ้า ง้อพนอ คลอเคล้าเคียง
หญิง....น้องน้อมเอียง แก้มนี้ ไว้รอคอย
- ครูอ้อยขอตอบแทนคนที่บ้านน้องแผ่นดินนะคะ
- ว้าว...เต็ม 10 ให้ 10 เลย บันทึกนี้..ว้าวว้าว
สวัสดีค่ะ
พรรณาได้อย่างซึ้งค่ะ
แต่จะมีคำว่า นานแค่ไหนแล้ว บ่อยจัง
ทำไมปล่อยให้นานขนาดนั้นละค่ะ
ขนาดกับลูกชายพี่เอง ยังบอกเขาบ่อยมากๆว่า แม่คิดถึงจ้ะ รักแม่แค่ไหนจ๊ะ
ลูกก็จะตอบมาตามสายว่า ลูกก็คิดถึงแม่จ้ะ รักแม่เท่าฟ้า...
แม่ลูกเขาก็จ๊ะจ๋ากันเหมือนกันนะคะ
แสดงว่า ความรักนี่ มีหลายแบบจริงๆ
และก็รักคนได้ทั้งโลกด้วยค่ะ
- ดูเป็นคนเงียบขรึม แต่ซ่อนความโรแมนติกไว้ไม่น้อยนะ....น้องเรา
- ขอบคุณแทนคุณแม่เจ้าตัวน้อยทั้งสองคนนะ ถึงแม้คุณพ่อจะมีภาระกิจยุ่งเหยิง แต่ใจก็ยังคิถึงอดีตที่ผ่านมา......มิลืมเลือนจ้า
สวัสดีครับ
- เอาเป็นว่ายังไงเสียจะพยายามพกพาไปเชียงใหม่ให้เลือกสักคนนะครับ
- ไม่อยากบอกเลยว่า ในอดีตผมชอบเขียนจดหมายถึงเธอทีละหลาย ๆ แผ่น ...เธอบอกเธอชอบอ่าน แต่เธอไม่ชอบเขียน และเขียนตอบมาไม่เคยเกินแผ่นเดียว...
- หรือไม่ก็โทรเลขไปหาเธอ.... (ประมาณนี้) ...
- ....
- เอาน่า... นี่อาจเป็นเรื่องสมมติก็ได้ ใครจะไปรู้ครับ !
อิจฉาๆ ภรรยาอ้าย ขอหยิบเพลงพี่นางมาใช้หน่อยเหมาะสมกับอารมณ์นี้มากเลย.
แหมพี่ชายอารมณ์โรแมนติคมากเหมือนเคยนะค่ะ..ช่วงนี้เป็นไงมั่งค่ะสบายดีหรือเปล่า..แต่เอช่วงนี้ท่าทางงานจะรัดตัวจนเอวกิ่วเอวคอดหรือเปล่าค่ะ 555
.... ขอแสดงความยินดี และขอให้มีความสุข ไปฉลองฮันนีมูน รอบปีที่ 10 ด้วยนะคะ ....
สวัสดีครับ นายบอน!-กาฬสินธุ์
ความโรแมนติคไม่เลือกเวลาและสถานที่ แต่สำหรับผมแล้วมีอยู่ทุกห้วงเวลา แต่ไม่แสดงออกครับ
ถนัดก็แต่บอกกล่าวเป็นอักษรเท่านั้นแหละ ... ให้พูดและแสดงออกอย่างอื่น , ไม่ไหว... (อาย)
สวัสดีค่ะ..คุณแผ่นดิน.
แอบดีใจแทนคนคนนั้นจังค่ะ..หนุ่มโรแมนติคอย่างนี้หายากนะคะ..(จะมีหลงเหลืออยู่บ้างมั๊ยคะเนี่ย..)
ว่าแต่ว่า..สักขีพยานน่ะมีแล้ว..แต่คนคนนั้น.เค้าจะได้มาอ่านหรือเปล่าน่ะสิคะ..555
ขอบคุณค่ะ..เขียนอีกนะคะ..หวานซึ้งดีค่ะ..โลกสีชมพูขึ้นมาเชียว..
- สวัสดีครับพี่แผ่นดิน
- อ่านแล้วทำให้ผมนึกถึง ดวงดาวดวงนั้น ของผมจังเลยครับ
- รู้สึกเหงาขึ้นมาตะหงิด ๆ แล้วล่ะครับ
- อิอิ
สวัสดีครับ, คุณพิชชา
ต้องขออภัยอย่างยิ่งที่ตอบบันทึกล่าช้า, มีปัญหาเรื่องหน้าต่างที่ค่อนข้างเปิดเข้ามายาก ..
คุณพิชชาครับ , กรณีผมยังมีคนที่ผมรักนั้นไม่เท่าไหร่หรอกนะครับ แต่การที่ผมยังมีคนที่รักผมนั้นสำคัญและยิ่งใหญ่นัก
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ ครูอ้อย
หน้าต่างบันทึกแสดงทัศนะสื่อสารได้ครั้งเดียวเท่านั้น เลยทำให้ผมตัดสินใจเดินจากบันทึกไปอยู่ถี่ครั้ง
....
ตอนเรียนหนังสือไม่เคยสอบข้อเขียนได้เต็ม มาเขียนบันทึกกลับโชคดีครูอ้อยตรวจการบ้านแล้วได้คะแนนเต็ม.. ดีใจสุด ๆ เลยครับ
ถึงตอนนี้ไม่รู้.. คนที่กล่าวถึงนั้นมาอ่านหรือยัง !
...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
ความรักมีหลายแบบ, ออกแบบได้ด้วยเราเอง ..
ความรักของผมเป็นแบบวิถีนี้มาตั้งแต่การเป็นนิสิต ซึ่งหมายถึงการวุ่นวนอยู่กับการทำกิจกรรม บางทีก็ทำมากกว่าการเรียนเลยด้วยซ้ำไป ...
วิถีของวันนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาด โชคดีที่เพื่อนชีวิตได้เห็นชีวิตของผมมาตั้งแต่เมื่อครั้งเป็นนิสิต เลยพอที่จะเข้าใจในวิถีเหล่านั้น
ผมเองเคยพูดบ่อยครั้งว่า, อาจไม่จำเป็นต้องรักผมมากนัก แต่ขอให้รักในสิ่งที่ผมทำก็พอแล้ว -
...
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ พี่อัมพร
อาการป่วยดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ...พักผ่อนให้เยอะ ๆ นะครับ
การบริหารเวลาให้เป็น "เวลาคุณภาพ" เป็นเรื่องยากเอาการเลยทีเดียว แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด ครับ
สวัสดีครับ หนูนิด..น้องชาวช่างฝัน
ช่วงนี้งานรัดตัวจริง ๆ แต่ไม่รัดรอบเอว.. นับวันมีแต่จะขนาดใหญ่อย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ...
ว่าแต่เพลงที่พูดถึงนั้น... ท่อนนี้หรือเปล่า ..
"คิดฮอดแต่กอดบ่ได้..." แมนบ่อีหล่า !
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
แอ๊ะขอเป็นพยานให้อีกคนนะคะ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ชอบคำว่า "เพื่อนชีวิต" จังค่ะ คำพูดอาจดูไม่ได้สำคัญเท่ากับการกระทำ แต่ว่ามันทำให้ชุ่มชื่นดีนะคะ แต่ก็ชื่นชมคุณแผ่นดินมากๆ ค่ะ
ถ้าแอ๊ะเป็นภรรยาคุณแผ่นดิน ดีใจแย่แล้วล่ะคะ ขนาดเป็นคนอื่นอ่านแล้วยังรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่มีคุณค่าค่ะ
ให้ 15 จาก 10 ได้มั้ยคะ
สวัสดีครับ
นี่ยังไม่รู้เลยว่าเธอแอบเข้ามาอ่านหรือยัง - ... เห็นรบราอยู่กับตัวเล็กแสนซนตัวเป็นเกลียวเลยทีเดียว
15 ปีผ่านไปสำหรับการเรียนรู้กันและกัน และยังคงต้องเรียนรู้กันและกันอีกต่อไปอย่างไม่รู้จบ และหวังแต่เพียงว่าการเรียนรู้นั้นจะไม่รู้สึกเหนื่อยและน่าเบื่อ ...
บ่อยครั้งก็หวนคิดเหมือนกันว่า เขาคงเปลี่ยนวิถีชีวิตในความเป็นเขามาเป็นเรามากกว่าที่เราปรับเปลี่ยนตัวเองไปสู่ความเป็นเขา...
ชีวิตจำต้องเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง... แต่สิ่งที่เป็นอยู่ในวันนี้อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด แต่เราก็สามารถสร้างให้ดีที่สุดได้ในอนาคต ...
หรือถ้ายังไม่ดีที่สุด แต่อย่างน้อย เรา และ เรา ก็ทำอย่างเต็มที่แล้ว...
.....
ยืนยันครับ... ทุก ๆ ตัวอักษรของผม มีความเป็นเธอและคนของความรักซุกซ่อนและฉายยิ้มอย่างมีตัวตนเสมอ ....
ลืมไปครับ คุณ poo
หนึ่งในร้อย คือ เธอ ที่ฉันรักหนึ่งใจนี้ ประจักษ์ รักล้นค่าหนึ่งใจเดียว มอบแต่เธอ เสมอมาทรงคุณค่า ตราบนิจ นิรันดร
เป็นเพลงที่ผมเคยได้ฟัง แต่ไม่ได้ฟังบ่อยนัก และจำได้ว่าเป็นชื่อนวนิยายของดอกไม้สด ที่ได้รับการยกย่องให้เป็น 1 ใน 100 หนังสือดีที่คนไทยควรอ่าน .. (ใช่ไหมครับ)
สวัสดีครับ ครูแอ๊ว
ว่าแต่เขาคนนั้น - คงยังไม่เข้ามาอ่านกระมังครับ วัน ๆ เห็นหัวฟูยุ่งอยู่กับลูก ๆ ... ความเป็นแม่ , ซึ่งหมายถึงแม่ของลูกและแม่บ้านจุกจิกพันตัวพันกายจริง ๆ จนบางทีผมหล่นไปจากชีวิตเธอเลยก็มี ... ยิ้ม ๆ ...
ขอบคุณนะครับ, ไว้โอกาสหน้าจะเขียนเรื่องในทำนองนี้ให้อ่านอีกนะครับ
น้องสายลม ครับ
- อย่าให้ความคิดถึงนั้น, เป็นบ่อเกิดของความเหงาและผันตัวไปเป็นความทุกข์นะครับ
- ความรักจะยังคงอยู่คู่กับเราเสมอ
- เป็นกำลังใจให้เช่นเคย...
สวัสดีครับ คุณแอ๊ะ
ดีใจมากเลยครับ ได้คะแนนตั้ง 15 จาก 10 คะแนน
...
10 ปีของชีวิตคู่และ 15 ปีของการเรียนรู้ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการบอกระยะทางที่ผ่านมาเพื่อฝ่าไปสู่อนาคตบนพื้นฐานของปัจจุบันที่มั่นคงและมีความหมาย ...
บางครั้งก็มีบ้างที่อดไม่ได้ต่อการนั่งขบคิดเงียบ ๆ ว่า นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้เกี่ยวก้อยเดินเกาะแขนข้ามถนน.. นานแค่ไหนแล้วที่เรากินก๋วยเตี๋ยวชามเดียวกันแล้วใครกินลูกชิ้นในชามเดียวกันนั้นมากกว่ากัน
หลายคำพูดที่ไม่เอ่ยบอก หากแต่บ่งชี้ชัดในการกระทำก็น่าจะชดเชยกันได้ ... ความเสมอต้นเสมอปลายในวิถีที่เป็นมาก็คือสิ่งการันตีว่าความรักและความปรารถนาดีไม่เคยลดน้อยถอยลงไปจากวันที่ผ่านมา
การหันเหเวลาไปสู่เจ้าตัวเล็ก จนดูเหมือนเราไม่มีเวลาให้กันและกัน ก็คงไม่ใช่ว่าความรักและความปรารถนาดีระหว่างคนสองคนลดน้อยถอยห่าง ... หากแต่ควรจะหมายถึงการเพิ่มพูนขึ้นเท่าตัว ..
ผมคิดเช่นนั้นครับ ...เพราะคนสองคนได้หลอมรวมและส่งต่อความรู้สึกนั้นไปยังเจ้าตัวเล็กนั่นเอง