เป็นเพราะผู้ใหญ่ใจดีทุกๆๆท่านสนับสนุน ทำให้ได้ความรู้จากผู้มีความรู้และกัลยาณมิตรทั่วประเทศ ผู้เขียนได้ส่งบทความไปให้คุณหมอประเวศ วะสีเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ท่านกรุณา ตอบกลับมาว่า
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> “ อาจารย์ขจิตที่รัก</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p align="justify"> ขอบคุณสำหรับจดหมายและสำเนาบทความ รู้สึกดีใจมากที่นักเรียนโรงเรียนเดียวกันมีหัวใจของความเป็นครู อุทิศตัวเพื่อการศึกษาของนักเรียน และสามารถเขียนบทความเกี่ยวกับการศึกษาได้ ขอให้อาจารย์มีความสุขบนเส้นทางอันประเสริฐนี้ ผมได้ฝากนิตยสาร New School มาให้ด้วย เผื่ออาจารย์จะสนใจ เขียนไปลงบ้าง </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> </p><p align="left"> รัก </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left"> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="left"> ประเวศ วะสี ”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"> (ปล. ท่านอาจารย์หมอประเวศ ท่านจบจากโรงเรียนมัธยมศึกษาชื่อ โรงเรียนวิสุทธรังษี เป็นโรงเรียนเดียวกันกับที่ผู้เขียนเรียน)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p align="justify"> จากข้อความข้างบนนี้ เมื่อผู้เขียนได้รับรู้สึกขนลุก ทำให้อยาก ทำความดีและให้กำลังใจคนอื่นมากๆ เมื่อเข้ามาเขียนใน gotoknow ท่านอาจารย์ ดร. จันทรวรรณ ท่านอาจารย์หมอ วัลลพ ท่านอาจารย์ Beeman เข้ามาทักทายทำให้อยากเขียนต่อไปเรื่อยๆๆ ถ้าเราเขียนแล้วบันทึกว่างๆอยู่ ไม่มีใครมาเขียนความคิดเห็นจะรู้สึก เหงาๆอย่างไรชอบกล(จริงๆแล้วมีคนเข้ามาอ่าน แต่ไม่ได้เขียนความคิดเห็นไว้) ทุกวันนี้สิ่งที่ผมทำคือ เข้ามาอ่าน มากกว่าการเขียน และ ให้กำลัง blogger ใหม่ๆ ผู้เขียนพบว่า มีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆ ก็ทำแบบเดียวกับผม เคยนึกเสียดายบางคนเขียนดีมาก แต่เลิกเขียนไป ไปตามก็หาย เสียดายมากเพราะโอกาสที่จะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับท่านเหล่านั้นหมดไป ผู้เขียนดีใจที่ได้พบผู้ใหญ่ใจดีอย่าง ท่านอาจารย์หมอ JJ พ่อครูบาสุทธินันท์ ท่านอาจารย์ไร้กรอบ ท่านอาจารย์ beeman ท่านอาจารย์ paew คุณน้อง ท่านคุณหมอ สมบูรณ์ พี่ติ๋ว น้องKa-poom น้องกาเหว่า น้องแหม่ม อาจารย์ ดร.หนึ่งรวมไปถึงพี่เมตตา พี่โอ๋ ท่านคุณหมอ ปารมี อาจารย์ ดร.จันทวรรณ ดร.ธวัชชัย พี่รัตติยา คุณ Nidnoi พี่หนิง คุณแผ่นดิน ท่านผอ เม็กดำ คุณอุทัย ครูบัว อาจารย์ทะเลใจ อาจารย์ก้านแสด นอกจากนี้ยังมีพี่ Handy พี่สมพร ฯลฯ ที่ไม่ได้กล่าวถึงมากเหลือเกิน พออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ อันนี้ไม่รวมถึง การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในบันทึก กับน้องนิว น้องเอก น้องลูกหว้า น้องหมู พี่นู๋ทิม พี่อัมพร พี่กุ้ง คุณดอกแก้ว พี่บางทราย อาจารย์ ดร.กานดา อาจารย์ Kae พี่อ้อย น้องบอน คุณตูน น้องแก่น น้องดรีม คุณสุวรรณา คุณวันเพ็ญฯลฯในบ้างครั้งก็มีเข้าใจผิดกันบ้างใน gotoknow แต่ด้วยความเป็นกัลยาณมิตร ไม่นานก็หาย นี้คือ จุดแข็งของ gotoknow ที่ควรรักษาไว้ ทุกวันนี้งานวิจัยเป็นงานประจำ งานบริการสังคมเป็นงานอดิเรก ไม่เชื่อดูบันทึกนี้ ผู้เขียนพบว่าช่วยคุณครูและผู้สนใจได้มาก ใครหมดหวัง หมดกำลังใจ โปรดกรุณา อ่านข้อความของคุณหมอประเวศ วะสี ข้างบน หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับทุกๆๆท่าน มาปวารณา ตัวเองว่าจะเข้ามาให้กำลังใจทุกๆคนที่ต้องการ 1 ปี ผ่านไป ขอทำวันปัจจุบันให้ดี คาดว่าอนาคตก็จะดีตามมา… ฝากกำลังใจมาให้ทุกๆท่านครับผม…. </p>
Oh! God นี่ราณีเข้า blog และรู้จักอาจารย์ขจิตมาได้เดือนนึงแล้วหรือเนี่ย
มาเยี่ยม...ขอชื่นชมคุณ
ผู้มีน้ำใจมากมายดุจดั่งน้ำในทะเล...
เข้ามาโอย...แสดงความยินดีด้วยครับ
เป็น 1ปีที่ทรงคุณค่าและแสดงพลังของอาจารย์ขจิตได้อย่างชัดเจน ขอให้มีอานิสงส์สำเร็จการศึกษาสมมาดปรารถนาและมีแฟนคลับติดตามทั้งใน blog และนอก blog จนระฆังวิวาห์ลั่นจริงๆ
ผมขอความเห็นเกี่ยวกับภาษาหน่อยครับ คือชื่อภาพ
Distant Thunder ที่ Andrew Wyeth เขียนจะมีความหมายในเชิงภาษาอย่างไร อาจไม่แปลตรงตัวอย่างที่เข้าใจ รายละเอียดอยู่ที่ บันทึกผมครับhttp://gotoknow.org/blog/pichaik/80343
อาจารย์ขจิต ที่นับถือ
ผมยอมรับ นับถือ ว่า อาจารย์ขจิต เป็นบุคคลสำคัญของ Gotoknow และได้สร้างความมีชีวิตชีวาให้กับชุมชนนี้โดยตลอด
ส่วนงานที่เป็นรูปธรรมอาจารย์ก็ได้ทุ่มเทอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ในส่วนตัวผม ศรัทธาในวิถีของท่านอาจารย์มากครับ ขอให้อาจารย์มีความสุขกับการได้ช่วยเหลือ ทั้งบทบาทผู้ให้และผู้รับ
ให้กำลังท่านอาจารย์เสมอ
สวัสดีครับ คุณขจิต
ขอเป็นกำลังใจในการทำความดี และเส้นทางการศึกษานะครับ คงได้ร่วมพูดคุยและเจอตัวจริงกันบ้างครับ เพราะผมเองก็ขออุทิศตนไว้บนเส้นทางแห่งนี้แล้วเช่นกัน เพียงแต่ผมจะทำได้มากหรือน้อยเท่านั้น ก็ต้องพัฒนาความสามารถไปอีกเยอะครับ ผมว่าเราต้องร่วมมือกันครับ ในการสร้างแรงจูงใจในการพัฒนา ครับ
ขอแสดงความนับถือครับ
เม้ง สมพร ช่วยอารีย์
ดีใจกับ อ.ขจิต
และยินดีที่ได้รู้จักกับ อ.ขจิตคับ
สวัสดีครับ คุณขจิต
ยินดีตอนรับนะครับผม จะกลับตอนไหนไว้ผมจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะครับ ขอให้โชคดีกับชีวิตปริญญาเอกเช่นกันนะครับผม
สมพร
ที่เปลี่ยนรูปใหม่ เพราะทดลองเปลี่ยนรูปดูค่ะ พี่จูน k-jira เจอปัญหาเปลี่ยนรูปไม่ได้ หนูเลยทดลองดู ปรากฏว่าได้ ตามปกติ ค่ะ
ช่วงนี้ก็สบายดีค่ะ รูปใหม่ที่เปลี่ยนเพิ่งถ่ายเมื่อวันอาทิตย์ค่ะ อาจารย์ขจิต
คุณขจิต ใช้ msn เปล่าครับ หากใช้บอกด้วยนะครับ เผื่อมีโอกาสจะได้คุยแบบโต้ตอบได้ครับ
ขอบคุณครับผม
สวัสดีครับ
ผมใช้ csomporn แต่ผมหาของคุณขจิตไม่เจอ แปลกจังครับ สงสัยตัวเก่าแน่เลย ไม่ได้ใช้นานครับ
ขอบคุณครับ
ดร.ขจิตน้องรัก
พี่ดีใจด้วยจากใจจริงที่น้องสามารถเข้าไปอยู่ในใจทุกคนได้อย่างน่าชื่นหัวอกหัวใจ
สิ่งต่าง ๆ ที่น้องได้ทำเพื่อชาวมิตรรัก G2K ทั้งหลาย ส่วนหนึ่งเป็นการเติมเต็มในวิชาการที่มากมายเหลือคณา ส่วนหนึ่งเป็นการเติมเต็มหัวใจของพี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆทั้งหลาย ที่ได้เข้ามาเรียนรู้และอยู่ร่วมกันอย่างสร้างสรรค์
ด้วยอานิสงค์ทั้งหลายที่ยากจะบรรยาย..... พี่ขอให้น้องรัก จงพบรักดั่งใจปรารถนา (เรื่องรักถึงแม้จะน้อยนิดส์....แต่ก็เป็นเกือบทั้งหมดของ(หัว)ใจ...ถึงต้องเอ่ยก่อน) ได้เป็น ดร.สมจิตนา (หมายถึงสมความตั้งใจหวัง ไม่ใช่เปลี่ยนชื่ออ่ะนะ) นำพาปริญญามาให้เราเชยขม (เร็ว ๆ ๆ ๆ )
นับวันรอเจอกันค่ะ (แอบนัดหนุ่มน้อย....ชื่นหัวใจ(คนโสด)
น้องรัก
ยินดีที่ได้รู้จัก อ ขจิตนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่แวะเ้ข้าไปทักทายและให้กำลังใจที่บล็อกที่ตนเองเขียนอย่างสม่ำเสมอ อยากจะเข้ามาทักทาย อ ขจิตบ่อย ๆ เช่นกันค่ะ แต่แทบไม่มีเวลาเลยค่ะ เพราะกลางวันประชุม กลางคืนเตรียมงานสอน ทำงานวิจัย
ขอบคุณค่ะสำหรับการแบ่งปันข้อความจากหมอประเวศ ซึ่งเป็นบุคคลที่ชื่นชม เคารพ และศรัทธา มาตั้งแต่ 20 ปีที่แล้ว