ผมขออนุญาตรักคนอ่านได้ไหมครับ?

เวลาผมรักใคร ผมไม่ต้องไปขอใบอนุญาตใคร ไปขอคำสั่งจากใคร แล้วผมจะหวงแหนความรักไว้ทำไมละครับ

ใครมาอ่านหน้านี้ ขอให้รู้ตัวเถิดว่าท่านได้ถูกศรรักปักอกเข้าแล้วดังฉึก!! แถมยังเป็นศรชนิดพิเศษ ที่ทรงพลังทำให้รักดังๆโพทะนาให้ใครๆรู้ทั่วกัน ท่านลองนึกดูสิว่า ถ้าเราเขียนบล็อกแล้วไม่มีคนมาอ่านมาวิจารณ์ กำลังใจลดวูบหดเหี่ยวลงในบัดเดี๋ยวนั้น! มันเหมือนกับเราไปยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่กำลังอึงคะนึง แต่ไม่มีใครสนใจและรู้จักเราเลย ทั้งๆที่อุตส่าห์โปรยยิ้มก็แล้ว สบตาก็แล้ว มันเป็นยังไงกันนี่

..บล็อกคนอื่นเปิดดู เขาทักทายกัน ส่งมิตรกระจิตมิตรกระใจกัน ถามสารทุกข์สุขดิบกัน ถ้อยทีถ้อยส่งความปรารถนาดีต่อกัน แนะนำให้ความเห็น อะไรที่ไม่ถูกไม่ควรก็มีผู้ติดตามมาเอาใจช่วย..

จากประสบการณ์ที่ผมเข้าบล็อกครั้งแรก ผมก็ตุ๊บๆต้อมๆว่า..ใครหนาจะเป็นคนเปิดประตูมาทักทายเป็นคนแรก เราจะจำและเก็บความประทับใจนั้นไว้อย่างแน่นเหนียวยิ่งกว่าทาด้วยกาวตราช้างเชียวแหละ ท่านขจิต ครับท่าน หลังจากนั้น ..ก็จะมีรายการ ”มาอีกแล้วครับท่าน” ท่านขจิตติดตามดูแลแนะนำป้อนความรู้ป้อนกำลังใจ แนะนำให้ใครต่อใครมารู้จัก สังคมชาวบล็อกนี้ช่างงดงามสุดยอดจริงๆ ตรงกับที่พระบอกไว้ “ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง” ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เวลาผมรักใคร ผมไม่ต้องไปขอใบอนุญาตใคร ไปขอคำสั่งจากใคร แล้วผมจะหวงแหนความรักไว้ทำไมละครับ ใครมาอ่านมาทักทาย ผมรักแหลกเลยนะบอกไว้ด้วย ของไม่ได้ซื้อได้หาเราจะบันยะบันยังไว้ทำไม ถ้ามีเวลาผมยังอออกจากสนามรัก ไปแอบเปิดอ่านบล็อกเพื่อฝากรักเชิงรุกเข้าไปอีก ยิ่งเข้าไปทักทายก็ยิ่งได้ความรู้ความคิดดีๆ ผมยังนึกเผื่อไปถึงคนที่ยังไม่เข้าบล็อก ทำยังไงหนาเข้าจะมีโอกาสมามีรักแรกพบอย่างผมบ้าง ผมจึงคิดโครงการอบรมเรื่องบล็อก ตอนนี้ศิษย์จากสำนักรุ่นแรกไปแพร่ความรักไปครึ่งทุ่งกุลาห้องไห้ไปแล้วละครับ รุ่นพี่สอนรุ่นน้อง ถ่ายเทความรักระหว่างกันอย่างสนุก สังคมสมานฉันท์ สังคมแห่งการเรียนรู้ ไปต้องไปจัดประชุมสัมมนาในโรงแรมให้เสียงบประมาณหรอกนะครับ เราเริ่มจากตัวเราออกไปเจริญสัมพันธไมตรีกับคนอื่นก่อน เตรียมวีซ่าไว้ให้พร้อม นั่งหน้าจอเมื่อไหร่ก็พร้อมจะโบยบินไปทักทายใครต่อใครได้ทั้งโลก รักผมแพร่กระจายไปทั่วโลก ตอนนี้มีชาวบล็อกอินเตอร์มาอ่านจากหลายประเทศ เช่น ฮ่องกง 68 ราย อเมริกา 12 ราย อังกฤษ 9 ราย ออสเตรเลีย 8 ราย เกาหลี 5 ราย ญี่ปุ่น 9 ราย แคนนาดา 2 (คณะศึกษาศาสตร์ ม.ขอนแก่น มาเยี่ยมมหาชีวาลัยอีสาน)ตอนนี้รักไร้พรมแดนแล้วนะครับ ก็ไม่แน่หรอกนะ อีกไม่นานอาจจะมีบล็อกมาจากดวงจันทร์ ดาวอังคาร หรือดาวพลูโต ก็ได้! และต่อไปผมอาจจะแจกบัตรคิว.. ..ติ๊กต๊อกๆๆ หมายเลข..007 ขอเชิญมารับคิวรักได้แล้วค่ะ.. เรื่องหนึ่งที่เป็นการบ้านค้างใจ ก็คือพวกลูกๆหลานๆเราเข้าไปเล่นเน็ท เล่นเกมส์ หรือไม่ก็ไปดูเว็บที่ไม่เหมาะสม ทำอย่างไรนะเขาถึงจะมารักความรู้ รักความดีงาม รักโลก รักธรรมชาติ รักสังคม และรักในหลวง อ้อ! ถ้าจะรักในหลวงไม่ต้องอ้างว่าห่วงลูกหลานต่อท้ายก็ได้ รักและเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ รัฐธรรมนูญ และศาสนา ขอให้รักจริงๆเถอะ สังคมไทยจะน่าอยู่กว่านี้มาก อย่าแกล้งรักให้ตายใจเลยนะคนดี เมื่อผมมีความรักออกมายมายเช่นนี้ ผมจะบริหารรักอย่างไรดีละครับ เรื่องให้ความรักไม่ห่วงหรอก แต่เวลาที่จะติดตามไปเยี่ยมยามถามข่าวรักนี้สิ ยังนึกไม่ออกบอกไม่ถูกว่าจะฝากรักให้สม่ำเสมอคงเส้นคงวาได้อย่างไร ภาษิตเก่าเขาว่าไว้ “ใส่ลอบให้มั่นกู้ เจ้าชู้ต้องมั่นเกี้ยว” แต่นี่ไม่ได้ใส่ลอบ แต่ใส่ความรักลงไปในบล็อก จะกู้จะเกี้ยวกันอย่างไรละทีนี้ นี่แหละหนาใครๆบอกว่า ความรักทำให้ตาบอด ก็ไม่เชื่อ !..ศิราณีจ๋าอยู่ไหน ช่วยที ผมตกหลุมรักของบล็อกจนปั่นป่วนปัญหาชะล่าใจ จะแก้อย่างไรครับท่าน!!

เขียนใน GotoKnow โดย ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
ใน KM ในมหาชีวาลัยอีสาน

คำสำคัญ (Tags): #โรงเรียนบ้านเม็กดำ#vip#พัฒนบูรณาการศาสตร์#มหาชีวาลัยอีสาน

หมายเลขบันทึก: 69140เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2006 19:39 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:42 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (50)

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2006 19:50 น. ()

เรียน ท่านครูบาครับ

ปกติมาอ่านบันทึกท่านทุกบันทึก แลได้เพิ่มลงใน Planet ของผม แล้ว แต่ทุกคร้งที่อ่านไม่ได้ลิขิตครับ

วันนี้จึงขอถือโอกาส แสดงตัว เพราะคิดว่า จะได้รับรักจากครูบาครับ

DSS "work with disability" ( หนิง )

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2006 19:53 น. ()

^__*

ครูนงเมืองคอน

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2006 20:48 น. ()

ท่านครูบาครับ

สมัครใจมาให้ครูบารักครับ บอกก่อนว่าไม่ดีดี ไม่มีกึ๋น ไม่มีเสน่ห์อะไรนะครับ แต่ครูบาจะไม่รักก็ไม่เป็นไร ผมนะรัก(เคารพ)ครูบาอยู่แล้ว น้อยบันทึกที่จะไม่ได้อ่านของท่านครูบา.....สมัครใจมาจริงๆครับ ไม่มีหน้าม้า และใครสั่ง หรือจ้างมา

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2006 20:53 น. ()

สวัสดีค่ะ...ครูบา

อ่านแล้วมีกำลังใจดีนะคะ จะมาสมัครด้วยค่ะ

ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์