หากจะอยู่อย่างพอเพียง ก็เพียงพอ
สวัสดีครับทุกท่าน
ชีวิตคนเราเกิดมาก็เหมือนอะไรซักอย่างตามแต่ที่จะเปรียบ มีฝันมากมาย แตกต่างกัน มีจินตนาการใกล้ไกลต่างกัน มีความหลากหลาย แต่มีพื้นฐานที่คล้ายๆ กัน ไม่ว่าคนเราจะแตกต่างกันอย่างไรในหลายๆ เรื่องแต่คนเรามีธาตุประกอบพื้นฐานที่เหมือนกัน
ผมว่าคำตอบหนึ่งของคนว่าด้วยเรื่องของเศรษฐกิจพอเพียง คงจะมีคนส่วนหนึ่งที่เห็นว่านี่เป็นคำตอบหนึ่งของชีวิตของตนที่น่าจะเป็นคำตอบสุดท้าย และยั่งยืนที่สุด เพราะท้ายที่สุดแล้วคนเราจะเจอกับปัจจัยพื้นฐานที่ต้องกิน....
กินดี ก็ย่อมจะอยู่ดี....จะอยู่ดีได้ก็ต้องมีสภาพที่ดี สภาพที่ดีไม่ได้แปลว่าต้องมีเงินในธนาคารเป็นล้านครับนะครับ สภาพที่ดีในความเห็นผมน่าจะประกอบด้วย สภาพของความเป็นอยู่ทางกาย สภาพทางความคิดปัญญา สภาพทางจิตใจ และสภาพแวดล้อม
เห็นหลายๆ คนใน gotoknow เริ่มเลี้ยวหักหัวโค้งยูเทิร์น (หักหัวหลบ) ย้อนกลับไปหาแนวทางพอเพียง แนวทางธรรมชาติ ซึ่งผมคิดว่าแนวทางนี้ในความเห็นก็เป็นหนทางหนึ่งที่ผมคิดว่าเป็นคำตอบสุดท้ายเช่นกัน.....แต่คนเรามีหน้าที่มากมายหลายบทบาท...แต่ก็หากประยุกต์แนวทางได้ก็คงจะพอเพียงได้เช่นกัน.....
ผมชอบคำหลายๆ คำในแนวทางพอเพียง เช่น
ตู้เย็นธรรมชาติ ฝากปลาเอาไว้ในสระ
ฝากผักเอาไว้ในสวนสมรม
ฝากธนาคารเอาไว้ต้นไม้ ในสัตว์เลี้ยง
ฝากหม้อข้าวเอาไว้ในนา
ฝากกระทะแกงเอาไว้ในสวนรอบบ้าน และอื่นๆ ....
ตามที่คนในชุมชนคิดกันตามแบบตามความหลากหลายครับ
ผมมีภาพมาฝากเล่นๆ ตอนกลับไปบ้านเมื่อ 2549 (ปีก่อนครับ)
ภาพข้างบนนี้ เป็นตู้เย็นธรรมชาติ เนื้อที่ประมาณสองไร่ เอาไว้เก็บกักน้ำและเลี้ยงปลา โดยเค้าจะเติบโตของเค้าตามธรรมชาติ แล้วคุณจะเอาปลาในตู้เย็นนี้ลงหม้ออย่างไร ก็ต้องมีภูมิปัญญาครับ
ภาพบนนี้เรียกว่า สวนรุมสุม หรือว่า สมรม ก็ได้ครับ แต่มีไม่มากเท่าที่ควรครับ เพราะเป็นเพียงกล้วย หมาก และผักอย่างอื่นๆ ผสมๆ กัน ปล่อยให้มันอยู่ตามแบบของมัน ให้ความรักกับเค้าครับ แล้วเค้าก็จะรักเราเช่นกันครับ
ภาพข้างบนนี้เป็นตู้เย็นเก็บปลา ปลาไหล กบ หอยโข่งให้เค้าอยู่ตามธรรมชาติของเค้าครับ เพียงแต่อย่าไปเอาออกจากตู้เย็นแบบเห็นแก่ตัว เช่น ใช้ไฟฟ้าช็อต ต้องมีวิธีการในการขอชีวิตเค้ามาเป็นอาหารครับ
ภาพด้านบนนี้คือ ต้นเหรียงครับ ลองดูกิ่งก้านสาขานะครับ แผ่กว้างและสูงมากด้วยครับ จะมีใครกล้าขึ้นไปเก็บฝักครับ ส่วนใหญ่รอเก็บฝักสุกอย่างเดียวครับ เพราะคนจะกินเมล็ดโดยเอามาเพาะก่อนครับ แล้วขายหน่อต้นอ่อนของเค้านะครับ
ภาพข้างบนนี้ ทำเอาผมแปลกใจครับ มีช่วงหนึ่งวันนั้นตอนเช้ามีหมอกให้เห็นในตอนเช้า ทำเอาผมตะลึงครับ ว่ามีไอน้ำมาจากไหนครับ หวังว่าคงไม่ใช่หมอกพิษจากที่ไหนนะครับ อิๆๆ ต้นสูงๆ นั่นก็เป็นต้นเหรียงเช่นกันครับ คิดดูนะครับต้นเหรียงนั้นสูงกว่าเสาไฟฟ้ามากกว่าสองเท่าครับ อิๆๆ
เอาภาพมาให้ดูกันเพลินสนุกๆ ครับ
ขอบคุณมากครับ
เม้ง สมพร
ความเห็น (20)
สวัสดีค่ะคุณเม้ง
อ่านแล้วนึกถึงที่เบิร์ดเคยถามเพื่อนว่าคำว่ารวยสะกดยังไง เพื่อนเบิร์ดบอกว่า ร ว ย แล้วเบิร์ดบอกว่าไม่ใช่สะกดว่า พ อ ต่างหาก...
" หากจะอยู่อย่างพอเพียงก็เพียงพอ " ...และเป็นความพอเพียงที่ไม่จำเป็นต้องเหมือนกันขึ้นกับแต่ละคน แต่ละบ้าน แต่ละบริบทของตนเอง เป็นวลีที่คมมากเลยเจ้าค่ะทั่น...
ชมสระน้ำ ชมต้นเหรียง ชมสวนสมรม พอมาเห็นหมอกก็ทำให้นึกถึง อ.แปลก ที่ " สวนบ้านนา หลังคาแดง " อ.แม่จัน เชียงราย อาจารย์ปลูกพืชนานาพันธุ์บนพื้นที่ 12 ไร่ โดยอาจารย์ทำหน้าที่เป็น " พ่อสื่อ " ในการคัดเลือกพันธุ์ไม้มาปลูกไว้ด้วยกัน เน้นที่ให้พืชอยู่รอด เติบโต และผลิดอกออกผลแบบช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เพราะอาจารย์เชื่อว่านี่คือวิถีเกษตรที่เป็นทางรอดของพืช ของคน และของโลก
ขอบคุณมากค่ะที่ทำให้เบิรืดนึกถึง อ.แปลกขึ้นมาอีกครั้ง และชอบใจนักกับคำว่า " พอเพียงที่เพียงพอ "
มาเสพภาพงามๆ ก่อนอาหารเที่ยงค่ะ
เห็นแล้วต้องร้อง ว้าว ทุกภาพเลยค่ะ
โดยเฉพาะ ภาพสุดท้าย นึกไกลไปถึง ล้านนา
.... เคยคุยกับเพื่อนๆ หลายๆ คน ที่มีความจำเป็นต้องอยู่ป่าคอนกรีต .. ส่วนใหญ่สุดท้าย ความฝันบั้นปลายชีวิต ก็อยากกลับคืนสู่วิถีธรรมชาติ บ้านเกิดตัวเอง ทั้งนั้นเลยค่ะ
... บางครั้งปูยังคิดเลยว่า เมื่อก่อนที่เราใช้ชีวิตในเมืองกรุง - มันคือความสุขที่สุขผาด มิใช่สุขพิศ - เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว เราก็จะเข้าใจและซาบซึ้งว่า สุขพิศ - สุขยั่งยืน จริงแท้ อยู่ที่ใด ....
.... ตอนนี้พยายามชักแม่น้ำทั้งห้า ให้พี่น้องหลบมาอยู่บ้านเราดีกว่า ... อบอุ่น และ สุขใจ ด้วยวิถีพอเพียง ที่เพียงพอ ...
อาหารที่โน่นเป็นไงบ้าง ... enjoy your lunch ? ค่ะ
- ทุกวันนี้ถ้าทุกคนรู้จักคำว่า "พอ" "เพียงพอ" "พอเพียง" ปัญหาสังคม ปัญหาต่างๆ คงไม่มีบ้านเมืองคงน่าอยู่กว่านี้
- ผมเห็นภาพที่บ้านเม้งแล้วผมอิจฉาครับ แต่ไม่ใช่อิจฉาตาร้อนนะครับ อิจฉาเพื่อพัฒนาตัวเอง สักวันหนึ่งผมจะทำตู้เย็นบ้านผม ให้เหมือนบ้านเม้ง อย่างน้อยตอนนี้สะตอที่หน้าบ้านออกลูกเต็มต้น ก็คล้ายไปแล้วหนึ่งอย่าง ถึงแม้ขแงผมจะไม่ใช่โคนเป็นเหรียง :)
มาเยี่ยมคุณเม้งครับ
ได้อ่านบันทึกนี้แล้วนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ทำให้เกิดคำถามว่าจุดไหนที่คนแต่ละคนจะพูดว่า ฉันอยู่แบบพอเพียง เพราะฉันเพียงพอแล้ว ผมปิ๊งกลอนบทนี้ขึ้นมาในใจครับ
พอเพียง คือเพียงพอ ต่อใดเล่า
ทำมากเข้า หาได้พอ ต่อวิสัย
ทำน้อยไป อดโซ โมโหหิว
ทำเท่าไหร่ ก็ไม่พอ ต่อจิตใจ
แล้วเมื่อไหร่ ถึงจะพอ ต่อใจตน...
สัมผัสอาจไม่ดีนัก แต่ขอแจมแบบ ขำ ขำ หลังอาหารกลางวันครับ
- สวัสดีค่ะพี่เม้ง...
- เมื่อเช้าเพิ่งจะสอนนักศึกษาเกี่ยวกับการจัดสรรทรัพยากรตามเขตภูมิศาสตร์
- ในบทนี้เราจะเรียนรู้กันว่า เราจะจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดมาใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุดได้อย่างไร
- เคยได้มีโอกาสพูดคุยกับคณาจารย์หลายๆท่านว่าสถาบันการศึกษาต่างๆได้ปลูกฝังอะไรให้กับนักศึกษากันบ้าง
- บัณฑิตที่จบไปจำนวนมากล้วนแย่งชิงกันที่จะเข้าไปทำงานในกรุงเทพฯหรือไม่ก็เลือกที่จะไปทำงานต่างประเทศ โดยมองว่าจะได้มีเงินเดือนสูงๆ
- แล้วคณาจารย์ได้ปลูกฝังให้เด็กได้รักบ้านเกิดกันบ้างหรือเปล่า
- ให้เด็กได้มองย้อนดูว่าบ้านเกิดของตนเองมีทรัพยากรอะไรบ้าง ที่เราจะมาจัดสรรให้เกิดประโยชน์ กลับมาพัฒนาชุมชนของตัวเอง
- นำแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้
- เห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่า" หากจะอยู่อย่างพอเพียง ก็เพียงพอ" ค่ะ
สวัสดีครับคุณเบิร์ด
สบายดีนะครับ ขอบคุณมากๆ นะครับ ที่มาทักทายเล่าสู่กันอ่าน ได้ข้อคิดแบบพอเพียงกันอย่างเพียงพอเลยครับ
เพื่อนเบิร์ดบอกว่า ร ว ย แล้วเบิร์ดบอกว่าไม่ใช่สะกดว่า พ อ ต่างหาก...
ยอดและเด็ดมากๆ นักครับ หากสะกดกันได้อย่างนี้ เราจะมีเพดานบ้างครับ เพดานของคำว่า พ อ เพื่อจะได้กำหนดชะตาของตัวเองว่า จะอยู่อย่างไรเพื่อให้มีเพดานครับ
ขอบคุณมากๆ เลยครับ เรื่องเล่าของ ท่าน อ.แปลก นะครับ
มีภาพมาฝากกันอีกครับ
ดอกไม้ชายทาง ข้างบ้านที่หากดูยากในป่าคอนกรีตครับ แถมผลสุกดำๆ ก็กินได้ด้วยครับ มีประโยชน์ให้เป็นของเล่นให้เด็กบ้านนอกอย่างผมในวัยเด็กครับ
ขอบคุณมากครับ สนุกในการทำงานนะครับ
เพื่อนเม้ง
ช่วงเช้าผมฟังวิทยุที่เมืองปาย (วิทยุชุมชน) เป็นบทสนทนาเรื่องของ การใช้วิถีแบบพอเพียงในปาย น่าสนใจทีเดียว
ผมชื่นชมวิธีคิดของนักพัฒนาหลายๆท่านที่ช่วยดูแลเมืองและช่วยพัฒนาคุณภาพชีวิต
เรารู้กันดีว่าเมืองปายต่างชาติเยอะมากครับ ดังนั้นสิ่งที่เป็นจุดแข็งของที่นี่ก็เป็น การท่องเที่ยวที่เป็นการท่องเที่ยวแบบรับผิดชอบ เน้นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
คุยถึงเรื่องวิถีพอเพียงที่นี่ เรายังกลับทัน ส่วนใหญ่คนเมืองปายก็เรียบง่าย อุดมสมบูรณ์ด้วยน้ำท่า อาหาร เพราะมีแม่น้ำปาย อันเป็นสายเลือดผ่านกลางเมือง ป่าเขาที่สมบูรณ์
บทสนทนาว่ากันถึง ทางรอดของท้องถิ่นไปด้วยครับ - - -น่าสนใจมาก หากเราพลิกวิธีคิดกันแบบนี้ ไปรอดครับผม
เศรษฐกิจทุกวันนี้มีปัญหาในมหภาค ทุกคนคงต้องช่วยกัน และพอเพียงกันให้จริงจัง
ช่วงสองสามวัน มีการประท้วงของคนงานที่ถูกเลิกจ้างหลายๆจุด ปัญหานับวันจะหนักขึ้นเรื่อยๆ เงินบาทก็แข็งโป๊กขึ้นทุกวัน
หากไม่พอเพียงเราจะอยู่กันอย่างไร
สวัสดีครับคุณปู
ขอบคุณมากครับ ทานอะไรครับมื้อเที่ยงพังงา ผมยังไม่ได้ทานเลยครับ เดี๋ยวเที่ยงๆ จะทำอะไรทานอ่อนๆ หน่อยครับ หาผักบ้านๆ เรายากครับ หาได้ก็แพงครับ ต้องประยุกต์ให้เข้ากับสภาพที่อยู่ใช่ไหมครับ
... บางครั้งปูยังคิดเลยว่า เมื่อก่อนที่เราใช้ชีวิตในเมืองกรุง - มันคือความสุขที่สุขผาด มิใช่สุขพิศ - เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว เราก็จะเข้าใจและซาบซึ้งว่า สุขพิศ - สุขยั่งยืน จริงแท้ อยู่ที่ใด ....
เราอาจจะอยู่ในเมือง บางทีอาจจะสุกครับ หรือไม่ก็สุกๆดิบๆ ครับ แต่จะสุข หรือสุก ก็อยู่ที่ตัวผู้อยู่ด้วยครับ ว่ามีใจรักอย่างไรครับ ผมเชื่อว่าหลายคนอยากอยู่ใกล้บ้านตัวเองครับ หากเค้าเลือกได้เค้าก็อยากทำงานที่ใกล้บ้านหรือทำที่บ้านครับ เพียงแต่แนวทางหรือ แผนที่ปลา ที่เคยเขียนไว้ คนให้อาหารปลา อาจจะให้ผิดพลาดครับหรือเปล่าไม่แน่ใจครับ
หลบมาอยู่แค่ๆ ใช่ไหมครับ.....
มีภาพมาฝากอีกภาพครับ บรรยากาศหมอกหลังกอกล้วยครับ
ข้างหลังที่รอยไถตรงนั้นตอนนี้เป็น แปลงยางและสวนกล้วยสมรม... มีนักเรียนในสาขาสมรมศาสตร์เพียบเลยครับ...เห็นแม่บอกว่ามีนักเรียนในห้องจากหลายๆ ที่ครับ เช่นกล้วย แตงกวา พริกขี้หนู.... กระจายกันอยู่ คงตั้งใจเรียนกันน่าดูครับ อีกไม่นานก็คงรับปริญญากันเป็นรุ่นๆ ครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับโส
สบายดีไหมครับ ขอบคุณมากๆ เลยครับ
อย่าได้พูดว่าโสอิจฉาผมเลยครับ เพราะคนที่จะพูดคือผมต่างหากครับ
เพราะการอิจฉาที่ควรจะนำไปคิดคือ การได้เป็นผู้ศึกษา ผู้คิด ผู้ปฏิบัติ และผู้ถ่ายทอดนั้น นับว่าเป็นผู้ที่ควรค่าแห่งความน่าอิจฉาเป็นที่สุด
ผมเองอยู่ในอีกแบบหนึ่งในสภาพตอนนี้ แต่สิ่งที่โสทำนับว่าไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นความจริงเพราะสัมผัสได้ครับ
ปลูกไว้เลยครับ สะตอ ลูกเนียง และอื่นๆ ครับ ผมจะบอกให้ว่า เอาเปลือกฝังเหรียงนี่หล่ะ ไปสุมไว้ที่โคนเหรียง นั่นหล่ะอาหารสูตรดีของเหรียงครับ เอาไว้ในโคนเหรียงหรือโคนสะตอก็ได้ครับ เปลือกที่เป็นผงๆ นะครับ หรือโสจะลองเอาไปใช้เป็นน้ำหมักก็น่าจะได้เช่นกันครับ
มียามาฝากโสครับ เมื่อเกิดอาการท้องร่วงเมื่อใด ให้ไปเด็ดมาเพียงสามยอด แล้วเคี้ยวให้ละเอียด แล้วดื่มน้ำตามเข้าไป รับรองหายแน่นอนครับ
บ้านเราเรียกชมพู่ คนกรุงเรียกฝรั่ง ครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับคุณข้ามสีทันดร
สบายดีไหมครับ ไม่ได้เข้าไปทักทายด้วยตัวเองเลยครับ ขอบคุณมากๆ เลยนะครับ สำหรับกลอนเด็ดๆ
สัมผัสคำไม่สำคัญเท่าสัมผัสใจครับ
พอเพียง คือเพียงพอ ต่อใดเล่า
ทำมากเข้า หาได้พอ ต่อวิสัย
ทำน้อยไป อดโซ โมโหหิว
ทำเท่าไหร่ ก็ไม่พอ ต่อจิตใจ
แล้วเมื่อไหร่ ถึงจะพอ ต่อใจตน...
มีภาพดอกละมุดมาฝากครับ
ขยายพันธุ์โดยการตอน แต่ต้องตอนด้วยขุยมะพร้าวแช่น้ำครับ ประมาณ สี่สิบวัน กว่ารากจะงอกดีครับ ใช้เวลานานหน่อยครับ ต้องทิ้งรอยควั่นให้แห้งสนิทครับ หากจะทาสารฮอร์โมนเร่งรากก่อนก็ได้ครับ หรือไม่จำเป็นครับ
ขอบคุณมากครับ สนุกในการทำงานนะคับ
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
สบายดีไหมครับ อาจารย์
ดีมากเลยครับ ในการนำเรื่องการจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์นำไปสู่แนวทางพอเพียง เพื่อให้เพียงพอกับการเป็นอยู่อย่างพอเพียง
ปัญหาใหญ่อยู่ที่การทำให้เกิดความต่อเนื่องจนเป็นสันดานครับ ผมเชื่อว่า เมื่อความพอเพียงเข้าสู่สันดานเป็นนิสัยไปแล้ว สิ่งนี้จะเป็นภูมิคุ้มกันให้กับเด็กได้ครับ
มีดอกไม้หน้าบ้านมาฝากครับ เช้าๆ จะมีผีเสื้อมาเยี่ยมดอกขาวบริสุทธิ์เหล่านี้ครับ
สนุกในการทำงานครับ
... อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ ... มื้อเที่ยงแอบไปจับปลาดุกในตู้เย็นธรรมชาติของคุณโสทร ... คลุกขมิ้นทอดกรอบ + น้ำชุบ อร่อยเหาะ .. ^ __ ^ ค่ะ
... มีนักเรียนในสาขาสมรมศาสตร์เพียบเลยครับ...เห็นแม่บอกว่ามีนักเรียนในห้องจากหลายๆ ที่ครับ เช่นกล้วย แตงกวา พริกขี้หนู.... กระจายกันอยู่ คงตั้งใจเรียนกันน่าดูครับ อีกไม่นานก็คงรับปริญญากันเป็นรุ่นๆ ครับ ...
.... นักเรียนสมรมศาสตร์รับปริญญาเมื่อไหร่ ก็อย่าลืมส่งข่าวบอกกันอีกนะคะ จะได้ แสดงความยินดี กับน้องๆ 55
.... ทำไมหมอกเยอะขนาดนั้นเลยล่ะ .... หลังกอกล้วย ได้บรรยากาศมากค่ะ ....
...... ปูเป็นโรคจิตชอบดูภาพงามๆ ....
น้องนุชสุดท้อง ดอกสีขาวนั่น ดอกอะไรคะ กระจุ๋มกระจิ๋มมากเลย ... แอบขโมยไปลงบันทึกหน่อยนะคะ
เพิ่งเห็นชื่อ - ดอกมุก หรือคะ ตอนsave file ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับเพื่อนเอก
ขอบคุณมากๆ เลยครับสำหรับเรื่องเล่าครับ การท่องเที่ยวจะอยู่กับชาวบ้านตลอดครับ หากเราทำให้ยั่งยืน และทำอย่างไรไม่ให้ชุมชนเสียสมดุลเมื่อนักท่องเที่ยวเข้ามามากมาย เราจะควบคุมให้สมดุลได้อย่างไร อันนี้ต้องคิดและปรับให้เข้าใจกันครับ คือ เมื่อนักท่องเที่ยวออกไปแล้ว ยังมีสิ่งในชุมชนเหลือให้คนอื่นมาเที่ยวได้แล้วบอกต่อได้ครับ แล้วอีกอย่างคือ หัวใจของชุมชนยังมีรากเหง้าเดิมๆ อยู่ครับ หัวใจดวงเดิมอยู่ครับ ที่ไม่เน้นตัวเงินและอยู่แบบพอเพียงด้วยครับ
หากทำได้แบบนี้จะยั่งยืนครับ แล้วสิ่งในหมู่บ้านก็ยังคงสภาพแบบเดิมครับ หากทำได้ชาวบ้านก็จะอยู่ได้ตลอดครับ
มีดอกชะบา รั้วหน้าบ้าน มาฝากครับ
สนุกในการทำงานนะครับ
สวัสดีครับคุณปู
โห..เร็วจริงๆ ครับ เห็นให้อาหารอยู่เมื่อเช้า โดนจับไปลงกระทะทอดขมิ้นซะแล้วหรือครับ สีเหลือหอมอร่อยเลยซิครับ ผมเพิ่งทอดไปเมื่อวันก่อนครับ หรอยถึงหวันครับ คลุกเครื่องทอด...หอมอร่อย...
เด็กนักเรียนสาขาสมรมศาสตร์ รับปริญญากันบ่อยๆ ครับ
สำหรับหมอกวันนั้น ไม่แน่ใจครับ คงชวนผมกลับบ้านมั้งครับ คือคงมีน้ำในอากาศมากครับ ก็จะมีให้เห็นบ่อยๆ ครับยามเช้าๆ นะครับ เพียงแต่ภาพที่ผมถ่ายมาไม่ได้จัดองค์ประกอบไรมากครับ แค่นึกสนุกๆ ไปส่องแล้วกดๆ อย่างเดียวครับ อิๆๆ
ส่วนน้องนุชดอกสีขาวนั่นคือ ดอกโมก หรือว่าไม้มูก บ้านเรานะครับ เก็บเอาไว้ได้ครับ หากชอบและถูกใจครับ ไว้จะเอามาลงให้รับชมกันอีกครับ
มีดอกไม้โมกเช่นเดิมครับ แต่มีนางแบบสวย มากางปีกโชว์ด้วยครับ
สนุกในการ สอนเด็กๆ ในสาขาสมรมศาสตร์นะครับ
สวัสดีครับ เม้ง
- ขอบคุณครับสำหรับของฝาก ผมฝากทั้ง อัลบั้มเลยครับhttp://picasaweb.google.com/sothorn/เผื่อรักษาโจคจิตคุณปูได้
- ไม่เข้ามาไม่รู้นะเนี่ยว่าปลาดุกในบ่อผมหายไป :)
สวัสดีครับคุณเม้ง
จำได้ว่าสมัยเรียน ม.ปลายหรือ มหาวิทยาลัย จำชื่อหนังสือไม่ได้ แต่ที่จำได้มาจนถึงทุกวันนี้คือ
How many LAND a man Require
สวัสดีครับท่านอาจารย์ สบายดีไหมครับ
น่าสนใจครับ คนเราเกิดมาต้องการกี่ LAND ถึงจะพอ
ไม่ทราบว่าในหนังสือ ให้ความหมายของคำว่า LAND อย่างไรบ้างครับ
ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ
ความพอเพียง ที่คุณให้ความหมาย และอยู่กับธรรมชาติ ทำให้มีความสุขเมื่อได้ชมภาพต่างๆ
ตู้เย็นธรรมชาติ ฝากปลาเอาไว้ในสระ
ฝากผักเอาไว้ในสวนสมรม
ฝากธนาคารเอาไว้ต้นไม้ ในสัตว์เลี้ยง
ฝากหม้อข้าวเอาไว้ในนา
ฝากกระทะแกงเอาไว้ในสวนรอบบ้าน และอื่นๆ ....
สวัสดีครับคุณอนงค์
ขอบคุณมากครับผม ที่แวะมาเยี่ยมชมและทักทาย พร้อมความเห็นดีๆ นะครับ
มีภาพมาฝากคุณอนงค์ด้วยครับ
คนใต้เรียก น้ำดอกไม้ (ชมพู่) แต่คนใต้เรียก ชมพู่ แทนฝรั่ง อิๆๆ
ดูเพื่อผ่อนคลายสายตานะครับผม ภาพอาจจะไม่ได้สวยนะครับ มือสมัครเริ่ม ครับ ขอบคุณมากๆ นะครับ