ก่อนหน้าที่จะมาเป็นครูเหมือนอย่างคุณพ่อคุณแม่ก็เคยคิดเหมือนกันว่า ทำไมท่านต้องมาทนสอนหนังสืออย่างนี้อยู่ได้
แต่เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาต้องไปเป็นวิทยากรที่งาน km เชียงใหม่ ทั้งๆที่มีงานอยู่ล้นมือ ทำให้ต้องตัดสินใจเลือกนักศึกษาชั้นปีที่ 4 คนหนึ่งทำหน้าที่นี้แทน ระหว่างที่อยู่เชียงใหม่ก็ค่อนข้างกระวนกระวายเพราะเราไม่เคยทิ้งงานที่ต้องรับผิดชอบเลย...
ระหว่างนั้นก็ได้ติดต่อกับนักศึกษาตลอด ในวันแรกนักศึกษาต้องติดต่อประสานงานกับทางทีมงานรณรงค์ร่างรัฐธรรมนูญของจังหวัดพิษณุโลกและทีมงานจากทางกรุงเทพฯ
โดยนักศึกษาได้นัดหมายเพื่อนนักศึกษาและออกแบบชุดให้มีโทนสีเขียวไปร่วมขบวนรณรงค์กับดาราและพริตตี้สาวสวย ตลอดจนคณะกรรมาธิการฯต่างๆ งานในวันแรกดำเนินไปได้ด้วยดีตลอดทั้งวัน
ส่วนในวันที่สองต้องมีการแบ่งทีมออกจัดเวทีให้ความรู้ร่างรัฐธรรมนูญที่โรงเรียนสองแห่งในต่างอำเภอ โดยนักศึกษาต้องทำหน้าที่แทนเราทุกอย่าง ประสานงาน ลงทะเบียน การเงินกับโรงเรียนและทำงานร่วมกับวิทยากรทั้งสามท่านตลอดทั้งวัน และถ่ายรูปเก็บเป็นหลักฐาน
ซึ่งทั้งสองวันนักศึกษาก็ทำงานได้เป็นอย่างดีไม่มีบกพร่อง นักศึกษาคนนี้เป็นเด็กที่เรียนดี แต่เราก็ได้สอนว่า การเรียนเก่งอย่างเดียวยังไม่พอ การใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยจะต้องมีการทำกิจกรรมควบคู่ไปด้วย จึงได้พยายามดึงเขาไปทำงานออกพื้นที่ด้วยทุกครั้ง
ในวันนี้รู้สึกสุขใจและรับรู้แล้วว่า……ความภาคภูมิใจของคนเป็นครูก็อยู่ตรงที่เห็นความสามารถและความสำเร็จของนักศึกษาที่เราสอนนั่นเอง...
เห็นด้วยกับ อ ลูกหว้านะค่ะ ว่าการเป็นคนเรียนเก่งอย่างเดียวนั้นไม่พอ นักศึกษาควรฝึกตนให้เป็นคนที่สามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้และทำประโยชน์เพื่อสังคมด้วย
และเห็นด้วยเช่นกันว่า ความภูมิใจของคนที่เป็นอาจารย์คือการมีส่วนทำให้นักศึกษาเป็นคนมีความรู้ มีความสามารถมากขึ้น เคยเขียนบันทึกในทำนองเดียวกันที่ http://gotoknow.org/blog/tomkanda/28236
การที่นักศึกษาได้มีโอกาสทำกิจกรรมบ้างเป็นสิ่งที่ดีครับ เพราะกิจกรรมจะสอนอะไรมากมาย เป็นโอกาสดีที่ได้เตรียมความพร้อมก่อนจบออกไปทำงานร่วมกับผู้อื่น ยิ่งถ้ากิจกรรมที่เขาสัมผัสมีทั้งปัญหา อุปสรรค และได้ผ่านการแก้ปัญหา ฟันฝ่าอุปสรรค จนบรรลุเป้าหมายตามที่ต้องการ ได้เรียนรู้การทำงานร่วมกับผู้อื่น ผมเชื่อว่าเขาจะเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณค่า
อาจารย์บางท่านก็เป็นเพียงแค่อาจารย์ จริงมั๊ยครับ คุณครูลูกหว้า
วันนี้ผมขออนุญาตเรียก อ.ลูกหว้า ว่าครูนะครับ รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
สวัสดีค่ะ
ครู คือบุคคลที่มีหน้าที่ หรือมีอาชีพในการสอนนักเรียน เกี่ยวกับวิชาความรู้ หลักการคิดการอ่าน รวมถึงการปฏิบัติและแนวทางในการทำงาน
เมื่อลูกศิษย์สามารถ ออกไปทำงาน รับผิดชอบงานตามที่อาจารย์มอบหมายได้เป็นผลสำเร็จ ก็จะยังความปลาบปลื้มมาสู่ครูอาจารย์เป็นล้นพ้นค่ะ
นี่คือ ความสำเร็จของอาจารย์ด้วยค่ะ
นี่แหละที่เรียกว่าผู้ปิดทองหลังพระ
เด็กๆเคยเห็นพ่อนั่งอยู่คนเดียว แล้วยิ้มอย่างมีความสุข ดูพ่อมีความสุขมาก ต่อมารู้ว่าลูกศิษย์พ่อประสบผลสำเร็จ แล้วคนคนนั้นกลับมากราบพ่อระลึกคุณครูประชาบาลบ้านนอกคนหนึ่ง
นั่นคือความสุขของครูผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของศิษย์
เห็นด้วยครับน้องลูกหว้า ภูมิใจเถอะครับคุณครูลูกหว้า
ความเป็นคน-คนเป็นครู-อยู่ที่ไหน
อยู่ที่จิตคิดจะให้ด้วยใจรัก
สอนลูกศิษย์จากไม่รู้-ให้รู้จัก
รู้ดีงามตามทางรักครูถักทอ