เล่าเรื่อง "ภูมิใจ" ด้วยภาพ


ผมผิดหวังนิดๆ แต่พอคิดถึงเรื่อง "คุณทองแดง" ความรู้สึกนั้นก็หาย .. เราตั้งชื่อเธอว่า "ภูมิใจ" ครับ

   2 - 3 ปีผ่านไป ... หลังจากเจ้า พาโชค เข้ามาเป็นสมาชิกในบ้านผม ก็ถึงคิวเจ้า "ภูมิใจ" บ้าง... 
   ในงานพระราชทานปริญญาบัตร ที่ศูนย์ IMPAC เมืองทองธานี เมื่อต้นปี 2548 ที่ คุณหลานที่รัก เข้าร่วมกิจกรรมด้วย  ปรากฏว่าเธอพบเพื่อนตัวเล็กที่น่ารักมาก เป็นลูกสุนัขร่อนเร่อยู่แถวลานจอดรถครับ  ตัวจริงผมไม่เคยเห็น เห็นแต่รูปถ่ายที่เธอเล่นกับเขา .. นี่ไงครับ

 
          
                

      ไม่น่าเชื่อครับ ผ่านไปกว่า 1 สัปดาห์  ผมขับรถเสี่ยงดวงไปตามหา ตอนนั้นก็เที่ยงวันแล้ว  แดดร้อนมาก  ผมเชื่อว่าถ้ายังอยู่เขาคงไปแอบอยู่ตามซุ้มเถาวัลย์ ริมกำแพง ใกล้ลานจอดรถ บางจุดมีโพรงดินอยู่ผมก็ส่งเสียงเรียกแบบเสี่ยงๆไปเรื่อยๆ แบบเลื่อนลอยเต็มที จุดที่เธอพบอยู่ตรงไหนก็ไม่ได้ถามให้แน่ชัด  เพราะถึงถามก็คงช่วยอะไรได้ไม่มาก ก็เขามีชีวิตนี่ครับ ต้องย้ายที่ หนีร้อน หนีหนาว ไปตามเรื่องตามราว หรือใครจะจับไปเลี้ยงเสียแล้ว ถ้าเป็นเช่นนั้นก็สบายใจที่เขาจะได้ไม่ต้องมาลำบาก เสี่ยงชีวิตอยู่แถวลานจอดรถต่อไปอีก .. ผมเดินหาอยู่นานจนเหงื่อหยด ก็ไม่มีวี่แวว จึงทำใจ และตัดสินใจขับรถจะกลับบ้าน เลี้ยว วนไปมาตามที่ทางในลานจอดมันบังคับ  แล้วให้บังเอิญว่าที่ก่อนเลี้ยวสุดท้ายที่ผมจะบึ่งรถกลับบ้าน พลันมองไปเห็นลูกสุนัข นอนหมอบอยู่ใต้ท้องงรถคันหนึ่ง  อยู่ลึกเข้าไปชนิดที่เราไม่น่าจะมองลอดเข้าไปเห็น ผมลงจากรถ เอาขนมปังล่อ และส่งเสียงเรียกจนเขาออกมา ดูหน้าตาเทียบกับรูปถ่ายข้างบนที่พกไปด้วย ก็สรุปได้ว่า ใช่แน่ .. เราก็เลยได้กลับบ้านด้วยกัน แบบว่า ราวปาฏิหาริย์ ดูเขาจะตื่นเต้นปนตกใจอยู่มาก จนปากที่คาบขนมปังไม่สามารถจัดการอะไรกับมันต่อได้
    แล้วเขา ซึ่งต้องเรียกใหม่ว่า เธอ แล้ว เพราะพอถึงบ้าน พบว่ามันไม่ได้เป็นตัวผู้อย่างที่ คุณหลานเธอคิด ผมผิดหวังนิดๆ แต่พอคิดถึงเรื่อง "คุณทองแดง" ความรู้สึกนั้นก็หาย .. เราตั้งชื่อเธอว่า "ภูมิใจ" ครับ
    แรกๆก็สงสารเจ้า พาโชค มาก เพราะเธอคงได้กลิ่นเจ้า ภูมิใจ อาจกลัวมากจึงหนีออกไปอยู่นอกบ้าน  ไม่กล้าเข้าบ้านอยู่หลายวัน หรือพอแอบเข้ามาบ้างในบางจังหวะ ครั้นเห็นเจ้า ภูมิใจ ก็จะรีบเผ่นหนีออกไปทันที จนมาระยะหลังทั้งสองก็เริ่มรู้สึกว่าน่าจะอยู่ร่วมบ้านกันได้ ความจริง ภูมิใจ นั้นใจดี และใจเย็นมาก ขี้เล่นเป็นที่สุด ต่อมาเธอก็ทำสิ่งเหลือเชื่อได้สำเร็จครับ .. ยอมเจ็บตัว  ยอมถูกข่วน ชวนเจ้า  พาโชค เล่นด้วย อยู่เสมอ จนเดี๋ยวนี้เขาเล่นกันสนุกได้ทุกวัน ภาพ ภูมิใจ คาบหลังคอเจ้า พาโชค ลากเล่นไปมาราวกับจะใช้ตัวแมวถูพื้นห้อง ก็มีให้เห็นทุกวันครับ พาโชค เองก็ดูจะชอบอยู่ไม่น้อย ไม่เชื่อก็ลองดูนี่สิครับ ...



                         



                           

    เพิ่มเติมอีกหน่อยครับ ..

    คุณ ภูมิใจ เธอมี 2 บุคลิกครับ  บางทีก็ดูรุนแรง ไม่เหลือความเป็น "สุภาพสุนัขสตรี" อยู่เลยก็ว่าได้  เช่น ..

     ถ้าผมไปไหนสักวันสองวัน พอกลับเข้าบ้านเธอจะกระโจนเข้าใส่เหมือนจะกระโดดถีบเลย  ยืนสองขา ตะกรุยตามเนื้อตามตัว  งับแขนหรือข้อมือแรงๆและลากดึงไปแบบไม่ยอมปล่อยง่ายๆ  แล้วก็วิ่งไปวิ่งมา กระดิกหางกระดิกตัวสุดแรงของเธอเลยทีเดียว  ทั้งไม่ลืมที่จะวิ่งไปคาบของกินเช่นไก่ทอด หรือ ลุกชิ้นปิ้ง ที่เก็บตุนเอาไว้ มาอวด มาโชว์ เรียกว่า Hyper สุดๆ  แต่บางครั้งก็ทำสุภาพเรียบร้อยดุจผ้าพับ  จะหมอบเรียบร้อย เก็บอาการได้อย่างยอดเยี่ยม  ทำเสแสร้งเป็นผู้ดีจนคล้ายคนบางคนเข้าไปทุกที  จะกินอะไรก็ไม่เคยมูมมาม  ได้ลูกชิ้นปิ้งมาสักไม้ก็บรรจงไล่ดึงออกมากินทีละลูก ทีละชิ้น  เรียกว่า สุภาพจนเกินพอดี .. ดูรูปดีกว่าครับ

    
     

      แฟน คุณภูมิใจเยอะมากครับ ... หนึ่งในนั้น เคยมี 3 แม่ลูกใจดี ชอบผ่าน มาเรียกหาตอน 4-5 ทุ่ม คนตัวเล็กๆ น่ารัก 2 คนในภาพข้างล่างนี้แหละครับ มาพูดคุยกับภูมิใจ และหาซื้อของกินให้ยามดึก .. ผมไม่เคยเบื่อที่จะเปิดประตูให้เขาได้พบกัน เสียงคนเป็น พี่สาว บอก ภูมิใจ  ว่า " รอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวมา ไปซื้อลูกชิ้นก่อนนะ ฯลฯ " พูดเหมือนคุยกับเพื่อนเลย  ยังก้องอยู่ในหูผมเรื่อยมา ครับ ...

  

 

      รูปสุดท้ายนี่ดูให้เต็มตากันเลยครับ ..


หมายเลขบันทึก: 69540เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2006 18:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:42 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (21)

อาจารย์มีเทคนิคการเล่าเรื่องดีๆ ขออนุญาตเป็นลูกศิษย์ท่านสักคนได้ไหมครับ

        การเสแสร้งเป็นผู้ดี มีในทุกวงการ 

       ความอันตรายและน่ากลัว ถ้าเกิดมากๆในแวดวงการศึกษา 

        การศึกษาแบบเสแสร้ง จะแก้ไขอย่างไรครับ  

น่ารักสุดๆ ค่ะ ขอบคุณสำหรับความเมตตาที่อาจารย์ Handy มีให้ต่อลูกหมาลูกแมวค่ะ :)

ขอบคุณเรื่องที่ทำให้ได้ยิ้มยามดึกนะคะ คุณภูมิใจเธอโตเร้ว เร็วนะคะ ตอนเล็กๆตาหวานเชียว ชอบรูปสุดท้ายมากที่สุดค่ะ จากยิ้มน้อยๆกลายเป็นยิ้มกว้างทีเดียว

ขอขอบพระคุณอาจารย์ Handy...

  • อ่านแล้วซาบซึ้งในเมตตาธรรมของท่านอาจารย์มาก...
  • ถ้าโลกเรามีเมตตาธรรมกัน มองกันด้วยเมตตาเช่นนี้แล้ว... โลกคงจะร่มเย็นมากขึ้นเยอะเลย

ขอกราบอนุโมทนาในกุศลเจตนาของอาจารย์ และหลานของท่านอาจารย์...

  • ขอแสดงความเคารพอาจารย์เนื่องในโอกาสปีใหม่สากลครับ...

ผมเพิ่งรู้ว่าถ้าไม่เลี้ยงแมว จะไม่เก่งคอมฯ

ผมมีแต่ร็อตไวเลอร์อยู่ ๔ คัว ชาตินี้คงไม่มีวาสนาจะเก่งคอมฯ เพราะเลี้ยงแมวด้วยกันไม่ได้ครับ

เกิดชาติหน้า ผมจะเลี้ยงแมวเป็นสิ่งแรกเลย เผื่อจะได้เก่งคอมฯกับเขาบ้าง

 

น่ารักมากค่ะ ทั้งแมว และหลานสาวค่ะ ชื่อก็เพราะนะคะ ภูมิใจ ...

เล่าเรื่องได้เยี่ยมจริงๆ คะ เร้าอารมณ์คนรักสุนัขไม่น้อย หนึ่งในนั้นก็จ๊ะจ๋าคนหนึ่งละคะ...ที่บ้านก็เลี้ยงสุนัขไว้ 7 ตัว จริงๆ ตั้งใจเลี้ยงแค่ 2 ตัว แต่พอออกลูกก็ต้องเลี้ยงต่อ เพราะไม่ชอบให้คนอื่น เพราะกลัวเค้าเลี้ยงให้สุนัขเราอดอยาก...แต่ทุกตัวน่ารักคะ..  มีอยู๋หนึ่งตัวชื่อเจ้าแป้งร่ำ...เป็นสุนัขพันธ์ค็อกเกอร์...หูยาววันข้างหน้าจะเอารูปมาประชันกับเจ้าภูมิใจคะ

สวัสดีค่ะ..อาจารย์พินิจ

     เขาบอกว่าคนที่มีจิตใจดี มักจะเผื่อแผ่ความรักให้กับทุกสรรพชีวิตได้ โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ 

      ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านบันทึกของอาจารย์แล้วได้มาแสดงความคิดเห็น  แต่เดิมทีนั้นได้แต่อ่านไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรเลย วันนี้ขออนุญาตนะคะ หลังจากที่ได้พบอาจารย์ที่ ม.ราชภัฎจันทรเกษมเมื่อเสาร์ที่แล้ว เพื่อไปอบรมหลักสูตรผู้บริหารสถานศึกษา แต่ความจริงแล้วดิฉันพอจะรู้จักอาจารย์อยู่บ้างผ่าน อ.สิทธิเดช (เข้าไปอ่าน blog) และยังได้รู้จักคำว่า blog ผ่าน อ.สิทธิเดช เหมือนกัน อาจารย์คงจะพอจำ อ.สิทธิเดชได้นะคะ ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนคนรู้ใจใกล้ตัวดิฉันที่สุดค่ะ

       รู้สึกเป็นเกียรติและดีใจมากเลยมากเลยค่ะ ที่ได้เข้ามารู้จักใน ลานปัญญา แห่งนี้ หวังว่าในชีวิตของดิฉันคงจะได้เรียนรู้ประสบการณ์ดีๆ จากท่านอาจารย์อีกในคราวต่อไปค่ะ

      อีกนิดนะค่ะถ้าดิฉันใช้ถ้อยคำใดที่ไม่ถูกต้องนัก ขอกราบอภัยอาจารย์ด้วยค่ะ และที่ลืมไม่ได้เนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดดลบันดาลให้อาจารย์และครอบครัวประสบแต่ความสุขความเจริญค่ะ Happy  New  Year ค่ะ

Happy New Year ค่ะ 

เจ้าภูมิใจเนี่ยโชคดีนะคะที่ได้หลานสาวคุณ Handy เก็บไปเลี้ยง

IS มีแต่ร๊อตไวเลอร์เหลืออยู่ 1 ตัว วันๆ ชอบหาแต่หนู แต่งู กลัวว่าสักวันจะถูกงูกัดอยู่เนี่ย ถ้าได้เจอแมว คงอยู่ร่วมบ้านกันไม่ได้แน่ๆ เลยล่ะคะ

^_____^

Love me, Love my dog.

Happy New Year ค่ะ อาจารย์

หนูได้อ่านเมลของอาจารย์ แล้วรู้สึกดีใจกับเจ้าพาโชค และเจ้าภูมใจที่มีคนใจดีดูแลมัน มันทำให้หนูคิดถึงเจ้าโชคดีของหนู อาจารย์คงสงสัยว่ามันคือตัวอะไร มันคือสุนัขที่หนูเลียงไว้ที่บ้าน แต่ตอนนี้มันได้จากหนูไปแล้ว มันโดนรถชนตาย แล้วชื่อแมวของอาจารย์ก็มาตรงกับชื่อของสุนัขของหนู

กรองจิตร เบญจรงค์รัตน์

อ่านบทความเกี่ยวกับเจ้าพาโชค และเจ้าภูมิใจแล้วชื่นชมอาจารย์มากค่ะ ที่มีความรัก ความเมตตาต่อสัตว์อย่างแท้จริง เป็นความผูกพันฉันญาติ ทำให้ดิฉันนึกถึงเจ้าโหนก ที่เลี้ยงไว้เมื่อ 5 ปีที่แล้ว

สุนัขตัวหนึ่งถูกตีหัวโนมาอยู่ที่หน้าบ้าน นอนสงบเสงี่ยมเจียมตัว น่าสงสารมาก สามีและลูกๆเห็นแล้วลงมติว่าสมควรให้เป็นสมาชิกของบ้าน จึงตั้งชื่อให้คล้องจองว่า หนุน แนน ณัฐ โหนก (ชื่อสามี ลูกสาว ลูกชาย) พวกเราเลี้ยงด้วยความรัก เมตตา ผูกพันกับมันมาก จนวันหนึ่งไปซื้อบ้านหลังใหม่ พาเขาไปอยู่ด้วย เขาไม่คุ้นเคยก็เลยพากลับมาอยู่บ้านหลังเก่า เสา-อาทิตย์ ไม่ได้มาหาเขา เขา...หายไปหลายวัน ตามเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ในที่สุดชาวบ้านก็บอกว่า "อาจารย์...อย่าไปหาเลย มันตายไปแล้วล่ะ ถูกยาเบื่อตายไปแล้ว" ทำให้ดิฉัยรู้สึกผิดตลอดเวลา ทุกวันนี้ได้แต่ชื่นชมสุนัขตัวอื่นๆ แต่ไม่กล้าเลี้ยง จนกว่าจะพร้อมและมีเวลาดูแล

   เข้ามาอ่านหลายรอบแล้วครับ .. ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น และขออภัยที่ไม่ได้ตอบเป็นรายบุคคล .. ขอให้มีความสุข สวัสดี ตลอดปีใหม่ 2550 ครับ.

ชนธัญ เอี่ยมอนันต์เจริญ
ตอนนี้ที่บ้านมีสุนัขอยู่ 2ตัวการเลี้ยงสุนัขเป็นการผ่อนคลายอย่างหนึ่งเหมือนกันควรดูแลเอาใจใส่มันให้ดีๆ
  • จำได้แล้ว
  • ตอนไปเที่ยวบ้านพี่
  • เห็นเจ้าแมว
  • และหมาด้วย
  • ใช่ตัวนี้ไหม

อิจฉาคุณขจิตจัง วันหลังต้องขอไปเยี่ยมคุณภูมิใจและคุณพาโชคสักวันนะคะ พี่ Handy กลับมาอ่านบันทึกนี้อีกทีก็ยังยิ้มได้เหมือนเดิม รู้สึกเหมือนเจอเพื่อนเก่าค่ะ

น่ารักจริงๆค่ะ ทั้งน้องแมว น้องหมาอยู่แบบไม่ตีกัน ภูมิใจ ตาสวยเชียวค่ะ เห็นเด็กๆที่เขารักสัตว์เลี้ยงแล้วน่ายินดีเพราะเขาจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีหัวใจอ่อนโยน สัตว์เลี้ยงนั้นสามารถสอนและอบรมเราทางอ้อมได้นะคะ

ขอขอบคุณ อ.คุณนายดอกเตอร์ มากครับที่ติดตามมาอ่าน ร่วมรู้สึกต่อเหตุการณ์ เรื่องราวที่เล่าไว้นานมาแล้ว
       สวัสดีครับ

สวัสดีค่ะ

  • "ภูมิใจ" สมชื่อค่ะ
  • ทั้งเจ้าตัวที่ถูกทิ้ง คนที่เจอ และคนที่เก็บมาเลี้ยง
  • ภาพถ่ายทอดเรื่องราวให้สมบูรณ์มากค่ะ

 

โหนกอยากกลับบ้าน ..

ลำปางหนาวมาก

พลาดบล็อกนี้ ของ อาจารย์ ไปได้ อย่างไร

น่ารักมากค่ะ อ่านมีความสุข

ดูรูปแล้ว ยิ่งชอบใหญ่

ตามมาจากบล็อก คุณ นาย ด็อกเตอร์ ค่ะ

สวัสดีครับ

  • เรื่องเก่าที่ยังมีผู้สนใจอ่าน คนเขียนก็อดดีใจไม่ได้
  • ขอบคุณ คุณน้อง พิชชา ... ขอบคุณที่ติดตามครับ
  • ขอบคุณ คุณ เจ้าโหนก*.. บุรีรัมย์ก็หนาวครับ  ผมเพิ่งไปและกลับมาเมื่อคืนนี้
  • ขอบคุณ อ.หมอหน่อย พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล ... ขอบคุณที่ชอบครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท