สรุปการเรียนรู้ วัฒนธรรมการเรียนรู้

วัฒนธรรมการเรียนรู้

สรุปการเรียนรู้วิชา 9901714 ยุทธศาสตร์การจัดการงานวัฒนธรรมฯประเด็นเรื่อง “การสร้างหรือปฏิรูปกระบวนการวัฒนธรรมการเรียนรู้และแหล่งการเรียนรู้เพื่อดำรงอัตลักษณ์และปรับปรนพัฒนาอย่างเท่าทันและสมสมัย” พรปวีณ์ ศรีงาม จากวิธีสอนของศาสตราจารย์ นพ.วิจารณ์ พานิช หรือที่ท่านอาจารย์หมอเรียกวิธีนี้ว่า “สอนแบบไม่สอน” แท้จริงแล้วเป็นการสอนวัฒนธรรมการเรียนรู้ด้วยตนเองให้กับนักศึกษา เป็นความรู้ที่ได้ศึกษามาด้วยตนเอง เป็นความรู้ที่ได้มาจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของเพื่อนนักศึกษาด้วยกัน เป็นความรู้ที่ได้มาจากการปฏิบัติ โดยมีท่านอาจารย์ทำหน้าที่ เป็น “คุณอำนวย” แม้ว่าการเชื่อมโยงประเด็น การสร้าง หรือปฏิรูปกระบวนการวัฒนธรรมการเรียนรู้ และแหล่งการเรียนรู้กับยุทธศาสตร์การจัดการงานวัฒนธรรมฯตามชื่อวิชาจะยังไม่ชัดเจนนัก แต่สิ่งที่นักศึกษาได้รับความรู้อย่างแทบไม่รู้ตัวก็คือ วิธีการ “สอนแบบไม่สอน” ซึ่งเป็น การปฏิรูปกระบวนการวัฒนธรรมการเรียนรู้ฯ เป็นกระบวนการเรียนรู้แบบกำหนดได้หมายรู้ มากกว่าให้จำได้หมายรู้ จำแบบ เลียนแบบ ยึดต้นแบบเป็นหลัก ตามแบบวัฒนธรรมการเรียนรู้เดิมของคนไทย แต่การเรียนครั้งนี้เราได้พยายามใช้สติ และปัญญา“เข้าถึงความจริง” ด้วยตนเอง ในขณะที่ “คุณอำนวย” ก็พยายามช่วยกระตุ้น ให้เราปฏิบัติจากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ความรู้ที่ได้รับจากการเรียนด้วย “วิธีสอนแบบไม่สอน” 1. จากการเตรียมตัวที่จะต้องเรียนแบบ active Learning ทำให้ต้องศึกษา ค้นคว้าในเรื่องของ องค์ความรู้ การจ้ดการความรู้ (Knowledge Management) กระบวนการของ KM ประโยชน์ของการจัดการความรู้ฯ ซึ่งจากการค้นคว้าได้ความรู้มากมายเกี่ยวกับหลักการ และทฤษฎีเรื่องของการจ้ดการความรู้ แต่ไม่สามารถเข้าถึงการจัดการความรู้ได้อย่าง “รู้จริง” หากยังมิได้ปฏิบัติ อานิสงฆ์ของการค้นคว้าด้วยตนเอง และจากการเรียนแบบ “วิธีสอนแบบไม่สอน” ทำให้เกิดแนวคิดในทางปฏิบัติในการจัดการความรู้มาใช้ในการจัดการงานวัฒนธรรม และพัฒนางานวัฒนธรรม โดยในเบื้องต้นหากมีการจัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ หาแนวทางกำหนดยุทธศาสตร์ จุดอ่อนจุดแข็งของงานวัฒนธรรม (อาจจะกำหนดกรอบพื้นที่ กรอบเวลา กรอบเนื้อหา) ก็น่าจะเกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาทางวัฒนธรรม 2. กระบวนการของการเรียนการสอน เป็นการเรียนรู้ที่ใช้เทคนิควิธีการของการจัดการความรู้ การวิเคราะห์จุดอ่อน จุดแข็ง SWOT เมื่อเริ่มต้นของการเรียนรู้ และการทำAAR หลังการเรียนรู้ (Knowledge Management) สรุปแล้วนักศึกษาได้ความรู้จากการปฏิบัติ จากการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ แต่จุดอ่อนสำหรับการเรียนในครั้งนี้ก็คือ ขาดความเชื่อมโยงของการจัดการความรู้ กับการจัดการงานวัฒนธรรม ซึ่งน่าจะเกิดจากความไม่เข้าใจ(อย่างถ่องแท้)ในเรื่องของการจัดการความรู้ และวัฒนธรรมการเรียนรู้ หรืออาจจะเกิดจากการตีโจทย์ไม่แตก ทำการบ้านมาน้อยซึ่งเป็นจุดอ่อนของตัวนักศึกษาเอง 3. ความรู้ที่ได้รับจาก “การสอนแบบไม่สอน” ด้วยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ของนักศึกษาสามารถนำไปเชื่อมโยงและประยุกต์ใช้กับแนวความคิดในเรื่องฐานนิยม ของศาสตราจารย์สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์ที่ว่าด้วย 4 ฐานแม่บท ประกอบด้วยฐานปัญญานิยม, ฐานจริยธรรมนิยม,ฐานอำนาจนิยม และฐานทุนนิยม ซึ่งเป็นองค์ความรู้และเป็นกระบวนการนำไปสู่การปฏิบัติของหลักการเข้าใจ เข้าถึง และพัฒนา เป็นการมองภาพการพัฒนางานวัฒนธรรมได้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น 4. จาก VCD บทเรียนการจัดการเรียนรู้เกษตรกรพิจิตร และโรงพยาบาลบ้านตาก ไม่สามารถทำให้เข้าใจได้ถึง “การจัดการความรู้” (Knowledge Management) ได้อย่างลุ่มลึก เพราะการนำเสนอเป็นเพียงด้านบวกของการจัดการความรู้ เมื่อคิดอยู่ในกรอบก็จะติดกับดักไม่สามารถเข้าใจถ่องแท้ หาทางออกไม่ได้ (ตามผังความคิดเชิงระบบ System Approach)เมื่อศาสตราจารย์ นพ.วิจารณ์ พานิช ทำหน้าที่เป็น “คุณอำนวย” จึงทำให้ได้ความรู้ว่า การสร้างหรือปฏิรูปกระบวนการวัฒนธรรมการเรียนรู้อย่างหนึ่ง ก็คือ การรู้จัก “คิดเป็น” จากวิธีการ “สอนแบบไม่สอน” นั่นเอง

เขียนใน GotoKnow โดย บุหงาตานี
ใน สรุปการเรียนรู้ เรื่องวัฒนธรรมการเรียนรู้

คำสำคัญ (Tags): #สรุปสาระการเรียนรู้#4#ก.ค.#49

หมายเลขบันทึก: 38672เขียนเมื่อ 13 กรกฎาคม 2006 23:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 08:41 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน