• เช้าจรดค่ำมีกิจกรรมให้ทำทั้งวัน
• เช้าสอนนักเรียน...เตรียมสื่อการสอน
• อ่านข่าวแพทย์ชนบทดีเด่นปีนี้รู้สึกชื่นใจจัง
  คนที่ยอมละทิ้งความสุขส่วนตนอุทิศชีวิตเพื่อผู้อื่นยังมีอีกมากมาย..
  เชื่อเถอะโลกนี.้ยังไม่สิ้นคนดี
• ตกเย็นไปทำงานจิตอาสา
• ค่ำเตรียมอาหารตักบาตรพระพรุ่งนี้เช้า

• ช่วงสองอาทิตย์นี้มีนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูชั้นปีที่สองมาสังเกตการสอน
• เตรียมฝึกซ้อมเด็กแข่งขันทักษะทางวิชาการแข่งขันระดับเขตพื้นที่
• สิ่งที่รู้สึกอึดอัดก็คือต้องไปฝึกซ้อมนักเรียนในเรื่องที่ฉันไม่ถนัด  "ติดกระดุมเม็ดแรกผิดทุกอย่างก็ผิดหมด"
• หัวหน้าที่วิเคราะห์ความสามารถลูกน้องไม่ได้ไม่รู้ว่าระหว่างลูกน้องกับหัวหน้าใครน่าสงสารกว่ากัน

• ฉันยืนเวรหน้าประตูโรงเรียนมาหลายอาทิตย์เฝ้าสังเกตพฤติกรรมทั้งของครูและของเด็ก
• สุดท้ายก็ได้คำตอบว่า "ธรรมชาติของมนุษย์เปลี่ยนแปลงยากจริงๆ"

• วันนี้ฉันได้รับมอบหมายให้ไปอบรมศิลปะการพูดและการเป็นพิธีกร
  จัดโดย อาจารย์ทองสุข มันตาทร  ผู้เข้ารับการอบรมจำนวนสองร้อยคน เนื้อหาสาระดีมาก
• สิ่งหนึ่งที่สังเกตเห็นในสังคมเมืองเมื่อพบกันก็คือ ความแปลกแยก ต่างคนต่างมา
  ต่างคนต่างไป  ไม่มีความเอื้ออาทร ไม่มีการสนใจคนอื่น  นอกจากตัวเอง
• โต๊ะอาหารกลางวัน มีผู้หญิงสองคนที่รับประทานอาหารอิ่มก่อน  ผู้ชายที่นั่งใกล้ ๆ 
  จะมีน้ำใจยกจานผลไม้ส่งไปให้ก็ไม่มี  ฉันได้แต่มองผลไม้ที่ห่างมือแต่ไม่ห่างตา  พร้อมกับมอง
  หญิงสาวที่อยู่ตรงกันข้ามคงหัวอกเดียวกัน  รอสักพัก...ก็ไม่มีใครคิดจะส่งมาให้  ครั้นจะ
  บอกก็เกรงเสียมารยาท  ตัดสินใจลุกออกมาพร้อมกล่าวคำว่า "ขออนุญาตไปก่อนนะคะ" ตาม
  มารยาท  กลับไปกินชมพู่กับฝรั่งที่บ้านฉันเองดีกว่า  ฮา ฮา...
                                             
                                                          ธรรมทิพย์
                                                       ๗ มิถุนายน ๒๕๕๗

• แม้ความรักที่สมหวังก็ไม่พ้นทุกข์จากการพลัดพราก
  วันนี้รับฟังเรื่องราวของภรรยาผู้สูญเสียสามีสุดที่รัก ทำให้เธอคร่ำครวญคิดแต่จะตามไปอยู่กับสามี
  หากเธอเข้าถึงหลักอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา  บางทีเธออาจจะทุกข์น้อยลง...
• พระพุทธเจ้าตรัสไว้ไม่มีผิด "การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์ มีรักน้อยก็ทุกข์น้อย
  มีรักมากก็ทุกข์มาก การเกิดบ่อย ๆ ย่อมเป็นทุกข์ร่ำไป"
  
                                                                                 ธรรมทิพย์
                                                                           ๓ มิถุนายน ๒๕๕๗
  

• ฤดูฝนมาเยือนคิดถึงยอดหน่อไม้อ่อนๆ  ต้มจิ้มน้ำพริก
  คิดถึงผักอีนูนหลังโรงเรียนยางรากวิทยาที่จังหวัดลพบุรี
  ยอดเหมือนตำลึงขมนิด ๆ ลูกอร่อยไม่แพ้กัน หรือจะนำมาดองรสชาติก็กลมกล่อม
• วิถีชีวิตแบบธรรมชาติ "สวรรค์บ้านนา" นับว่าจะห่างไกล

• อ่านเรื่องใจขาวหรือใจดำ...ประทับใจมาก
• เด็กชาย ๖ ขวบกับคุณแม่นั่่งรถแท็กซี่ที่มีคนขับผิวดำ ลูกชายไม่เคยเห็นคนผิวดำเช่นนี้มาก่อน
  จึงถามแม่ว่า คนขับเป็นคนชั่วร้ายหรือ ทำไมตัวจึงดำอย่างนั้น หรือไม่ก็คงเลวร้ายพระเจ้าจึงลงโทษขนาดนี้  คนขับรู้สึกเสียใจมาก
• คุณแม่อธิบายให้ลูกฟังว่าดอกไม้ในสวนหลังบ้านมีหลายสีเกิดจากเมล็ดพันธุ์สีดำทั้งสิ้นทำให้โลกมีสีสัน
  เด็กน้อยเข้าใจ ขอบคุณคุณลุงที่สร้างสีสันให้โลกพร้อมกับอธิษฐานให้คุณลุง
• เมื่อถึงจุดหมายคนขับรถไม่เก็บเงินพร้อมกับเล่าให้ฟังว่า ตอนเป็นเด็กตนก็เคยถามคำถามเช่นนี้มาก่อน
  แม่เขาบอกว่า "พวกเราคือคนดำถูกสาปมาให้เป็นคนชั้นต่ำ หากแม่ผมตอบผมเหมือนทีคุณตอบลูก
  ชีวิตผมคงไม่เป็นเหมือนวันนี้"
• เพียงแค่รู้จัก "หักหอกให้เป็นดอกไม้"  ทุกคนย่อมมีความสุขได้ในทุกสถาน

• หมดไปอีกหนึ่งวันกับงานจิตอาสาเพื่อพระศาสนา
• หนึ่งอาทิตย์ทำงานคืนกำไรให้สังคมสามวัน..
  ลิ้มรสความสุขของผู้ให้อีกหนึ่งความภูมิใจในชีวิต...
  
                                                             ธรรมทิพย์
                                                        ๑ มิถุนายน ๒๕๕๗            
                                                                   

หนทางสู่นิพพานง่าย ๆ ของญาปู่ไทเซน

สำนักพรตภูผาริมโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี

"ไม่มีงานให้กังวล
ไม่มีคนให้อาลัย
ไม่มีทรัพย์ใด ๆ ให้หวงแหน"

ที่มา จากหนังสือรักและคิดถึงจากสวนป่าภูวีร์
ของจ่าจินต์ - จินตวีร์ เทียงมี

•  "อุดมการณ์มันกินไม่ได้แต่มันอิ่มนะจ่า..."   (จากหนังสือ รักและคิดถึงจากสวนป่าภูวีร์ ของ จ่าจินต์  จินตวีร์  เกียงมี
• ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ใกล้จบแล้ว  ถ้าเป็นผู้ชายฉันคงกล้าสะพายเป้ตามล่าฝันเหมือนจ่าจินต์

•   "ครูหน่อยลืมปิดน้ำ  โบ๊ทเร็วไปปิดน้ำใหครูหน่อย"
• ฉันได้ยินคนข้างบ้านบอกลูกชายวัยประถมฯในยามค่ำ  ขณะฉันนั่งอ่านหนังสืออยู่ในบ้าน
• "เพื่อนบ้านที่ดีดีกว่ามีรั้วบ้านจริงๆ"

วัน ๆ ฉันมักยุ่งแต่เรื่องช่วยเหลือชาวบ้าน

คิดเสมอช่วยให้คนอื่นมีความสุขเราก็ได้บุญ

คิดถึงภาพเมื่อเช้ายังเหนื่อยไม่หาย

...ทำดีมากๆ มันเป็นอานิสงส์บอกตัวเองเสมอ...  

"การทำความดีทำได้ทุกโอกาส

ความประมาททำให้พลาดจากความดี"

• นักวิชาการบอกว่า "เด็กหัวเราะวันละ ๔๐๐ ครั้ง ผู้ใหญ่หัวเราะวันละ ๑๔ ครั้ง  การหัวเราะมีประโยชน์มากมาย
  ปกป้องหัวใจลดความดันโลหิต  กระตุ้นภูมิคุ้มกันในร่างกาย  ร่างกายต้านทานการติดเชื้อ  ทำให้มีความสุข"
• วันนี้คุณหัวเราะแล้วหรือยัง

http://www.uniserv.buu.ac.th/forum2/topic.asp?TOPI...

• ขอบคุณทหารหาญที่ช่วยปลดทุกข์ให้ชาวนา
• วันนี้ยิ้มได้ต่อไปนี้ไม่ต้องร้องไห้...ฟ้าหลังฝนยังมีสายรุ้งงดงามให้เราได้มองเห็นเสมอ
  
                                                                      ธรรมทิพย์
                                                                 ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗

• วันอาทิตย์เป็นวันที่ฉันต้องไปทำงานจิตอาสาตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าถึงสี่โมงเย็น
• กลับมาติดตามข่าวการเมือง มองเห็นธรรมในวิบากกรรมของประเทศและนักการเมือง
• "เสือเผ่นต้องไม่เป็นหมา  พระพายแรงต้องพัดพา" หอบสิ่งอัปมงคลออกจากเมืองไทย
• อีกไม่นาน "ฟ้าสีทองจะผ่องอำไพ"

• ตอนเช้าไปนวดตัวกับแพทย์แผนไทยที่โรงพยาบาล ฯ ถึงคิวฉันกลายเป็นหมอผู้ชายนวด...เจ้าหน้าที่ถามว่าหมอผู้ชายได้ไหม  ชีวิตเลือกได้ ขอรอหมอผู้หญิงละกัน  เจอหมอผู้หญิงตัวสูงใหญ่มือหนักอีกต่างหาก
  ระบมกลับบ้านเลยฉัน
• ภาคบ่ายศิษย์เก่าตั้งแต่เรียนชั้น ม.๑ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ส่งข้อความทางเฟซบุ๊คปรึกษาปัญหาชีวิต  คุยกันไปสอง
  ชั่วโมงดูเธอมีความสุขสบายใจขึ้นมาก  แม้การให้เวลาก็เป็นการสร้างบุญนะ....
• บ่อยครั้งเหลือเกินที่ลูกศิษย์หรือเพื่อนทางออนไลน์แม้ไม่เคยเห็นหน้า  ให้ความไว้วางใจบอกเล่าความทุกข์ให้ฉันช่วยแก้ปัญหา  เขาเห็นเราเป็นที่พึ่งจะนิ่งเฉยได้ยังไงนะ 
• เย็นไปตรวจงานนักเรียนได้หนึ่่่งห้อง  จากนั้นไปซื้อผักสดที่ตลาดกับหนุ่มวัยรุ่นท่่าทางคล่องแคล่ว  เทคนิคการขาย
  คือสร้างความคุ้นเคยใครอายุมากเรียกแม่หมด  คราวที่แล้วเรียกฉันว่า "แม่"  คราวนี้เรียกฉัน "พี่"  สงสัยจะสาวกว่าเดิมหรือยังไง  ฮา ฮา...รู้สึกดีเหมือนกัน

                                                                                          ธรรมทิพย์
                                                                                    ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๗                                     

• ฉันปลูกดอกมะลิไว้หน้าบ้าน  เจ้าของไม่ได้เชยชม ถูกคนเดินผ่านเด็ดดมเป็นประจำ
• วันนี้เธอมาเล่าให้ฟัง "พี่มาเด็ดทุกวัน เอาไปบูชาพระธาตุห้อมหอม แล้วก็เอาไปใส่น้ำดื่ม  ว่าจะขอก็ไม่เห็นคนเห็นแต่เปิดไฟอยู่ในบ้าน"  พูดไปเธอก็เด็ดไป
• "เธอนี่เองที่ใจดีคอยมาเก็บดอกมะลิฉันทุกวัน  ฉันมีหน้าที่รดน้ำเธอมีหน้าที่เก็บ"  ได้แต่คิดในใจ
  ช่างเถอะ ทำให้เธอมีความสุขฉันก็ควรสุขใจด้วยมิใช่หรือ ?  
• ดอกไม้ใกล้มือมันเป็นเช่นนี้เองหนอ ใครเห็นก็อดใจไม่อยู่เพราะสีและกลิ่นมันเย้ายวนจะโทษใครดี
  
                                                                       ธรรมทิพย์
                                                                 ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๗
  
                                            

อยากเห็นป้ายประกาศแบบนี้มาก ๆ ในสังคมไทย

กลยุทธ์ล่อเสือออกจากถ้ำ...มันเป็นเช่นนี้เอง

• สิ่งหนึ่งที่ได้มามักควบคู่กับการสูญเสียเสมอ
  นี่กระมังสัจธรรมของชีวิต
  
                                                                                  ธรรมทิพย์
                                                                            ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗
  (ประกายความคิดขณะติดไฟแดงเห็นผู้คนทุกข์ยากกับการจราจรที่ลำบากเพราะการก่อสร้างทางด่วน  
  อีกนานแคไหนจึงจะแล้วเสร็จ)
  
  

ทุุกครั้งที่ฉันเห็นใครทำดีรู้สึกสุขใจเกิดปิติสุขเสมอ

น้ำอะไรจะไหลแรงกว่าน้ำใจเป็นไม่มี

• เพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมหน้าแรกของโกทูโนว์มีเพียงบันทึกของบล็อกเกอร์ไม่กี่คน
  เพราะส่วนตั๊วส่วนตัวอย่างนี้เอง
• คงต้องเพิ่มคนติดตามมากขึ้น เข้าใจคิดดีเหมือนกันนะคะ

• วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ฉันทำงานจิตอาสาเต็มที่ เต็มกำลัง
  การใช้เวลาเพื่อผู้อื่นกลับเป็นความสุขที่ยั่งยืนที่ฉันสัมผัสได้
• ขอบคุณมิตรภาพและไมตรีจิตระหว่างผู้ให้และผู้รับ รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งเมื่อคิดถึง
  
                                                         ธรรมทิพย์
                                                     ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๗
  

ป่านนี้น้ำจากท่อประปายังไม่หายร้อน

เปลวแดดยังร้อนแรงไม่ต่างจากใจของผู้คนที่ร้อนรน

ลมอ่อน ๆ ยามค่ำพัดรวยริน...ในร้อนมีเย็น

ในมืดมีสว่าง    ในทุกข์ยังมีสุข

ไม่ว่าโลกจะร้อนสักเพียงใด  ปัญหาในสังคมจะมาก

สักเพียงไหน   เราต้องทนอยู่กับมันให้ได้เหมือน

ไม่ทน

• ระยะหลังดูเหมือนสุขภาพกาย และสุขภาพจิตฉันดีขึ้นมากเพราะระวังเรื่องอาหาร และอารมณ์
  ใช้หลัก "รักเหนือรัก" รักคนที่อยู่่ตรงหน้าโดยอัตโนมัติ ด้วยการคิดดี พูดดี ทำดีกับเขา
  (หลักสูตรครูแม่แบบศีลห้า)  แค่นี้ชีวิตก็ยิ้มได้เสมอ
• พลังแห่งความรักความเมตตาเป็นพลังเย็นที่โอบอุ้มโลก
  
                                                                                                 ธรรมทิพย์
                                                                                          ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๗                                
                                                                                                                        

ช