เปิดเทอมได้สักเกือบเดือนแล้ว....

งานเริ่มเข้ามานอกเหนือจากหน้าที่หลัก คือ งานสอน 

ปีการศึกษานี้...ระยะแรกนี้...ประเมินว่าเด็กๆที่สอนตั้งใจเรียนดีกว่า 90  เปอร์เซ็น  ส่งงานการบ้านเกินกว่า  90 เปอร์เซ็นต์  ความฝันหลายอย่างๆที่ค่อยๆก่อร่างสร้างตัวตั้งแต่แรกบรรจุ  เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้น...รอดูการเจริญเติบโตทางความคิด   จิตสำนึก ของเด็กๆ  เขาเริ่มคิดเอง ทำเอง ในบางส่วนบางกิจกรรมที่เราอยากให้เกิดและมองเห็นว่าเป็นประโยชน์มากว่าเสียประโยชน์...กระบวนการเรียนรู้ กิจกรรมการเรียนรู้สำคัญไม่น้อย...ถ้าเหนือยก็พักแล้วก็ตั้งหลักใหม่เท่านั้นเอง...:) 

ช่วงนี้เตรียมงานประเมินนิเทศติดตามระบบประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา...(ที่ต้นสังกัดทำทุกปี)  พร้อมกับหน้าที่ผู้ประเมิน....ลุยงานต้อนรับแแขก...10  มิถุนายน  นี้...สู้ๆค่ะ  :)

"กิจกรรมวันนี้...ต่อเติมความฝัน...ฝ่าฟันปัญหา...ทุกย่างก้าวที่ผ่านพ้นมา...คือบททดสอบหัวใจ"

อีกหนึ่งหนทาง  ระยะห่างของคนจริง  ใกล้หรือไกล  ไม่ประวิง  สรรสร้างสิ่งที่ดีงาม  ^_^         

โฮมบุญกองบวช  ลูกพ่อเชื่อม ผู้เป็นปราชญ์  เชื่อมต่อพระนักปราชญ์  ณ  วัดภูระงำ 
...
วันนี้...นึกทบทวน  คนทั้งมวลมาพบกันด้วยบังเอิญ  หรือสายใยสายบุญเดิม 

จึงได้เชิญร่วมกรรมดี "   อิ่มบุญและอิ่มใจ  ณ  ขณะจิต  ^_^  หลับสนิทและฝันดี

วันแรกของการเปิดเทอม  นักเรียนใหม่กับครูใหม่(ที่เก่าแล้ว) 

เด็ก ม.1  กำลังตื่นเต้นกับโรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ และครูใหม่

ส่วนเด็กเก่าๆก็คงจะตื่นเต้ากับเนื้อหาใหม่ ครูคนใหม่  ;)

สำหรับชั้นเรียนวันนี้  เด็ก ม.5  ยังคงดูน่ารักและเรียบร้อยดี 

ความตั้งใจดีๆของวันนี้...คือ  ทำหน้าที่ของครูให้ดี  โดยเฉพาะกลุ่มเด็กหลังห้อง...ที่พิเศษกว่าใครๆ :)

ดูเหมือนจะห่างหาย แต่ใจคงไม่หายห่าง...

กลับจากบ้านมาเมื่อวาน...หลังจากต้องไปนอนเข้าน้ำเกลือด้วยอาหารเป็นพิษ...(ของโปรดแท้ๆเลยเชียว)

เริ่มต้นทำงานอีกสัปดาห์...หลังจากมีความสุขกับการอยู่บ้าน  ปลูกต้นไม้แต่่งบ้านกับแม่...จนไม่อยากกลับมา 

อ่านหนังสือ...หวลระลึกถึง...ครั้งสุดท้ายที่เขียนจดหมาย  ส่งโปสการ์ดและรับจากใครสักคน...เมื่อไหร่กันนะ  ^_^

ค่ำคืนนี้...หลบรี้..หนีร้อนมาพึ่งเย็น...นอนฟังเสียงฝนพรำ  เสียงนก กา ริ่งหรีดเรไร กลางพงไพร ณ  สวนป่า  มหาชีวาลัยอีสาน  สตึก บุรีรัมย์  :)   มากอดพ่อครูบาและแม่หวี  

อบรมเชิงปฏิบัติการระบบงานประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา  20 - 23  มีนาคม  2556

วันนี้ลูกชายไปสอบสัมภาษณ์  ครูคณิตศาสตร์ ที่ มหาวิทยาลัยขอนแก่น  ก่อนไปสอบสัมภาษณ์อาการตื่นเต้นมากมาย...โทรหาแม่ครูตั้งแต่เช้าวาน   

"แม่ครับๆ  พรุ่งนี้ผมจะไปสอบสัมภาษณ์แล้วเด๋ครับ"         อืม....

เช้าวันนี้....โทรหาแม่ครูแต่เช้า...

"แม่ครับๆ  ผมมาถึงมหาวิทยาลัยแล้วนะครับ  ผมจะเข้าสัมภาษณ์คนแรก" 

"จ้า  ขอให้ลูกของแม่โชคดี  และทำให้ดีที่สุด  แม่ครูจะรอฟังข่าวดี"

สายๆมาหน่อย...โทรมาอีก

"แม่ครับๆ...ผมสอบสัมภาษณ์เสร็จแล้วครับ...555  แล้วผมจะกลับไปเล่าให้ฟังครับ"

ตกเย็นของวันนี้....มาหาถึงบ้านพักกับน้องชาย

"แม่ครับ"  ยิ้มแฉ่งมาแต่ไกล  ไม่พูดอะไรมาก...ถามอะไรก็เขิลที่จะตอบ

บอกเล่าเพียงแค่อาจารย์ถามอะไรบ้าง...

ขอบใจมากลูก....ที่ให้เกียรติและระลึกถึงแม่ครูคนนี้อยู่เสมอ...

ขอให้ลูกชายของแม่สมหวัง  เป็นครูที่ดี...เป็นตัวแทนของแม่ครูต่อไป...

" เทียนหนึ่งถึงคราวมอดดับ ลาลับไปจากเพื่อนพ้อง 
แต่ ณ ที่นี้เรืองรอง ขอเทียนน้องส่งทดแทน"
แต่ ณ ที่นี้เรืองรอง ขอเทียนน้องส่งทดแทน

กลับมาจากถิ่นฐานภูมิลำเนา...ที่หมู่บ้านตอนนี้กำลังเตรียมงานกฐิน  ทอดผ้าป่ากันใหญ่ วันนี้มีโอกาสไปไหว้พระ

ช่วยพ่อแม่ๆจัดแจกันดอกไม้บุชาพระ...:)  พึ่งรู้ว่าตัวเองก็จัดดอกไม้ได้ด้วย  

ลูกศิษย์จะขึ้นปี 4  โทรมาตอนหกโมงครึ่ง น้ำเสียงไม่ค่อยดี  ปกติไม่เคยโทรมาหา  นอกจากจะแวะมาเยี่ยมกับเพื่อนๆครั้งหนึ่งหลังจากจบ ม.6 ไป ...ลูกสาวบอกเล่า...โดนฉกชิงวิ่งราวกระเป๋าสูญเงินไปกว่า  20,000  บาท  เงินที่แม่ให้ไว้ก่อนไปต่างประเทศ  (ติดต่อแม่ก็ไม่ได้  ญาติๆก็ไม่ช่วยเหลือ  เพื่อนๆหรือก็เหลือบ่ากว่าแรง)  ส่วนหนึ่งคือค่าเทอมภาคฤดูร้อนของปีการศึกษานี้...เป็นเงินจำนวนไม่มากแต่ก็ไม่น้อย...สำหรับตนเอง...คือใช้ครองชีพตลอดสิ้นเดือนนี้  ตามประสามนุษย์เงินเดือน(น้อย)  วันนี้ทุ่มหนึ่งหมดเวลาลงทะเบียน...ถ้าไม่เช่นนั้นจะโดนตัดสิทธิ์...ร้องไห้...เจ็บใจ  ท่าจะมากกว่าเจ็บตัว  ในฐานะครูจะไปหาที่ไหนละ  ให้ไปแล้วจะเอาไรกินหว่า....เหลืออยู่แค่นี้...555  ตัดสินใจโอนให้เขาไป...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม  เขาคงมีเหตุผลของเขา  และถ้าไม่หนักหนาจริงเขาคงไม่นึกถึงเรา...ใจบอกตนเองว่า..."เราต้องเชื่อใจลูกศิษย์"  ที่อบรมสั่งสอนมากับมือ  ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม...คือวันนี้ได้ช่วยแล้ว...ได้ให้แล้ว...ได้ทำหน้าที่ของครูแล้ว...และจะไม่เสียใจ...แต่จะเสียใจมากยิ่งกว่า...ถ้าหากเราคิดมากจนทำให้เด็กคนหนึ่ง...พลาดหรือหมดหวังหรือหมดกำลังใจที่จะสู้ต่อไป...

   ครั้งนี้...คือ...บทพิสูจน์...อีกบทหนึ่ง...ว่า...เราสร้างคนได้ไหม..."การเชื่อใจ"  สำคัญมากในทุกๆระดับความสัมพันธ์....^___________^

กลับมาจากเวียนเทียนวันมาฆบูชาที่วัด...ภาพยังคงงดงาม เด็กวัยรุ่นหนุ่มสาว  เด็กๆที่มากับพ่อแม่  คนแก่ที่มานุ่งขามห่มขาว...:) ไม่น้อยเลยทีเดียว

โอกาสดีวันนี้  ได้เป็นวันหยุดจริงๆสักที...ทำบุญ  ฟังธรรม  ซักผ้า ทำงานบ้าน  สะสางงานโรงเรียน  :) 

ปลื้มปิติสุข...(กำหนดรู้)

ผลการคัดเลือกโครงการเด็กดีมีที่เรียนของมหาวิทยาลัยขอนแก่น  ประจำปีการศึกษา  2556

นักเรียนที่ทางโรงเรียนส่งเข้าไปมี  21  คน  ได้รับการคัดเลือกทั้งหมด  4  คน

ซึ่งเด็กทั้ง 4  คนนี้ไม่ใช่เด็กเก่ง  เด็กเก่งที่ส่งเข้าไปไม่ได้รับการคัดเลือก

สองในสี่คนที่ได้รับการคัดเลือก...คืดเด็กที่เข้าร่วมกิจกรรมจิตอาสากับเราเสมอมา

ที่สำคัญ  คือ  หนึ่งคน  ผ่านการคัดเลือกครูคณิตศาสตร์  มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ซึ่งเป็นคณะที่หลายๆคนใฝ่ฝัน  และอัตราการแข่งขันสูงมาก...

บทพิสูจน์อย่างหนึ่ง...ของการทำความดี...ว่าทุกๆกิจกรรม  ทุกๆรายละเอียดที่เราอบรม

บ่มเพาะ  ปลูกฝัง  ว่าไม่ได้สูญเปล่าไปไหน  อาจจะไม่เห็นผลทันตาทันใจ เป็นรูปธรรมที่ชัดเจน

เหมือนการแข่งขันทักษะทางวิชาการ...ที่จะชี้ชัดได้เลยว่าแพ้หรือชนะ...

แต่  ณ  วันนี้   มันคือความภาคภูมิใจ ให้คนทำดีที่ที่เรียน  มีที่ยืน  และมีผู้ใหญ่ในสังคมมที่ยังตระหนัก

และเห็นคุณค่าความสำคัญของความดีงาม  และความรู้  ควบคู่กัน  :)

เพลงที่เราะที่สุด  คือเพลงที่ร้องออกมาจากความรู้สึก...จากหัวใจของผู้ให้สู่ดวงใจของผู้รับ...^_^

...ปาเจรา จริยาโหนติ   คุนุตรา นุสา สกา เคยพร่ำเคยสอน   เมื่อตอนที่ยังโง่เขลา
  ได้เรียนรู้ได้ขลัดเกลา   ชีวิตจึงงอกงดงาม   ใครพร่ำเพียรสอน   ให้รู้คิดเขียนตอบถาม           ห่วงใยใส่ใจติดตาม   แม้ยามที่เราดื้อดึง
..จากกระดานดำ  จากถ้อยคำที่พร่ำพูดบ่น  โน้มนำให้คนฝึกตน  ส่งคนข้ามฝั่งแสนไกล  ครูยังยืนยงส...่งเสริมศิษย์รุ่นต่อไป  คำสอนสั่งยังเตือนใจ  นานเท่าไหร่ไม่เคยลืมเลือน
..ปาเจรา จริยาโหนติ  คุนุตรา นุสา สกา  เป็นยิ่งกว่าแสง  ตะเกียงส่องทางสดใส  งดงามกว่าแสงใดๆ   เปรียบไปยิ่งกว่าแสงเดือน  เปรียบประภาคาร  ก็เพียงแค่แสงส่องเตือน  แสงใดจะงามเสมือน แสงปัญญาที่ครูให้เรา  อยากกลับมาหา  กลับมาพบครูคนเก่า  พบคนที่เคยสอนเรา พบคนที่เคยเมตตา ครูยังคอรอ ให้เรามาพบเยี่ยมหา  ก้มลงกราบครูบูชา  ถึงเวลาต้องมาไหว้ครู
..ปาเจรา จริยาโหนติ  คุนุตรา นุสา สกา   ปาเจรา จริยาโหนติ  คุนุตรา นุสา สกา  ปาเจรา จริยาโหนติ     คุนุตรา นุสา สกา  ปาเจรา จริยาโหนติ  คุนุตรา นุสา สกา

^_________________________^

ฉัน  " บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์"  เหล่านี้  ด้วยความรัก 

และฉันกำลังจ้องมองเมล็ดพันธุ์เหล่านี้เจริญเติบโตอย่างงดงาม   ^______^

เช้านี้มีเรื่องเข้ามากระทบแต่เช้า  ถือเป็นโอกาสอันดีได้ฝึกดูใจตนเอง  ได้ฝึกปฏิบัติธรรม 

 "การทำงานคือการปฎิบัติธรรม"  

อันการงาน คือคุณค่า ของมนุษย์
ของมีเกียรติ สูงสุด อย่าสงสัย
ถ้าสนุก ด้วยการงาน เบิกบานใจ
ไม่เท่าไร ได้รู้ธรรม ฉ่ำซึ้งจริง
... เพราะการงาน เป็นตัวการ ประพฤติธรรม
กุศลกรรม กล้ำปนมา มีค่ายิ่ง
ถ้าจะเปรียบ ก็เปรียบคน ฉลาดยิง
นัดเดียววิ่ง เก็บนก หลายพกมา
คือการงาน นั้นต้องทำ ด้วยสติ
มีสมาธิ ขันติ มีอุตสาห์
มีสัจจะ มีทมะ มีปัญญา
มีศรัทธา และกล้าหาญ รักงานจริง ฯ

พุทธทาสภิกขุ

 ภาพจาก   ค่ายเยาวชน  คนคุณธรรม 

ที่ระลึก...งานปัจฉิม...2555  
ให้ลูกสาวครู...ผู้มีหัวใจที่มุ่งมั่นแห่งการเป็นครูคณิตศาสตร์  จงมี  "มีใจนำพา  ศรัทธานำทาง"  สู่สิ่งที่ดี  สิ่งที่เป็นประโยชน์  ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น

วันนี้คุมสอบปลายภาคเรียนที่่ 2/2555  วันแรก...^_^

อารมณ์อ่อนไหว...หัวใจอ่อนแอ...

รีบจัดการความคิดและความรู้สึกหนักอึ้ง...ออกจากสมองและหัวใจ

ขอโทษนะลูก...ที่กิจกรรมพรุ่งนี้...ต้องปรับเปลี่ยน...ตามความเหมาะสม...:)

ขอให้พรุ่งนี้ทุกคนทำให้เต็มที่...เต็มความสามารถ...เพลงที่เพราะที่สุดคือเพลงที่พวกหนูร้องให้ครู

จากหัวใจและความรู้สึกเสมอ....:)

ภาระงานช่วงนี้....

-  สอนคือหน้าที่หลัก

-  งานประกันคุณภาพ

-  งานแนะแนว

-  งานแผนงานกลุ่มสาระฯ คณิศาสตร์

ฯลฯ

จันทร์  18   เดินทางไปดูงานประกันคุณภาพที่นนทบุรี  ปากเกร็ด...:)

กลับมาจาการทำค่ายเยาวชน "คนคุณธรรม" สลบเหมือด   เป็นการทำงานที่วิ่งกันอยู่สามสาวจริงๆ  ค่ายจบลงด้วยดี

วิทยาการกลุ่ม "เติมฝัน"  น่ารักมาก  ขอบคุณและซึ้งในน้ำใจจริงๆ  ที่อาสามาทำค่ายและช่วยอย่างเต็มที่  ขอบคุณ

ที่มาเติมฝันของเรา....:)

      ลุยเก็บสถานที่กับเด็กๆเมื่อเย็นวาน...โดนแแมงป่องต่อย...(อีสานเรียกแมงงอด  ตัวเล็กกว่าแมงป่อง  แต่พิษร้ายแรงกว่า)  ทำให้น้ำตาไหล...ปวดมากจนแทบขาดใจ นึดถึงไว้  ปวดหนอๆๆ  

      ขอบบคุณอาจารย์สุวิสา  ที่ดูแลด้วยความเป็นห่วง   ยาสมุนไพรของอาจารย์ดีจริงๆ นะคะ  ทำให้บรรเทาปวดไปมาก  จนขณะนี้ไม่ได้รู้สึกปวดแล้ว   ^________^

สภาวะเครียดลงกระเพราะ เครียดไม่รู้ตัว...อาการไม่ค่อยดี...ท้องไส้ปั่นป่วน   :)  เป็นอะไรไปไม่ได้นะช่วงนี้..

ช่วงนี้ยุ่งกับการเตรียมค่าย...แกนนำเยาวชน "คนคุณธรรม"  ได้กลุ่มเติมฝัน  อาสามาช่วยขัดเกลาเด็ก

เป็นค่ายที่เหนื่อยและหนักในความรู้สึก  เจออุปสรรคปัญหามากมายในกาารดำเนินค่าย  แต่เราก็จะทำให้ดีที่สุด

สิ่งหนึ่งที่เรารู้คือ  "ในความเหนื่อยนั้น  มีีความสุข"  กับสิ่งที่เราได้ทำ  

ได้แล้ว...:)  เขียนได้สักทีก่อนถอดใจไปนอน

วันที่สองของการเปิดเทอม...วันนี้จัดกิจกรรมกลุ่ม...สถิติเบื้องต้น

ผลการสังเกตเป็นที่น่าพอใจ เด็กๆสามารถถ่ายทอดความรู้ของตนเองได้ดี...