การเดินทางของความฝัน...

จากวัด...ถึงบ้าน

... ลุยเตรียมหลุมผักหวานป่าที่วัดยาว กลับบ้าน ใจหาย...ผักหวานที่เนินแห้งตายไปกว่าครึ่ง!

ใจชื้น ที่สวนข้างบ้านยังเหลือรอดฝูงไก่เกินครึ่ง ยังมาทันได้ตัดไม้ทับมุ้ง ผ่าไม้ไผ่ซ่อมหลักปักรั้วคอก

... สะสาง ซ่อม เสริมหลุมผักหวานป่า ท่ามอากาศร้อนแล้ง แห้งกว่าปีก่อน

...จองเมล็ดพันธุ์ผักหวานป่า สองพันกว่าเม็ด เตรียมลงที่วัดในปีแรก

วัด...ใจ หลายด่าน ใช้พลังใจมหาศาล หมดเรี่ยวหมดแรงในแต่ละวัน

เถอะ...หายใจเข้าออกยาวๆ กิจของเรา เอาที่...มีใจรักนี่หละ...ใช่

จะช้าแสนช้าอย่างไรแค่ไหน...

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน

อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

๙ พฤษภาคม ๒๕๕๙

ฝายมีชีวิต

ตอบโจทย์ วิกฤตธรรมชาติ

...หลายวันก่อน มีโอกาสนั่งรถตู้ส่วนกลางจากโคราชไปบุรีรัมย์ ผ่านบ้าน แวะลงเตรียมหลุมผักหวานป่า

รับรู้รับฟังข้อมูลเรื่อง "ฝายมีชีวิต" จาก"ครูสิน ภูบุญ"ร่วมหนึ่งชั่วโมงในรถ รู้สึกมีความหวังลึกๆ

...วันนี้ วันพืชมงคล จัดหา"ต้นไทรน้อย"มอบให้น้องสาว จัดลงมุมฝายน้อยๆที่น้องลงต้นโมกไว้เป็นระยะแล้ว

ภาระกิจส่วนตัวที่อิ่มใจยิ่งคือ ลงต้นยางนาที่ลำต้นแข็งแรงแล้วหกต้น(สามต้นหนึ่งร้อย)อาศัยน้ำขวดหยด สู้ สู้ รอฝนไป

..."ต้นไม้"...มหัศจรรย์ธรรมชาติ เชือม"น้ำบนดิน"กับ"น้ำใต้ดินมา"เป็น"ต้นน้ำ"

"ต้นน้ำ"...อยู้ที่"ต้นไม้" ไม่ว่า"ต้นไม้"จะอยู่ที่ใด ที่นั่นก็เป็น..."ต้นน้ำ"

๙ พฤษภาคม ๒๕๕๙

ครอบครัวอบอุ่น

เด็กชาย "สู่ร่มธรรม" ได้รับการตั้งชื่อตั้งแต่อยู่ในท้อง

เพราะระหว่างตั้งท้อง พบธรรมะ ครอบครัวเริ่มเข้าวัดฟังธรรมเป็นปกติ

จึงคุ้นเคยกับบรรยากาศบนศาลาฟังธรรม

คลานทั่วบริเวณ ไหว้ กราบ ภาพพระในกรอบรอบศาลา น่าเอ็นดูที่สุด

เต้นๆๆ อยากยืน และดูหลวงปู่ใกล้ๆ จนรู้สึกอยากติดตามว่าโตขึ้นจะเป็นอย่างไร

คุณแม่ พาทีมงานในหน่วยงานมาเข้าวัดฟังธรรมเป็นระยะ

ขออนุโมทนาสาธุ

๒๓ เมษายน ๒๕๕๙

หายป่วย... ด้วยวิถีธรรม

สาวน้อย นักศึกษาเรียนหนัก ป่วยหลายอาการ

เข้าค่ายสุขภาพแพทย์วิถีธรรม สุขภาพเริ่มสมดุล

เข้าร่วมทีมงานจิตอาสา ช่วยงานค่ายแพทย์วิถีธรรมตามกาละ

มาทำบุญ เข้าวัดฟังธรรมกับคุณแม่ตามโอกาส

ขออนุโมทนาสาธุ

๒๓ เมษายน ๒๕๕๙

งานค่าย, งานประจำ

ทีม,กรอบ, หลัก

...ฝนตกแรงดี ชื่นใจ ต้นไม้สดชื่น

เตรียมหลุม เร่งปลูกตะขบลงสวนป่า รอเมล็ดผักหวานมา หนึ่งไร่ได้เจ็ดสิบกว่าหลุม

รถราผู้มาอบรมกสิกรรม ระบบน้ำ ทยอยมามากขึ้นๆ ลงทะเบียน ปฐมนิเทศ เสียงแนะนำตัวดังแว่วๆ

ออกจากสวนมืดค่ำ แวะชมบรรยากาศค่ายอบรม สมาชิกคึกคักห้าสิบกว่าคน

เด็กหญิงสองคนมากับแม่และน้า เป็นครั้งที่สอง รอบนี้มาพร้อมอุปกรณ์

องค์ความรู้...ครูพร้อม คน...สมาชิกตั้งใจมาเต็มที่ แต่ทีมงานอาจารย์มีน้อย

(เหมือนใจดำ)รำพัน...ขวนขวายไม่ทัน...ขออภัยอาจารย์ ขอเวลาตั้งหลักอีกหน่อย

สังเกตการณ์ งานค่ายสุขภาพ ทีมแน่น แต่ค่่ายกสิกรรม ทีมยังน้อยอยู่ อุโบสถศีลกำลังตั้งไข่

งานอบรมเดือนละสามค่าย กับงานประจำที่มากมายในชุมชนเล็กๆ(ในป่ากว้าง)สมาชิกสามสิบชีวิต

แอบรำพึงกับตัวเอง... ตื่นๆๆ ขยับมือขยับไม้ มีชีวิต มีจิตมีใจ ขอเวลาปรับตัว บริหารกายใจ ตั้งหลักสักพักนะ

๒๒ เมษายน ๒๕๕๙

ขอบคุณ...คุณครูตัวน้อย...

สหายต่างวัย...เด็กหญิงปลายดาว

ยังคงรู้สึกยินดีกับการใช้กล้องคอมแพ็คมือสองบันทึกภาพตามใจอย่างไม่เบื่อหน่าย

มีใจไม่ดีบ้าง ก็ตรงที่ปรับแสงไม่ได้ ไม่สามารถบันทึกภาพถ่ายให้เหมือนภาพจริงได้

ทำให้ฉุกคิดได้ว่า ปัญหานี้ น่าจะเป็นโอกาสให้พัฒนาสมองจากการใช้ซีกขวามาเป็นซีกซ้าย

เพราะคลังภาพส่วนตัวมีมากมาย แต่กลับนำออกมาใช้งานน้อยแสนน้อย เพลาๆบ้างก็ได้

จริงด้วย! น่าจะเป็นกาละให้พัฒนา การใช้สมองทั้งสองส่วนให้สมดุลขึ้น

ฝึกใช้ภาษา ใช้เหตุผลให้มากขึ้น ปรับความโต่งในด้านการใช้อารมณ์ความรู้สึกลงมา(มากๆ)หน่อย

ขอบคุณปัญหา ที่ช่วยให้เกิดปัญญา ขอบคุณความน่าเอ็นดูของหนูน้อย ปลายดาว

ที่ช่วยนำทางให้ยาย... ได้ค้นพบทางของตัวเอง (จุดประกายให้ใจพร้อมปรับขยับบันทึกเรื่องเล่า)

ขอบคุณพี่สาว... ที่มอบสื่อแสนสวย สมุดบันทึกใหม่เอี่ยมมาให้สองเล่ม สาธุๆ

๒๑ เมษายน ๒๕๕๙

ดอกคูน

สมุนไพร ช่วยหล่อลื่นลำไส้ รักษาโรคเกี่ยวกับกระเพาะอาหาร และแผลเรื้อรัง

เมื่อคืน ฝนแรกรินๆให้ต้นไม้ใบหญ้าได้พอชุ่มชื่นบ้าง

ระหว่างนี้ ถาดผักสดชาวเรา มีดอกคูนเป็นช่อๆแซมไปทุกวัน

ทานสดๆ รสชาติเปรี้ยวเล็กน้อย ทานง่าย

ฝักแก่ เข้ายากับกระเจี๊ยบแดง ชำระล้างเมือกมันดีนักแล

ส่วนอื่นมีสรรพคุณมากมาย (อ่านจนตาลาย)

ขอบคุณข้อมูลจาก ราชพฤกษ์ สรรพคุณและประโยชน์ของราชพฤกษื ๔๔ ข้อ

๒๑ เมษายน ๒๕๕๙

เบิกบาน...

อรุณสวัสดิ์

ชีวิตรสจืด...ละเมียด!

...ผ่านการเรียนรู้ชีวิตรสขม ตามชะตากรรมร่วมสามสี่ปี

นับเป็นการสอบซ่อมทักษะชีวิตพิ้นฐานมั่นๆ ...ความจำยอม...มิได้หมายถึงจำนน

...ณ รั้ว "บวร" รอบใหม่ พี่น้องมิตรสหายทิ้งห่างไปไกล...ก็ไม่เป็นไีร...เราไปแบบช้าๆ ชัดๆ ตามสไตล์

...หนทางที่ทอดยาว มีผู้อายุยาวในชุมชนสะท้อนอนาคตได้ชัดแม่น ชมชื่น...ด้วยซาบซึ้งเบิกบานใจ

...จุดยืน...จำยืนยัน ขอฝึกฐานผลิตมั่นๆแม่นๆ กสิกรรมธรรมชาติเสริมเติมระบบนิเวศน์สวนป่าที่มี

ขอเว้นฐานงานการค้าและแปรรูปยาวๆๆ ขอเลือกสิ่งที่ใช่...มั่นใจ นี่หละทางของเรา

... มรรคแห่งสัมมา พาเรียนรู้สัจจะด้วยอาศัยหลักไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญา ขัดเกลาเป็นไปโดยลำดับ

... การเลือกวิถีบำเพ็ญ ด้วยชัดเจนในตน เป็นเบื้องต้นของการทำฐานปัจจุบันขณะด้วย...สติที่บริสุทธิ์

... การดับภพ จบชาติ ความปรารถนา อยากได้ อยากเป็น อยากมี ชีวืตอาจดูจืดสนิท แต่จิตปลอดภัย

(การศึกษาแพทย์วิถีธรรมหรือแพทย์แผนไทย แม้อาจจะใช่ แต่ยังมิใช่กาละ นะ... นะ ชีวิต วิชิตอวิชชาก่อน)

๒๐ เมษายน ๒๕๕๙

บทเรียนแห่งการขัดเกลาตน

...ฉลองปีใหม่ไทย ด้วยการขยับกรอบขอบเขต "บวร" รอบใหม่

...ตัดใจ จำพรากจากบ้านเกิด และสิ่งที่...ทำมากับมือ

คือสวนผักหวานป่า นาไร่เล็กๆ ณ ถิ่นภูเขาไฟ

...ย้ายเข้าสวนป่า เมืองย่าโม โคราช สีมาอโศก ไม่ใกล้ไม่ไกลบ้านเกิด

ซุ้มย่านางรกเรื้อข้างๆ ห้องสมุดโอ่โถงเข้มขลัง แต่ไร้ม่านบัง แดดส่องหนังสือซีดเชียว

ปิดเทอมร้างไร้คนเฝ้าชั่วคราว ช่างเข้ากับสวนป่่าดีแท้

...ผู้มาเยือนไม่ขาดสาย ทั้งผู้ใส่ใจสุขภาพ กสิกรรม และผู้ใฝ่ธรรม

...ค่อยๆละลายพฤติกรรม...ความติดสบาย ติดความเป็นส่วนตัวมากมาย

ไม่ง่ายเลย ไม่ง่่ายเลยหนอ... ท่องมนต์ๆ บทสวดพาหุงคาถา...ช้าๆ ชัดๆ

...เมื่ออาฬวกยักษ์...มีจิตกระด้าง...น่ากลัว...ปราศจากความอดทน

มีฤทธิ์ยิ่งกว่าพญามาร... เข้ามากระทำยุทธอยู่ตลอดคืน

...พระจอมมุนี...ทรงชำนะด้วยวิธีทรมานอันดี...คือขันติ

ด้วยเดชแห่งการเกิดอย่างนั้น...ชัยมงคลจึงมีแก่ท่าน

ขอขอบคุณ ทุกตัวตนบุคคล สรรพสิ่ง ที่เกื้อหนุนการพัฒนาตนในทุกมิติชีวิต

สาธุ สาธุ สาธุ

๑๙ เมษายน ๒๕๕๙

มิตรดี สหายดีฯ...ความเป็นทีม...

ดั่งแสงเงินแสงทองของชีวิต

แม้ตั้งใจตั้งจิต หากแต่บุญ...ก็ไม่อาจสำเร็จได้ เมื่อเหตุปัจจัยไม่พร้อมพอ

มรรคแห่งสัมมา...

แก้ปัญหาเมื่อระบบน้ำประปาไม่ไหล ด้วยการอาศัยปั๊มน้ำบาดาล

เป็นทางออกที่พอหวังได้ หวังว่าต้นไม้จะรอด

ทว่า...น้าฝ่ายดูแล กลัวความ(ไม่)ปลอดภัยในการใช้ไฟฟ้า

การเข้า, ออกบ้าน เปิด,ปิด น้ำ,ไฟขณะเจ้าของไม่อยู่

และหลานน้อยของน้าก็กลับมา น้าจึง"คืนงาน" ดูแลสวนผักหวานป่า

การเดินทางของความฝันจึงยังค้างคา...ไม่ไปไม่มา

ปรับใจใหม่...แสงเงินแสงทองแห่งใจ เกาะ...เกราะ... พ่วงแพ...

ทำใจในใจ เธอพึง...อาศัย "ศีล" เป็นส่วนขัดเกลา...เป็นที่พึ่งเถิด

"ธรรม"...ทวนบทสวดมนต์...เมื่อนาฬาคิรี...ช้างตัวประเสริฐ ซึ่งกำลังเมามันยิ่ง

แสนจะร้ายกาจ วิ่งมาประดุจไฟป่า จักราวุธ และสายฟ้า

พระจอมมุนี...ทรงชำนะด้วยการรดลงด้วยน้ำ..คือพระเมตตา...

... ด้วยเดชแห่งการเกิดอย่างนั้น...ชัยมงคล จึงมีแก่ท่าน

แม้แดดแผดกล้า...ขอวิญญาณแห่งศรัทธา...

พึงนำพาชำนะ ชำระจิตให้สงบเย็นเป็นกุศลแม้เล็กแม้น้อย...พึงบำเพ็ญ...เป็นไปเถิด

สาธุ สาธุ สาธุ

๑๑ เมษายน ๒๕๕๙

จัดระเบียบชีวิต ค่อยๆตั้งจิตมั่นๆ

ร่วมงานบุญที่วัดเดือนกุมภาพันธ์

เข้าค่ายอุโบสถศีล ต้นเดือนมีนาคม, ร่วมงาน ๘๔ ปีฯอาจารย์ ส.ศิวรักษ์ กลางเดือนมี.ค.

เข้าพื้นที่ปรับสวนป่าหนึ่งไร่ข้างศาลาเป็นป่าอาหาร ปลายเดือนมี.ค.- เม.ย. (เสริมป่าตะขบ)

มอบหมายงานสวนที่บ้านให้น้า และเร่งปลูกมะละกอพันธุ์เตี้ยจากวัดฝ่าแล้งจัด, เตรียมหลุมผักหวานเสริม

พรุ่งนี้ พร้อมเดินทางเข้าบ้านราช เมืองเรือ อุบลฯ บำเพ็ญประโยชน์ตามอัตภาพ

ทบทวนคาถา สะ สะ อิ อิ พะ พะ มะ... กุฏิน้อย รอคอยการเข้าประจำ...บำเพ็ญเสมอ สู้ สู้ สาธุๆๆ

๙ เมษายน ๒๕๕๙

ผักหวานป่า เมนูแรก!

การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ณ พื้นที่ GtK. ว่าด้วยผักหวานป่า ผ่านวัน เดือน ปี

นอกจากเคยได้รับรสและสรรพคุณของ "ชาผักหวานป่า" จนอาการปวดท้องหายสนิทแล้ว

วันนี้ เก็บยอดผักจากสามต้นแรกหนึ่งกำน้อยๆ ให้น้องช่วยทำ "ก๊วยเตี๋ยวผักหวานป่า" ทานกับแม่

รสชาติหวานหอม กลมกล่อม อิ่มอกอิ่มใจจนบอกไม่ถูก

ขอขอบคุณ คุณ น้อย น้ำพอง แห่ง อุฑยานผักหวานป่า

ที่เชิญชวนบ่มเพาะแรงใจศรัทธา สร้างป่าอาหาร แบ่งปันสูตรการปลูกผักหวานป่ากับป่าตะขบ

กลายเป็นชุดคำตอบ สำหรับการค้นหาสิ่งที่ตนเองรัก ต่อยอดจากต้นทุน "รากแห่งศรัทธา"ของแม่

ข้อมูล"การเดินทางของความฝัน ผักหวานป่า"คงค่อยๆเป็นไปพร้อมๆกับการบูรณาการครบวงจร ณ รั้ว "บวร"มังนะ

๙ เมษายน ๒๕๕๙

ปรับฟื้น...

...วิญญาณศรัทธา(ในการเขียนบันทึก)

กราบนมัสการ...ผู้ทรงศีล ท่านสมณะเด่นตะวัน นรวีโร

ระลึกถึงกาลครั้งหนึ่ง ท่านเคยนำบันทึกประจำวันของเราไปให้เด็กนักเรียนดูเป็นตัวอย่างเมื่อยี่สิบปีก่อน

บัดนี้ สิบสองปีเต็มที่ห่างเว้นการบันทึก ไปใช้ชีวิตแบบคนเมือง

ทำงานแข่งกับเวลา ที่...ขัดแย้งกับความเป็นเรา

และแล้ว สถานการณ์อันวิกฤต(ครอบครัว การงาน) ก็ส่งเรากลับสู่ความเป็นเรา

จังหวะชีวิตรอบใหม่...กำลังค่อยๆขยับ ปรับฐานอย่างมีหลักที่มั่นคงขึ้น... กว่าเดิม

ขอขอบคุณ ทุกสรรพสิ่งที่เกื้อหนุนการเรียนรู้พัฒนาตนในทุกจังหวะชีวิต...

...ด้วยจิตศรัทธามั่น

๙ เมษายน ๒๕๕๙

https://www.youtube.com/watch?v=UP9-0bbtqUM

ปรับปรุง วิถีพอเพียง

๑๕ มีนาคม ๒๕๕๙ เข้าศูนย์ทรู ทำการยกเลิกบริการอินเตอร์เน็ตรายเดือน ระหว่างรออนุมัติ ยังใช้ต่อได้อีกระยะ

กระแสข่าวหมอฟันหนีทุน หนุนสำนึกให้ฝึกมัธยัสถ์ กับโอกาสที่ได้รับการสนับสนุน ทุนการศึกษาจากมิตรสหาย

ที่สำคัญ คือทบทวนตนแล้วเห็นควรต้องเรียนรู้แก้ไขปรับปรุงพฤติกรรมส่วนตัวที่ผิดพลาดบกพร่องบางด้าน

สุขภาพ... กระเพาะอาหาร ลำไส้ สายตาและหัวใจ มีอาการบกพร่องสะท้อนให้ดูแลตนเอง

เย็นวันนี้ ภาวะอากาศแล้งร้อน กายใจอ่อนระโหย ลากสังขารไปสะสางสวนบนคันนา

มะเขือเปราะพุ่มงามใบสลดแดด ไม่เคยได้น้ำ แต่ลูกดกมาก ชวนให้เก็บมากัดเคี้ยวสดๆ

ถางหญ้ามาคลุมกกกล้วย รดน้ำตลอดแนว หอบมะเขือกลับบ้าน นั่งกัดเคี้ยวไปหลายลูกแบบไม่ล้างเลย

รู้สึกดี หัวใจมีแรงมีพลังขึ้นมาฉับพลัน ต้องค้นๆๆ ค้นหาข้อมูลทันควัน อึ้ง ทึ่ง เหมือนช่วงปวดท้อง พบชาผักหวานป่าเลย

หรือว่า...วิถีการเรียนรู้ที่แท้แห่งเรา จำต้องผ่านอาการไม่ปกติทั้งกายและใจหละหนอ?

มะเขือเปราะ บำรุงหัวใจ!ดับพิษร้อน ถอนพิษไข้ ลดความดันโลหิต ต้านมะเร็ง ช่วยให้ตับแข็งแรง ฯลฯ

เหมาะทีเดียว! เพิ่งเด็ดลูกสุกจากต้นมาเพาะในกระถางมะนาวไปสามสี่กระถาง รอดเหลือจากไก่กระถางเดียวก็เป็นร้อยต้นได้

กระจายกันปลูกไป พิสูจน์พลังความแกร่งผ่านแล้งยาว จงโตๆ หนูน้อยคอยเชียร์ สู้ สู้

๑๖ มีนาคม ๒๕๕๙

ปรับใจ...

...ใส่จาน

ซ่อมจานดาวเทียมสีส้ม ย้ายติดบ้านน้อยของยาย

ติดตั้งจานดาวเทียมสีดำใหม่ หลังจากใช้ตากสมุนไพรหลายวัน!!(เฉพาะค่าช่างติดตั้ง ๑,๑๐๐ บาท)

ผ่านจอ... ดูจิต อ่านใจ...หายใจเข้าออกยาวๆ... สัมผัสใจเรา...ที่หยาบ แข็ง กระด้าง

กำแพงแห่งใจ...เต็มไปด้วยอคติแน่น...หนา ก่อรูปขณะต่อขณะ บนความไม่พอใจ ที่ตั้งไว้แล้ว

ความเป็นจริง สรรพสิ่ง ไม่เที่ยง... เพียงเพ่งโทษ ฝังจิตฝังใจ...จน...หมักหมม... เน่าใน

ใจวันนี้ ตราบที่...ทุกข์ ไม่ถึงที่ ก็คง...ไม่มีจังหวะ ให้ลดมานะ ละทิฏฐิ

ที่เป็นมาเป็นไป...ต่อให้ดิ้นรนขวนขวายมากมายปานใด ก็ยังไม่อาจยอมรับตนเองได้

ด้วยลึกๆก็ยังรู้สึกตนว่า ใจยังเป็นไปด้วยตัณหา ปรารถนาพอกเพิ่มเสริมแต่งอัตตา...

กว่าจะชัดเจนว่า ฉันทะ ต่างกับ ตัณหา ก็ต่อเมื่อ ตัวตนตีตื้น...แตกตัวมากมาย...

กว่าจะซึ้งใจว่าความเชื่อ ต่างกับ ความอยาก ก็หลงวนแหวกว่าย...อยู่กลางทะเลทุกข์จนอ่อนล้า

เอาหละ...พรุ่งนี้ เช้าวันมาฆะบูชา วันพระใหญ่ พลาดโอกาสไปร่วมงานบุญใหญ่ ก็ตั้งใจเล็กๆ

ตื่นๆๆ (นอนๆๆ) สาธุ สาธุ สาธุ

๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙

สู้...ฝัน!

เชื่อ...ในตัวตน

ต้องไป...เช่นนี้ ทุกคน

ล่วงพ้น...เบื้องร้ายอิสระ

ไม่ว่า...แพ้

หรือ...ชนะ

คือ จังหวะ...ท่าที...

...ของชีวิต!

กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙

https://www.youtube.com/watch?v=L3FUNFlVey8

วันแห่งความรัก

แบกบุญสดๆจากสวนบนคันนา

ร่วมงาน "ตลาดอาริยะ" ที่ "พุทธสถานสีมาอโศก"

เก็บกระเจี๊ยบแดงสองกระสอบ หอบขึ้นรถประจำทางเย็นวันที่ ๑๓ ก.พ.๕๙ เข้าสีมาอโศก

บรรยากาศยามเช้า ในงานจำหน่ายสินค้า ราคาต่ำกว่าทุน "บุญญาวุธหมายเลข ๒"

("อาหารมังสวิรัติ" คือ "บุญญาวุธหมายเลข ๑")

รำพึง...วันหนึ่ง วันหนึ่ง มีสามฤดู

เข้ากทม.ร่วมหนึ่งอาทิตย์ ได้สัมผัสอากาศหนาวเย็นสุดที่เมืองบางกอก

ความแปรปรวนมีทั้งร้อนทั้งหนาว แถมมีฝนตกทั่วฟ้า ไม่ต้องห่วงผักห่วงหญ้า ผักหวานป่าคงสดชื่นยาวหน่อย

จังหวะดีเริ่มต้นปี ๒๕๕๙ มีรถรับเหมาถมที่มาขุดสระน้ำให้ฟรีเกือบสองงาน ต่อสระเดิมตรงข้ามหนองน้ำ กำลังสวยเลย

คล้ายแก้มลิงรองรับน้ำจากหมู่บ้านและสวน พอคลายหายห่วงเรื่องน้ำท่วมขังสวนผักหวานป่าข้างบ้านไปได้บ้าง

รูปสระกลายเป็นตัวb เมื่อต้องรักษาแนวต้นพยุงของแม่ไว้ รู้สึกใจหายเมื่อรถโค่นกิ่งใหญ่ๆมะค่าโมงลงมา

เด็กเล็กเด็กโต ผู้ใหญ่ พากันมาดูความเร็วในการทำงานของรถขุดคึกคัก หิ้วถัง จอบเสียม มาขุดปูนาพร้อม

นับจากนี้ร่วมสี่เดือน คือช่วงเวลาของการสอบไล่วิชาชีวิตพื้นฐาน ของการกลับมาอยู่บ้านนาร่วมสี่ปีนี้

๒๙ มกราคม ๒๕๕๙

ธารธรรม รำลึก วันครู

ไร้สรรพสำเนียง

เอ่ยเพียงถ้อยคำคารวะ

รอยใจฝากเพียงดินฟ้า

จารึกแทนค่าคุณครู

๑๖ มกราคม ๒๕๕๙

ความสุขเล็กๆในวันครู

เก็บมะละกอลูกใหญ่ๆชุดแรก เตรียมออกเดินทางแต่เช้า ไปงานบุญที่ต่างจังหวัดพรุ่งนี้

มะละกอต้นแรกที่ผ่านร้อนผ่านแล้งปีที่แล้วมาจนมีลูกได้ แม้ต้นจะดูเหมือนแคระเกร็น แต่ลูกโตดี

ได้รับเมล็ดพันธุ์จากกัลยาณมิตร คุณ น้อย น้ำพอง แห่งอุฑยานผักหวานป่า

เมนูเล็กๆ สำหรับการร่วมงานแจกอาหาร โรงบุญ ๘๘๘ โรง จาก "ไร่นาสวนผักหวานป่าพอเพียง"

คือ "ข้าวเหนียว ส้มตำ" กับ "น้ำกระเจี๊ยบแดง ใบเตย" สดๆจากสวน ผ่านมือทุกขั้นตอน

สิ่งที่ทำด้วยใจรัก แม้เป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ผ่านการเรียนรู้ นับแต่การผลิต จนถึงผู้บริโภค

ผลที่รับรู้สึก คือ "มหัศจรรย์แห่งความสุขลึกๆ" คล้ายกับสุขนี้มีราก มีฐาน มีดอกผล ยั่งยืน กับใจ

พร้อมที่จะแบ่งปันความสุขเช่นนี้ ด้วยรอยยิ้มอิ่มสุข ในวันครู พรุ่งนี้พอดี สาธุ สาธุ สาธุ

๑๕ มกราคม ๒๕๕๙

ความสุขเล็กๆในวันเด็ก

ณ ทุ่งดอกหญ้า นาพอเพียง

เก็บกระเจี๊ยบแดง ต้มแช่ตู้เย็น

ปู่ของด.ช.แช่ม ป่วย เส้นเลือดในสมองตีบ คงได้ทดลองดื่มน้ำสมุนไพร สามสหาย

กระเจี๊ยบแดง ใบเตย พุทราจีน (คิดถึงพุทราไทยตะหงิดๆเลย)

๙-๑๐ มกราคม ๒๕๕๙

จากวันนั้น...

...ถึงวันนี้ สองปีกว่า

ได้เรียนรู้อะไร จากการฝึกฝนบ่มเพาะกล้าผักหมากไม้...ปลูก...จนโตได้ถึงวันนี้?

รำพึงกึ่งตั้งใจ...ปี ๒๕๕๙ เริ่มก้าว...ฝึกฝนจัดระบบระเบียบข้อมูล อย่างเป็นเรื่องเป็นราว...เถอะ

๗ มกราคม ๒๕๕๙

อรุณเบิกฟ้า

นกกาทักทายข้างหน้าต่างยามสาย

เบิกบาน สบายๆ... กับลมหายใจแห่งสติ

หนักเบา บางจังหวะ ฝึก ฝน ตื่น รู้...เป็นไป

งานนอก...น้ำไม่ค่อยไหล งานใน...ใจนิ่งๆ เย็นไว้

อดทนอีกนิด นะต้นไม้ ค่อยๆคิด ค่อยๆหาทาง ขยับขยาย...เป็นไป สาธุ

๗ มกราคม ๒๕๕๙

คือ... หัวใจ

คือ...ชีวิต

คือ...จิตวิญญาณ

คือ...การงาน

คือ...บ้าน

คือ...โลก

คือ...(ชะตา)กรรม และ กาละ สาธุ สาธุ สาธุ

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๙