ขอบคุณ...คุณครูตัวน้อย...
สหายต่างวัย...เด็กหญิงปลายดาว
ยังคงรู้สึกยินดีกับการใช้กล้องคอมแพ็คมือสองบันทึกภาพตามใจอย่างไม่เบื่อหน่าย
มีใจไม่ดีบ้าง ก็ตรงที่ปรับแสงไม่ได้ ไม่สามารถบันทึกภาพถ่ายให้เหมือนภาพจริงได้
ทำให้ฉุกคิดได้ว่า ปัญหานี้ น่าจะเป็นโอกาสให้พัฒนาสมองจากการใช้ซีกขวามาเป็นซีกซ้าย
เพราะคลังภาพส่วนตัวมีมากมาย แต่กลับนำออกมาใช้งานน้อยแสนน้อย เพลาๆบ้างก็ได้
จริงด้วย! น่าจะเป็นกาละให้พัฒนา การใช้สมองทั้งสองส่วนให้สมดุลขึ้น
ฝึกใช้ภาษา ใช้เหตุผลให้มากขึ้น ปรับความโต่งในด้านการใช้อารมณ์ความรู้สึกลงมา(มากๆ)หน่อย
ขอบคุณปัญหา ที่ช่วยให้เกิดปัญญา ขอบคุณความน่าเอ็นดูของหนูน้อย ปลายดาว
ที่ช่วยนำทางให้ยาย... ได้ค้นพบทางของตัวเอง (จุดประกายให้ใจพร้อมปรับขยับบันทึกเรื่องเล่า)
ขอบคุณพี่สาว... ที่มอบสื่อแสนสวย สมุดบันทึกใหม่เอี่ยมมาให้สองเล่ม สาธุๆ
๒๑ เมษายน ๒๕๕๙
ไม่มีความเห็น