อนุทินล่าสุด


Tawandin
เขียนเมื่อ

การเดินทางของความฝัน…อาหารเป็นยา…ทยอยปลูกผักหวานป่าเพาะรากงอกแอบต้นแคร์ที่เพาะใหม่ๆไม่กี่วัน…สลับแถวต้นยางนา ต้นแดง ต้นตะขบ น้อยหน่าที่ลงใหม่ ยังให้ร่มเงาผักหวานไม่ได้…ถั่วเขียวที่หยอดขนาบแถวยางนา แถวตะขบ น้อยหน่า ยังให้ร่มเงาไม่พอเหมือนกัน…ตั้งสติค่อยๆขยับขยายงานนอกค่อยๆอบรมใจให้พร้อมรับความไม่แน่นอนในสรรพสิ่งที่เป็นไป …ถือเป็นปีที่พร้อมเผชิญความจริงมากขึ้น ยอมรับความล้มเหลวพอได้ และเริ่มปฏิบัติการสอบซ่อมหลังขวัญหนีดีฝ่อไปพักใหญ่…ลงได้ทีละสองสามหลุม หลบเข้าร่มไปพลาง ค่อยๆทำไปใจร่มๆ

๒๗ เมษายน ๒๕๖๓



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

การเดินทางของความฝัน…อาหารเป็นยา…เมล็ดผักหวานป่าสุกจากต้นที่ปลูกด้วยกิ่งตอน ข้างฐาน”ชราภิบาล บวรสีมาอโศก”ออกเป็นปีแรก ประมาณ๕๐๐ ลูก…ทยอยล้างเพาะกระจายปลูกในชุมชน

๒๗ เมษายน ๒๕๖๓



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

แด่…ชีวิต4…เมื่อจะมี จะได้ จะเป็น…บัานบนพื้นที่หนึ่งงาน แอบลงยางนาไปสิบห้าต้น…ต้นหมี่อยู่ในพื้นที่ด้านหน้าพอดี…งบหลักหมื่นปลายๆ ลุ้นว่าจะได้แค่ไหน …แบบอย่างบ้านพอเพียงข้างๆ เจ้าของสร้างเอง เริ่มที่เจํดหมื่น ว้สดุมือสอง…เตรียมพื้นที่บ้านสวนพอเพึยง

กันยายน 2561



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

แด่…ชีวิต 3…กรรม ตามสมอง…ร่องรอย เวลาชีวิต ติดลบ…ไม่มี ไม่ได้ ไม่เป็น อันใดแล้วเป็นอย่างไร…ชีวิต แสวงสิ่งใด?



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

แด่…ชีวิต๒…กรรม…ตามสมอง…ทุกระดับของความหลงยังคงส่งผล ให้จิต ชีวิต หลอน สั่นคลอน ไม่มั่นคง ยาวนาน…เวลา และความเข้าใจเพียงเสี้ยวเล็กๆจึงคล้ายแอ่งน้ำกลางทะเลทราย…ขอบคุณสรรพสิ่ง ทึ่เกื้อหนุนการเรียนรู้ ขอบคุณชีวิต ที่ยังมีลมหายใจอยู่



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

แด่…ชีวิต1…ดอกทานตะวันที่ขึ้นเองจากเมล็ดร่วงหล่น กำลังทยอยบานหน้าบ้านหลังน้อย…ผักหวานป่าใต้ต้นกะเพราหน้าบ้านกำลังทยอยโผล่ยอดจากดินแข็งๆ…แนวรั้วชะอมผักหวานป่าสองขวบสามสี่กอกำลังแตกพุ่ม…ตะขบหนึ่งขวบสองต้นพร้อมผักหวานป่ารอบโคนกำลังทยอยต่อยอด…ความเพียรเล็กๆที่ประคองอย่างต่อเนื่องของใจดวงหนึงเริ่มทยอยปรากฏ…แมลงผึ้งสามสี่ตัวกับทานตะวันดอกแรกกำลังเต้นระบำท่ามสายลมอ่อน…ดาวกระจายกลีบบางช่างทนแล้งเหลือหลายสยายกลีบทาบพุ่มพุดสะพรั่ง…พี่ กัลยาณมิตร เพื่อนบ้านใหม่ใส่ใจกับทุกถ้อยคำ ฝ่าเท้าบางๆก้าวตามน้องเต้นไปรอบสวน…ดั่งน้ำค้างพร่างพรมสู่แรงใจ และไฟฝัน…ช่วยชุบจิตวิญญานที่แห้งโหย โรยแรง…ขอบคุณธรรมชาติ…ธรรมที่จัดสรรเติมเต็มความพร่อง…ของมวลพลังชีวิตหนึ่งโดยธรรม ยามนี้สาธุ สาธุ สาธุ3 กันยายน 2561



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ฟังเสียงภายใน…ทิฏฐิส่วนตัวทึ่แม้เจตนาดีคือใฝ่เรียนรู้โลกกว้าง…มีผลข้างเคียง คือติดกาแฟ!ผ่านไปสามสี่ปี อ่านหนังสือเล่มไม่ไดั สายตาพร่าลาย…จัดล้างพิษตับ เมื่อหกเดือนก่อน. ตาสว่างใสอ่านจบไปได้สองสามเล่ม…ส่วนเกินจากตับ และถุงน้ำดี มีผลกระทบต่อสุขภาพภายนอกชัด…เหลืออาการทางประสาทสมองเรื้อรัง ที่ต้องใช้เวลา…อย่างน้อยคือรู้ที่ไปที่มาของปัญหา…ทำไมไม่สามารถแยกประสาทได้?…ทำไมออกกำลังกายมากมายแล้วความดันฯต่ำ?…ทำไมหัดขับรถเครื่องแล้วสมองสั่งเท้าขวาไพล่มาแตะเกียร์ทางซ้าย?…ทำไมเดินกลางคืน เจอเงาต้นไม้ ต้องกระโดดข้าม?…ทำไมลงบันไดรีบๆแล้วสมองสั่งก้าวลงข้ามขั้น?…ทำไมฯลฯ?่ไม่เป็นไร!!!…อย่างน้อยคือเกิดความเข้าใจปัญหาที่ซับซ้อนในชีวิตจิตใจได้…งึด!เหตุการณ์ทุกข์สุขที่ฝังใจในชีวิตคนวัยก่อนเก้าขวบมีผลกับชีวิตคนทั้งชีวิต!



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

เพียรเถิดอย่ารั้ง…รอเพียร…จอดับวับๆ ตัวหนังสือโดดไปโดดมาเรียนรู้กันไป…ผักหวานป่าลงดินเหนียว เพียงมีกะเพรา ชะอม ก็โตได้ แต่ดินทราย ยังยาก…ปีนี้จัดมะเขือพวงไร้หนามเป็นพืชพี่เลี้ยงให้มิตรสหาย ใครทึ่เลือกตะขบก็ง่ายหน่อย…ค่อยๆเป็นไป



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ฝึกฝนบ่มเพาะหัวใจบริการ…เพาะกล้ามะเขือเทศ มะเขือพวง มะละกอ พริก ผักหวานป่า…ทยอยจัดลงพื้นทึ่ ทยอยแจกตามอัตภาพ…ทยอยปลูกต้นยางนาแซมป่าที่มี ขอทำหน้าที่เสริมแถบขอบรอบรั้ว บวร่จนกว่าสุขภาพกาย สุขภาพจิตจะสมดุล …สิ่งจำเป็นเหนือสิ่งใดคือ…เวลาและความเข้าใจ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ทบทวนรอยกรรมรอบสามสี่ปี…เริ่มต้นด้วยความชอบ ความเพลิดเพลินกับการปลูกผักหวานป่า…ผ่านจังหวะทึ่สูญเสีย จนเสียศูนย์ไปหลายรอบต่อหลายรอบ…ความหวังพังถล่มทลาย จนกลายเป็นอาการซึมเศร้า…เกือบถูกส่งตัวไปพบแพทย์จิตเวช…ขอโอกาสพี่น้องดูแลตนเองในกรอบขอบเขตอันตนดูแลตนได้ไม่เบียดเบียนตน เบียดเบียนท่านจนเกินไป…การงาน จำเป็นต้องขอเลือกทำในส่วนทึ่ตนเองพร้อม…การที่ยังควบคุมอารมณ์ไม่ได้ จำต้องขอจำกัดกรอบขอบเขตอย่างรอบคอบ…กระนั้น ก็ยังพลาดพลั้งไปหลายต่อหลายครั้ง(โวยวายสติแตก)…การแสดงออกที่ไม่เหมาะสม ยังคงเป็นปัญหาที่ต้องรับผิดชอบตนเองจริงๆ…สู้ สู้



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ตามเหตุปัจจัย…สายชาร์ตแบตฯโน้ตบุ๊คเสียนานแล้วฝากพึ่น้องลูกหลานซื้อสามรอบแล้วยังหาไม่ได้…ลองใช้โทรศัพท์มือถือ บันทึกอนุทินไปพลางๆ…ระหว่างเยียวยาฟื้นฟูปรับสมดุลระบบประสาทสมอง…เลือกที่จะใช้วิธึธรรมชาติบำบัดและธรรมะหมวดศีล สมาธิ ปัญญา ตลอดสาย…บนหลักใหญ่คือ กายคตาสติ…เบื้องต้น คือการตั้งศีล ตั้งสัจจะ เจริญเมตตา เจริญกายคตาสติบริหารกายระดับเซล และต่อมไร้ท่อ(จักรกระทั้งเจ็ด)อย่างต่อเนื่องก้าวทึ่สอง คือสะสาง ส่วนเกินทึ่เบีบดเบียนตน ด้วยการล้างพิษตับด้วยตนเอง…สู้ สู้



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

เดือนแห่งวันแม่… สรรพสิ่งปรวนแปร



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

เรียนรู้ธรรมชาติผักหวานป่า



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

พอเหมาะ พอดี…

วิกฤต เป็นโอกาส

…ให้โอกาสตนเองได้เรียนรู้ เยียวยาตนด้วยวิธีฝึกนั่งสมาธิ ฝึกเดิน ฝึกวิ่ง

เปลี่ยนรองเท้าผ้าใบหลายคู่ ก็ยังไม่สามารถเอื้อเล็บเท้าได้ (เล็บนิ้วโป้งเท้าจึงมีอันเป็นไป)

จึงต้องถอดรองเท้าเดิน และวิ่งหลายครั้ง กว่าฝ่าเท้าจะเริ่มคุ้นชินกับพื้นถนนที่ขรุขระเป็นระยะๆ

กลับเข้าชุมชน มีถนนรอบป่าชุมชนเป็นดินทราย รู้สึกดีแท้

นับเป็นการย้อนรอย ที่ผ่านบทเรียนมาสาหัสไม่น้อย 

…ขอบคุณทุกๆพื้นที่ ทุกๆเหตุปัจจัย สถานการณ์ ตัวตนบุคคล 

ที่มอบโจทย์ชีวิตให้ได้เรียนรู้ยอมรับในชะตากรรมของตนๆ สาธุๆๆ

๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๑




ความเห็น (1)

เยี่ยมครับ..เข้าสู่ขันติ..สมาธิชั้นสูง

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ยังไกลห่าง...ยังห่างไกล

...สองปีก่อน น้องให้เสื้อ สกรีนส์ "แพทย์วิถีธรรม" มาหนึ่งตัว

สวมใส่เมื่อใดก็มักถูกเข้าใจว่า สังกัดอยู่หน่วยจิตอาสาแพทย์วิถีธรรม

คงต้องบริจาคต่อให้จิตอาสา หรือผู้ชำนาญการแพทย์วิถีธรรมแล้ว

เพราะ ทั้งภาคปฏิบัติและทฤษฎี ว่าด้วยสมดุลแปดอ. หรือยา ๙ เม็ดของแพทย์วิถีธรรมนั้น

ข้าพเจ้ายังห่างไกลสถานะนั้นมากมาย...ประสบการณ์ตรงคือ..เพียงร่วมเข้าค่ายเมื่อสองปีก่อนครั้งเดียว

และร่วมทานอาหารสุขภาพ ที่มีผู้บริการเป็นครั้งคราวเท่านั้น (ยังเรียนรู้ไม่ถึง ๕ %)

ส่วนองค์ความรู้ทางธรรม ทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติก็ยังไกลห่างและห่างไกลหมู่ฝูงมากมาย

ระบบจิต ประสาท สมอง การโยงใยข้อมูล อันเป็นเหตุผล ความเป็นจริง

กับจินตนาการส่วนตัว ก็ยิ่ง...ยังเป็นปัญหาสำหรับการสื่อสารอยู่...

อาจถึงเวลา...ต้องลาทุกพื้นที่การสื่อสาร เพื่อดูแลพัฒนาตนในกรอบขอบเขตอันเหมาะสม...แล้วกระมังนะ?

...ในวันที่รู้สึกหนาว

๓๐ สิงหาคม ๒๕๖๐



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

บำเพ็ญตบะ (๑๖-๒๗ ส.ค.)

สิบปีที่หายไป จากการเข้าอบรมที่ศูนย์วิปัสสนาธรรมกมลา จึงเหมือนมาเริ่มนับหนึ่งใหม่

ผ่านสิบวัน ด้วยความทรมานสาหัส ท้องผูกสามวัน และอาการตายังคงลาย

จิตกับสมองยังคงไม่สามารถแยกประสาทได้ ว่า...เวลาสแกนความรู้สึกตลอดตัว 

ให้ใช้ตานึก อย่าใช้ตาเนื้อกลอกตาขึ้นลง...ทั้งวัน ตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ถึงสามทุ่ม! 

ลืมตามา ข้ามวันแล้ว ยังรู้สึกโคลงเคลง (ไม่ตีลังกา ก็บุญแล้วหละ ๕๕ )

ประทับใจ วิธีการฝึกใช้ "วงแหวนแห่งสติ" รับรู้สึกตัวทั่วพร้อม ในเบ้าหลอมแห่งแรงกดดัน

งดฟัง อ่าน เขียน พูดคุย เพื่อความสงบระดับจิตสำนึก และฝึกเปิดทางให้จิตไร้สำนึกสะท้อนสิ่งนอนเนื่อง

กรอบการพัฒนาพลังแห่งสติ(อานาปาณสติ)สามวันแรก สังเกตความรู้สึก จนแจ่มชัด

นำสู่การเรียนรู้วิปัสสนาระดับจิตสังขาร ชอบ ไม่ชอบ ฝึกพัฒนาจิตอุเบกขา

จาก...สภาพติดลบ ในวิถีชีวิตปกติ คือรักษาศีลยังลงไม่ถึงจิต จนเกิดปัญญา อุเบกขาได้

กรอบฝึกบำเพ็ญรอบนี้เริ่มจับติดบ้าง พัฒนาเป็นบวกหนึ่ง บวกสอง ยังไปไม่ถึงห้าเปอร์เซ็นต์!!

จริต อินทรีย์อ่อน มีส่วนให้จิตไร้สำนึกขึ้นมาทำงานได้ง่าย วิธีการนี้จึงเป็นโอกาส เป็นทางเลือกที่เหมาะยิ่ง

เริ่มเปรียบเทียบได้ว่า การใช้คลื่นดนตรีบำบัด ปรับสมดุลธาตุ คงมีผลเพียงผ่อนคลายธาตุขันธุ์ระดับจิตสำนึก

แต่กรอบการวิปัสสนา เป็นการเรียนรู้"ลงลึกถึงทุกข์อริยสัจ" ที่สะท้อนกับกายธาตุ 

และค่อยๆขจัดเหตุอันเป็นรากเหง้าแท้ๆ จากฐานจิตอุเบกขา รับรู้สัญญา...จบ ไม่สังขาร เป็นวิญญาณ...(ไม่จบ)

กราบขอบพระคุณเบ้าหลอมแห่งบุญ ณ กาลสถานหนึ่ง ในเดือนแห่งวันแม่ปีนี้... ศูนย์ฯธรรมกมลา


ในภาพอาจจะมี ท้องฟ้า, ต้นไม้, เมฆ, ต้นพืช, สถานที่กลางแจ้ง และ ธรรมชาติ

สาธุ สาธุ สาธุ

๒๘ สิงหาคม ๒๕๖๐



ความเห็น (4)

บางครั้งตัวรู้ก็คือสติ อยู่ไหนก็ทำได้นะครับ สาธุ

อนุโมทนาสาธุค่ะ ท่านอาจารย์  prayat duangmala

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

เดินทาง

เดินทางจากโคราช ใกล้จะถึงบ้าน เรียกหลานให้ออกมารับ 

... "กำลัง...ทำงานด้วย ป้อนข้าวยายด้วย ถึงบขส.แล้ว...โทรนะป้า"...

...ครึ่งชั่วโมงผ่านไป..."รอแป๊บนะป้า...กะลังอาบน้ำให้ยาย..."

เมื่อป้านั่งบนรถ เห็นโน้ตบุ๊คเปิดตั้งไว้เบาะหลัง โทรศัพท์มือถือ ข้อมูลวิ่งหน้าจอ วางอยู่บนตัก

(มืออยู่กับพวงมาลัย) "งาน...ขนาดนี้เลยนิ?" ป้า...พลอยปีติยินดีกับความก้าวหน้าเล็กๆ ของหลาน 

ที่...ได้ทำงานอยู่กับบ้าน ได้วิ่งช่วยแม่ขายของ ได้ดูแลยาย ได้เรียนหนังสือ...

แอบมอง แอบฟัง แอบปลื้ม กับความสามารถเฉพาะตัวของหลาน สู้ สู้ สาธุๆ

๑๑ สิงหาคม ๒๕๖๐

 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ศักดิ์และสิทธิ์

...ตื่นตีสามกว่าเล็กน้อย หลังหลับไปด้วยความทุรายทุรนทรมานในหัวที่สุด

แต่กลับหลับฝันดีๆ... ตื่นมาเรียนรู้หน้าจอทันที พบเจอสิ่งดีๆที่ต้องบันทึกไว้ 

ทบทวนโยงใยย้อนรอย

...โปรแกรมในคลังจิต มีพื้นฐานเสี้ยวส่วนศรัทธาต่อวิถีทางท่านกฤษณะ มูรติ และท่านคาลิล ยิบราน 

...เรียนรู้ ณ รั้ว อโศกบวร มีบูรณาการ การชมวีดีทัศน์ ที่ฝังในมโนสำนึกลึกสุด คือเรื่อง แด่คุณครูที่รัก

...โรงเรียนนอกกะลา... เกิดขึ้นบนผืนแผ่นดินประเทศไทย ณ อำเภอหนึ่งในจังหวัดบุรีรัมย์

...วิกฤตชีวิตการงาน ครอบครัว เป็นโอกาสให้ย้อนรอยเรียนรู้วิชาชีวิต บนแผ่นดินถิ่นกำเนิด 

...หวนคืนสู่จุดยืนอันตนเลือกได้ แม้เพียงพลังหนึ่ง ประหนึ่ง...คนชายขอบ รอบรั้ว บวร ก็เถอะ

...กลางเดือนสิงหาคม ๒๕๖๐ นี้ มีโอกาสดีๆ ในการเข้าคอร์สวิปัสสนาที่ศูนย์ ธรรมกมลา

...วันนี้...มีค่ายแพทย์วิถีธรรมประจำปี ที่นี่ สีมาอโศก บวร คงปลีกตนอนุโมทนาอยู่ห่างๆ

...ฝนมา... ภารกิจเฉพาะหน้า คือผักหวานป่า ต้องทยอยลงพื้นที่แล้ว... 

รู้สึกเหมือนๆว่า...เดือนตุลาคม ๒๕๖๐ ครูจะปรากฏที่งานหนังสือฯหลากหลายแขนง ไปๆๆ สาธุๆ

๒๗ กรกฎาคม ๒๕๖๐



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ฟังเสียงภายใน

...ริเริ่มเรียนรู้ขยับขยายภารกิจแห่งใจ

ไปจากต้นทุนเล็กๆที่พอมี พอเป็น พอไป...(ฉันทะ...เป็นมูล)

ด้วยจิตที่อ่อนไหวง่าย จำต้องจำกัดกรอบคลื่นการรับรู้ภายนอก 

อาศัยความเงียบ จัดระเบียบชีวิตใหม่(มนสิการ...เป็นแดนเกิด)

...วันนี้ ปฏิบัติการ ขยายพันธุ์เชอรี่ ตอนกิ่งริมทางไปก่อน ๙ ตุ้มกิ่ง(ผัสสะ เวทนา สมาธิ)

จะลองใช้ต้นเชอรี่ ไม้พุ่มเล็กนี้เป็นพี่เลี้ยงผักหวานป่า ในพื้นที่แคบๆ ไม่กี่ตารางวาดู

เจริญสติ...มีความสงบสุขกับลมหายใจในแต่ละขณะ กับภารกิจเล็กๆที่รัก งานหลัก คืองานใจ 

...บทเรียนจากความล้มเหลวที่ผ่าน บอกสอนใจให้ฝึกลดความคาดหวังในผลของงาน(ปัญญา...เป็นยิ่ง)

...แยบคายๆ เจตนาอย่างไร? แค่ไหน? ที่ใจไม่จมไม่ถลำล้ำหน้า ยึดติด เพียงบำเรอภพ ภวอัต(ตา)ภาพ

...ภาวนา...ตามรอยองค์พระบรมศาสดา ด้วยหลักมูลสูตร ๑๐ 

...ช้าๆ ชัดๆ โฟกัส... ปัจเจกสัจจะบรรเทา เพียงเรา...รู้เรา 

...จงก้าวไป...ตามองค์แห่งมรรค เถิดเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

๒๕ กรกฎาคม ๒๕๖๐ 




ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

หนึ่งงาน...บันดาลสุข

...ใน(สอง)วันที่รู้สึกแย่ที่สุด เท้าพาเดินไปหาไม้พุ่มเขียวๆแดงๆ แปลงบ้านเพื่อนถัดไป

เชอรี่ลูกใหญ่ รสชาติเปรี้ยวหวานนุ่มกลมกล่อม กำลังดกเต็มต้น เจ้าของอนุญาตเด็ดได้ตามสบาย

ความรู้สึกที่เดินตรงไปนั้น คล้ายช่วงที่รู้สึกปวดท้อง แล้วเด็ดใบผักหวานป่ามาชงดื่มแล้วหายทันควัน

...ขณะเคี้ยวลูกเชอรี่ รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก ไม่น่าเป็นผลไม้ที่แค่มีรสเปรี้ยวชวนประสาทตื่นเฉยๆแน่แท้

ค้นหาข้อมูลทันใด....ที่อดอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้คือ ผลไม้มหรรศจรรย์นี้ มีส่วนบรรเทา "อาการซึมเศร้า"!

และอีกสารพัดคุณค่า ที่ล้วนมีส่วนเสริมสมดุลสุขภาพอย่างที่สุด... ของที่สุด

จากที่ตั้งใจ จะตอนสักเจ็ดแปดกิ่ง  เพื่อนเอ๋ย...ไม่ต้องตัดทิ้ง จะตอนแต่งกิ่งทรงพุ่มไปพร้อม

จะ จะ จะ ...จะปลูกเชอรี่ให้เต็มพื้นที่หนึ่งงาน! เนรมิต..."สวนสวรรค์... หนึ่งงานบันดาลสุข"!  

น้อยหน่าสองสามลูก ที่เด็ดมาวันก่อน กำลังสุก ดาวเรือง กระจี๊ยบแดง ทานตะวัน

...เมล็ดพันธุ์แห่งฝัน พร้อมสร้างสรรค์บันดาลสุข...ณ บัดนาว ฮิ้ววว

(นั่น น่านน... ฟ้า... ฟ้ากำลังโปรยฝน ให้คนกำลังฝัน จัดการความรัก ความรู้...สู่ความสุข...ได้ซะทีนะ สาธุๆ)

๒๒ กรกฎาคม ๒๕๖๐




ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

แบ่งปันเล็กๆ

เมล็ดพันธุ์ทานตะวัน กระเจี๊ยบแดง แค ฯลฯ ถึงมือผู้รับเรียบร้อย

๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ศรัทธา

เตรียมพื้นที่ลงเมล็ดพันธุ์ดอกทานตะวันพื้นบ้าน 

กระเจี๊ยบแดง ถั่วมะแฮะ แซะรากหญ้าจนจอบเหล็กหักไปหนึ่งด้าม

คุณแม่อารมณ์ดี หาจอบมาให้ยืม และขนปุ๋ยคอกมาฝาก ๓ กระสอบ สาธุๆๆ

๒๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐




ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

อาสาฬหบูชา...วันพระใหญ่

...สะสาง อุปสรรค ภายนอกภายใน

ก่อนเดินทางไปบำเพ็ญเข้าพรรษา ทยอยจัดสรรเวลาสะสางงานนอก งานในให้โล่งโปร่ง

หลังจาก ปฏิบัติบริหารกาย บริหารจิต ปรับสมดุลพลังชีวิต ด้วยอาหารกาย อาหารจิตที่บริสุทธิ์ขึ้น 

ตั้งจิตภาวนา รักษา(อธิ)ศีลข้อหนึ่ง ลดเบียดเบียนตน เบียดเบียนท่านอย่างเป็นรูปธรรม

โฟกัสจิต เจริญเมตตา และรับผิดชอบต่อธาตุกายขันธ์ครบวงจร กาย จิตจึงค่อยๆมีกำลัง ตั้งมั่นขึัน

สวนผักหวานป่าหลังบ้านและต้นไม้หน้าบ้าน ครึ้มคลุมสายไฟ และทางสาธารณะ (สะสางจนมือไม้ได้แผลจากหนามไหน่)

ส่วนสวนกุศลเจตนาภายใน ดูคล้ายต้นไม้ที่ครึ้มคลุม เบียดบัง ล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของพี่น้องมิตรสหายไม่น้อย

ถึงจังหวะถึงรอบ ให้แสดงความรับผิดชอบ ริดกิ่ง รอนก้าน รานใบให้อยู่ในกรอบ ขอบเขต

ที่...พึง "เคารพสิทธิ์ และอิสระ" ในเส้นทางชีวิตของใครใด ด้วยความเข้าใจที่ถ้วนทั่วกว่าเดิม

หากการเรียนรู้ที่ผ่านมา ข้าพเจ้ามีส่วนเบียดเบียน ล่วงเกินสรรพสิ่ง หรือผู้หนึ่งผู้ใด

ข้าพเจ้า ขออโหสิกรรมไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยเถิดเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

๘ กรกฎาคม ๒๕๖๐



ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
Tawandin
เขียนเมื่อ

ธาตุรู้ (ปิ๊งแว้บ)

... คล้ายความไร้ระเบียบในชีวิต ถึงจุด ปล่อย...วาง

ความรู้สึกอันเป็น อคติทั้งสี่ ยังคงมีอยู่ ฝึก รู้...แล้ว ปล่อย

"องค์ความรู้" ในการดูแลบริหารกาย จากต้นทุนภายในเล็กๆ ธาตุรู้ทยอยมาให้"เรียนรู้" โดยเราไม่ต้อง..."อยาก"

บางกระแส เพียงแค่ เจตนา แต่ ใจในใจ แยบคาย เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่ปรารถนาล้ำหน้าเป็น อยาก

"องค์ความรู้"ในการดูแลบริหารจิต จากต้นทุนเล็กๆ เจตนายังอิงทิฏฐิ มานะ ธาตุรู้ทยอยมาให้เรียนรู้...จึงยึด ได้เจ็บ ได้จำ

บทเรียนแห่งความล้มเหลวที่ผ่านมา... อคติทั้งสี่ และนิวรณ์ห้า ครอบงำเจตนา จนปรารถนาล้ำหน้า...เกินควบคุม

ทุกข์อริยสัจสะท้อนหยั่งถึงเหตุ ล้ม...แล้วลุก ประกอบมรรครอบใหม่ กระทำใจในใจ แยบคาย แยบคาย

ไม่กังวล ไม่ดิ้นรนหวั่นไหวไขว้คว้า ไม่หวั่นกลัวความไม่รู้ ชั่วขณะหนึ่ง ธาตุรู้สากล ทยอยมาประกอบธาตุรู้ลึกๆ

...โปรแกรมจิตคงมาแต่อดีตไกลๆ (เมื่อใด...ไม่รู้) เป็นเหตุให้ปฏิเสธความรู้...ในกรอบ!

...ในรอบหลายๆปี อ่านหนังสือไม่จบสักเล่ม! เหมือนหลักประกันใดๆ...ไม่มี

รอบใหม่...ค่อยๆเรียนรู้ไป...จากความไม่รู้... ลมหายใจแห่งสติ เดินด้วยศีลข้อหนึ่ง หยั่ง แยกแยะ เพียร ต่อเนื่อง....เป็นไป

๒ กรกฎาคม ๒๕๖๐




ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท