วันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียน และไม่ได้สอนด้วย แต่มารับบทบาทเป็นเลขาศูนย์ประสานคุณภาพวิชาการ ที่โรงเรียนมีหน้าที่รับผิดชอบ และหัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ จึงเป็นเลขาฯศูนย์ไปโดยปริยาย
ครูอ้อยต้องมาอบรมนอกสถานที่ในวันนี้ ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เคยมาประมาณ 5 ครั้ง แต่ครูอ้อยก็จำยังไม่ได้ เพราะไม่ได้ขับรถมาเอง
วันนี้ครูอ้อยอุกอาจมาก ขับรถมาเอง และก็หลงทางด้วย ที่ว่าหลงทางนั้น อาจจะรวมไปถึงหลงทิศ
แต่อาศัยที่.....หนึ่ง เป็นคนไปไหนมาไหนแต่เช้า รถในกรุงเทพฯยังไม่มากนัก ครูอ้อยจึงแก้ปัญหาได้ง่ายและรวดเร็ว
สอง.....ครูอ้อยใช้สายตากวาดไปยังชื่อซอย ชื่อถนน จึงรู้ว่า ครูอ้อยมาผิดถนน และต้องคิดในขณะที่รถยังวิ่งอยู่
เป็นอะไรที่ท้าทายมาก บางคนจะจอดเพื่อตั้งหลักก่อน แต่ครูอ้อยไม่จอด หยิ่งเสียด้วย
แต่ครูอ้อยก็มาถึงที่หมาย ถามแล้วได้ความว่า.....ประชุมที่นี่จริงๆ และก็ยังมีเวลาเหลือตั้ง หนึ่งชั่วโมงครึ่ง
จึงเปิดน้อง acer และนั่งเขียนบันทึกนี่ล่ะค่ะ
เก่งจังค่ะ
เพราะตัวเองไป กรุงเทพทีไร ก็ หลงทาง และเสียเวลา เป็นชั่วโมง และวิ่งอีก เป็นหลายกิโล
ไม่ได้ขับค่ะ
ที่รักขับ แต่ นั่งปวดท้อง กรดหลั่ง ไม่มีความสุขเลย
กลับเชียงรายก๊ดีใจทุกครา
กลัว กรุงเทพค่ะ
มาชมครูอ้อยคนเก่งคนสวยด้วยคนค่ะ เห็นด้วยกับคุณหมอหน่อย และเป็นโรค "กลัวกรุงเทพ" เหมือนกันเลยค่ะ (ขนาดเป็นคนกรุงเทพมาแต่เกิดนะคะนี่ ไปอยู่ที่ไหนๆก็ชอบมากกว่ากรุงเทพทุกที่เลย....น่าสงสารกรุงเทพจังนะคะ)
หลงทางดีกว่าหลงเธอ
คิกคิก
หนูก็ไม่ชอบกรุงเทพ แต่ต้องไปรายงานตัวเกือบทุกเดือน(เดี๋ยวไม่ได้มรดกค่ะ)
หลงทางเสียเวลา หลงกัลยาเสียอนาคต
กำลังแต่งกลอนอยู่ครับ...รอนะเดี๋ยวมาดวลกัน
สวัสดีค่ะคุณหมอหน่อย....พญ รวิวรรณ หาญสุทธิเวชกุล
ขอบคุณค่ะ
ว้าว....สวัสดีค่ะคุณโอ๋...โอ๋-อโณ
อิอิ.....ขอบคุณมากค่ะ