ยายม่วย สาวริมน้ำหัวใจอิสระ
โค้งน้ำยามเช้า มองจากศาลาบนบ้านที่นั่งดื่มกาแฟ
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">
</p>
<p>
</p>
แนวสุมทุมพุ่มไม้ฟากตรงข้าม มีหญิงชราอยู่หนึ่งคน เป็นสาวโสดตัวผอมๆ ชอบเคี้ยวหมาก ชื่อ "ยายม่วย" ใครๆว่าแกเพี้ยน เมื่อก่อนตอนเรามาอยู่ใหม่ๆแกเลี้ยงชีพด้วยการตระเวณพายเรือรับจ้างนวด ลูกหลานไปอยู่ในเมืองกันหมด บ้านที่อยู่เป็นบ้านทรงไทยที่เก่าผุ หลังคารั่ว แกใจบุญนะ ใส่บาตรทุกวัน และเลี้ยงหมาสองตัว แกรักหมาของแกมาก เล่าว่าหมาแกพูดได้ว่า "หิวข้าวจัง"
คนแถวนี้เล่าว่าสมัยแกสาวๆ เตี่ยแกให้พายเรือไปขายเต้าหู้ทอด วันหนึ่งแกเกิดอารมณ์เสียคว่ำเรือพร้อมของทั้งหมด
ตอนที่แกยังแข็งแรง ตระเวณรับจ้างนวดยังเคยใช้บริการนวด ฝีมือชำนาญใช้ได้ เพื่อนๆมาจากกรุงเทพก็ยังเรียกแกมานวด (ใช้วิธีตะโกนถาม ว่าอยู่หรือเปล่า)
ที่จริงตอนได้คุยกันแกก็พูดรู้เรื่องดีกว่าคนทั่วไปบางคนที่เราเคยพูดด้วยเสียอีก พูดเพราะด้วย หน้าตายิ้มแย้ม เมื่อก่อนตอนเย็นๆแกจะไต่ตลิ่งลงมาอาบน้ำในแม่น้ำ หมาของแกก็จะลงมาด้วย ทุกครั้งที่เห็นเราก็จะตะโกนคุยทักทายกัน เคยห่วงว่าแกจะอยู่อย่างไร ปรากฏว่าลูกหลานแกมาดูแลส่งข้าวสารอาหารแห้ง นานๆทีเราก็จะให้คนพายข้ามเอาขนมสำหรับคนแก่บ้าง เสื้อผ้าบ้างไปให้
ปีที่แล้วลูกหลานเป็นห่วง ไม่อยากให้อยู่คนเดียว มารับไปอยู่ในเมืองแล้วขายที่ให้เรา แกไปอยู่ได้วันเดียวร้องไห้จะกลับมาอยู่ที่เดิม เราก็ให้แกอยู่ ไปซ่อมหลังคาให้ ลูกหลานแกก็มาดูแลให้มีกินมีใช้ตามประสา เพราะเดี๋ยวนี้แกแก่มากแล้ว พายเรือไม่ไหวและเพี้ยนมากขึ้น แต่ท่าจะยังมีแรงอยู่เยอะ ได้ยินเสียงแกลั่น ด่าหมาทุกวัน ลูกหลานคงทำที่อาบน้ำน้ำประปาให้ ไม่เคยเห็นแกลงมาที่แม่น้ำอีกเลย
ไม่มีภาพยายม่วยให้ดู แกผอมๆ มุ่นผมไว้เรียบร้อย หลังโกงเล็กน้อย เคี้ยวหมากปากแดง เจอกลางคืนรับรองวิ่ง คนข้างกายเคยแหย่เราว่าพอยายม่วยตายแกจะไม่ไปไหนเฝ้าที่ให้เรา และมาหาเป็นเพื่อนชวนคุยแก้เหงายามเราอยู่คนเดียว
เพราะฉนั้นแนวไม้ที่ดูสงบซ่อนอะไรไว้เยอะ เป็นที่อาศัยทั้งของคนที่ชุมชนอาจลืมเลือน และของสรรพสัตว์ หมู่ไม้ ที่อยู่แวดล้อม"ยายม่วย"เป็นความคุ้นเคยที่ทำให้ชีวิตของแกมีความสุขจากความมีอิสระที่จะใช้ชีวิตจนไม่อยากไปอยู่ที่อื่น เราจึงควรยินดีมากกว่าไปคิดกลัว
</span></span>
ความเห็น (14)
อ่านแล้วมีหลายความรู้สึกครับ
บรรยากาศแถบๆบ้านอาจารย์คงน่าอยู่มากนะครับ โดยเฉพาะจิบกาแฟยามเช้า ...บรรยากาศคงวิเศษมาก
เรื่องราวของชีวิต มีแง่มุมที่งดงามเสมอครับ
- ยอดเยี่ยมเลยครับ ตัวหนังสือเล็กไปนิดหนึ่งครับ
- พี่ชอบรูปและ คำเรียงครับ
- ขอบคุณมากครับ
- เป็นที่ร่มรื่นและมีชีวิตที่มีความสุขจังเลยครับผม
- ขอบพระคุณมากครับ
สวัสดีวันหยุดค่ะ
น้องแก่นจัง รู้สึกพี่จะมีน้องเป็นแฟนประจำชื่นชมธรรมชาติต่างจังหวัดนะคะ เดี๋ยวจะให้บัตร VIP ค่ะน่าอยู่ ธรรมชาติอำนวยให้มีสติกับสิ่งที่อยู่รอบตัวที่บ้าน เพราะไม่ต้องไปวุ่นวายกับชีวิตในระบบการทำงาน
คุณจตุพร บรรยากาศแถบบ้านมีทั้งน่าอยู่ และน่าปวดหัว เป็นบททดสอบสติอย่างดีค่ะ มาอยู่ที่นี่ได้เรียนรู้แง่มุมชีวิตหลากหลาย
พี่บางทราย ขอบคุณที่ชมนะคะ อย่าชมมากเดี๋ยวจะทำให้ไปคิดเอาดีทางเขียนหนังสือ :) แก้ไขตัวหนังสือแล้วค่ะ ขออภัยมือใหม่ไปพิมพ์ไว้ในwordพอเอามาลงตัวหนังสือมันเพี้ยน ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรในตอนแรก พอพี่บางทรายบอกมาสงสารผู้สูงอายุอ่านยากเลยลองพยายามดู แก้ได้เรียบร้อย ขอบคุณในคำแนะนำค่ะ 
อาจารย์ขจิต ขอบคุณเช่นกันที่เข้ามาร่วมชื่นชมค่ะ ความสุขมาจากการเข้าใจแง่มุมของชีวิตผ่านสติที่ต้องฝึกฝนจนมีวันนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะ
ชอบอ่าน riverlife มากค่ะ ได้ซึมซับสุนทรียภาพแห่งชีวิตผ่านถ้อยคำและภาพที่งดงาม
ชีวิตที่มีความสุขจากความเป็นอิสระของยายม่วย เป็นชีวิตที่มีความหมายนะคะ อาจจะดีกว่าชีวิตของใครอีกหลายคนที่ยังอยู่ในบ่วงแห่งพันธนาการ...
วันนึงข้างหน้า คงได้ "ตัดใจ" ใช้ชีวิตที่เป็นอิสระแบบอาจารย์บ้าง อยากเป็นคนทำงานที่ไม่ต้องมีสังกัดบ้างน่ะค่ะ
"คุณนายดอกเตอร์"
สมญานี้เท่มากๆค่ะ ชอบค่ะ
เขียนบันทึกไป 1บันทึกอาจารย์ไม่ได้อ่านค่ะ หายไป 2วันเองค่ะ
คุณนายด๊อกเตอร์แสนสวย
- ถ้ามีจังหวะดีๆพี่จะบุกไปถึงบ้านแน่นอนจะไปนั่งจิบกาแฟแล้วแอบดูยายม่วย
- ฝากความระลึกถึงคนข้างกายด้วยเน้อ
สวัสดีค่ะดร.ทิพวัลย์ ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะที่ตามมาส่งข่าวไม่ให้พลาดเรื่องดีๆ ตามไปอ่านแล้วค่ะ
คุณพี่แอ๊วแสนสวยก็เมื่อไหร่จะไปเยี่ยมกันล่ะคะ จะจิบกาแฟยามเช้าด้วยกันต้องมาค้างคืน มาดูพระอาทิตย์ตกดินงามสุดบรรยาย
ทุกครั้งที่พี่นุชพูดถึงบ้าน หนูมีความสุขจังค่ะ
ขอบคุณน้อง เด็กวัดแค ค่ะที่มาตามอ่าน เดี๋ยวจะไปเยี่ยมน้องบ้าง อยากรู้จักกันไว้ค่ะ
น้องเด็กวัดแค ยังไม่ได้สร้างบล็อกหรือคะ พี่ตามไปดูแล้ว ค่อยๆทำไปนะคะ มีเรื่องมาเล่าแลกเปลี่ยนกันสนุกดีค่ะ จะมีกัลยาณมิตรให้ได้พบเจอมากมาย