ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเดินควงแขนกับครูอ้อย
ครูอ้อยเดินป่าเมื่อคราวที่ไปเยี่ยมชม สถานีทั้ง 10 กว่าสถานีที่มูลนิธิเด็กรักป่า ได้จัดทำไว้ให้ผู้เยี่ยมชมได้ดู
ครูอ้อยเดินนำหน้ามิตรรักไป เพราะทางเดินป่านั้น เดินไปทีละ 2 - 3 คน
ครูอ้อยได้ยินเสียงไพเราะของคุณแป๊ด รัตติยา เขียวแป้น และคุณเมตตา พูดว่า....." ไม่เคยคิดเลยว่า จะได้มาเดินควงแขนกับครูอ้อย "
ครูอ้อยไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มๆ
แต่ครูอ้อยมีน้ำตากลิ้งไปมา จึงแอบเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด เช็ดไปมา จึงรู้ว่า....หน้าเราดำจากฝุ่นมากเลย
|
น้ำตาที่มันออกมานั้น บอกได้เลยว่า.....เป็นน้ำตาแห่งปิติ หมายถึงดีใจ ครูอ้อยดีใจมากค่ะ ที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ที่มันสามารถสร้างพลังให้ครูอ้อยอย่างมากมายมหาศาล
ครูอ้อย.....มีความสำคัญมากมายขนาดนั้นเชียวหรือ
น้องๆ....รักครูอ้อยมากขนาดนั้นเชียวหรือ จะเป็นอย่างไรก็ตาม..ครูอ้อยขอบอกทุกท่านว่า.....
ครูอ้อยมีความสุขค่ะ
ความเห็น (14)
- เมื่อได้สัมผัสทั้งธรรมชาติ กับคนที่เป็นมนุษย์ตรงๆ รู้ได้เลยว่าความรู้สึกนั้น
- มันบรรยายเป็นตัวอักษรไม่ได้หรอก
- เพราะแท้จริงแล้วมนุษย์ ธรรมชาติ นั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
- ดีใจด้วยครับครูอ้อย
ครูอ้อยค่ะ
เป็นอะไรที่บอกไม่ถูกเลยค่ะ ใครจะไปนึกว่า สักวัน จะได้มีโอกาสแบบนี้
มีความสุขเช่นกันค่ะ ครูอ้อย พี่สาวผู้ใจดี
- ครูอ้อยควงสาวม.อ ซ้าย-ขวาเลยนะคะ
- ชายหนุ่มที่บ้านครูอ้อยอยู๋ไหนเอ่ย
- ห้ามตอบนะว่าอยู่ "ในครัว"
สวัสดีค่ะท่าน TAFS
- กำลังเหนื่อยๆ ได้ยินคำพูดนี้เลย หนาวและอบอุ่น แล้วพรั่งพรู.....โอย...หลายๆอย่างค่ะ..สรุปแล้วคือ....มีความสุขค่ะ
- ธรรมชาติเป็นสิ่งที่แน่นอน ลงตัว ไม่ทรยศ จะได้สัมผัสกับธรรมชาติก็เมื่อเดินจะไม่ไหวแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะท่านที่เป็นกำลังใจ
สวัสดีค่ะน้องแป๊ด
- พี่รู้สึกมีความสุขตั้งแต่น้องอึ่งอ๊อบบอกว่า...สาวใต้จะมาสองท่าน
- เราเคยคุยกันในบล็อก ส่งเสริมให้กำลังใจตลอดมา เสมือนเป็นพี่น้อง GotoKnow เป็นสังคมเสมือน และเป็นสังคมแท้ในที่สุดค่ะ
- พี่อ้อยมีความสุขค่ะ..ขอให้ความสุขของเรายั่งยืนค่ะ
ไชโย ! ....
สวัสดีค่ะคุณอัมพร
- เอ้อ!....วันนั้น ไม่มีใครอยู่ในครัวค่ะ ทุกคนมาเดินป่ากันหมดทุกคนค่ะ พ่อบ้านครูอ้อย..ไม่รู้สิคะ..เออ..จริงๆด้วย..ตอนไปเดินป่า..ไม่รู้อยู่ที่ไหนค่ะ
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาทักทาย...
ทางไกล ไม่หวาดหวั่น
มิตรภาพร้อยเรียงกันไม่หวั่นไหว
เกี่ยวก้อยร้อยรักสมัครใจ
ใกล้ไกล...เราจะ "ไปด้วยกัน"
ไปดูทิวไม้ในป่ากว้าง
ไปดูดอกหญ้าริมทางอันกว้างใหญ่
ไปฟังนกร้อง ก้องพฤกษ์ไพร
ไปดูธารใส - ไหลริน
....
ไม่ใช่กลอนนะครับ..เป็นแต่เพียงบทรำพึงรำพันเท่านั้นเอง
ดูจากภาพ...มีใคร (ต้อง) ผยุงใครอยู่หรือเปล่าครับ...
ยิ้ม ๆ
- คราวต่อไป ต้องไม่ให้ใครพยุงนะครับ
- แล้วเดินเงียบๆคนเดียว
- ผมจะแอบฟังว่าห้วงคำนึงของครูอ้อย
- จะเป็นภาษาอังกฤษ หรือ ภาษาไทย น้อ???
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณน้อง แผ่นดิน
- ครูอ้อยตอบแบบรีบๆ เพราะจะต้องออกจากบ้านในวันนี้..จากหน้าที่การงานมาหลายวันแล้วค่ะ
- แต่จะรีบกลับมาพูดคุยต่อไปให้เสร็จภารกิจใจ
- ครูอ้อยไม่ได้พยุงกันนะคะที่เดินป่าในวันนั้น แต่ภาพออกมาเหมือนว่า ใครจะเป็นอะไรแล้วเข้าพยุง
- คณะเฮฮาศาสตร์แข็งแรงทกคน ไม่มีใครเป็นอะไรเลยค่ะ เราดีใจที่เราพบกัน เลยแสดงออกด้วยการควงแขนกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ TAFS
- ครูอ้อยก็ชอบการอยู่คนเดียวเงียบๆนะคะ
- แต่ในวันนั้น เราดีใจ สุขใจกันมาก จนเฮฮากันน่ะคะ
- ขอบคุณที่ติดตามอ่านบันทึกครูอ้อยมาโดยตลอด
- อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ ยังมีอีกมากมายค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สาว สาว สาว ลุยป่า อิอิ
สวัสดีอีกครั้งค่ะน้องหนิง DSS "work with disability" ( หนิง )
- เขียนผิดไปนิดนึงค่ะน้องหนิง.....ต้องเขียนว่า...สาวน้อยลุยป่า....
เฮ้!.....
ดีครับ
ที่บ้านฝนตกหนักมากเลย