อ่านบันทึก นี้ชื่นฉ่ำ น้ำตาร่วง
ซึ้งแดดวง ในรักแท้ ไม่แปรผัน
หากวันหนึ่ง มีลูก ไว้ผูกพัน
ก็จะมั่น ปลูกฝัง ดั่ง "แผ่นดิน"
ตกลงกลับถึงบ้านหรือยังน้อ
เปลือยความสุข (5) : พ่อ..ดินเป็นเณร "ฮู้" บ่เว้ายาก เทศน์กะเก่ง !
"พ่อ ดินได้เงินหลายบาท ..ดิน สิเอาไว้เป็นค่าเทอม ค่ารถตู้ ค่าขนม"
ตอนเช้าของวันนี้ผมพยายามโทรศัพท์ติดต่อคุณพ่อตั้งแต่เช้า เพื่อสอบถามความเป็นไปของสามเณรแผ่นดิน อีกทั้งเดิมก็เข้าใจว่ารุ่งเช้าของวันนี้เณรน้อยจะเดินบิณฑบาต ก็ยิ่งพลอยอยากรู้ว่าท่านเป็นอย่างไรบ้าง
ผมไม่รู้ว่าความเป็นห่วงเป็นใยเหล่านี้จะเป็นความห่วงวิตกมากเกินไปหรือเปล่า และรั้นจะเป็นบ่วงให้เณรจีวรร้อนไปด้วยหรือไม่ - ผมก็ไม่อาจรู้ได้ แต่มันก็เป็นธรรมดาใช่ไหมครับที่หัวอกของผู้เป็นพ่อย่อมห่วงอาทรต่อบุตรอย่างปราศจากเงื่อนไขของเวลาและสถานที่
สรุปว่า...เช้าวันนี้เณรน้อยยังไม่ออกบิณฑบาตและคืนแรกก็ถูกนิมนต์ไปสวดอภิธรรมศพในหมู่บ้านเป็นที่เรียบร้อย และท่านสามารถเทศน์ได้อย่างน่าประทับใจ ... ส่วนกลางคืนก็หลับอย่างสำรวม ตื่นนอนแต่เช้า จัดการกับภารกิจของเณรได้อย่างไม่ต้องลำบากต่อเณรพี่เลี้ยง ยกเว้นอย่างเดียว คือ การห่มจีวรที่ยังต้องให้เณรพี่เลี้ยงได้ช่วยจัดการให้
....
ย่ำเย็นของวันนี้ผมขออนุญาตพูดสายกับสามเณร..สุ่มเสียงของท่านยังคงเดิม คือ สดใส - มีชีวิต และท่านก็สนทนากับ (โยม) พ่ออย่างเป็นกันเอง แต่ไม่ยอมที่จะสนทนากับ (โยม) แม่...
เราเป็นที่รู้กันว่าเณรไม่กล้าคุยกับโยมแม่ เพราะท่านเข้าใจว่าจะเป็น "บาป" เนื่องจากท่านเคยได้ยินว่าพระเณรอยู่ใกล้กับ "ผู้หญิง" ไม่ได้ ...โยมแม่ - โยมแม่ย่าอุ้มไม่ได้ ... แม้กระทั่งตอนถ่ายรูปก็เห็นได้ชัดว่าท่านได้เปรยในทำนอง "อย่าใกล้นัก..เดี๋ยวจะเป็นบาปเป็นกรรม"
ถ้อยคำเหล่านั้นผมได้ยินมากับหู...และส่วนหนึ่งเป็นคำพูดที่เกิดจากการสนทนากับน้องแดนไท...น้องชายผู้เป็นที่รัก (หักเหลี่ยมฮา) ของเณรเอง...!
จากนี้ไปคือถ้อยสนทนาระหว่าง (โยม) พ่อ กับเณรแผ่นดิน ..ที่อยากให้ท่านทั้งหลายได้ร่วมรับรู้ รับฟัง ประหนึ่งถ้อยสนทนาของญาติมิตรในครัวเรือน
"พ่อ.. ดินเป็นเณรเก่ง บ่ งอแง บ่ เว้ายาก"
"พ่อ ดินเป็นเณรฮู้ ผู้ได๋กะว่าดินเป็นตาฮัก (น่ารัก) เทศน์กะเก่ง"
"พ่อ ดินได้เงินหลายบาท ..ดิน สิเอาไว้เป็นค่าเทอม ค่ารถตู้ ค่าขนม"
(ประโยคนี้ทำเอาผมน้ำตาแทบทะลักไหล...หัวใจสั่นไหวและนิ่งอึ้ง..)
"พ่อ ดิน บ่ อยากให้พ่อปู่มานอนวัด เดี๋ยวน้องแดนสิ บ่ มีผู้ได๋นอนเป็นหมู่" (เป็นเพื่อน)
"พ่อ ดิน บ่ กินนมยามกลางเวน (กลางวัน) กลางคืนดิน กะ บ่กินนมคือกัน"
(ประโยคนี้ ผมสงสารลูกเณรจับใจ...ท่านยังเด็กและไม่มีความจำเป็นใดที่จะต้องอดนมเลย..กระนั้นท่านก็ปฏิบัติเช่นนั้นจริง ๆ )
"พ่อ มื้ออื่น (พรุ่งนี้เช้า) ดิน สิออกบิณฑบาตแล้วเด้อ"
"พ่อ ดินอยากให้พ่อมาใส่บาตรให้ดิน"
....
เป็นแต่เพียงถ้อยสนทนาสั้น ๆ ระหว่างผมกับลูกเณรที่ทำเอาหัวจิตหัวใจของผมถูกฉาบคลุมไปด้วยธารน้ำตาอันตื้นตัน ...
ผมยังคงใช้คำเรียกแทนตัวเองว่า "โยมพ่อ" แต่เณรท่านยังเรียกตัวท่านเองว่า "ดิน".....
ผมไม่อายที่จะพูดตรงนี้ว่า "ผมคิดถึงและเป็นห่วงลูก" "รักลูกมาก...รัก และ รัก มากกว่าที่เคยรักตนเอง" ร้อยเท่าพันเท่า !
และผมก็รักพ่อและแม่มากขึ้นเท่าตัว...
มันเป็นเช่นนี้จริง ๆ นะครับ......
คำสำคัญ (Tags): #เปลือยความสุข คนของความรัก โลกและชีวิต
หมายเลขบันทึก: 88401เขียนเมื่อ 3 เมษายน 2007 23:43 น. ()ความเห็น (44)
ขอตามมาแสดงความยินดีอีกครั้งครับ
ขอให้ช่วยกันประคองให้สามเณรดินเป็นเด็กที่มีความคิดเช่นนี้ตลอดไปครับ
ซึ้งจริงๆ ครับ
- ยังไม่เคยมีลูกกับเค้า
- แต่คิดว่าคุณพนัสคงปลาบปลื้มมากเลยนะคะ
- เขียนอะไรไม่ออก แต่รับรู้ได้ค่ะ...
สวัสดีครับ
 |
ตอนนี้ก็ลุ้นครับว่าเณรจะครองผ้าเหลืองได้กี่วัน แต่จำนวนวันก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับผม แต่ความคิดความรู้สึกนึกคิดของเณรต่างหาก คือ สิ่งที่ผมสนใจและใคร่รู้มากที่สุด
ขอบคุณนะครับ...ขอบคุณที่กรุณาแวะเวียนมาเติมเต็มมิตรภาพอยู่เสมอ
เข้าใจความรักความห่วงใยของคนเป็นพ่อแม่ เป็นเช่นนี้จริงๆ ลูกเป็นที่สุดแห่งความรัก ดิฉันเอง คิดว่า คงไม่มีวันรักใครเท่าลูกชายแล้ว แต่พอมีหลาน รักเท่ากันจริงๆนะคะ เอ็นดูและเป็นห่วงกว่าอีก อะไรที่ผิดพลาดไปในการเลี้ยงลูก กะจะไปแก้ตัวที่หลาน คุณแผ่นดินจะเข้าใจเมื่ออีกนานๆต่อไป และคุณมีหลาน
สามเณรน่ารักมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
ห่างหายไปหลายวัน..เพิ่งได้ฤกษ์มาอ่านเปลือยความสุขตั้งแต่ตอนที่ 1 - 5 ..อ่านแล้วมีความสุขนัก..ดีใจที่เห็นความรัก ความผูกพัน ในครอบครัวและความตั้งใจมั่นของสามเณร ( น้อย .. ที่น่ารักหนักหนา )..ภาพที่หลับคาขวดนมก็น่าเอ็นดูนัก
เบิร์ดเคยทราบมาว่าผู้ที่จะบวชได้ต้องมี " สัญญา " เดิมที่เคยมีมาก่อน ( ถูกหรือผิดอย่างไร ต้องรบกวนคุณธรรมาวุธแล้วค่ะ )..สามเณรวัยยังน้อยนักแต่สำรวมและมีจิตมั่นในธรรมวินัยหาได้ยากยิ่ง..
ขอบคุณมากค่ะที่ทำให้วันนี้ของเบิร์ดเริ่มต้นด้วยความชื่นใจและปลาบปลื้มใจเป็นล้นพ้น
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- ครูอ้อยอ่านแล้ว ความตื้นตันใจมาจุกที่คอ น้ำตาจะรินไหล ขนก็ลุกทีเดียวค่ะ มีความสุข อิ่มเอิบใจมากเลยค่ะ
- ความรู้สึกเรื่องของความรัก ...ครูอ้อยเข้าใจและมีความรักความผูกพันคล้ายกับคุณค่ะ
******
- อันว่ารัก ใดใด ในโลกหล้า
พสุธา เปรียบเปรย มิเคยเห็น
รักนี้ บริสุทธิ์ ประดุจเป็น
สายลมเย็น โบกโบย มิสิ้นพา
- กระแสเย็น กระแสใจ ส่งถึงลูก
รักพันผูก ลูกพ่อ ขอภูผา
จงนำรัก ปกปัก รักบูชา
ให้ลูกยา ของพ่อ ได้ร่มเย็น
****อนุโมทนา*****จากครูอ้อย
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
 |
การที่มีโอกาสได้เห็นลูกได้ทำในสิ่งที่ลูกอยากจะเป็นก็เป็นธรรมดาที่ผู้เป็นพ่อจะปลื้มใจและการได้เขียนบันทึกถึงคนที่เรารักก็ถือเป็นความสุขอีกอย่างหนึ่งที่เราปลื้มใจ เช่นกัน
ขอบคุณนะครับ...ที่แวะมาทักทาย
สวัสดีครับ
 |
ผมขออนุญาตนำข้อความของท่านมาย้ำเน้นภาพชีวิตที่ชัดเจนและสมบูรณ์ในความเป็นจริง และขออนุญาตไม่เอ่ยคำใด เพราะถ้อยคำของท่านงดงาม และสมบูรณ์หาไหนเท่าแล้วครับ
เข้าใจความรักความห่วงใยของคนเป็นพ่อแม่ เป็นเช่นนี้จริงๆ ลูกเป็นที่สุดแห่งความรัก ดิฉันเอง คิดว่า คงไม่มีวันรักใครเท่าลูกชายแล้ว แต่พอมีหลาน รักเท่ากันจริงๆนะคะ เอ็นดูและเป็นห่วงกว่าอีก อะไรที่ผิดพลาดไปในการเลี้ยงลูก กะจะไปแก้ตัวที่หลาน
ขอบคุณครับ
- แหมอ่านแล้ว..ไม่อยากบอกว่าขนลุก ..สัมผัสถึงความซาบซึ้งและละเอียดอ่อน
- อ่านบางตอนก็รู้สึกอมยิ้มไปด้วย..นึกถึง
- ....เณรน้อยเจ้าปัญญา - -ช่างพูดช่างเจรจาจริงๆ...
- สาธุ-สาธุ
อ่านแล้วรู้สึกอิ่มบุญและอิ่มเอิบไปด้วย
เข้าใจหัวอกของคนเป็นพ่อครับ...
และชื่นชมความฉลาด ช่างเจรจาของสามเณรดินครับ...
อ่านแล้วมีความสุขมากครับ...
ขอบคุณครับ...
- น้องเณรน่ารักจริงๆๆครับ
- ชอบจังเลย
พี่ก็มีลูกชาย และฝันใฝ่มาตลอดเลยเช่นกัน ที่อยากให้เขามีโอกาสมาสัมผัสชีวิตที่แบบธรรมดา แต่มีความไธรรมดาหลายอ่างให้เรียนรู้ ซึ่งถือเป็นพื้นฐานของการใช้ชีวิต เพื่อให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่กล้าหาญ อดทน และเป็นผู้นำ ตามวิสัยของสุภาพบุรุษนี้บ้างเช่นกัน ไม่พูดมากหรอก เพราะเข้าใจถึงความรู้สึกของคนเป็นพ่อเป็นแม่ดีมากๆ
ขออิ่มบุญด้วยอีกคนนะ สามเณรแผ่นดิน
- ถ้าอ่านเป็นสำเนียงอีสานบ้านเราแห่งซึ้งแท้
- ฮู้จักควมแต่น้อยน้อสามเณรแผ่นดิน
- คือเป็นตาแพงคัก
- ลูกคือหัวแก้วหัวแหวน....เข้าใจคำนี้ได้ดีเลยค่ะ
- ซึ้งมากๆ
- บรรยากาศเช่นนี้ ผมสัมผัสมาแล้ว เป็นความสุข ความปิติ ที่หาไม่ได้ที่ไหน
- ครั้งแรกที่ลูกชายบอกว่า จะไม่สึก ใจหนึ่งก็ปิติใจ แต่ใจหนึ่งก็เป็นห่วง เพราะสุขภาพลูกชายไม่ค่อยดี
- แม้บางครั้งบวชหน้าไฟ ยังวิ่งหนีไม่ยอมสึกเลย
- การบวชในหลายครั้ง ของลูกชาย ทำให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดี สอนก็ง่าย แนะนำอะไรก็เชื่อฟัง เมือนคำที่พูดว่า " ว่านอนสอนง่าย"
- แต่การบวชก็เป็นเบื้องต้นในการสร้างบารมี ในฐานะสมณะ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย
- อานิสงส์ของการบวชเณร ผู้บวช ได้ 32 กัป ผู้สนับสนุน เช่นพ่อแม่ ญาติ พี่น้อง ได้ 16 กัป
อ่านบันทึก นี้ชื่นฉ่ำ น้ำตาร่วง
ซึ้งแดดวง ในรักแท้ ไม่แปรผัน
หากวันหนึ่ง มีลูก ไว้ผูกพัน
ก็จะมั่น ปลูกฝัง ดั่ง "แผ่นดิน"
- อ่านแล้วตื้นตันแทนเลยค่ะ น้ำตาคลอเลยค่ะ
- เป็นความรักที่หาที่เปรียบไม่ได้เลยค่ะ ซึ้งจริง ๆ ค่ะ ยินดีและดีใจที่คุณแผ่นดินมีอภิชาติบุตร
- อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
- วันศุกร์จะไปใส่บาตรให้สามเณรดินด้วยค่ะ เสร็จแล้วก็จะกลับบ้าน รบกวนช่วยไปส่งขึ้นแพข้ามน้ำไปยังอีกฟากฝั่งหนึ่งของเขื่อนด้วยนะคะ
มาเยี่ยม...
มาชื่นชมนึกถึงคำกลอนที่ว่า...
อิสานเฮา...
เจ้าหัวทั้งจัวน้อย..........หากวาดค่องงามหลาย แท้เด
กิยากายสงบ................เสงิ่ยมงามยามย้าย
บ่ห่อนทำขายหน้า........ครูบาผู้สอนสั่ง
สิลุกนั่งจั่งซี่..................ก็มีเชื้อเซ่นผู้ดี แท้แหล้ว ฯ
- อ่านแล้วเต็มตื้น เห็นภาพแล้วปลื้มปิติแทนจริงๆค่ะ (ได้ไปดูภาพ เณรน้อย ที่บันทึกคุณแดนไทยมาแล้วด้วยค่ะ)....อ่านแล้วรักพ่อ รักแม่มากที่สุดเลยค่ะ
ปลื้มใจและซาบซึ้งใจไปด้วยจริงๆค่ะ...ขณะอ่านน้ำตาทำท่าจะไหลซะงั้น..คิดว่าน้องดินเค้าคงสะสมบุญมาเยอะทีเดียวในอดีตชาติ(อันนี้เป็นความเชื่อส่วนตัว)ดีใจด้วยค่ะที่ลูกเณรน้อยช่างเป็นเด็กดีจริงๆ...คุณแผ่นดินและครอบครัวก็คงสั่งสมบุญกันมาด้วยจึงเกิดสิ่งดีงามในครอบครัวแบบนี้...อยากบอกว่าอย่ากังวลก็คงไม่ได้เพราะความห่วงใยของคนเป็นพ่อที่มีต่อลูก..แต่ว่าคุณปู่คุณย่าก็คงดูแลเป็นอย่างดีนะคะ...แขนงแรงกว่าหน่อ..เคยได้ยินมั๊ยคะ
สวัสดีครับ คุณเบิร์ด
 |
ขออภัยนะครับที่มาตอบบันทึกช้าไปสักหน่อย เมื่อคืนนั่งทำงานเกือบค่อนสว่างและเดินทางไปราชการตั้งแต่เช้ามืด...กลับมาอีกทีก็ฟุบหลับ เพิ่งตื่นเมื่อครู่เอง..
ดีใจมากที่ได้รับรู้ว่าเรื่องราวในบันทึกของผมเป็นส่วนหนึ่งที่สร้างกำลังใจให้กับกัลยาณมิตร...
เป็นเกียรติอย่างยิ่ง...และขอให้คุณเบิร์ดมีความสุขกับการใช้ชีวิตนะครับ
สวัสดีครับ ครูอ้อย
 |
บทกวีครูอ้อยไพเราะนักและสื่อความหมายความรู้สึกอันดีได้อย่างชัดเจนและมีชีวิต
จงนำรัก ปกปัก รักบูชา
ให้ลูกยา ของพ่อ ได้ร่มเย็น
ขอบพระคุณมากครับ...
ขอบคุณ - คุณพิชชา มากครับ
 |
เป็นห่วงทุกวัน, คิดถึงทุกวัน ... สนทนากับท่านไม่ค่อยนานนัก ยิ่งวันนี้ท่านไม่คุยนาน บอกแต่เพียงว่า "เป็นไข้" และกำลังจะทานยา สงสัยนอนดึกและตื่นเช้า ทานอาหารไม่เต็มวันก็เลยเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ร่างกายอ่อนแรงลง...
ผมนับนิ้วนับวันที่จะกลับไปตักบาตร...พรุ่งนี้เลิกงานจะบึ่งรถกลับบ้านและรุ่งเช้าก็จะได้อิ่มบุญอิ่มตาด้วยตนเองสักครั้ง
...
มีความสุขกับการใช้ชีวิตนะครับ
สวัสดครับ พี่อนงค์
 |
ลงพื้นที่วันนี้ชุ่มเย็นมากเพราะไปจัดกิจกรรมในพื้นที่ของวัด...ยิ่งเจอวัดยิ่งคิดถึงลูกเณร...
ขอบคุณนะครับที่แวะมาทักทายและเป็นกำลังใจให้อย่างต่อเนื่อง
ขอบคุณครับ
 |
บางทีความรักของเราที่มีต่อลูก เราก็เกิดการเรียนรู้ว่าในชีวิตเรามีความรักที่ยิ่งใหญ่กี่อย่างและกี่ครั้งกันแน่...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ อ.ขจิต
 |
- วันนี้ไปราชการที่เม็กดำ .
- มีความสุขมาก
- และคิดถึง อ.ขจิต มากเช่นกัน
- ขอบคุณนะครับ
สวัสดีครับ เจ้แดง
 |
ขอบคุณครับที่แวะมาให้กำลังใจและร่วมอิ่มบุญกับหลาน...ไม่นานเกินรอผมก็เชื่อว่าความสุขเช่นนี้จะมาเยือนและเกิดกับพี่แดง
เป็นกำลังใจในการอดทนรอ...นะครับ
สวัสดีครับ - คุณหมูน้อย
 |
มีหลายคนทักว่าทำไมผมไม่สอนให้ลูกพูดภาษาไทยกลาง - แต่ผมก็ยังยืนยันว่าการพูดภาษาอีสานก็ไม่เสียหายอะไร สำคัญคือลูกก็มีความสุขดีที่จะพูดภาษาอีสาน...ส่วนภาษาไทยนั้นผมเชื่อว่าในสังคมรอบตัวและสังคมการศึกษาลูกก็สามารถเรียนรู้ได้อย่างไม่ยากเย็น แต่อยากให้ลูกตระหนักรู้ถึงรากเหง้าพื้นเพภาษาของตนเอง
ขอบคุณครับ...ถือซะว่ามาบอกบุญนะครับ
สวัสดีครับ ครูเสือ
 |
ผมเคยเข้าไปอ่านบันทึกที่ลูกของครูเสือบวชเณร..ก็ซึ้งซาบไม่น้อยไปกว่ากัน และผมก็ดีใจที่ลูกมุ่งมั่นที่จะทำในสิ่งที่ตนเองชื่นชอบ สำคัญคือผมเชื่อว่าการบวชคือกระบวนการบ่มเพาะและขัดเกลาบุคลิกภาพของคน
ผมนับวันรอที่จะได้ไปกราบและตักบาตรจนแทบรอไม่ไหว...
ขอบคุณมากครับ
- อ่าน เปลือยความสุข ทั้ง ๕ ตอนแล้ว มีความสุขไปด้วยคน
- ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาถ่ายทอดได้อย่างมีชีวิต
- น้อง แผ่นดิน (ทีไม่ใช่คุณพ่อ แผ่นดิน) น่ารักมากนะครับ ผมว่าเขาเป็นกระจกสะท้อนให้เห็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดได้เป็นอย่างดี
- ขอให้พระคุ้มครองครับ
สวัสดีครับ อ.ราณี
 |
การบวชของเณร..ญาติ ๆ ปลื้มอกปลื้มใจกันยกใหญ่ คืนวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาผมเดินทางกลับบ้านและไปนอนกับเณรที่วัด...เณรเขินไม่ยอมให้จับ ให้กอด...แต่พอตื่นเช้ามากลับกลิ้งมาชิดตัวผม...ทำเหมือนกับที่เคยกลิ้งเกลือกอยู่กับร่างกายของผมเมื่อครั้งที่ยังไม่บวช...
ผมขำลึก ๆ แต่ก็มีความสุขมหาศาล
เป็นไงครับน้องนุ้ย..
ได้ตักบาตรเณรแล้วคงมีความสุขและหายคิดถึงแล้วนะ
 |
ขอบคุณมาก ๆครับ ...
 |
ขอบคุณสำหรับถ้อยคำที่งดงามทั้งคำและความหมายที่ผมไม่เคยได้พบได้ศึกษามาก่อนเลย...ขออนุญาตนำกล่าวย้ำอีกครั้ง
เจ้าหัวทั้งจัวน้อย..........หากวาดค่องงามหลาย แท้เด
กิยากายสงบ................เสงิ่ยมงามยามย้าย
บ่ห่อนทำขายหน้า........ครูบาผู้สอนสั่ง
สิลุกนั่งจั่งซี่..................ก็มีเชื้อเซ่นผู้ดี แท้แหล้ว ฯ
ขอบคุณ ครับ..
 |
มีคนบอกว่าใครที่ชอบพูดถึงเรื่องลูกมักจะเป็นคนมีอายุแล้ว...กระนั้นผมก็ยินดีและมีความสุขที่เล่าเรื่องของลูกต่อไปอย่างไม่รู้จบ
คุณโก๊ะ..ครับ
ทุกครั้งที่ลูกอยู่กับปู่ย่า ผมจะไม่กังวลใด ๆ เลย เพราะเชื่ออยู่อย่างว่าพวกเขาจะได้รับการดูแลอย่างดีเยี่ยม ทั้งการกินและการนอน ซึ่งดูจะดีกว่าที่อยู่กับผมเลยด้วยซ้ำไป อย่างน้อยก็กินได้เต็มที่ นอนได้เต็มอิ่ม ..และได้ไปเที่ยวเล่นในอาณาเขตที่กว้างไกลกว่าห้องหับอันคับแคบของที่พักในมหาสารคาม
และคำว่า "แขนงแรงกว่าหน่อ" นั้นผมคงเคยได้ยินมาบ้าง แต่ก็เลือนลางเหลือเกินในความทรงจำของผม..ส่วนความหมายก็ไม่ใคร่แน่ใจเช่นกัน...ถ้าเป็นไปได้คงต้องรบกวนคุณโก๊ะกระมังครับ...
ขอบคุณในมิตรภาพอันดีงามเสมอมา
ตามมาเยี่ยมเยียนอีกรอบ ราณีไม่ได้มีโอกาสเห็นแบบนี้นานแล้ว ราณีขอยกให้เป็นครอบครัวตัวอย่างเลยค่ะ ราณีก็ไปเป็นเจ้าภาพบวชเณรกับเขาด้วยปีนี้ เพราะเห็นจากครอบครัวคุณแผ่นดินที่เป็นตัวอย่างที่ดีค่ะ บรรยายได้ไม่หมดจริง ขอบคุณนะค่ะ
คุณพนัส
อ่านบันทึกแล้วมีความสุขทุกครั้งเลยครับ
สามเณร ท่านน่ารักและฉลาดมากครับ ผมรับรู้ถึงความรักระหว่างพ่อกับลูกได้ดี
อบอวลไปด้วยความสุขและความน่ารักของ พ่อ และ ลูก
สวัสดีครับ
 |
ผมรู้สึกดีกับบันทึกเปลือยความสุขเหล่านี้มาก..อาจเป็นเพราะเป็นความสุขอันใกล้ตัวของผมเอง..เขียนก็ง่าย ใช้เวลาก็ไม่นาน...
ขอบคุณอาจารย์มากครับที่เข้ามาให้กำลังใจแก่ผม
อ.ราณี ครับ
การบวชของเณร ทำให้ผมมีความคิดว่าปีหน้าจะเป็นเจ้าภาพบวชเณรภาคฤดูร้อนที่บ้านเกิดและทำโครงการนิสิตบวชภาคฤดูร้อนที่มหาวิทยาลัย...ผมอยากทำกิจกรรม 2 อย่างนี้มากครับ
|
คุณเอก ครับ
 |
ขอบคุณในความชื่นชมที่มีต่อเณรและครอบครัวของผม , ผมเองก็ต้องขอบคุณ "เวลาคุณภาพ" ที่คุณเอกสะกิดเตือนเช่นกัน...
ขอบคุณครับ
อ่านแล้วเป็นปลื้มไปด้วยคะ
เราไม่ใช่ พ่อแม่ เขา แต่เวลาเรามอง น้องเณร ก็รู้สึก
ชื่นชม ในความตั้งใจ ของเด็กตัวเล็ก......ที่ยิ่งใหญ่ในการตัดสินใจ
ที่จะครองผ้าเหลือง และบังคับตนในกฏกติกา....
ทำให้เรารู้สึกเคารพ ความตั้งใจ ของเด็กๆคะ...
ยิ่งใหญ่ อยู่ที่ความตั้งใจ....ดีคะ เป็นแบบฝึกหัด
ท ี่ดี สำหรับ เด็กๆ...
สวัสดีครับ
 |
กว่าจะวกกลับมาดูบันทึกนี้ก็ล่วงมาหลายวัน - แต่ช่วงนี้งานยุ่งจริง ๆ เลยครับ...
และขอบคุณมุมคิดที่ดีของพี่มากครับ "ยิ่งใหญ่ อยู่ที่ความตั้งใจ....ดีคะ เป็นแบบฝึกหัดที่ดีสำหรับ เด็กๆ... "
ขอบคุณมากครับ