ปัญหาของคนทำงานเพื่อสังคม
วันนี้นั่งปั่นวิทยานิพนธ์ เพื่อให้เป็นรูปร่างก่อนไปต่างประเทศ พี่สาวที่น่ารักที่ร่วมเคยทำกิจกรรมด้วยกันโทรศัพท์มาคุยว่าถูกตัดงบประมาณ ย่อยยับ ผู้บังคับบัญชาให้ไปแก้ไขเรื่องตัวเงินที่จะพานักศึกษาไปออกค่าย
ผู้เขียนมานั่งคิดถึงสมัยเป็นนิสิตปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา ผู้เขียนรับน้องรถไฟจากกรุงเทพฯไปภาคใต้(สมัยนั้นมีการเผาโรงเรียนดังมาก จำได้ว่า 35 โรงเรียนทำให้นิสิตที่สอบภาคใต้ได้สละสิทธิ์กันมากทีเดียว) สมันก่อนตำแหน่ง อุปนายกภายนอก ของมหาวิทยาลัยมีงานค่อนข้างมาก ผู้เขียนใช้เงินของมหาวิทยาลัยไปไม่มาก แต่ตอนที่ตั้งงบประมาณถูกตัดงบย่อยยับ จนไม่มีกำลังใจทำงานนั้นครั้งแรก
ครั้งที่สองเป็นประธานค่ายอาสาพาน้องไปทำค่ายสร้างโรงเรียนที่จังหวัดสุราษฎรธานี อำเภอนาสาร ทุกคนไปด้วยใจขนาดว่าผู้เขียนลงไปคุยกับชาวบ้านก่อนที่จะเดินทางก่อน ได้รับความช่วยเหลือจากชาวบ้านมาก แต่ในทางกลับกัน ทางมหาวิทยาลัยไม่ค่อยได้สนับสนุนเท่าไร เราหางบประมาณโดยการฉายหนัง ทำเสื้อคณะ (ไม่ทราบเดี๋ยวนี้มีไหม) ขอความอนุเคราะห์จากร้านในจังหวัดสงขลา(ทางร้านให้เงินงบประมาณมามากกว่าที่มหาวิทยาลัยให้) แต่กิจกรรมก็ผ่านมาได้ด้วยดี วันสุดท้ายของชาวค่ายเป็นวันที่เศร้าที่สุด ผู้เขียนได้พ่อแม่เป็นชาวสุราษฎรธานี ทุกวันนี้ยังติดต่อกันอยู่ ค่ายกิจกรรมทุกค่ายสอนอะไรดีๆเสมอ
ครั้งนี้พี่สาวผู้น่ารักโทรศัพท์มาคุยเรื่องงบประมาณ ไม่แปลกใจนัก บางทีประสบการณ์ในอดีต ได้สอนสิ่งดีให้เราได้จดจำ สิ่งที่อยากวอนขอจากผู้ใหญ่ในมหาวิทยาลัยคือ อยากให้มาดูว่าคนที่ทำกิจกรรมเพื่อสังคมเขาทำอะไรบ้าง ทางมหาวิทยาลัย ควรสนับสนุนตรงไหน ไม่ใช่อยู่แต่เพียง หอคอยงาช้างของท่าน สงสารคนทำกิจกรรมเถอะครับ ตั้งใจเขียนบันทึกนี้เพื่อให้กำลังใจผู้ทำกิจกรรมเพื่อสังคมทั้งหลาย และพี่สาวผู้น่ารัก ขอให้มีกำลังใจในการทำกิจกรรมนะครับ พวกเรามาด้วยใจ ไม่ต้องห่วงครับ อยากเห็นความคิดเห็นจากผู้ทำกิจกรรมว่ามีปัญหาแบบผู้เขียนและพี่สาวผู้น่ารักหรือไม่ ใครจะตอบได้บ้าง เหล่ามาเฟียกิจกรรมและผู้รู้ ช่วยผมหน่อยนะครับ….
ความเห็น (30)
หนูเข้ามาเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คนค๊า...แหะ ๆ
- มารวดเร็วเหลือเกินนะน้องนิว
- พี่อ้อยให้รางวัลหรือยัง
- ไปทวงเร็วๆๆ
- ขอบคุณน้องนิวมากครับ
ฮือ ๆ หนูตอบไม่ถูกคะอาจารย์ขจิต แง ๆๆๆ....
- น่าสงสารเนอะ
- โออย่าร้องไห้ไป
- ไม่เป็นไร ลองใหม่ครั้งหน้า
- ขอบคุณครับผม
- เป็นเหมือนกันครับ
- ในทัศนะของผู้บริหารมหาวิทยาลัยเขาคิดว่า งบประมาณมีจำกัดพวกอาจารย์ควรจะได้เอาไปทำงานมากกว่า
- หากปล่อยให้นักศึกษาเอาเงินไปทำกิจกรรมมากก็ปวดหัวอาจารย์ เผลอๆมีเรื่องมีราวเดือดร้อนอีก ไม่อยากยุ่งก็ใช้อำนาจตัดงบประมาณเสีย พวกนักศึกษาจะได้ออกไปทำกิจกรรมน้อยๆหน่อย
- หรือหากใช้งบอื่นไปทำกิจกรรมหากเกิดเรื่องมาก็อ้างผู้บริหารระดับสูงขึ้นไปได้ว่า ....ผมไม่ได้อนุมัติงบประมาณให้เขาไป เขาไปหางบกันเอง.....อย่างน้อยก็รอดไปเปราะหนึ่ง
- บางมหาวิทยาลัยไม่สนับสนุนเลยสักบาทหนึ่งด้วยซ้ำไปอยากทำกิจกรรมไปหากันเอาเอง เพียงแต่พิจารณาให้ไปทำกิจกรรม แต่ก็กำชับแล้วกำชับอีก
- ส่วนใหญ่ก็หาทุนกันเองแหละครับ มากบ้าง น้อยบ้างตามโอกาส รุ่นนั้นใครมีพ่อรวยเป็นนักธุรกิจก็โชคดีไป
- หากไปเปิดกฏ ระเบียบมหาวิทยาลัยดู ไม่แน่ใจว่าเขากล่าวในเรื่องการสนับสนุนให้นักศึกษาทำกิจกรรมมากน้อยแค่ไหน ในแง่สนับสนุนงบประมาณ น่าที่จะไม่มีระบุไว้ว่าให้ใช้งบประมาณ กี่ % ของงบมหาวิทยาลัยมาสนับสนุนการทำกิจกรรมของนักศึกษา ? แต่ก็พูดเสมอว่า นักศึกษาต้อง ออกไปรับใช้สังคม ?? แต่การสนับสนุนมันตรงข้ามกับอุดมการณ์มหาวิทยาลัย..
- เป็นกะลังใจให้เด้อครับ
- ขอบคุณมากครับ
- ผมดีใจมากครับที่พี่เข้ามาน้องลูกช้างพี่เขาบ่นถึงครับผม
ขอให้กำลังใจกับคนทำงานเพื่อสังคมนะค่ะ และเชื่อว่าการเห็นคนที่เราทำงานให้ได้รับประโยชน์หรือมีความสุขมากขึ้นเป็นกำลังใจที่มีค่ามากกว่าที่จะระบุเป็นจำนวนเงินได้
มองจากมุมมองของผู้บริหาร เราคงต้องเข้าใจว่าผู้บริหารต้องการอะไร ถ้าเราให้ในสิ่งที่เขาต้องการ เขาก็คงจะให้ในสิ่งที่เราต้องการ ถ้าเราอยากจะได้งบประมาณจากเขามากขึ้น เราก็อาจจะเพิ่มเติมข้อมูลว่ากิจกรรมนี้จะทำให้เพิ่ม KPI ของ สมศ กพร สกอ และอื่น ๆ อย่างไร
มองในด้านบวกจากปัญหาของผู้ทำงานเพื่อสังคม ก็มองในแง่ดีว่าอุปสรรคและปัญหาต่าง ๆ จะช่วยทำให้เรามีจิตใจที่เข้มแข็งมากขึ้นที่จะทำดีต่อไปอย่าไม่ย่อท้อ และเรียนรู้มากขึ้นที่จะเข้าใจผู้บริหารมากขึ้น
- ในแง่มุมหนึ่งของการบริหารงาน เหตุของการใช้เงิน กับผลจากการใช้เงิน ควรสมดุลกัน
- ในบางจังหวะและลีลา จึงมีคำถามลงไปที่ฝ่ายปฏฺบัติ ค่อนข้างมาก
- โดยเฉพาะถ้ามีหอคอยและงาช้าง มากๆรูสึกว่าจะเข้าใจ อะไรค่อนข้างยาก ครับ
หนูเอง ก็ทำกิจกรรมชมรมของมหาวิทยาลัยเช่นกันค่ะ โครงการที่เสนอไป ต้องตัดงบกับชมรมอื่น ซึ่งเรียกได้ว่าตัดงบกับชมรมอื่น ก็เห็นใจเค้าเห็นใจเราค่ะ อะไรที่ให้ได้ก็ให้ อะไรที่ไม่สมควรก็คงต้องตัด และชมรมก็ต้องหาหนทางหาเงินเพื่อทำกิจกรรมกันเอง หากตั้งใจ ยังงัยก็ต้องหาทางทำโครงการเหล่านั้นจนได้ค่ะ
จำได้ว่าทำโครงการเกี่ยวกับสอนหนังสือให้น้อง ๆ ชั้นประถม งบค่าขนมก็โดนตัดไป คนในชมรมก็ต้องหางบมาเพราะอยากจะมีขนมให้น้อง ๆ ได้ทาน
เป็นกำลังใจให้ผู้ที่ทำกิจกรรมเพื่อสังคมเช่นกันค่ะ
- แวะมาให้กำลังใจแบบเหนื่อยๆค่ะ พี่ขจิต
- ลืมไป..แวะมาบอกว่าคงได้เจอกันต้นเดือนเม.ย.ค่ะ
ตอนสมัยเรียนเรียนที่บางแสน ไปออกค่ายข้างนอก ก็ต้องไปกันเอง หาทุนทำเอง แต่ยังโชคดีที่มีศิษย์เก่าช่วย
...
มหาลัยควรบันทึกในระเบียนว่าใครทำกิจกรรมอะไร
เวลาไปสมัครงาน เค้าจะได้รู้ว่าทำอะไร
มหาลัย ควรมองความสำคัญของกิจกรรม
เพราะกิจกรรมที่ไปข้างนอก มักจะไปสร้างชื่อเสียงให้กับมหาลัยอยู่แล้ว
การPR มหาลัย โดยนศ.เอง ดีกว่าให้มหาลัยทำเอง
..
เป็นกำลังใจให้ อ.ขจิตครับ
มาเยี่ยม...
เทพเจ้าชาวสวรรค์มักทบสอบผู้จะมาขึ้นบันไดสวรรค์เสมอ...
- เฮ้อ...ปัญหาโลกแตก ไม่เอา...ไม่พูด...
- ทำไมที่ไหนไหน ก็เหมือนกันน๊อ...
- วันนี้เหนื่อยจังเลย ขอตัวไปเล่นเกมส์ซ่อนตาดำก่อนน๊า
ไม่รู้ว่าจะตอบยังงัย เพราะไม่ใช่มาเฟียกิจกรรม เก่งแต่กิน
เอาเป็นว่าก็ให้กำลังใจกันและกันต่อสู้กันไปก็แล้วกันนะคะ : )
หมายเหตุ : ตกลงอาจารย์ขจิตใช้อะไรปั่นวิทยานิพนธ์อ่ะคะ ไม่ได้ใช้ปากกาเขียน หรือว่าพิมพ์คอมพ์ หรอกหรือ ????????
- ขอให้กำลังใจกับทุกท่านที่ทำเพื่อสังคมครับ
- ในมุมมองของคนที่อยู่ภาคเอกชน ผมเคยคุยกับน้องที่เข้ามาเป็นพนักงานใหม่ของบริษัทส่วนใหญ่จะเป็นคนที่ผ่นกิจกรรมค่ายอาสา ซึ่งทำให้เห็นถึงทักษะและความสามารถ ที่โดดเด่น มากกว่าคนที่ทำกิจกรรมน้อย ครับ..
- การที่ให้นักศึกษาได้ไปทำกิจกรรมนอกห้องเรียนบ้างก็เป็นการเสริมสร้างทักษะ เช่นภาวะผู้นำ การบริหารจัดการ ที่เป็นการลงมือทำจริง และใกล้เคียงกับสภาพของการใช้ชีวิตในการทำงานจริงครับ..เป็นการเตรียมพร้อมของนักศึกษาที่จะออกไปทำงาน เมื่อจบจากการศึกษาอีกทางหนึ่ง..
กิจกรรมเพื่อสังคม ตีมาเป็นตัวเงินไม่ได้...
การจะประเมินถึงประสิทธิภาพของโครงการทำได้ยาก...
ต้องมองที่ประโยชน์สาธารณะครับ...
คนส่วนใหญ่ได้ประโยชน์ เกิดการพัฒนา สังคมน่าอยู่ขึ้น...
ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องต้องให้น้ำหนักในการพิจารณาเรื่องเหล่านี้ด้วยครับ...
- สวัสดีครับ พี่บ่าว
- ทำไปตามเป้าประสงค์ที่กลุ่มและตัวเราวางไว้ครับ แล้ววันหนึ่งเมื่อถึงเป้านั้น คนอื่นเค้าจะเห็นในสิ่งที่ทำเองหล่ะครับ
- ผมยังชอบคำที่ในหลวงท่านได้กล่าวไว้ครับ ปิดทองหลังพระหน่ะ ปิดไปมาก เดี๋ยวทองก็ล้นออกมาข้างหน้าเองครับผม
- เพียงแต่ว่าหากปิดกันหลายๆ คนก็จะล้นออกมาเร็วกว่านั่งปิดคนเดียว แต่ปิดคนเดียวก็เป็นการทำไปตามที่เรามุ่งมั่น และเดินไปในทางที่ดีที่ถูกต้อง
- อย่าได้ย่อท้อ ปัญหาคือน้ำจิ้ม เป้าหมายคือตัวยึด สิ่งที่เจอข้างทางคือประสบการณ์
- เอาทำนำด้วยธรรมที่ช่วยเช็คในการทำงาน
- ขอเป็นกำลังใจครับผม
- ขอบคุณท่านอจารย์กานดามากครับ
- ไปทักทายแล้ว
- เอาเรื่องของอาจารย์หมอประเวศ วะสีไปฝากแล้วครับ
- ขอบคุณ ผอ เม็กดำ มากครับ
- สงสัยจะยากนะครับ
- ขอบคุณน้องลูกหว้ามากครับ
- ดีใจที่จะไดเจอกับน้องครับ
- ขอบคุณท่านอาจารย์ paew มากครับ
- ผมสู้ครับ แต่อยากให้กำลังใจพี่ๆบางคน
- ขอบคุณตาหยูมากครับ
- ถ้าทำแบบตาหยูแนะนำได้ก็ดีครับผม
- ขอบคุณท่านอาจารย์ umi มากครับ อย่าทดสอบนานนะครับ
- ขอบคุณพี่หนิงมากครับ อยากให้ผู้บริหารทราบครับผม
- ขอบคุณคุณจินตนามากครับ ใช้มือมั๊งครับ
- ขอบคุณคุณภูคามากครับ ที่ให้กำลังใจครับ คนที่ทำกิจกรรมมีข้อดีบางอย่างนะครับ
- ขอบคุณคุณ Direct มากครับผม
- ขอบคุณน้องเม้งมากครับ ที่ให้กำลังใจ ขอปิดทองหลังพระต่อครับ
ปัจจุบัน ผมเป็นเภสัชกร ตามอำเภอ บ้านนอก
ตอน อยู่มหาลัย
ไม่เคยเป็นเด็กกิจกรรม ไม่เคยออกค่าย
ที่ไม่บังคับให้ไป
แต่งานชุมชน งานอาสา
งานพัฒนา ออกค่าย
มุมมอง ผม ส่วนมาก จะได้ ความสามัคคี ในกลุ่ม นศ.
แต่ความรักใน งาน จะเกิด ได้
ก็ต่อเมื่อ ได้ รู้จัก เรียนรู้ ผู้คน ชุมชน
เห็น ความงดงาม ของงาม อาสา งานชุมชน
พอถึง ตรงนี้ แล้ว เรียกว่า เข้าขั้น ติดอก ติดใจ
ไม่มีอะไรมาขวางเรา จากงานได้ ครับ
ผมอยู่ บ้านนอก คนน้อย งบไม่ค่อยมี ผมก็ยังทำงานได้ น่าพอใจ
แม้ จะมีอุปสรรค ไม่น้อย และ บาดกเจ็บเล็กน้อย บ้างก็ตามครับ
ขอให้กำลัง ใจ สู้ ต่อไป
ลองเอาหนังสือ
งานคือความดี ที่หล่อเลี้ยงชีวิตมาอ่านดูสิครับ
- เรื่องนี้ต้องปรึกษา อ.ลูกหว้าเลยครับเพราะเนื่องจากทรัพยากรมีจำกัด มหาวิทยาลัยจึงต้องเลือกการจ่ายที่มหาวิทยาลัยไปลงทุนแล้วได้เงินมาเยอะที่สุด งานด้านสังคมจึงโดนตัดเพราะผลตอบแทนไม่อยู่ในรูปตัวเงินและนานกว่าจะเห็นผลครับ ต้องให้อธิการฯ ไปออกค่ายบ้างครับ :>
แวะมาให้กำลังใจ อ.ขจิตคับ
หมูก็ปั่นงานจนหวัดกินแล้ว
ไม่มีเวลาป่วน พวกเรา ชาว bloger แล้ว
- ขอบคุณคุณเอก (ศุภรักษ์)มากครับที่ให้กำลังใจ
- จริงๆอยากเขียนให้พี่สาวคนหนึ่งที่ลงมาทำกิจกรรมด้วยกันครับ
- ขอบคุณอาจารย์ Kae เอ ชวนท่านไปท่านจะไปไหนนะ
- ขอบคุณคุณรุ้งมากครับ เป็นมดตัวเล็กๆที่ขยันทำงานนะครับ
- ขอบคุณน้องหมูเป็นหวัดเลยหรือ
- ดูแลตัวเองให้ดีๆนะครับ
ปัญหาของการทำงานเพื่อคนอื่นไม่ได้อยู่ที่เม็ดเงิน เป็นตัวตั้ง การทำงานเพื่อคนอื่นหรือสังคมนั้น ก็ต้องนำคนนั้นหรือสังคมเป็นตัวตั้งในการต่อสู้กับปัญหา
และปัญหาอยู่ที่เราจะตั้งมั่นต่อสู้เพื่อคนอื่นโดยไม่หวาดหวั่นต่อปัญหานั้นได้อย่างไร
แต่ถ้าทางผู้คุมมหาวิทยาลัยยังไม่รับรู้ว่า เม็ดเงินที่จะน้ำมาเพื่อก่อเกิดประโยชน์เพียงใด ละก้อ ก็มิต้องย่อท้อ สู้ สู้ ค่ะ
แวะมาทักทายเจ้าค่า
- ขอบคุณพี่หนิงและน้องนุชมากครับ
- ตอนนี้ผมกำลังประสบปัญหาเกี่ยวกับการทดลองยืมจ่ายงบประมาณกิจกรรมนักศึกษา
- ตอนยืมเพื่อจะนำไปใช้ก็ไม่บอกว่าต้องการเอกสารอะไรบ้าง อันไหนจ่าย อันไหนจ่ายไม่ได้
- จากวันนั้นถึงวันนี้ จ่ายงบประมาณดำเนินการหมดแล้ว แต่ไม่ผ่านการตรวจสอบของการเงิน
- ต้องทำเบิกจ่ายย้อนหลังวุ่นวายไปหมดเลยครับ
- ตอนแรกทำไมไม่บอกว่าอันไหนควรทำ อันไหนไม่ควรทำ
- ปัจจุบัน ผมติดหนี้อยู่ 500,000 บาท เงินเดือน 2 ปี ก็ใช้ยังไม่หมด เฮ้อ เหนื่อยครับ อย่างนี้จะออกนอกระบบได้ไงครับ
- พนักงานยังติดการทำงานแบบเดิมๆ ไม่อยากบ่นครับเดี๋ยวยาว
- ปล.เงินที่ผมยืมทดลองจ่ายก่อน ไม่ใช้เงินของมหาลัยน่ะครับ เป็นเงินภายนอกที่ผมประสานขอมาเพื่อสนับสนุนกิจกรรมของนักศึกษา แต่ต้องขอให้มหาลัย เบิกจ่ายแทนกัน
- ขนาดไม่ใช้เงินของมหาลัยยังขนาดนี้ ถ้าผมขอใช้เงินของมหาวิทยาลัยจริงๆจะขนาดไหนลองคิดดูครับ
- ได้แต่เล่าสู่กันฟังครับ ยังไงก็ต้องแก้ครับ
- ผมว่าเสร็จงานนี้ จะลงทุนซื้อกระเช้าผลไม้ กระเช้ารังนก ไปให้ทางเจ้าหน้าที่การเงินครับ เพราะจะได้ให้เขากินแล้วได้เกิด Idea ที่สร้างสรรค์ในการทำงานมากกว่านี้ครับ
- ขอบคุณครับที่ช่วยอ่านครับ
- ขอบคุณมากครับอาจารย์
- เป็นประโยชน์มากที่ได้ทราบข้อมูลครับ
ความลับที่ 3 ผมกลัวเมีย
ขำ- ขำ อ่ะ เอามาตรงนี้ด้วยดีกั่ว...เผื่ออาจารย์ขจิต จะเลิกเหมงสักที เพราะคุณสมบัติข้อ 3 ที่ว่า เกรงใจและมีคาถาสยบภรรยานี่แหละ อิอิ