สุรินทร์เคยมีถนนศิลปะ
21 ก.พ. ที่ผ่านมา นอกจากการไปชมหนังสั้นของนักศึกษา ม.ราชภัฏสุรินทร์แล้วก็ยังได้ชมงานนิทรรศการศิลปกรรม อาร์ต ฟอร์ เอด ครั้งที่ 15 ของนักศึกษาสาขาศิลปะ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ( ART FOR ED. 15th ) 13 ก.พ. – 5 มี.ค. 2550
การได้ชมงานศิลปะ ถือเป็นเรื่องตื่นตาตื่นใจ ของเด็กรักป่ามาก จริงๆ อยากให้สุรินทร์ มีหอศิลปะถาวรในเมือง ที่จะสามารถแสดงงานศิลปะของเยาวชนในจังหวัดได้ทุกระดับ เป็นการสร้างเวทีสาธารณะ ที่จะปลูกฝังแนวคิด ความอ่อนโยน การมองเห็นความงาม และจิตที่มีสมาธิ ทั้งผู้เขียนและผู้ชม
งานของนักศึกษาที่ ม.ราชภัฏสุรินทร์ในครั้งนี้ ก็มีผลงานทั้งนักศึกษาและผู้รับเชิญ ซึ่งผู้รับเชิญ ก็น่าสนใจ ที่ส่งงานมาแสดง มีทั้ง หมอ ศิษย์เก่า ครูในเมืองสุรินทร์ อาจารย์ในสาขาศิลปะเอง ประเภทงานก็หลากหลายดี ใช้เทคนิค ทั้ง สีอะคลิลิค สีน้ำ ภาพพิมพ์ สีน้ำมันบนผ้าใบ บาติก สีโปสเตอร์ เทียนไข หมึกแห้ง Wood cut วาดเส้น ปูนปลาสเตอร์ สีฝุ่นบนผ้าใบ และงานพวกออกแบบโฆษณา
( Advertising Design)
งานแบบนี้ ฉันดูแล้วรู้สึกเพลิน นึกอยากวาดรูปบ้าง งานศิลปะ เราก็ได้จากงานลอกเลียนแบบธรรมชาติ ยิ่งสังเกต ก็ยิ่งเห็นละเอียด ...งานชิ้นแรกของฉันน่าจะเป็นรูปบัว ดอกบัว เพราะเคยสเก็ตไว้ เรื่องสเก็ต เป็นเรื่องสำคัญ บางที เรานึกอยากวาดรูปขึ้นมา แต่ไม่เคยร่างในหัว ไม่เคยร่างในกระดาษ ก็นึกนานเหมือนกัน....แฮ่ะ... ไม่มืออาชีพ....
เด็กรักป่า เคยร่วมงานกับจังหวัด จัดถนนคนเดิน ทุกเดือน เดือนละ 3 วัน เมื่อ 2 ปีที่แล้วเป็นครั้งแรกของสุรินทร์ ที่เอางานศิลปะมาแสดงข้างถนน โดยได้ผลงานมาจาก นักเรียนมัธยม ครูตามโรงเรียนต่างๆ หรือศิลปินในสุรินทร์เอง แต่บางคนก็หวงงาน บอกว่า ไม่อยากแสดงข้างถนน แบบนี้ มีเสี่ยง ต่องาน ที่ถูกแดด ฝน และ ไม่เหมาะสม....
อะไร คือ ความไม่เหมาะสม....แสดงงานข้างถนน คนทุกชนชั้นได้ชื่นชม แม้คนถีบสามล้อ ยังจอดรถไว้และเดินชมงานของเรา ด้วยความสนใจ แม่ค้าด้วยกันเอง ก็มาดูงาน ..
“ ทำไม เขาวาดได้เหมือนแท้เหลา....”
“ รูป ละ เท่าไหร่ นี่ ...ประมาณดม....( ราคาเท่าไหร่ ) “
ทุกเย็น เด็กเลิกเรียนก็จะมานั่งวาดรูปในเต็นท์ของเรา ทุกเดือน จะมีหัวข้อ ให้วาดและมีรางวัลจากผู้ว่าราชการจังหวัดมอบให้ ครั้งล่าสุด พระเอก จา พนม
( ต้มยำกุ้ง ) คนสุรินทร์ มามอบรางวัลกับผู้ว่า ให้เด็กๆที่ชนะเลิศ ....คนก็มากันตรึม ...ผู้ว่าฯ ไม่ใช่ดารา ก็ต้องถอยให้ น้องจา....
บางครั้ง แม่มากับลูก ฝากลูก แมะ ไว้กับเต้นท์เรา และคุณแม่ ก็ไปเดินดูในงานสองสามรอบ ค่อยกลับมารับ คุณลูกๆ ก็ไม่งอแง ได้สี กับกระดาษ ก็นั่งวาดไปเรื่อยๆ บางครั้ง พ่อ แม่ ลูก มากันเป็นทีม ตั้งใจมาวาดรูปจริงๆ ก็นั่งให้กำลังใจกัน ...
ฉันรู้สึกว่า คนมือง ก็ต้องการแหล่งที่จะพาลูกๆมาเดินเล่น และทำกิจกรรมร่วมกัน ที่สร้างสรรค์ซึ่งเป็นหน้าที่ของจังหวัดที่จะ
เห็นความสำคัญ และแบ่งพื้นที่ ที่เราจะร่วมสร้างครอบครัว สร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีให้กับคนรุ่นใหม่ด้วย
งบประมาณเป็นเรื่อง ไม่สำคัญเลย ไม่ใช่จังหวัด บอกไม่มี แล้วไม่ทำ มีองค์กร บริษัท มากมายที่อยากมีส่วนร่วมสร้างสรรค์สังคม ขอให้ได้ให้โอกาส คนดี คนที่อยากช่วยเหลือส่วนรวม มีมาก แต่เราไม่เจอกันเท่านั้นเอง....
เดี๋ยวนี้ สุรินทร์ ไม่มีถนนศิลปะ อย่างที่เคย จัดมาแล้ว......
ความเห็น (17)
- ทำไมน่าสุรินทร์ไม่มีถนนศิลปะ
- เคยเดินแถวถนน sun (พระอาทิตย์)น่าสนุกมาก
- ทำไมไมลองจัดครับ
- ติดต่อน้องออตมาชวยเลยดีไหม
เปลี่ยนผู้ว่า และรองผู้ว่าฯที่แบบแนวศิลปินมากก็ย้ายไป อุบลฯ น่ะคะ....และทีมข้าราชการที่แบบคอศิลปะ
ถูกย้ายไปรอบนอกหมด...เด็กรักป่าก็คนบ้านนอกคะ
เพื่อนๆในเมืองหายหมด...
ไว้รอจังหวะดีๆ มองหาคนแนวนี้ดูอีกคะ ตอนนี้ก็ทำงานในหมู่บ้านไปพลางๆก่อน
ใช่ๆ อยู่หมู่บ้านกับอยู่เมือง ก็ได้บรรยากาศดี
ีพี่หน่อย อยู่ หมู่บ้าน 80 เปอร์เซนต์เลยนะ
อยู่ในเมือง
ได้แค่ 2 ชั่วโมง ก็รีบกลับหมู่บ้านแล้ว อยู่บ้านสนุกกว่า
- ที่มหาสารคาม หรือแม้แต่ที่ มมส งานศิลปะแสดงได้แท้กระทั่งบาทวิถีเท้าเลยนะครับ
- อยู่ที่ใจ..สัมผัสที่ใจ ซึ่งตระหนักดีอยู่แล้วว่า ศิลปะยิ่งใหญ่เสมอ
- อยางให้เรื่องเล่านี้เป็นรูปธรรมที่สุรินทร์มาก ๆ ... เพราะสุรินทร์เป็นเมืองใหญ่ มีศักยภาพเพียงพอที่จะขับเคลื่อน
- แล้วสถาบันการศึกษาใหญ่ ๆ ไม่มีกิจกรรมสัญจรเหล่านี้บ้างหรือเปล่าครับ
- ที่ มมส ปีที่แล้วให้นิสิตจัดถนนวัฒนธรรมทุกวันพุธ...มีการออกร้านของนิสิตและภายนอก
- อนุญาตให้นิสิตเก็บค่าเช่าจากร้านภายนอกเป็นทุนรอนไปจัดกิจกรรม
- เป็นถนนวัฒนธรรมที่ไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็เป็น "เวที" ของหนุ่มสาวในการนำผลงานมาสื่อสาร แลกเปลี่ยนทั้งทางความคิดและการซื้อขาย ...
- ผลผลิตบางอย่างนำมาเพื่อจัดแสดง บางอย่างนำมาจำหน่าย....เช่น หังสือทำมือ ภาพวาด สิ่งประดิษฐ์ เสื้อผ้า ภาพถ่าย ฯลฯ
- ขอบคุณครับ
สุรินทร์ ไม่รู้เป็นไงคะ
มีเรื่องลึกลับเสมอ
เคยรู้จัก ทำงานกับอาจารย์แต่ละโปรแกรมของ ม. ราชภัฏสุรินทร์มั้ยคะ
บางโปรแกรมแตะได้ แต่แตะอยู่ในกรอบ
บางโปรแกรมก็ไม่สนใจงานนอกแบบนี้
ตั้งแต่ปี 38 -39 กลุ่มนักศึกษาสุรินทร์ไม่ได้มาร่วมงาน
เคียงบ่าเคียงไหล่กับเด็กักป่า นานแล้วคะ
สมัยนั้น นักศึกษาที่มาร่วมกับเรา จะแรงๆน่ะ เห็นอะไรไม่ชอบธรรมก็จะแสดงออก อาจจะมากเิกินไป บางโปรแกรมเลยไม่ค่อยอยากยุ่งกับเด็กรักป่า
ซึ่งเราก็ไม่ได้ทำอะไรเลย แค่อยู่บ้านนอกและทำกิจกรรมกับชุมชนไปเล็กๆ
ก็ค่อยๆว่ากันไปคะ สังคม หน่วยงานมีหลายช่องทาง
ให้เกาะเกี่ยว ร่วมมือกัน ...หนทางแนวนี้อีกยาวไกล
ร้อยปี ไม่สาย / หรือสาย....แฮ่ะๆ
เสียดายจังครับ ถนนศิลปะจะเป็นเวทีอย่างดีให้เยาวชนได้แสดงออก ที่เชียงใหม่มีถนนคนเดินทุกวันเสาร์-อาทิตย์ ลูกศิษย์ผมพากันไปเปิดร้าน เอารูปไปโชว์บ้าง สเก็ทช์รูปคนเหมือนบ้าง เล่นดนตรี หรือแสดงละครบ้าง น่าสนุกครับ
ผมยังเคยไปหากลุ่มสนใจปฏิบัติธรรม มีคนมาลงชื่อสอนเดินจงกรมกันตรงนั้นเลยครับ
- ไม่เป็นอะไรครับคุณดอกแก้ว
- เดี๋ยวจะมีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยหลายมหาวิทยาลัยไปเยี่ยม
- อย่าน้อยใจไปครับ
โอโฮ้ อาจารย์ ไอเดียเลิศมากเลยคะ สอนเดินจงกลม
ข้างถนน....ต้องเอาอย่างบ้าง....สมาธินี้ สร้างได้ทุกทีนะคะ
ขอบคุณคะ คุณขจิต.....
บางทีเราทำงานประสาน ในจังหวัด เพื่อทำงานร่วมกับจังหวัด ซึ่งทุกหน่วยงานก็ต้องร่วมมือกัน
หรือเราอาจจะเข้าไม่ถึง ไม่ถูกใจ ไม่ใช่แนวตรงกัน
หรือใหม่เกินไป ( แต่เก่าที่อื่น ) ......เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ
บางครั้งทำงานก็ต้องตามจังหวะเพลง ด้วยใช่มั้ยคะ
ไ ปร้องอยู่คนเดียวก็ไม่หนุกอีก ....หลบไปร้องที่บ้าน
ดีกว่า
และก็ยินดีอย่างสูง เลยคะ ที่ อาจารย์ เพื่อนๆ ในG2k จะมาเยี่ยมเด็กรักป่า ถือว่ามาให้กำลังใจ
เ ด็กสุรินทร์คะ
- รูปใหม่ในบล็อก เก๋ดีครับ...ให้ความหมายไม่ต่างไปจากภาพแรก
- และดูจะบ่งบอกวิถีชีวิตคุณดอกแก้วยิ่งนัก
- ใน มมส. โดยเฉพาะ โรงอาหารเก่า จะมีการจัดประมูลงานศิลปะ อยู่บ่อยๆค่ะ
- ผลงานนิสิตที่หนิงไปประมูลมาก็ราคาไม่แพงเลยค่ะ เด็กๆจะเอามาประมูลทุกเทอม เพื่อเป็นทุนสำหรับจัดนิทรรศการแสดงผลงานของเขาอ่ะค่ะ
- อย่างวันที่นายบอน กับหนูนิด แวะมาเยี่ยมถึง DSS ก็จะพบเห็นภาพศิลปะหลายรูปในห้องอ่ะค่ะ เพราะDSS อยู่บนโรงอาหาร อิอิ ได้โอกาสดีดี ในการประมูลชิ้นงานสวยๆในราคาไม่แพงอ่ะค่ะ
แผ่นดิน
ขอบคุณคะ รูปนี้ ถ่ายภาพใต้ต้นจานสีส้ม นะคะ
อยู่ตรงข้าม หอประชุมของเด็กรักป่า เลยไปก็เป็นสระบัว
คะ ตอนนี้น้ำแห้งลง หญ้าก็เหลืองๆน่ะคะ
ไปซอยผมสั้นๆแข่งกับแฟนน่ะคะ จะได้ดูว่าใครหล่อกว่ากัน......
ดูสิคะ เราไม่มีถนน แต่อยากทำถนนคนเดิน เลยใช้ทางเดินระหว่างตึก (กรมควบคุมโรค) ทำถนนคนเรียนรู้ นี่ก็ครบ 15 วันพอดี ผลตอบรับก็ดีนะคะ ทุกคนในกรมก็ดูตื่นเต้นไปกับรูปแบบใหม่ๆ แปลกๆ แต่โจทย์ที่ยากกว่าคือเดือนหน้าเราจะจัดนิทรรศการอย่างไรให้เรียกความตื่นเต้นเป็นระยะ.....ว่างๆ เข้าไปร่วมชม...ร่วมติ...ร่วมเสริม (แลกเปลี่ยนกัน) ได้นะคะ
ดีใจกับ คุณหนิง คะ ที่ได้เป็นเจ้าของงานศิลปะดีๆ
อิจฉาๆ.....
ดิฉันเอง เคยไปชมภาพ งานศิลปะ ที่งานนิทรรศการ
ที่ โรงอาหาร ที่ มข. เหมือนกันคะ อยากซื้อ....แต่ตอนมีกับไม่มี กาลเวลาไม่ให้ตรงใจกันเลยคะ
เวลาซื้อมานี่ ก็ต้องหาที่วาง อีกนะคะ
ต้องขยายบ้าน อีก....
อยากให้คุณหนิง มาชมงานโปสเตอร์หนังเก่าที่บ้านคะ
เป็นแบบต้นฉบับ ที่สมัยก่อนวาดอย่างเดียว น่ะคะ
เดี๋ยวนี้ เขาใช้คอมพิวฯ ใช่มั้ยคะ
แบบเก็บไว้ 20 ปี นี่ ทำราคาน่าดู...อะ..แฮ่ม
( ไม่ค่อย เท่าไหร่เลย )
งานของรุ่นพี่เพาะช่างของแฟนน่ะคะ
คะ น้องส้ม
ไปเยี่ยม blog มาแล้ว มีเรื่องราวหลากหลายดีคะ
ตอนอยู่ ม.2 หรือ คะ ...เท่ห์ มากเลยคะ อย่างนี้ ต้องมีผลงาน ศิลปะ ที่บ้านเยอะ ติดฝาผนัง แน่นอน
ด ีคะ ประสพการณ์ แบบนี้ เป็นรางๆ เงาๆ ไปสู่อนาคต....
และก็จริง ...มาทำงาน น้องส้ม ยังจัด งาน ถนนคนเดินด้วย.....น่าไปชมจังคะ....
คนดูงาน ก็จะรู้สึก สบายๆ นะ คนจัดก็สนุก...
พี่หน่อยก็ชอบ อารมณ์แบบนี้แหละคะ...สนุกๆ
คนจัดงานมีความสุข คนมาชมก็เต็มที่คะ