เสียงสะท้อนจากฅนด้อยโอกาส : ทำไมต้องกวาดจับและขับไล่ผม

ทำไมต้องกวาดจับและขับไล่ผม 

     ทุกครั้งที่มีการจัดงานในพื้นที่ท้องสนามหลวง ก่อนจัดงานราว ๆ 3-4 วัน จะเกิดเหตุการณ์ที่แทบไม่เชื่อสายตาหากใครมีโอกาสผ่านไปแล้วได้พบเห็นการวิ่งไล่ต้อนหน้าต้อนหลัง หรือการ ลงจากรถ เดินปรี่เข้ามา อุ้ม หรือยกคนที่กำลังนอนในท้องสนามหลวงขึ้นรถจำนวนนับสิบคน ซึ่งในบ้างครั้งก็มีการกระทบกระทั่งกันบ้างในการกวาดจับ ก็เล่นมาอุ้มมาจับในขณะที่เขากำลังพักผ่อนนอนหลับกันอยู่คนเราก็ต้องเคืองกันบ้างเป็นธรรมดา 

     แม้บางครั้งเจ้าหน้าที่ของรัฐจะออกเดินสาย ขับรถกระบะช้า ๆ ประกาศออกเครื่องขยายเสียงบริเวณรอบ ๆ สนามหลวงและปริมณฑล เพ่อเตือน และหรือ ไล่ คนไม่ให้นอนที่สนามหลวงหากไม่เชื่อจะจับและส่งตัวเข้าสถานสงเคราะห์(ที่มีแต่คนเสียสติ) ห้ามวางสิ่งของขายบนทางเท้าริมคลองหลอดหลังศาลยุติธรรม แต่ การประกาศที่เจ้าหน้าที่ของรัฐทำอยู่นั้น ไม่ได้แสดงความเป็นมิตรเลยแม้แต่ครั้งเดียวหากแต่สะท้อนภาพความทรงอำนาจที่เหนือกว่า ใช้ระเบียบ ข้อบังคับ หรือ กฏหมาย ที่มีอยู่ในมือเป็นเครื่องมือต่อรองหรือในบางครั้งใช้เป็นเครื่องมือหากินด้วยซ้ำไป 

     ทำไมรับถึงมีสมมุติฐานเรื่องคนไร้บ้าน คนเร่ร่อน หรือ คนยากไร้ ที่อยูตามที่สาธารณะเพียงว่า เข้า เป็นคนขี้เกียจ คนเสียสติ หรืออาชญากร การกวาดจับและมีแนวคิดที่จะส่งกลับภูมิลำเนา  ที่คณะผู้บริหารกรุงเทพมหานครกำลังคิดและดำนินอยู่นั้น ไม่รู้หรืออย่างไรว่ากำลังเดินทางมาผิดทาง คิดง่าย ๆ ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อนมาก หากภูมิลำเนาเดิม มันอยู่ได้แล้วไม่อดอยาก ไม่อดตาย ใครจะบากหน้ามาอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่คุ้นชิน ใครจะยอมมาอยู่ในที่สาธารณะที่ต้องคอยวิ่งหนีกันแทบทุกวัน?? 

     หากคิดจะแก้ไขปัญหาให้ครบวงจรและให้ปัยหาคลี่คลายตัวลง ทำไม ไม่คิดหาทางให้เขาอยู่ในพื้นที่สาธารณะอย่างเกื้อกูลและดูแลพื้นที่ ที่เขาอยู่ไปพร้อมกันด้วย ศูนย์พักพิงที่จะตั้งขึ้น ทำไมไม่ปรับให้เป็นศูนย์ส่งต่อเพื่อการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต เป็นแหล่งรวมสถานที่ทำงาน หรือ แหล่งรวมข้อมูลเพื่อสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงชีวิต เป็นแหล่งฝึกอาชีพ จุดนัดพบแรงงาน ระหว่างสถานประกอบกิจการ นายจ้าง และ คนที่กำลังหางาน หรือแหล่งบริการด้านสุขภาพ อนามัยแม่และเด็ก ทำไมยังยืนยันแนวคิด พบ แจ้ง จับ ส่งกลับภูมิลำเนา 

     คนรุ่นใหม่มาเป็นผู้บริหารกรุงเทพมหานคร แต่ไฉนมีแนวคิดโบราณครำขรึในการบริหารจัดการคนไร้บ้าน คนเร่ร่อน คนด้อยโอกาสทำไมไม่ลองทำอะไรที่เป็นสิ่งใหม่ ๆ ที่ท้าทายและเป็นคนริเริ่มบ้าง เพื่อสังคมที่ดีขึ้น สังคมที่มีความเกื้อกูลกันอย่างแท้จริง หยุดสร้างเงื่อนไขของการส่งเสริมให้คนกรุงเหยียดหยามคนไร้บ้าน ที่เป็นเพียงคนที่เข้ามาแสวงหาทางเลือกในชีวิตคนหนึ่งเท่านั้น อย่ามองเขาเป็นภาระแต่ขอให้มองว่าเขา เป็นพลังที่จะช่วยเปลี่ยนแปลงสังคมได้

[thekaroe]

เยี่ยมครับ ความจริงแล้วผมก็คิดแบบนี้เหมือนกัน ระบบการบริหาร การจัดการระบบ ระเบียบหลาย ๆ อย่าง มีบางอย่างที่ผมก็เห็นว่า เป็นการเอาจุดนั้นมาเป็นจุดทำมาหากินกับประชาชนตาดำ ๆ หาเช้ากินค่ำ บ้านเมืองเรายังมีปัญหาอีกเยอะ และผมก็คิดว่า คงจะมีปัญหาไปอีกนาน