"ลดความเครียดผู้ป่วย...ด้วยเสียงเพลง"

หลายๆแง่มุม..ทำให้"กฤษณา" หัดเดินได้... จึงขอที่จะทำเพื่อคนไข้บ้าง...เนื่องจากได้เรียนรู้มากมายจากการดูแลผู้ป่วย...ผู้เป็นเสมือนครูผู้ให้ความคิด.

(...บันทึกนี้เป็นบันทึกเดิมค่ะ...ฉันยุบblog...เพื่อให้ง่ายในการดูแล....เนื่องจากมีหลายข้อคืดเห้นที่น่าสนใจจึงอยากเก็บไว้ด้วย....ซึ่งฉันยังหาเครื่องมือยุบรวมไม่ได้....ต้องcopy.แล้ววาง...จึงอาจจะดูไม่งามค่ะ) 

1  เดือนผ่านไป....ฉันได้พบอะไรๆมากมายจากการเข้ามาใน GotoKnow / Blog

ฉันได้กลับมาทบทวนตนเองหลังการทำงานทุกวัน...ค้นความรู้เพิ่มเติม...ที่อยากรู้...ฉันลับสมองของฉันทุกวัน

ฉันได้รู้จักเพื่อนๆที่มีแต่ให้...ทั้งกำลังใจ....ความรู้..และประสบการณ์...ตลอดจนความบันเทิง....ทุกวัน

เพื่อนที่อยู่ไกลๆจากหลายๆที่...ไม่น่าเชื่อว่าเราจะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน..สนิทสนม..และสนับสนุนให้มีกำลังใจทำงาน

มันทำให้ฉันอยากจะทำอะไรหลายๆอย่างเพื่อผู้ป่วย..ซึ่งเพื่อนๆฉันหลายคนเคยเป็นผู้ป่วย...บอกความต้องการและมุมมองที่ฉันอยากรู้ได้

บางท่านเก่งจิตวิทยาที่ฉันเชื่อว่าเขาต้องมาช่วยฉันวิเคราะห์ได้บางท่านเก่งบริหารงาน...ให้มุมมองและข้อคิดได้อย่างไม่มีที่ติและฉันยังอยากได้อีกหลายๆท่าน ... หลายๆมุม ...  เข้ามาช่วยกัน

ฉันอยากสร้างงานร่วมกับเพื่อนๆ...ให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้ป่วยที่ได้รับการฺBlock(ให้ยาชาเฉพาะส่วน) และเผชิญความเครียดขณะผ่าตัด

เพื่อนๆท่านใดสนใจโปรดลงนามค่ะ  

"การลดภาวะเครียดของผู้ป่วย..ขณะ Block.(โดยเสียงเพลง?)"    โดย....เพื่อนๆKM จากฺ Blog."

ป้าย (คำหลัก): Anesthesia  Block  คุณภาพ  จิตวิทยา  ความเครียด โดย นาง กฤษณา สำเร็จ   ลิงค์ที่อยู่ถาวร   ข้อคิดเห็น (17)   อ่าน: 109
สร้าง: พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:18   แก้ไข: พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 05:20  ข้อคิดเห็น

เมตตา เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:35 จาก 203.172.89.88 ลบ

• ดิฉันมีประสบการณ์ 2 ครั้ง ที่โดน Block. เพื่อผ่าท้องคลอด เครียดกับสิ่งเหล่านี้ค่ะ
• พยาบาลพูดกัน ดิฉันไม่เข้าใจ..."พอหรือเปล่า"
  "เพิ่มมั๊ย"....."ไม่โอเค...รออีกนิด" .."ขอจิ้มดูนะคะถ้าเจ็บให้บอก".....ประโยคหลังเนี่ยได้ยินตอนท้องหลังดิฉั๊นทำหมันด้วยรู้สึกว่าผ่ากันนานมาก  ได้ยินคุณหมอพูด"ใคร Blog เนี่ย...คนไข้จะวิ่งแล้ว"
• แต่เครียดดีค่ะ....เพราะสัญชาติญาณ รับรู้ว่าเขาคุยกันเรื่องการเตรียมผ่าเรา....
  
  

เมตตา เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:37 จาก 203.172.89.88 ลบ

แก้ไขคำผิดที่ความเห็นด้านบน "ใคร blog เนี่ย เป็น ใคร Block. เนี่ย  ขอบคุณค่ะ

นาย ขจิต ฝอยทอง เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:44 จาก 203.158.4.202 ลบ

• ว่าแต่ว่าเปิดเพลงอะไรบ้างครับ
• อยากทราบ
• อย่าเปิดธรณีกรรแสงนะครับ กลัว
• ขอบคุณมากครับ

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:48 จาก 222.123.61.104 ลบ

เรียน ท่านอ.เมตตาค่ะ

• นับเป็นผู้ประเดิมที่ดีจริงๆ...สงสัยงานนี้ดิฉันมีเฮ็งแน่ๆ...ถ้าจะสำเร็จ
• อยากทราบหัวอกผู้ป่วยที่"โดน"นี่แหละค่ะ...สะท้อนภาพดีนักแล
• ขอบคุณจริงๆค่ะ

เมตตา เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:49 จาก 203.172.89.88 ลบ

คุณขจิต นี่เซี้ยว ขึ้นทุกวัน อ้าว...บ้านใครกันนี่ ขอโทษค่ะ คุณกฤษณา  แก้เขิน....ภาพถ่ายสวยมากค่ะตั้งใจจะชมอยู่หลายวันแล้วค่ะ

เมตตา เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:56 จาก 203.172.89.88 ลบ

มาขอค่ะ...คุณกฤษณา...ขอซื้อไม่ให้เรีกว่า อ.เมตตานะคะ จั๊กจี้หัวใจค่ะ....จ่ายค่าซื้อเป็น สิ่งนี้นะคะ
........หากมีคุณพยาบาลแวะเวียนมาจับมือ ในขณะที่โดน Block. เนี่ย  ดีมากค่ะ....คนไข้คนนี้ชอบ และมีบันทึกนี้แถมให้ค่ะเกี่ยวกับการดมยาของดิฉั๊น  ตกลงซื้อแล้วนะคะ

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พ. 29 พ.ย. 2549 @ 23:58 จาก 222.123.61.104 ลบ

เรียน คุณขจิตค่ะ..

• นั่นแหละความสำคัญค่ะ...เพราะถ้าจะทำจริงต้องศึกษาว่าประเภทของดนตรีมีอะไรบ้าง...ใครชอบแบบไหน...(หรือชอบให้แพทย์พยาบาลพูด(เล่น)ตลกในห้อง..แล้วผู้ป่วยได้หัวเราะด้วย...ซึ่งก็ทำกันทุกวันค่ะ...จนไม่มั่นใจว่าผู้ป่วยรำคาญหรือไม่..ถึงสนใจศึกษาค่ะ)
• รับรองถ้าเฝ้าคุณขจิต  ไม่เปิดธรณีกรรแสงแน่นอนค่ะ..สงสาร..
• วันนี้แอบถามคุณลุง...เธอหัวเราะแล้วบอกว่า..."ชอบเพลงลูกทุ่งครับ"...แพทย์ผ่าตัดรีบบอก"เพลงฝรั่ง..Why do I love you so?"ครับ....
• อย่าลืมมาช่วยกันนะคะ

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 00:01 จาก 222.123.61.104 ลบ

• มาขายค่ะ...มาขาย....คุณเมตตา...ตกลงค่ะ...ไม่เรียกก็ไม่เรียก...ก็ขอซื้อด้วยของมูลค่าสุดคุ้ม..ใครจะไม่ขายคะ

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 00:03 จาก 222.123.61.104 ลบ

คุณเมตตาค่ะ..."บ้านกฤษณา"ก็เหมือน"บ้านเมตตา"นั่นแหละค่ะ...กฤษณา ไปทำมาซะเละแล้ว

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 05:46 จาก 222.123.56.7 ลบ

อรุณสวัสดิ์..ทุกๆท่านค่ะ

• เมื่อคืนนี้...เรา 3-4 คน..กำลังคุยกันสนุกๆ...."กฤษณา"กำลังจะได้รับการถ่ายทอดประสบการณ์จากเพื่อนๆ....แม่ลูกสาววัยรุ่นคนโตของดิฉันก็มายืนค่อนแคะว่า "แม่ chatอะไรก็ไม่รู้...ทำตัวเป็นวัยรุ่น...ให้หนูเล่นบ้าง"...งอนลูกค่ะ..เลยลุกจากcomp.โดยมิได้ร่ำลาใคร...เขาว่าเราทำเป็นวัยรุ่น..chat..กัน......ดีจัง..ไม่เห็นเราเป็นคนแก่
• ต้องขอโทษเพื่อนๆเป็นอย่างยิ่งค่ะ
• อย่าลืมเข้ามาเล่าเพิ่มเติมนะคะ...ถ้านึกได้

ปวีณา ธิติวรนันท์ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 07:04 จาก 203.146.63.187 ลบ

• กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้วค่ะ...ที่ต้องแวะเข้ามาอ่านเรื่องตลก ๆ ในตอนเช้าหลังเขียนบันทึกของตัวเองเสร็จแล้ว
• ได้ขำตรงแอบฟังคนคุยกันนี่ล่ะค่ะ
• วันนี้ดิฉันต้องเตรียมตัวเข้ากรุงเทพฯ เพื่อเข้าประชุมเตรียมงานที่ สกศ. เนื่องจากได้รับมอบหมายให้ประจำที่ห้อง MR 215 ค่ะ....ดิฉันจะได้พบคุณกฤษณาที่งานนี้บ้างไหมคะ...

Mitochondria เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 07:05 จาก 133.11.113.115 ลบ

• เป็นโครงการที่น่าสนใจครับ
• ว่าแต่ว่าคุณกฤษณา สนใจเพียงเพื่อให้คนไข้ลดความเครียดลง หรือสนใจพัฒนาวิธีนี้เป็นงานประจำครับ หรือสนใจไปถึงระดับการศึกษาวิธีนี้ในเชิงลึกแบบงานวิจัยที่พัฒนางานประจำและเผยแพร่ไปในวงกว้างครับ
• หากผมช่วยอะไรได้ ก็ขอให้บอกครับ ยกเว้น ขอให้ผมช่วยเป็นคนไข้....ไม่อา...ว...ว.....

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 16:13 จาก 202.12.97.116 ลบ

คุณเมตตาค่ะ

• สุดคุ้มจริงๆกับของที่นำมาซื้อ...
• เป็นอีกมุมหนึ่งที่มีความหมายยิ่ง..กับผู้ป่วย...
• ดิฉันไม่มีประสบการณ์เรื่องสายตาสั้นจึงไม่ทราบว่าแว่นตานั้นมีค่ากับคุณแม่ขนาดไหน...ตอนเด็กๆฉันเห็นคนใส่แว่นสายตาแล้วสวย..ฉันวางแผนหลอกแม่ว่า..."โอย..ปวดตา...อ่านหนังสือไม่ออก..มองไม่เห็น"...ทำอย่างนี้อยู่ 2 -3 ครั้ง แม่ไม่หลงกล...แม่ไม่ดุ..แม่เฉยๆ..จนฉันเลิกไปเอง...ทุกวันนี้สายตาไม่สั้น....แต่ยาวมาก..จึงเห็นความสำคัญของแว่น...คำถามประจำคือ"ใครเห็นแว่นตาแม่บ้าง?..."บางทีลูกตอบโดยไม่ดูว่าไม่เห็น....จะมีเจ้าคนเล็กแหละที่พอจะสนใจ...บางครั้งตอบว่า "ก็อยู่ที่ตาแม่ไง"ก็มีค่ะ
• ขอบคุณจริงๆสำหรับมุมมองผู้ป่วยที่พยาบาลคนนี้ก็คาดไม่ถึงค่ะ

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 16:28 จาก 202.12.97.116 ลบ

คุณ ปวีณาค่ะ

• คงไม่มีโอกาสได้ไปค่ะเนื่องจาก.?.....เสียดายค่ะ....เอาไว้มีโอกาสต้องไปรู้จักเพื่อนๆตัวเป็นๆให้ได้ค่ะ
• ไปบางกอกกันหมด...แล้วใครจะอยู่คุยกับ"กฤษณา"ล่ะค่ะ...เหงาแย่

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ พฤ. 30 พ.ย. 2549 @ 16:34 จาก 202.12.97.116 ลบ

คุณไมโต ค่ะ

• สิ่งที่คุณกำลังจะบอกคือปรารถนาสูงสุดที่อยากจะทำ...เพราะถ้าทำออกมาเป็นต้นแบบให้พรรคพวกได้..ก็จะเกิดประโยชน์เป็นวงกว้างจริงๆในงานวิสัญญี...แต่จากประสบการณ์..กว่าจะเกิดงานวิจัยได้...ยืดยาดชมัด...แต่ได้ผลแล้วมันน่าเชื่อถือกว่าเยอะ...และเป็นที่อ้างอิงได้
• จะเริ่มอย่างไรดีคะ

Mitochondria เมื่อ ศ. 01 ธ.ค. 2549 @ 15:21 จาก 133.11.2.198 ลบ

• เริ่มต้นจากการอ่านหนังสือเยอะๆ ครับ
• ลองหาดูว่ามีใครที่ไหนบ้างที่ทำเรื่องราวคล้ายๆกัน ทั้งในเรื่องของการใช้ดนตรีบำบัด หรือเรื่องของการคลายเครียดด้วยวิธีต่างๆ ทั้งในคนไข้ปกติ และการคลายเครียดระหว่างการบล็อกหลัง ลองศึกษาวิธีการออกแบบการทดลองเหล่านั้นดูครับว่าเขามีวิธีการออกแบบการทดลองอย่างไร คำนวนกลุ่มตัวอย่างอย่างไร เก็บค่าตัวแปรอะไรบ้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติตัวไหน เปรียบเทียบข้อมูลกันอย่างไร......
• จากนั้นลองมาดูเรื่องราวของคุณกฤษณาครับ ว่าเรื่องที่ทำ จะออกแบบการทดลองอย่างไร เก็บข้อมูลโดยวิธีไหน อย่างเช่นใช้แบบสอบถาม หรือสัมภาษณ์ จะคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบไหนมีเกณฑ์การคัดเลือกอย่างไร จะทำกี่ราย จะเก็บข้อมูลอะไรบ้าง เก็บข้อมูลอย่างไร วิเคราะห์ข้อมูลอย่างไร ใช้สถิติตัวไหน จะนำเสนอข้อมูลที่วิเคราะห์ได้ในแง่ไหนบ้างอย่างไร ......
• ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องยากครับ ขอเพียงแค่เริ่มต้น ร่างรายละเอียดโครงการออกมาก่อนครับ บรรจุข้อมูลในร่างนี้ตามความคิดของเราลงไปให้ละเอียดครับ ซึ่งร่างนี้คุณกฤษณาสามารถใช้ขอความเห็นจากท่านผู้รู้ต่างๆได้ ว่าเรื่องราวที่คุณกฤษณาจะทำนั้น มีรายละเอียดอย่างนี้ ขอให้ท่านผู้รู้เหล่านั้นให้ความคิดเห็นครับว่า ที่คุณกฤษณาเขียนมานั้น ควรแก้ไข เพิ่มเติม หรือปรับปรุงแก้ไขวิธีการต่างๆในการทำวิจัยอย่างไร เมื่อคุณกฤษณาแก้ไขคนพอใจแล้ว สามารถส่งโครงการนี้ขอทุนจากโรงพยาบาล หรือมหาวิทยาลัย หรือแหล่งทุนต่างๆ เพื่อขอเงินสนับสนุนการทำวิจัยครับ ซึ่งส่วนใหญ่เขาจะพิจารณาจากเรื่องราวที่คุณกฤษณาเขียน ว่ามีประโยชน์และมีความเป็นไปได้ในการทำงานวิจัยนี้ให้สำเร็จ เขาก็มักจะให้ทุนสนับสนุนครับ
• บน g2k นี้ มีหลายท่านครับ ที่มีความสามารถด้านการเขียนงานวิจัย คุณกฤษณาอาจขอความอนุเคราะห์หรือขอความเห็นจากท่านเหล่านั้นได้ครับ

นาง กฤษณา สำเร็จ เมื่อ ศ. 01 ธ.ค. 2549 @ 17:34 จาก 202.12.97.116 ลบ

คุณ ไมโตค่ะ

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

เรากำลังทำระบบให้ผู้ใช้สามารถย้ายบันทึกจาก blog หนึ่งไปยังอีก blog หนึ่งของตัวเองได้ครับ ใกล้เสร็จแล้วด้วยครับ อีกแป๊บเดียวครับ

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

เรียน ท่านอ.ดร.ธวัชชัยค่ะ

• เมื่อวานดิฉันได้พูดคุยกับท่านอ.หมอสมบูรณ์...ท่านแนะนำเรื่องการgroupingบันทึก....ซึ่งท่านแนะนำให้ดิฉันปรึกษามาทางทีม G2K ...แต่ดิฉันไม่ได้ถามว่าทำอย่างไร....บังเอิญบันทึกที่ต้องการยุบมีน้อยค่ะ.....
• ขอบคุณท่านค่ะที่เข้ามาบอกว่ากำลังทำอยู่...ถ้าเสร็จแล้วคงสะดวกในการเก็บมากขึ้น...เหมาะอย่างยิ่งสำหรับมือใหม่ค่ะ..เพราะตอนบันทึกครั้งแรกๆก็ไม่ทราบว่าอะไร..เป็นอะไร..
• ขอบพระคุณค่ะ

[แผ่นดิน]

• เป็นเช้าชื่นใส ๆ ...
• บล็อก  คือ  เวทีแห่งการเรียนรู้อันรื่นรมย์
• แวะมาให้กำลังใจนะครับ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

คุณติ๋วค่ะ

เคยอ่านเจอ ดนตรีบำบัดใน รพ.ได้มีการนำดนตรีบำบัดมาร่วมบูรณาการเข้ากับการบำบัดรักษาอื่น ๆ  เพื่อเป้าหมายต่าง ๆ กัน ดังตัวอย่างเช่น1.     กระตุ้น และส่งเสริมพัฒนาการด้านต่าง ๆ2.     ช่วยเสริมการเคลื่อนไหวร่างกายในการฟื้นฟูสมรรถภาพ3.     ลดพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ เช่น ก้าวร้าว  รุนแรง  อยู่ไม่นิ่ง ร่วมกับพฤติกรรมบำบัด และการบำบัดโดยใช้ยา4.     ช่วยให้สงบ  และนอนหลับได้  ในผู้ที่มีความกลัว  ความเครียด ร่วมกับการปรับสิ่งแวดล้อม และการใช้ยา5.     ปรับเปลี่ยนอารมณ์  ร่วมกับการใช้ยา และจิตบำบัดในโรคซึมเศร้า6.     เสริมในกระบวนการบำบัดต่าง ๆ ทางจิตเวช

7.     ลดความเจ็บปวด  ร่วมกับการใช้ยาแก้ปวด

เคยอ่านต่อไปว่า ดนตรีลักษณะไหนเหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมายใด  ได้มีการทดลองและมีผลวิจัยออกมาแล้ว  (แต่หนูหาไม่เจอ.....อิอิอิ)  เดี๋ยวไปค้นต่อให้ค่ะ

 

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

คุณน้อง

Miss somporn poungpratoom

 ขา..

• ดีจังเลยค่ะ...ถ้ามีคนทำวิจัยแล้วจะได้ไม่ทำอีก...เอามาใช้เลย...จะได้ทำกุศลร่วมกันค่ะ
• ขอบคุณค่ะ