ลูกสาวผมหาย!!
รู้ทั้งรู้ว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แต่ก็ยากจะทำใจ เมื่อความดีของผู้ที่มาอาศัยอยู่ร่วมชายคาต้องลาจากไป วันนี้ลูกสาวผมหายไปพร้อมกันถึง 2 คน บ้านนี่โล่งโหวงเหวงเลยนะครับ โธ่! ต่อแต่นี้ไปจะมีใครมากุลีกุจอมาช่วยกระฉับกระเฉง มีเรื่องอลเวงจะมองหาใคร เรื่องรับหน้าประชาสัมพันธ์ วิทยากร พี่เลี้ยงประจำกลุ่ม จัดเก็บข้อมูล ลงภาคสนาม ..
ราณี บำเพชร เป็นชาวพิษณุโลก เข้าศึกษาในสถาบันวิจัยสังคมจุฬาฯ ปักหลักมาทำวิทยานิพนธ์ที่นี่เป็นเวลา 2 ปี สนใจเรียนรู้แบบหัวชนฝา ครูบาไปไหนไปด้วยขึ้นหวยลงเขา ก้าวต่อก้าวไม่ยั่นไม่ถอย ตัวกะเปี๊ยกแต่แกร่งเกินตัว อาจารย์ที่ปรึกษา ดร.นฤมล บรรจงจิตร เพิ่งจะลงมาติดตามงานลูกศิษย์เมื่อเร็วนี้ อ่านงานแล้วแนะนำว่า..
“ราณี เธอต้องสังเคราะห์งานให้กระชับ แน่น แม่น ในประเด็นต่างๆ”
จากการสังเกตวิธีทำงานของนักศึกษาผู้นี้ เธอตั้งใจสูงมากมีความกระหายใคร่รู้ ไม่ยอมผ่านอะไรไปง่ายๆ ความตั้งใจเป็นเยี่ยม ถ้าเป็นนักศึกษาท่านอื่นคงรวบหัวรวบหางเขียนรายงานเสนอจบไปแล้ว แต่กับ”กุ๊ก” สาวน้อยหัวใจช้างผู้นี้ เธอบอกว่าเมื่อมีโอกาสเรียนก็จะเพียรจนถึงที่สุด ฟังแล้วชื่นใจเหลือเกิน เธอเป็นความหวังของสังคมไทยได้อย่างภาคภูมิใจ
2ปีเต็มที่ลูกสาวคนนี้มาอยู่กับผม เธอแบ่งเบาภาระงานทุกอย่าง พร้อมเรียนตลอดเวลา แอบมองว่าถ้าผมว่างเมื่อไหร่ ก็จะถือเทป สมุด ปากกา ยิ้มระรื่นมาหา จากนั้นเธอก็จะถามๆๆๆ จนจุใจ ในช่วงที่ร่วมกินข้าว ผมก็จะถามๆๆกลับว่า วันนี้ไปเก็บข้อมูลหรือไปทำงานเป็นอย่างไรบ้าง งานอบรม ศึกษาดูงาน งานลงพื้นที่ภาคสนาม เธอเป็นตัวประสาน ตัวดูดความรู้ ตัวขยายความรู้ พลิกแพลงอยู่กับความรู้ทุกมิติ เธอเรียนกับความรู้ที่มีชีวิต จิตใจจึงอยู่กับวิชาการเพื่อชีวิตอย่างแท้จริง
เมื่อคืนเราคุยกันครั้งสุดท้าย ไล่เรียงดูว่าขาดเหลือข้อมูลอะไรบ้าง ถ้าเป็นไปตามที่บอกก็หายห่วง เธอคงจะจบได้ภายในเดือนมีนาคมนี้ ประเทศไทยก็จะได้มหาบัณฑิตหญิงเพิ่มขึ้นมาอีกคนหนี่ง
ลูกสาวผมอีกคน ก็หายวันนี้เช่นเดียวกัน เธอเพิ่งโคจรมาตามลายแทง อย่างที่เล่าไว้ในเรื่องจราจรความรู้ มีชื่อเล่นว่าออย บังเอิญไปตรงกับออยที่นี่ จึงเรียกว่าออยใหญ่ เป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ดีมาก มีความมั่นใจสูงและเกร่งพอที่จะไปเรียนที่ไหนก็ได้ในโลกนี้ แม้แต่ในขณะที่เรียนอยู่นี้ เธอยังรับงานดูแลการแต่งบ้านอยู่หลายหลัง เห็นนักศึกษาที่ฝึกปรือฝีมือจากสนามชีวิตจริงแล้วปลื้มมาก ขอชมอาจารย์และมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่สร้างบัณฑิตได้อย่างมีความรู้ความสามารถอย่างแท้จริง
พูดไปแล้วเหมือนสวรรค์มีตาส่งเธอมาให้เรา หลังจากที่คุยกันครึ่งวัน แผนงานต่างๆที่มหาชีวาลัยอีสานจะสร้างวิถีไทอีสานในฉบับเศรษฐกิจพอเพียงแบบอีสานในพื้นที่12ไร่ คุยแล้วก็พากันไปเดินดูพื้นที่ให้เห็นสภาพจริง ว่ามีต้นไม้ มีทิศทางแดดลม ระบบน้ำ อะไรๆที่เป็นต้นทุนอยู่บ้างแล้ว เราพูดถึงการสร้างบ้านเรือนที่อยู่อาศัย ออยใหญ่เป็นสถาปนิกนี่ครับ แลกเปลี่ยนเรียนรู้อะไรออกมาดูมันจะเข้าเค้าตรงกันเสียส่วนใหญ่
ตื่นเช้าแต่งตัวทะมัดทะแมงพากันไปดูพิพิธภัณฑ์บ้านอีสาน ที่พระธาตุนาดูน จังหวัดมหาสารคาม เดินชมบ้านโน่นเข้าออกบ้านนี้ แยกย้ายกันถ่ายรูปกันตามที่เห็นควรของแต่ละคน แล้วกลับมาคุยกันต่อ ถ้าจะสร้างบ้านไทอีสานประยุกต์หน้าตาจะออกมาอย่างไร หนูออยใหญ่เล่าว่า เธอเคยไปที่โรงเรียนรุ่งอรุณ ที่นั่นอาคารเรียนทั้งหมดล้วนเป็นเรือนไทยประยุกต์ชั้นเยี่ยมทั้งนั้น รศ.ประภาภัทร นิยม ผู้อำนวยการโรงเรียนเคยเป็นรองผู้ว่ากทม.เป็นเดี่ยวมือหนึ่งด้านนี้อยู่แล้ว จึงมุ่งหมายให้ไปขอความรู้จากที่นั่น และนัดพบกับช่างที่สร้างบ้านในโรงเรียนนั้นด้วย
ด้วยเหตุนี้ โจทย์วิทยานิพนธ์ของหนูออย ที่จะทำเรื่องสถาปัตย์กรรมชนบทในวิถีของเศรษฐกิจพอเพียง จึงสอดคล้องและสอดรับกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ตั้งแต่เช้าจนถึงช่วงบ่าย เราหารือกันในประเด็นต่างๆที่จะต้องเริ่มศึกษาเบื้องต้น ผมได้นำเรื่องนี้เข้าสู่สนามบล็อก เพื่อขอให้ญาติชาวบล็อกผมได้มีส่วนร่วมในการออกแบบ แล้วก็ไม่ผิดหวัง แต่ละท่านได้มีส่วนร่วมสนุกแบบมีคุณค่า.. ขอให้ติดตามต่อไป อาณาเขตวิถีไทที่โดนใจชาวเราจะออกมามีหน้าตาอย่างไร ผมจะรายงานความคืบหน้าด้วยภาพและข้อมูลสดๆให้ท่านสถาปนึกได้รับทราบเป็นระยะๆ ตกลงตามนี้ดีไหมครับ.
บ้านเอื้ออาทร การจัดการมุ่งเน้นที่การประหยัดเพื่อการก่อสร้าง เนื่องจากปัจจัยที่จำเป็นทางด้านงบประมาณ ถ้าหากมองในแง่คุณภาพชีวิตนี่คงไม่สามารถรองรับและช่วยส่งเสริมทั้งทางสุขภาพกาย และใจได้ และบ้านที่สร้างทั่วไป วัสดุต่างๆที่นำมาใช้หากเทียบมูลค่าค่าทางการเงิน ก็น่าจะสะดวกและประหยัด และสอดคล้องต่อความต้องการในปัจจุบันได้ แต่ถ้ามองที่กระบวนการที่มาของวัสดุต่างๆ การระเบิดหิน การใช้พลังงาน การขนย้าย มลพิษที่เกิดขึ้นในกระบวนการการผลิต และการไม่สามารถสลายได้เองตามธรรมชาติของวัสดุหลังใช้งาน น่าจะส่งผลและเทียบมูลค่า และคุณค่าที่เสียไปต่อการได้รับ น่าจะเป็นผลเสียต่อระบบนิเวศน์โดยรวมของธรรมชาติ และการพัฒนาอย่างยั่งยืนอย่างแท้จริง
บ้านพอเพียงที่ต้องการสร้าง น่าจะเป็นบ้านที่อยู่สุขด้วยทั้งทางกายและใจ และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน และประโยชน์ต่อการพึ่งพาตนเองได้อย่างสูงสุด
เมื่อเก็บข้อมูลได้พอควรแล้ว หนูออยใหญ่ก็ต้องกลับไปรายงานอาจารย์ที่ปรึกษาที่เชียงใหม่ บ่ายวันนี้ลูกสาวที่มีอยู่ลากลับหมดเกลี้ยง ยังดีหน่อยที่ออยใหญ่มาอ้อนว่า ..พ่อหนูจะกลับมาให้เร็วที่สุด ส่วนเจ้ากุ๊กนั่นก็ปากหวาน หนูก็จะกลับมาถ้าพ่อมีงานยุ่ง อย่าลืมโทรศัพท์บอกกุ๊กนะคะ
..ทั้งคู่จูงมือกันไปขึ้นรถที่แม่เขาติดเครื่องคอยอยู่ ผมเดินไปส่งแล้วก็กลับมานั่งเขียนบล็อกนี่แหละ โธ่!! ลูกสาวหายหมดบ้าน นึกอิจฉาคนที่มีลูกดก ถ้าผมมีลูกมากเท่าแม่หมูเหมยซานน่าจะดีไม่น้อย ใช่ไหมครับท่านผู้อ่าน.
ความเห็น (18)
พ่อครูบาขา หนิงมีอีก 1 ออยค่ะ ตัวเล็กๆแต่อึด น่าดูเชียวค่ะ สู้งานและที่สำคัญรักเด็กค่ะ อิอิ ตอนนี้ยกให้เป็น เดอะออย แล้วค่ะ หนิงไม่อยู่ เดอะออย สามารถดูแลน้องๆและ DSS@MSU ได้ไม่แพ้หนิงเลยค่ะนอกจากน้ำหนักตัว 555
โอย .. อยากเห็น เดอะออย แล้วสิ
น้องกุ๊ก เป็นคนฉลาดมีไหวพริบดีครับ เคยเอางานให้น้องเขาอ่าน น้องเขาสามารถวิเคราะห์และอธิบายได้เป็นฉาก นับว่าเป็นเพชรเม็ดงามสำหรับสังคมไทยเลยทีเดียว ฝากกำลังใจและขอแสดงความยินดีไปยังน้องกุ๊กผ่านครูบา ด้วยนะครับ
ต้องพาไปฝากเป็นลูกสาวพ่อครูบาอีกคนแน่ๆเลยค่ะ อิอิ สาว สาว สาว เป็นแก๊งค์เดอะออย
อ.วันพิชิต
ต้องฝึกเด็กปัตตานี ให้เกร่งเหมือนหนูกุ๊กสิอาจารย์
อ.หนิง
จะพาเดอะออยมาเข้าแก๊งค์ สงสัยว่าจะระเบิดเทิดเทิงแน่เลย
สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
อ่านแล้วครับ อ.หนิง
พรุ่งนี้จะเอาเข้าที่ประชุมกับอ.อุทัย และนักศึกษา
- พ่อครูบาครับ ยังมีน้องออยเล็กอีกคนครับ
- เดี๋ยวออยเล็กน้อยใจ
- นักศึกษาที่ไปอยู่ที่ครูบาเก่งๆตั้งหลายคน
- ผมสังเกตว่าทุกคน ขยัน ขวนขวาย หาความรู้
- ถ้าปลุกระดมให้นักศึกษาและนิสิตเราเป็นแบบน้องสองคนที่พ่อเล่ามาจะเป็นประโยชน์มากเลยครับพ่อ
ท่านครูบาครับ...ผมว่าลูกสาวครูบาไม่ได้หายไปไหนแน่เลยครับ..แต่ลูกสาวของครูบากำลังเจริญเติบโต..ครับถึงตัวน้องกุ๊ก..ไม่ได้อยู่ที่สวนป่า แต่จากการที่ได้พุดคุยกับน้อง..ผมเชื่อว่า "ใจ"..ของน้องกุ๊ก..อยู่ที่สวนป่า เสมอครับ..และเชื่อได้ว่า น้องกุ๊ก ไม่ได้หายไปจากสวนป่าอยากแน่นอน..ครับ..โดยส่วนตัวแล้วชื่นชมน้องคนนี้มากครับ....ถึงแม้จะตัวเล็กๆ...แต่ใจเธอสุดยอด..ครับ..
อ.หว้า แนะนำให้รับสมัครลูกสาว
ก็ดีครับ แต่มันไม่เหมือนกับกับที่เขาเดินมาเอง มาตามพรมลิขิต มาตามลายแทงชีวิต เหมือนมีอะไรดลใจให้มา
ถ้ารับสมัคร เราก็จะได้ลูกอีกแบบหนึ่ง ลูกที่เราไม่รู้ว่าเขาอยากจะมาเป็นลูกบ้านนี้จริงหรือเปล่า รึ มาเพราะความต้องการ ความจำเป็อย่างอื่น ก็จะเป็นผู้ร่วมงานไป ความรู้สึกมันต่างกันนะหว้า
มีเรื่องจริงอยู่เรื่องหนึ่ง ที่ยังเป็นแผลใจมาเท่าทุกวันนี้..ประมาณ 9.00 น. มีเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 10-11 ขวบ แต่งตัวปอนๆมาเดินวนเวียนอยู่หน้าบ้าน ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร นึกว่าเป็นลูกชาวบ้านมากับพ่อแม่ จนกระทั่งบ่ายโมงผมออกจากห้องมาก็เห็นหนูคนนี้ยืนก้มหน้าอยู่ที่เดิม ก็เอ๊ะใจ! เดินไปถาม ..แกร้องไห้โฮ สะอึกสะอื้นบอกว่ามาขออยู่ด้วย ถามได้ความว่าแม่จะรับไปอยู่ด้วยที่กรุงเทพ อยู่กับครอบครัวพ่อใหม่ รับจ้างเป็นกรรมกรอยู่ในสลัม
หนูคนนี้เธอคงเป็นเด็กดีพอสมควร เธอบอกว่าหนูยังเรียนไม่จบ ไม่อยากออกจากโรงเรียน และไม่อยากทิ้งยายไป ..พอหนูไม่ไปแม่ก็ตี..
เพิ่งสังเกตุเห็นรอยแส้..
"ถามว่าทำไมหนูถึงมาที่นี่"
" เธอบอกว่าจะไม่รู้จะไปที่ไหน"
"หนูเคยมาที่นี่ไหม"
"ไม่เคยมา แต่เด็กในหมู่บ้านเล่าให้ฟังว่ามีคนมาดูงานเยอะ"
" พ่อใหญ่ให้ดูอยู่ด้วยเถอะ กลับไปหนูถูกตีตายแน่"
๑%๔฿๕๙๗๕๓๑+?๑%%ฎณํญ๊๘ณฯ๕ฑ)๐
ครูบาคะ กำลังหาลูกสาว ลูกชาย ใหม่ ให้อบู่นะคะ จะจัดส่งให้ภายในต้นเดือน มีค. คะแต่ไม่รู้ว่าจะดีได้เสี้นวหนึ่งของน้องกุ๊กไหม๊
สุธิดา
รออยู่ครับ อาจารย์
อาจารย์อุทัย จะชวนทำงานอย่างสนุก
เรียนแบบมีชีวิต
อยากสมัครเป็นลูกสาวอีกสักคนค่ะ "พ่อครูบา" จะรับลูกกำพร้าพ่อคนนี้มั้ย ความรู้ความสามารถมีไม่เท่ากับลูกสาวทั้งสองของ"พ่อครูบา" ที่หายไปหรอกค่ะ (ต้นกล้า จามจุรี)