ผู้เขียนบางครั้งก็เหมือนคนไม่ปกติ คิดอะไรเรื่อยๆเปื่อยๆ(แต่ยังไม่บ้าครับ…เท่าที่ทราบคนเสียสติก็จะบอกว่าตัวเองไม่บ้า ยิ้ม ยิ้ม ) วันนี้คิดถึงการพัฒนาครูในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาผู้เขียนพบว่า(เป็นความคิดเห็นส่วนตัว เอาไปอ้างอิงไม่ได้ครับ)
1.โรงเรียนในชนบทขาดครูภาษาอังกฤษแต่โรงเรียนในเมืองอัตราครูภาษาอังกฤษเกิน
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal">2. ครูผู้สอนภาษาอังกฤษในระดับประถมศึกษาส่วนใหญ่ไม่ใช่วิชาเอกภาษาอังกฤษ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal">3. ครูผู้สอนภาษาอังกฤษในระดับประถมศึกษาขาดทักษะในการสอนภาษาอังกฤษ ขาดสื่อ อุปกรณ์ การสนับสนุนจากหน่วยงานต้นสังกัด</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal">4. ครูผู้สอนภาษาอังกฤษขาดการอบรม ถ้าจะอบรมต้องออกเงินเอง การอบรมไม่ต่อเนื่อง ไม่มีการติดตามผลหลังการอบรม</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p> 5.ครูผู้สอนภาษาอังกฤษทั้งระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษามีภาระงานมากในโรงเรียน เช่น งานธุรการ งานกิจกรรม งานห้องสมุด งานแนะแนวฯลฯ </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal">6………..(ใครคิดออกช่วยเพิ่มทีครับ)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt; text-align: justify" class="MsoNormal"><div style="text-align: center"></div></p><p align="justify"> ผู้เขียนอยากช่วยคุณครูท่านเหล่านี้จังเลย โดยเริ่มที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือก่อนดีไหมโดยอาจใช้การอบรมก่อน(ว่าจะขออนุญาตพ่อครูบาใช้ที่มหาชีวาลัยอีสาน)แล้วติดตามผลจากในบันทึก หรือไปเยี่ยมเยียน…ท่านผู้อ่านท่านอื่นๆมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ…. </p><p align="justify"> </p>
ยินดีแทนเด็กอีสานและครูที่สอนภาษาอังกฤษแต่ไม่ได้จบเอกอังกฤษค่ะอาจารย์ ขอเป็นแนวร่วม(เข้ารับการอบรม)คนแรกค่ะ
ดูรูป พระราชา บ๊าย บาย ดู เหนื่อยจังคะ........
ไปดูงานจนหมดแรง....เห็นด้วยคะ เรื่องครูภาษาอังกฤษ
ปัญหา งานอื่นๆที่ไม่ใช่สอน ก็เยอะคะ เรื่องการอบรมต่อเนื่องก็ยาก จริงๆแหละคะ ไปบ่อย
เพื่อนครู ต้องสอนแทนคะ
คุณขจิต จะมาแถวอิสาน หรือคะ ถ้า บุรีรัมย์ สุรินทร์
ศรีสะเกษ จะได้มาแจม ด้วยคะ
อาจารย์ขจิตค่ะ
หนูขอเพิ่มอีกข้อค่ะ คือ พื้นฐานการเรียนรู้ของนักเรียนเอง ที่มีความแตกต่างกันค่ะ จึงทำให้การรับความรู้จากครูผู้สอน คือพื้นฐานของนักเรียนแต่ละคนแตกต่างกัน จึงทำให้การทำความเข้าใจในเนื้อหาแตกต่างกันไปด้วย คุณครูผู้สอนอาจจะต้องลองพิจารณาพื้นฐานของเด็ก ๆ ด้วยค่ะ
อาจารย์ขจิตค่ะ
หนูเองเคยมีประสบการณ์ไปออกค่ายเพื่อสอนภาษาอังกฤษให้น้อง ๆ ชั้นประถม3-4 ที่โรงเรียนชนบทแห่งหนึ่งค่ะ ไปครั้งแรกตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าน้อง ๆ ยังท่องตัวอักษรอังกฤษกันไม่ค่อยได้ พวกเราเลยต้องคิดเกมส์ต่าง ๆ มากมายเพื่อดึงความสนใจน้อง ๆ และกระตุ้นให้น้อง ๆ รู้สึกว่า ภาษาอังกฤษน่าเรียน เืพื่อที่จะกระตุ้นให้เกิดความอยากรู้ อยากเรียนค่ะ ซึ่งก็ได้ผลดีระดับหนึ่ง
โดยก่อนการไปทำกิจกรรมครั้งนั้น ได้ไปสำรวจโรงเรียนและคุยกับคุณครูเพื่อประเมินความรู้ของน้อง ๆ ค่ะ และเตรียมการสอนไป เป็นกิจกรรมที่สนุกมากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่วันนี้แวะไปทักทายบล็อก เมื่อฉันเป็น IT System Testing Specialist
ู^-^
เรียน คุณครูขจิต
พื้นฐานความรู้ของเด็กชนบท กับ เด็กในเมือง แตกต่างกัน เพราะการเข้าถึงปัจจัยแห่งการรับรู้ที่แตกต่างกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่เราสามารถทำให้เด็กชนบท กับเด็กในเมืองเท่าเทียมกันได้ ถ้าเรา (หมายถึง ครู นะคะ) ช่วยกันหาแนวทางทำให้เด็กในชนบทมีความใฝ่รู้
เชื่อแน่คะว่า เด็กที่ไหน ๆ ก็เก่งเท่ากันได้
มาเยี่ยม....ครูผู้สอนภาษาอังกฤษทั้งระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษามีภาระงานมากในโรงเรียน เช่น งานธุรการ งานกิจกรรม งานห้องสมุด งานแนะแนวฯลฯ
ผมนึกดู...แล้วครูมีงานมากจริงบางโรงเรียนที่ห่างไกลมีครูน้อยากแต่งานล้นมือนะครับ...สงสารครู...
สวัสดีค่ะ
กามนิตหนุ่มจ๋า มีเรื่องเพื่อพิจารณาค่ะ เชิญลปรร ที่นี่ นะคะ
ไม่ได้มาเยี่ยม อ.ขจิต นานเลยคับ หมู ขอให้โครงการนี้สำเร็จลุล่วงคับ ขาดแคลนดีกว่า ขาดการศึกษาคับ
เป็นกำลังใจให้ อ.ขจิต คับ
ชอบภาษาอังกฤษมากค่ะ ที่ทำงานเวลามีแขกมา มักจะไปเสนอหน้าค่ะ ชอบจริงๆ
ขอเป็นกำลังใจและเติมพลังให้อาจารย์ที่มองเห็นปัญหาของครูด้วยกัน ... ปัญหาของเด็กๆในโรงเรียนชนบทโดยเฉพาะภาคอีสาน แต่ไม่ต้องห่วงเขาหรอกค่ะ ... คนอีสานอยู่กับความลำบาก... ทำให้เขาเป็นคนที่ต่อสู้ดิ้นรน ... ปรับตัวเก่ง
สมัยก่อน(เริ่มเป็นคนแก่)ที่ทำงานอยู่สวนครูบาฯ พี่จะอินมาก(ขอใช้คำนี้) จนถึงเดี๋ยวนี้พี่ก็ยังรักภาคอีสาน...รักคนอีสาน อยากเป็นเกษตรกร... สมัยเป็นครูอยู่รุ่งอรุณ ได้ทำนาปลูกข้าว มีความสุขมาก พาเด็กรุ่งอรุณไปเกี่ยวข้าวที่นาบ้านพ่อคำเดื่อง
ถ้ามีโอกาสขอเข้าค่ายภาษาอังกฤษกับอาจารย์ด้วยคน...นะคะ