ขับรถราชการชนท้ายปิคอัพ

    เมื่อต้นฝนที่แล้วมีข้าราชการสำนักงานท่านหนึ่งได้อนุญาตให้ไปราชการ  พร้อมทั้งได้รับอนญาตให้ขับรถราชการอีกด้วย ระหว่างทางถนนลื่น  รถไถลไปชนท้ายรถปิกอัพขายหมู  ล้อเบี้ยวขายหมูไม่ได้ รถราชการหน้าเละหม้อน้ำแตกกระจายใช้การไม่ได้ พ่อค้าหมูต้องการค่าใช้จ่ายซ่อมด่วนเรียกร้องจากข้าราชการท่านนั้น   ข้าราชการท่านนั้นรู้กฎหมายเป็นอย่างดี  กรณีอย่างนี้ราชการต้องชดใช้ไม่ต้องรับผิดเป็นการส่วนตัว  เพราะไม่ได้ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง    ต่อล้อต่อเถียงกันอยู่นานตกลงกันไม่ได้   พอดีผมผ่านไปแถวนั้น  ลงไปดูก็ทราบข้อเท็จจริงดังที่เล่ามา   ผมคิดดูแล้วถ้าปล่อยให้การเดินไปตามกฎหมายเห็นทีจะต้องยาวเป็นปี  พ่อค้าคงไม่ได้ขายหมู ลูกเต้าคงอดอยาก  รถราชการคงยังต้องคิดอยู่กับโรงพัก  เอามาซ่อมใช้การไม่ได้   วันนั้นผมเลยนึกขึ้นได้ว่ามีอู่ที่รู้จักกันอยู่อู่หนึ่ง   ก็เลยเอ่ยปากฝากให้ไปซ่อมอู่นั้นก่อน พอรถถูกลากถึงอู่ก็จัดการให้ช่างตีราคา   (ใช้ช่างสองอู่) รถก็ได้รับการซ่อมในเร็ววัน พ่อค้าหมูก็สามารถนำรถไปทำมาหากินได้  ในส่วนของการเรียกร้องค่าเสียหายและการซ่อมนั้นก็จัดให้พ่อค้าหมูทำคำร้องถึงหน่วยงาน หน่วยงานก็ตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดของเจ้าหน้าที่ พร้อมตีราคาค่าเสียหายที่ทั้งสองฝ่ายได้รับ  ในส่วนของพ่อค้าหมูก็ขอเงินไปยังหน่วยเหนือ  ได้เงินมาก็เบิกเป็นค่าซ่อมแซมรถไป   ส่วนข้าราชการดังกล่าวนั้น  ก็ไม่ต้องรับผิดเป็นการส่วนตัว เพราะมิได้ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง   เนื่องจากถนนลื่น คนขับมิได้เมาสุรายาเสพติด  เรื่องนี้ มีมุมมองหลายแง่
๑. ความพึงพอใจของผู้ที่เกี่ยวข้องกับราชการ 
๒. ความรวดเร็ว
๓. ความถูกช่องและถูกต้องตามกฎหมายและระเบียบ