เช้าวันอาทิตย์ ที่ 21 ม . ค . 2550 ช่วง 07 . 00 น . ออกไปรับลมชมวิวริมทะเลอ่าวไทย ที่บ้าน อ. หัวไทร
เอาอากาศเข้าปอดเห็นทุกสิ่งสวยงามตามธรรมชาติ เห็นระรอกคลื่นราบเลียพื้นผิวริมชายหาดสวยงามดีเลยนำมาบอกเล่าครับและรับไออุ่นจากแสงอาทิตย์อุทัย จนอิ่มกับธรรมชาติยามเช้าแล้ว
ผมก็เข้าไปห้องอาหารที่บ้านถูกจัดวางไว้บนโต๊ะมีมันปูจากทุ่งนา ผัดเผ็ดปลาดุกจากท้องนา และผัดกุ้งตัวเล็ก ๆ จากท้องนา ทานแล้วถูกคอมาก ตามประสาคนมีกิเลส อร่อย...ครับ
ภาษาท้องถิ่นใต้อาจใช้คำว่า ...ได้แรงอก...พอสาย ๆไปสัมภาษณ์ชาวบ้านแบบสุ่มตัวอย่างที่เขาเคยชมการแสดงมโนราห์ใกล้ ๆในเขต อ. หัวไทร
จนตะวันบ่ายคล้อยลอยลับลงเหลี่ยมเขาแล้วผมจึงวกกลับมาเขตสงขลาตามเดิม...
ยามเช้าที่ฝั่งอ่าวไทย 21 ม.ค.2550 เวลา 07 . 00 น.
ริมทะเลหน้าบ้าน อ . หัวไทร
มองมาทางสงขลา...คลื่น...ลามเลียพื้นชายหาด...ยามเช้าครับผม เมื่อ 21 ม.ค. 2550 ช่วง 7 โมงเช้า
มองขึ้นทาง กรุงเทพ ฯ ในวันเดิยวกันครับ
สวัสดีครับ คุณขจิต ฝอยทอง
หมัน...ฮา ๆ เอิก ๆ
อร่อยจริง ๆครับผม ลองหาทานนะครับ คุณขจิต
ตอนนี้ปรากฎกายอยู่แถวไหนครับ...มาเร็วจัง...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณ แผ่นดิน
+ คิดถึงเช่นกันครับ ช่วงนี้เน็ตยังไม่เป็นใจเท่าไหร่ วันนี้พอโล่งอกหรือว่า เน็ตได้รับการแก้ไขแล้ว...แต่ทุกสิ่งเป็นเช่นนั้นเองครับ
+ ทะเลงามยามมีคลื่น...ฮา ๆ เอิก ๆ...บทเพลงเป็นธรรมชาติดีนะครับ...ผมมาจากลุ่มแม่น้ำโขง ภาษาถิ่นเรียกแม่น้ำของ มาอยู่ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา และมีวิถีชีวิตอยู่เกาะกลางทะเล ฮา ๆ เอิก ๆ สบายอารมณ์ครับ...
+ ม. วลัยลักษณ์ อยู่ อ. ท่าศาลา พอยังไปดูทะเลอ่าวไทยได้ครับ...
สนุกกับงานที่ทำนะครับ ขอบคุรครับ
สวัสดีครับ คุณ ขจิต ฝอยทอง
กลับเข้าฐานเดิมแล้ว...ผมก็เหมือนกันครับ ฮา ๆ เอิก ๆ สมัยเพลง ...ข่อยเป็นหลานย่าโม อยู่เมืองโคราชสุขโข...และเพลง โอ้น้องเอย...ไม่นึกเลยจะเป็นไปได้ หญิงงราชสีมา...กำลังดัง ในช่วงปี 2529 ---
ผมมาที่ด่านขุนทดบ่อยมาก ช่วยงานสร้างวัดที่นั้น
และเที่ยวชมทุ่ง...ชมไทรงามที่มองหาต้นเดิมไม่เจอเลย...ชมปราสาท...ฯลฯ.
ไปหัดพูดภาษาโคราชบ้านเอ๋ง จั๊กแล่ว จ้กเด้ สนุกดีครับ
อากาศร้อนไหมครับที่นั้นตอนนี้...