สวัสดีค่ะ..คุณรัตติยา
- ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ...ทำให้มีแรงทำงานขึ้นมาเลยแหละ..
- ยังไม่มีรูปใส่blogเหมือนกันเลยนะคะ...ต้องพึ่งลูก..
จริงๆฉันตั้งใจจะเล่าเรื่องนี้ตอนปีใหม่.....ฉันรู้.....เพื่อนๆที่ชอบเข้ามาคุยไม่อยู่กัน...น่าจะไปฉลองปีใหม่กับญาติๆอย่างมีความสุข ...ฉันเลยรอให้พ้นช่วง “สุขสันต์วันปีใหม่ไปเสียก่อน..” ....ท่าจะดี.....วันนี้สบโอกาส....
เมื่อสัปดาห์ก่อนโน้น....ผู้ป่วยเด็กสาวน้อย...อายุ 13 ปี...กระดูกแขนและขาหัก...เธอตกต้นไม้.....ก่อนดมยาสลบ...ฉันเตรียมผู้ป่วยโดยพูดคุย....และซักประวัติซ้ำ....ซึ่งกระทำไปเบื้องต้น....ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น...มีแพทย์ไปเยี่ยมแล้วรอบนึงที่หอผู้ป่วย....มีการให้ข้อมูลทางวิสัญญีแล้วโดยแพทย์ใช้ทุนที่ฝึกหัดวิสัญญี...และก็ต้องเซ็นรับทราบข้อมูลเช่นกัน....เพราะถือเป็นหัตถการที่เสี่ยงสูงต้องให้ผู้ป่วยหรือญาติร่วมกันตัดสินใจ.....แต่ไม่ได้มีการเซ็นมาในแบบฟอร์ม....
........ผู้ป่วยเด็กรายนี้มีการเซ็นยินยอมผ่าตัดโดยย่า...ไม่ใช่พ่อ-แม่เด็ก
...….ผู้ป่วยเด็กไม่มีการเซ็นรับทราบข้อมูลทางวิสัญญีโดยใครเลย
.....จะทำอย่างไรกันดี....การพูดคุยเกิดขึ้นในห้องผ่าตัดจากทุกๆฝ่ายที่เกี่ยวข้อง......ขณะเด็กสาวนอนบนเตียงผ่าตัด....ทุกคนลืมนึกถึงเด็ก...
"ให้ออกเสียงตามสาย..ตามญาติเด็กมาเซ็นรับทราบข้อมูลตั้งนานแล้ว..ยังไม่เห็นมาเลย"
"ถ้ามาแล้ว..ให้โทรเข้ามาทันทีเลยนะ.."
"..ตามกฎหมาย...ย่าก็เซ็นไม่ได้." scrub nurse บอก..
"อ้าว..แล้วทำไงล่ะ..."
บรรยากาศการพูดคุยออกจะค่อนข้างตึงเครียด....เพราะเป็นเรื่องของกฎหมาย...
สรุปแล้ว.....อาจารย์แพทย์เจ้าของต้องโทรศัพท์รายงานให้ผู้อำนวยการรับทราบเนื่องจากคอยไม่ได้...แพทย์เจ้าของยินดีรับผิดชอบเอง...แสดงถึงความมีมนุษยธรรมสูงส่ง...จริยธรรมดีเยี่ยม....กฎหมาย...ค่อยว่ากัน........
ฉันหันกลับมามองเด็กสาวน้อยๆก่อนจะเริ่มดมยาสลบ...
จากภาพแรกที่เข้ามา...เธอนอนเฉยๆ...ตอนนี้..น้ำตาของเธอเอ่อเบ้า...แล้วค่อยๆท้นออกมา....
ทุกอย่างที่พวกเราทำไปเมื่อสักครู่นี้..เพิ่มความเครียดให้เด็กอย่างแน่นอน...
ฉันรู้สึกคอตีบ...กลืนน้ำลายลงคอ...แล้วค่อยๆปลอบใจเธอ...ปลอบเธอ...ก่อนให้เธอหลับไปพร้อมกับน้ำตา.....ที่ฉันซับให้..
.....เสร็จผ่าตัดตามไปดู....ดีหน่อยที่ภาวะเครียดไม่ฝังใจเธอ...เธอหลับสบายขณะผ่าตัด....กำลังใจดีขึ้น....เด็กอยู่ในครอบครัวแตกแยก....พ่อกับแม่แยกทางกัน...เธออาศัยอยู่กับพ่อและย่า....พ่อไปทำงาน...ย่าเป็นผู้ดูแลเด็ก...น่าเศร้า...และสงสารเด็กยิ่งนัก
.....ถ้าเป็นสมัยก่อนจะไม่มีการถกเถียงกันขนาดนี้..แพทย์มักรับผิดชอบได้เลยเพราะญาติให้ความไว้วางใจในตัวแพทย์ว่าสิ่งที่แพทย์ทำให้นั้น..แพทย์ทำดีที่สุดแล้ว....และแพทย์ก็ยินดีทำให้ดีที่สุดด้วย.....
แต่ในปัจจุบัน....การฟ้องร้องแพทย์และบุคลากรทางการแพทย์เพิ่มมากขึ้น..ผู้ป่วยได้รับการพิทักษ์สิทธิ์...จึงทำให้แพทย์ระมัดระวังและปกป้องตัวเองมากยิ่งขึ้น....การถูกฟ้องร้องโดยผู้ป่วยที่ตนรักษา....ไม่มีใครอยากโดน...
เฮ้อ....แต่ฉันก็โล่งอกที่เด็กเข้าใจเราและทีมงาน....ฉันพูดปลอบจนเธอเข้าใจ....คราวหน้า....ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้เป็นอย่างนี้อีกแน่ๆ...
มองได้ทั้งสองมุมค่ะ คุณกฤษณา...ทั้งมุมพิทักษ์สิทธิ์และมุม...รีบช่วยให้ทันท่วงที...มีคนจำนวนมากที่ดดดเดี่ยวเช่นน้องรายนี้....แต่ทั้งหมดในมุมผู้ป่วย...ญาติผู้ป่วยส่วนใหญ่แล้วจะให้เกียรติแพทย์...ที่เป็นอาชีพที่เราเชื่อมั่นตลอดมา....คล้ายๆ กับเราเคารพอาชีพครู...คนไม่ค่อยปกติ...หรือหมอทำเกินเหตุเท่านั้นหล่ะคะที่เป็นความกัน...กฏกติกาออกมาควบคุม....แต่เราก็มิได้ต้องตกเป็นทาสกติกาซะทุกครั้งไป....เป็นกำลังใจให้ค่ะ....
อย่างน้อยหนูน้อยคนนี้ก็ยังโชคดี ที่มีพยาบาลใจดี (อย่างคุณกฤษณา) ที่คอยห่วงใยแก
สิ่งที่ทำมานั้นก็สุดยอดแล้วค่ะ...สำหรับการปลอบใจเด็กซึ่งอยู่ในภาวะหวาดกลัว..ดีใจที่เด็กคนนั้นได้รับการดูแลจากพยาบาลที่มีจิตใจดีอย่างคุณติ๋วค่ะ
หวัดดีพี่เล็ก กับ พี่ติ๋ว คับ
มีพี่ติ๋ว เป็น วิสัญญี เหมือน มีแม่นั่งอยู่ใกล้ๆ
เปงกำลังใจให้พี่ติ๋วตลอดไปคับ
สวัสดีค่ะ...คุณเมตตา..
สวัสดีค่ะ...คุณดอกแก้ว
สวัสดีค่ะ..คุณรัตติยา
สวัสดีค่ะ...คุณศุภลักษณ์
สวัสดีค่ะ คุณ Dek'ComScience
สวัสดีค่ะ..คุณขจิต..
คุณ ศุภลักษณ์คะ....
สำหรับเชียร์ลีดเดอร์อย่างดิฉันต้องนี่เลยค่ะ
และนี่ค่ะ และนี่ค่ะ
พอเหนื่อยแล้วต้องนี่ค่ะขอบคุณมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะ..คุณBright Lily...
อุ๊ย!....ตายจริงคุณเมตตา คิดว่าเป็นรูปคุณกฤษณาตอนสาวๆ....ที่แท้รูปลูกสาวนี่เอง..น่ารักจัง...
คุรเมตตาขา...สาวๆคุณเมตตาก็ต้องสวยแน่ๆ...ส่วนดิฉันขี้เหล่สุดๆค่ะ
มาเยี่ยม มองแง่จริยธรรมซึ่งเป็นสิ่งที่ควรประพฤติต้องขอชื่นชมทั้งการตัดสินใจของแพทย์และพยาบาลผู้มีน้ำใจที่แสนงาม
มองแง่มนุษยธรรมเป็นการทำตามจิตสำนึกที่ดีงามในฐานะที่เป็นมนุษย์ด้วยกัน
มองน้ำตาของเด็กน้อยเป็นน้ำตาที่ขอบพระคุณอย่างสูงสุดที่มาเจอทุกท่านที่นี่
สำหรับผมเองเคยตกต้นไม้เพราะคว้าจับกิ่งที่มันเปราะบางแล้วล่วงลงสู่พื้นสูงประมาณ 5 เมตร ขณะนอนอยู่บนดินนั้นแล้วลุกนั่งมองเห็นคนแต่พูดไม่ได้มันแน่นที่หน้าอก นาน แล้วหายเองครับ
ขอบคุณครับ
หวัดดีคับพี่ติ๋ว
พยาบาลน่ารักและใจดีทุกคนคับ
แต่รู้สึกว่า พยาบาล ICU.MIX รพ.กำแพง ดุๆไงไม่รู้
อิอิ
หวัดดีคับพี่ติ๋ว
พิ่ติ๋วทำไมตื่นเช้าจังฮับ^_____^
ผมก็ดื้อฮับพี่ติ๋ว
อิอิ
ยินดีที่ได้รู้จักคับพี่ไมโต
ผมก็ครับผม ตลอด แหละคับ เห็นควงเวร ชบ ชบ ชด
แล้วน่าจ๋งจ๋าน มะเหมือนพี่ติ๋วหรอกคับ
ป๋มเคยไปนั่งใน I.C.U บ่อยนะพี่ติ๋ว
บางทีก็น่าเห็นใจพยาบาล I.C.U เหมือนกัน เพราะว่าเป็น I.C.U รวม บางคนรู้สึกตัว เอาอึมาป้ายราวเตียงซะงั้น ตอนนี้สถิติดึงท่อ รพ.กำแพงเพชร สำรวจแล้วเป็นอันดับต้นๆอ่ะพี่ อิอิ มัดแขน ผูกแขน กันสนุกเยย
ไปล่ะคับพี่ติ๋ว วันนี้ อยากกิน สเต๊ก บ๊าย บายคับ
คุณไมโตคะ..
คุณ Dek'ComScienceคะ
หวัดดี(ครับผม)พี่ติ๋ว
อิอิ ^______^
อิจฉาพี่ติ๋วแทนแฟนผมจัง
ระวังสลบเองนะพี่ อิอิ
Dek'ComScience คะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ..พี่นวลน้อย..
พยาบาลเก่งทุกคนแหละคับพี่ติ๋ว(เพราะแฟนเราและคนรู้จักเราที่เปงพยาบาลเยอะนี่หน่า อิอิ)
รักคนชุดเขียวคับ(พี่ติ๋วกะพี่เล็กอย่าสะดุ้งนะคับ เพราะ ICU รพ.กำแพงเปง สีเขียวคับ แต่เขียวอ่อน อิอิ)
คุณไมโตคะ
คุณแผ่นดินคะ..
ค่ะ....พยาบาลชุดเขียวใจดี..มีเมตตา...และก็รักเด็กค่ะ
ไปประกวดนางสาวไทยได้เลยพี่ เพราะพี่ติ๋วสวยอยู่แล้ว
สวัสดีค่ะ...คุณDek'Comscience