<p style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal" align="justify"> เนื่องจากได้อ่านบันทึกอาจารย์หมอวิจารณ์ ที่ คลิก แล้วคิดถึงนักเรียนคนหนึ่งที่สอนสมัยเป็นครูมัธยมศึกษา ใครๆก็ว่าเขาเกเร ๆๆๆผมมองตรงกันข้ามกับคุณครูท่านอื่นที่โรงเรียน นักเรียนคนนี้ผมจำได้เนื่องจากส่งเมล์คุยกันบ่อยๆ แล้วจะบอกทีหลังว่าไปอยู่ที่ไหน เขาเป็นเด็กตัวเล็กๆ ดำๆ ที่เข้าไปสนิทกับนักเรียนเนื่องจากพบว่า เขาคงมีปัญหาที่บ้าน แล้วก็เป็นจริงดังคาด พ่อกับแม่เลิกกัน พ่อที่ได้ภรรยาใหม่ แม่เด็กนักเรียนกลับไปอยู่ภาคใต้ โชคดีที่พ่อเด็กเป็นนักการภารโรง(โรงเรียนประถมศึกษาที่ผมไปเยี่ยมและช่วยสอนตอนปีใหม่) พ่อเด็กบอกว่า ยกลูกชายให้ครู หาอยู่นานเหมือนกันว่าเด็กชอบอะไร ปรากฏว่าเด็กชอบเล่นฟุตบอล จึงชวนเข้าทีมฟุตบอลของโรงเรียนที่ผมเป็นโค้ชอยู่ เลิกเรียนก็เล่นบอล เย็นค้างที่โรงเรียนอ่านหนังสือทำงาน ทำการบ้าน สิ่งที่โชคดีและได้รับความช่วยเหลือจากครูหลายๆท่านคือ ช่วยกันแก้ปัญหานักเรียนคนนี้เนื่องจากตอนอยู่กับพ่อชอบหนีเรียนไปเล่นเกม พอมาอยู่โรงเรียนชอบเล่นกีฬามากกว่า สิ่งที่เราพบอีกคือ เขาเป็นนักเรียนที่เรียน เก่ง โดยเฉพาะวิชา ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษพอถูไถไปได้ สิ้นปีปรากฏว่าเขาสอบติดนักเรียนนายสิบ ถามว่าไม่ไปเรียนละ เขาบอกไม่ชอบ สอบตามใจพ่อ พอทุนหนึ่งอำเภอหนึ่งปริญญาต่างประเทศมา เราเลยช่วยกันติวภาษาอังกฤษ ติวการสัมภาษณ์ ซ้อมการพูดภาษาอังกฤษ ในที่สุดเขาสอบทุนอำเภอได้ เลือกไปประเทศเยอรมัน พ่อเขาดีใจมาก เป็น คนแรกของโรงเรียนประจำตำบลที่ชนะโรงเรียนประจำอำเภอ และเป็นคนแรกของอำเภอที่ได้ทุนนี้ ผมถามเขาว่าทำไมเลือกเยอรมัน เจอคำตอบก็ งง งง ครับ เขาบอกว่าบอลโลกจะจัดที่เยอรมันไงครับ อาจารย์ไม่ทราบหรือ (จริงๆแล้วประเทศเยอรมันเก่งทางด้านวิศวกรรมครับ) ตอนนี้เด็กเกเรของใครๆก็ไปอยู่ที่เยอรมัน ผมขออนุญาตเขาบอกชื่อ ใน gotoknow.org เนื่องจากเขาเพิ่งส่งข่าวมาว่าอยากได้ สด 8 เด็กคนนี้ชื่อ นายกิตติศักดิ์ อาจคงหาญตอนนี้อยู่เยอรมัน พูด เยอรมันได้เก่งกว่าครูของเขาอีก</p>
ได้เป็นทั้งอาจารย์ และเป็นทั้งพ่อ
ก็ร่วมยินดี ทั้งพ่อและลูกนะครับ
โห ทำสีชมพูซะสวยเชียวว คะอาจารย์ อิอิ/// เห็นด้วยกับอาจารย์ JJ แต่ว่าการที่เราจะประคับประคองเด็กเหล่านี้ให้ถึงฝั่ง และสามารถก้าวเดินด้วยตนเองได้ ถือว่าสุดยอดกว่านะ ชื่นชมคะ
แด่คุณครูด้วยดวงใจค่ะ ^__^
เป็นปลื้มจริงๆ จิตใจอันงดงาม ของคุณครู ขจิต
สอนนักเรียนมา 25 ปี ก็ยังไม่ได้สร้างใครที่ประสพความสำเร็จเช่นนี้เลย
ยินดีกับอาจารย์ค่ะที่ทำให้เด็กเกเรคนหนึ่ง(ในสายตาของใครอีกหลายคน)ค้นพบตัวเองและสามารถสอบได้หนึ่งทุนหนึ่งอำเภอและคงมีอีกหลายคนที่ประสบผลสำเร็จจากผลงานอาจารย์
อยากให้อาจารย์ขจิต มาสานฝันของชมรมภาษาอังกฤษของนักเรียนบ้านเม็กดำบ้างนะคะถ้ามีโอกาส
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ อ.ขจิต อย่าน้อยใจเลยค่ะ ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน
เรียนอ.ขจิต
คนที่ไม่แสดงตนคนนั้นคือ ราณีค่ะ ลืมเข้าระบบค่ะ ขอโทษนะค่ะ