วันก่อนผมได้มีโอกาสไปเป็นกรรมการสอบหัวข้อวิจัยนักศึกษาป.โท มหิดล ที่คณะสาธารณสุข ใกล้ๆ รพ. พระมงกุฎ ผมได้ถามนักศึกษาหลังจากที่นำเสนอว่า ได้เตรียมการนำเสนออย่างไร ถึงนำเสนอได้ดีมากขนาดนี้
นักศึกษาตอบว่า นักศึกษาได้เตรียมตัวไว้เนิ่นๆ ตั้งแต่สัปดาห์ก่อน แต่คืนก่อนนำเสนอ ก็เครียดมาก และนอนไม่หลับอยู่ดี
เหตุการณ์นี้ทำให้ผมคิดไปถึง การทำงาน เปรียบเหมือนการเล่นว่าว โดยที่ตัวว่าวเหมือนงาน งานจะสำเร็จได้ ต้องมีการสนับสนุนจาก ความตั้งใจ ความรู้ที่จะช่วยให้สำเร็จ และความเครียด ผมนึกไป เปรียบการสนับสนุนที่ว่านี้ เหมือนแรงลม ที่ต้องเป่าไปที่ตัวว่าว และลมนี้แหละที่ดันว่าวให้สูงขึ้นเรื่อยๆ
ที่นี้
เหตุการณ์นี้ผมเห็นว่าเป็นอีกมุมมองหนึ่งที่ควรบันทึกเอาไว้ และ นำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังครับ
ขอขอบพระคุณอาจารย์หมอสุข....
เรื่องความเครียดกับประสิทธิผลของงาน....
เรื่องนี้คล้ายปฏิกริยานิวเคลียร์เหมือนกัน...
ทราบมาว่า...
ขอขอบพระคุณครับ...
ขออภัยครับ...
ขอบพระคุณครับอาจารย์วัลลภ
ขอบพระคุณสำหรับการต่อเติมในรายละเอียด และกราฟ ทำให้มองเห็นได้ชัดเจนได้
หมอสุข