ชีวิตของ....blogger...อย่างครูอ้อย


คิดถึงและอยากเขียน แม้แต่เห็นหน้าต่างของเธอ ก็พอใจ เห็นทีไรเป็นต้อง แถเข้าไปทุกที ให้ตายสิโรบิ้น

สงสัยจะเป็น.....ยาเสพติดชนิดหนึ่ง...ที่ต้องเสพย์ทุกวัน

ถ้าไม่เห็นซะ...ก็แล้วไป  แต่ทำใจไม่ได้  เมื่อเผ็นอินเทอร์เนตและเครื่องคอมพิวเตอร์  หัวใจต้องเรียกร้อง ..ร้องหาแต่เธอ

ครูอ้อยติดเธองอมแงมเสียแล้ว  ถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น

อย่างนี้สิ..คือ...ชีวิต...blogger..อย่างครูอ้อย

 

เมื่อวานนี้  ครูอ้อยไปสัมมนาทางวิชาการ  ทางมหาวิทยาลัยได้อนุเคราะห์ส่งครูออ้ยกับเพื่อนติ๋ง  นักศึกษา  ปร.ด.เข้าสังเกตการณ์และศึกษาเรียนรู้ในงานทางวิชาการ

ในงานนี้ครูอ้อยเห็นรถ 2 คันจอดอยู่ที่ลานจอดรถ  มันคือรถถ่ายทอดข่าว  และรถจานดาวเทียม

ครูอ้อยจอดรถของครูอ้อยใกล้ๆและคิดว่า  วันนี้มีโอกาสต้องเข้ามาอ่านและเขียน....ในบล็อก....ให้จงได้

ตอนกลางวัน...หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ว  เพื่อนติ๋งพากันไปถ่ายรูป  สมมติตนเองว่ามาจากต่างจังหวัด  ...เขาจะเชื่อไหมนี่  ใส่สูทมีอาร์มรามคำแหงด้วย  อ๋อ..ต้องเชื่อ เพราะรามมีสาขาเฉลิมพระกียรติที่ต่างจังหวัดด้วย

ครูอ้อยถ่ายรูปไป  วิ่งคลิกที่เครื่องมอนิเตอร์  เพราะความเร็ว....ช้ามาก

และได้เข้า GtoKnow ด้วย  อวดเพื่อนติ๋งนิดนึง  เพื่อนติ๋งบอกว่า  รูปภาพประจำตัวไม่สวยเลย

ดูประเดี๋ยวเดียวก็ต้องเข้าห้องประชุมอีก   เรื่องที่ฟังนั้นต่างเป็นเรื่องที่น่าสนใจ  แต่ครูอ้อยสงสัยว่า.....จำนวนคนที่เข้ามานั้นต่างจากจำนวนคนที่อยู่เมื่อเช้านี้อย่างสิ้นเชิง

ครูอ้อยเลือกเข้าห้องที่ 1 พูดเรื่องกฏหมายเกี่ยวกับอินเทอร์เนต  โดย ศ.ดร.ศรีศักดิ์ จามรมาน  ครูอ้ยฟังรู้เรื่อง  เพระท่านอ่านจาก Power Point  และเราก็อานตามไปด้วย  ท่านทำการบ้านมาดีมากเลย

ดู  ฟัง  แต่ไม่เคยถาม  ไม่ได้เตรียมมาถามเลย อาจารย์ที่ปรึกษาตอนเรียนปริญญาโท  บอกกับครูอ้อยว่า  ต้องลุกขึ้นไปถามอย่างสมภาคภูมิ  ครูอ้อยคิดว่า ........ยังไม่มีความภาคภูมิเลย

แล้วเปลี่ยนห้องเป็นห้องที่ 2 เพื่อควานหาน้องนิว คนจำนวนน้อยแบบนี้  น่าจะหาได้ง่าย  แต่ก็หาไม่เจอในห้องนี้  ครูอ้อยเปลี่ยนเป็นห้องสุดท้ายคือห้องที่นั่งเมื่อเช้านี้  หาน้องนิว...ไม่พบอีกแล้ว  แต่ฟังนักศึกษาจากจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย  พูดภาษาอังกฤษพร้อม Power Point  น่ารักดี

ห้องสุดท้าย  ครูอ้อยกลับมาห้อง 2  พบเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  ตัดผมแบบน้องนิวในรูปประจำตัว  ผมออกสีแดงๆนิดๆ  นั่งอยู่กับเพื่อน  เธอนั่งทะแยงมุมห้องกับครูอ้อย

ครูอ้อยรอ...จนเลิกการสัมมนา...เธอเดินมากับเพื่อนคนนั้น...ไม่ใช่น้องนิวแน่  เพราะอ้วนเตี้ย ไม่สวยเลย  ครูอ้อยมองแต่ไกลนะ  ใกล้ๆอาจจะสวยก็ได้  เธอติดกิ๊บที่ผมด้วย  น่าจะใช่  แต่ครูอ้อยก็ไม่ได้ทักทาย  เพราะเธอคนนั้นอ้วนมากนั่นเอง

เจ็บใจตัวเองที่ไม่กล้าเข้าไปทัก

เฮ้อ !  ชีวิต....blogger....อย่างครูอ้อย

หมายเลขบันทึก: 67356เขียนเมื่อ 15 ธันวาคม 2006 04:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม 2014 15:23 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (12)

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ครูอ้อย..เป็นเหมือนกันค่ะ
"คิดถึงแม้แต่เห็นหน้าต่างของเธอ ก็พอใจ เห็นทีไรเป็นต้องแอบเข้าไปทุกทีเลย ที่ ม.อ.นี่ดีมากๆ ไปประชุมที่ไหนก็เข้าได้เพราะเป็นสัญาณ Wireless ทั้งมหาวิทยาลัย...นั่งประชุมพลางคุณเมตตา ก็ยังแอบเข้าไปเลยค่ะ...ความรู้สึกเดียว ๆ กัน...แต่คุณเมตตา ต่างตรงที่ไม่ค่อยจะมีอะไรเขียนค่ะ....

อรุณสวัสดิ์ค่ะ   น้องจิ๊บ

  • ครูอ้อยเคยถูกดุจากผู้ปกครองด้วยว่า..นี่คุณติดอะไรนักหนา  ผมเห็นตื่นมาก็นั่งเขียน นั่งอ่าน..
  • เดี๋ยวนี้  คุณของครูอ้อยก็เริ่มอ่านแล้วค่ะ อิอิ 
  • โชคดีนะคะ  มีเครื่องมือมากมาย  หากเป็นครูอ้อยหรือ  ลุย...กันทั้งวัน

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับครูอ้อย

ตกลงครูอ้อยไม่ได้พบกับน้องนิวเลยสิครับ

ครูอ้อยเป็น gotoknow mania ครับ

ครูอ้อยคะ

หนูคงเป็น G2K mania (ที่คุณเอกว่า) เหมือนครูอ้อยซะแล้ว

พี่ที่บ้านบอกว่า อะไรก็ G2K ไม่หลับไม่นอน หาข้ออ้างว่าทำงาน 555  จริง ๆ เราทำงานด้วยอ่ะ

จนเราบอกให้สมัคร blog ด้วยสิ สมัครเหมือนกัน แต่ยังไม่มีอะไรจะเขียน จริง ๆ แล้วเค้าเป็นคนเก่ง แต่ทำงานอื่นเยอะ ไง....เราก็ต้องเชียร์เข้ามาช่วยกัน ลปรร.

วันนี้คงเจอน้องนิวนะคะ

 

สวัสดียามเช้าแก่ๆค่ะคุณเอก

  • ยินดีที่จะเป็นโรคนี้ค่ะ
  • ไม่เจอค่ะ  วันนี้อย่างไรต้องหาจนสุดฤทธิ์ค่ะ
  • น้องนิวจ๋า  อยู่ไหนจ๊ะ  นอกจากครูอ้อยอยากเจอน้องนิวแล้ว  ยังมีคนลุ้นให้ครูอ้อยเจอน้องนิวค่ะ

สวัสดีค่ะน้องอึ่งอ๊อบ

  • ครูอ้อยมาเปิดบู๊ทอินทอร์เนตในงานก่อนใครเลย
  • หนาวจนปวดหัวเลยค่ะ
  • วันนี้คงได้พบน้องนิว
  • และจะคุยกันในช่วงเที่ยงอีกค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

  • รอดูรูปใหม่ของครูอ้อยเช่นกันครับ

คุณจันทรรรัตน์คะ 

  • เจอแล้วค่ะ 
  • แต่ไม่มีโอกสได้ถ่ายรูปร่วมกัน 
  • เธอน่ารักมาก  เหมือนตุ๊กตา  barbie  ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

คุณสิงห์ป่าสักคะ

  • ได้ชมแน่ค่ะ 
  • วันนี้วันสุดท้ายแล้ว 
  •  เอ   ไม่รู้ว่าบ่ายนี้เธอจะอยู่หรือเปล่าค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ  อิอิ

คุณจันทรรัตน์  และคุณสิงห์ป่าสัก

รักษาสุขภาพค่ะ  Take Care
ทุกวันนี้.....ครูอ้อยก็ยังจะเป็นนักเขียน....เขียน..แบบบล็อกเกอร์ทั่วไป..แต่ไม่รู้ว่าจะเบื่อเมื่อใด...รักแล้วนี่...ต้องเขียนต่อไป
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท