ภาพหลังเลนส์

มุมมองในภาพ เราอาจเห็นจากมุมเดียวกัน แต่มุมมองในชีวิตจริง เราอาจเห็นต่างกัน

"รอยยิ้มของแม่"

#ถอนกล้าข้าว

รอยยิ้มของผู้หญิงคนหนึ่งที่มอบให้กับเรา แม้ว่าตนต้องทำงานหนักมากแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกัน รอยยิ้มก็จะอยู่บนใบหน้าของผู้หญิงคนนี้เสมอ บางคนอาจจะบอกว่าการทำงานเกษตรเป็นงานที่หนัก ลำบาก ไม่สบาย แต่จริง ๆ เราอยากให้ลองมาเรียนรู้กันใช้ชีวิตในแบบนี้สักครั้ง งานเกษตรเป็นงานที่หนัก ลำบากก็จริง แต่เป็นงานที่ทำแล้วมีความสุข เราไม่จำเป็นต้องไปแข่งขันกับใคร ยิ่งการได้ทำงานกับครอบครัว เราจะพบกับเสียงหัวเราะ เพราะเวลาทำงานทุกคนจะหาเรื่องที่ตลก ๆ สนุก มาเล่า พูดคุยกัน ทำให้การทำงานไม่เบื่อแต่สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนแทน

"งานหนักของพ่อ"
#ไถ่นา

หน้าฝนเป็นฤดูของการดำนา ทุกคนเริ่มที่จะลงมือทำนาของตัวเอง ครอบครัวเราก็เช่นกัน โดยพ่อมีหน้าที่รับงานที่หนักกว่าคนอื่น คือไถ่นา เพราะการไถ่นาต้องใช้แรงเยอะและมีความชำนาญเป็นพิเศษ พ่อใช้เวลาในการไถ่นา 3 วันกว่าจะเสร็จ

"ดำนา ตามโคลน"
#ดำนาต่อไม่รอแล้วนะ

การดำนาหลายคนอาจจะมองว่าง่าย แต่จริง ๆ ถ้าเราไม่มีประสบการณ์ในการดำนา มันจะเป็นการยากทันที เพราะการดำนาไม่ใช่แต่เอากล้าข้าวลงพื้น แต่เราต้องทำให้ต้นกล้าที่ลงพื้นตั้งได้ ไม่ลอยออกมา เราอาจจะเจอดินที่แข็งเป็นการยากต่อการปลูก และทำให้มือของเราเจ็บตามมาอีกเช่นกัน เพราะเวลาลงต้นกล้าเราใช้หัวแม่มือกดลง อีกทั้งทำให้เราปวดเอวหนักอีกเช่นกัน แต่ถ้าช่วยกันปลูกหลาย ๆ คน การดำนาก็จะเสร็จเร็ว ส่วนใหญ่ที่บ้านจะทำงานกันแบบช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ส่วนน้อยที่จะจ้างกันมาทำงาน

"สิ้นสุด...การปลูกข้าว"
#ต้นกล้าลงสู่แปลง

บริเวณที่เราปลูกข้าว เราเป็นเจ้าที่สองที่ปลูกเสร็จ เพราะเราเพาะกล้าข้าวก่อน ทำให้เวลาดำนาต้นข้าวแก่พอที่จะลงสู่แปลง ต่อไปเราต้องเฝ้าดูแลต้นกล้าให้เจริญเติบโตไปจนถึงฤดูที่ต้องเก็บเกี่ยวผลผลิต

"ในนามีข้าว ในนาก็ต้องมีผลไม้"
#ต้นข้าวเริ่มโต

ใครหลายคนอาจจะมองว่าในนาต้องมีแต่ข้าว แต่จริงในนาของเรา มีทั้งการปลูกพืชเอาไม้กิน เช่น พริก ตะไคร้ ผัดกาด ถั่วฝักยาว กล้วยและฝรั่งปลูกเอาไว้ที่มีพื้นที่เหลือบริเวณของนา ชีวิตในวัยเด็กของเราคงจะมีความสุขเมื่อเวลาที่พ่อแม่บอกว่าไปนา เพราะเราไปก็ไม่ได้ทำงาน แต่เราไปเล่น แล้วจะเป็นการดีมากถ้านาเราอยู่ใกล้กับคลอง

"มุมสูง"
#ธรรมชาติสรรค์สร้าง

ธรรมชาติสรรค์สร้างสิ่งที่สวยงามมาให้กับเรา เพียงแต่เราจะเลือกมองด้านไหนให้กับตัวเอง ความสวยงามของธรรมชาติมีไม่สิ้นสุด ขึ้นอยู่กับตัวเราจะได้มองเห็นมุมไหนของธรรมชาติ อันนี้เป็นอีกมุมมองหนึ่งที่ได้เลือกมา เราอยู่ในที่สูงสามารถมองเห็นรอบ ๆ ได้ชัดกว่าเราอยู่ในพื้นที่ต่ำ บางครั้งในหนึ่งมุมมองของเราสามารถมองเห็นหลายอย่างในเวลาเดียวกัน เช่นเราหันไปมองทางซ้ายมือ เราเห็นฝนตก แต่ตกลงมาเฉพาะบริเวณนั้น หรือเรามองไปทางขวามือเราเห็นแสงแดดซึ่งต่างจากฝั่งซ้ายมือของเรา

"จุดชมวิว แม่ลาหลวง"
#ระหว่างทาง

เป็นจุดที่เราจะเห็นภูเขาหัวล้น ด้วยการทำเกษตรของชาวบ้าน เวลาเราผ่านไปผ่านหากใครลองสังเกตทุกช่วงฤดู เราจะเห็นถึงความแตกต่างในตัวที่มีความสวยงามซ้อนอยู่ อย่างเช่นฤดูฝน ความเขียวขจีเริ่มที่จะก่อตัว เวลามองไปรอบ ๆ ทำให้สบายตา ผ่อนคลาย บางคนอาจจะมองในมุมมองอื่น เพราะถึงแม้สถานที่จะเป็นที่เดียวกันแต่เราไม่สามารถจะมองมุมมองในแบบเดียวกัน

"ยิ้มของฉัน"
#รอยยิ้ม

สิ่งหนึ่งที่อยากบอกกับทุกคนว่า "รอยยิ้มของฉันสวย" บางคนอาจคิดว่าเราเป็นประเภทที่หลงตัวเอง แต่จริงเราแค่หลงรักในรอยยิ้มของตัวเอง เพราะเราถึงว่าการยิ้มนั้นคือ ความสุขของเรา หากวันใดที่เราไม่มีความสุข รอยยิ้มของเราก็จะเศร้าตามไปด้วย ไม่รู้ว่าหลายคนจะคิดแบบเดียวกับเราเหมือนกันไหม แต่อยากจะบอกว่าเวลาที่เราเศร้า เสียใจ แววตาของเราจะไม่สดใส ถึงแม้เราจะยิ้มกว้างมากแค่ไหนก็ตาม และอีกอย่างการยิ้มให้กับคนรอบข้างแม้เราจะไม่รู้จัก แต่เรามอบรอยยิ้มให้เขาเป็นการสร้างมิตรภาพที่ดี อยากบอกให้ทุกคนว่า หากไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป เวลาเราเจอคนแปลกหน้า คนที่เราไม่รู้ เราก็ควรยิ้มให้เขา เพราะการยิ้มไม่เสียเงินสักบาท

"ออกหว่าแม่สะเรียง"
#ออกพรรษา

ทุกปีอำเภอแม่สะเรียงจะมีการจัดงานที่เรียกว่า "ออกหว่า" หรือที่เรียกว่า ออกพรรษา ในคำว่า "ออกหว่า" นั้นแปลว่า การออกจากฤดูฝน ชาวอำเภอแม่สะเรียงจะร่วมกันทำบุญ ตักบาตร โดยจะมีการตักบาตรตีสี่ บริเวณบ้านของตัวเอง ตลอดทั้ง 3 วัน และจะตักบาตรอาหารสดในวันแรก นอกจากนั้นยังมีการจัดทำโคมและซุ้มตกแต่งบ้าน ตลอดจนมีขบวนแห่เทียนแหงหรือเทียนพันเล่ม ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาวอำเภอแม่สะเรียง อยากให้ลองมาสัมผัสวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ของคนลุ่มแม่น้ำเวียง

"ประสบการณ์ที่ไม่มีขาย"
#นักศึกษาวิชาทหาร

การเรียนรด.ถ้าเรามองในมุมมองของผู้ชาย คนส่วนจะคิดว่าหนีการเกณฑ์ทหาร ซึ่งเป็นเหตุผลในการเรียนรด. แต่กลับมามองทางผู้ หลายคนก็จะตั้งคำถามว่าเรียนไปทำไม? เรียนไปเพื่ออะไร? ถ้าให้เราตอบ เราคงตอบว่าเราชอบในชุดที่สวมใส่ นี้คงเป็นคำตอบที่เราเลือกเรียน แต่พอมาเรียนจริง ๆ เราคงจะตอบว่า เราชอบการเรียนรด.เพราะการฝึกให้เรามีวินัย สร้างมิตรภาพ ฝึกให้เรามีความอดทน สอนให้เราได้เรียนในวิชาที่นักเรียน นักศึกษาทั่วไปไม่ได้เรียน เรามีประสบการณ์การใช้ชีวิตในค่ายแบบทหาร เราได้สัมผัสความเป็นคนที่อยู่ในเครื่องแบบ นี่คงเป็นคำตอบของเรา และอีกหนึ่งอย่างที่เราอยากบอกเราได้พบกับสังคมที่กว้างกว่าสังคมที่เราเรียนอยู่ตอนนี้ อยากฝากถึงน้อง ๆ ทุกคน ถ้าโอกาสเรามีที่จะได้เรียน เราควรคว้าโอกาสนั้น เรียนรด.ไม่ยาก แล้วก็ไม่ง่าย มีสอบผ่าน สอบตกเหมือนกับเราเรียนทั่วไป การสร้างโอกาสให้ตนเองนั้นไม่ง่าย แต่ถ้ามีโอกาสแล้วควรรีบรับทันที "โอกาสไม่ขาย อยากได้ต้องหาเอง"

เขียนใน GotoKnow โดย ดวงใจของพ่อ
ใน บันทึกนักศึกษาครู... นางสาวกมลชนก เลิศใจสวรรค์

คำสำคัญ (Tags): #กมลชนก เลิศใจสวรรค์#kamonchanok lesjaisawan#59927020#กป.59.ค.บ.51#ครุศาสตรบัณฑิต (5 ปี)#การประถมศึกษา#วิิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชยงใหม#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#ภาพหลังเลนส์#รูปถ่าย

หมายเลขบันทึก: 663973เขียนเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 14:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 23:03 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (70)

จันทร์เจ้าเอ๋ย

เขียนเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 20:59 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณกมลชนก เลิศใจสวรรค์

ดิฉันชอบผลงานการเขียนเรื่องราวของคุณมากๆเลย เป็นการเขียนที่น่าสนใจมากๆเลยขอให้คุณแบ่งปันเรื่องราวดีๆแบบนี้อีกต่อไปเรื่อยๆนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

แรงโก้

เขียนเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 21:00 น. ()

สวัสดี คุณกมลชนก

เป็นกำลังใจให้คุณสำหรับงานเขียนครั้งต่อไปครับ งานเขียนของคุณน่าชื่นชมมากครับ

ขอบคุณครับ

ไม้หอม

เขียนเมื่อ 26 กรกฎาคม 2019 21:21 น. ()

สวัสดี คุณกมลชนก

ขอชื่นชมบทความที่คุณได้เขียนนะคะ ชอบรอยยิ้มของแม่มากค่ะ มันทำให้คิดถึงแม่เลยขอเป็นกำลังใจให้ในงานเขียนต่อ ๆ ไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ดวงใจของพ่อ